"แม้ความเป็นหนึ่งก็เป็นศูนย์"   "Even Oneness is Viod" "แม้ความเป็นหนึ่งก็เป็นศูนย์" ศิลปะการวาดภาพแบบเซ็นนั้น อาศัยสมาธิเป็นอย่างมาก ศิลปินจะต้องเป็นผู้ฝึกสมาธิอย่างดี และได้พิจารณาวัตถุที่จะวาดนั้นจนเข้าใจได้ลึกซึ้ง ปัจจัยในการวาดภาพเซ็นมี ๓ ย่าง คือ ตัวศิลปิน พู่กัน (และหมึก) และวัตถุที่จะวาด ศิลปินนั้นจะต้องฝึกสมาธิจนแน่วแน่ชนิดที่สามารถ รวมปัจจัยทั้งสามเข้าเป็นหนึ่งจึงจะวาดภาพเซ็นได้อย่างสมบูรณ์ ข้าพเจ้าไม่ใช่ศิลปินเซ็น กว่าจะวาดวงกลมให้กลมเช่นนี้ได้ ก็ต้องวาดเป็นร้อยวงทีเดียว ภาพนี้ตั้งใจจะให้วงกลมนั้น เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นหนึ่ง ในการทำสมาธิ โดยทั่วไปเรามักจะพูดว่า "รวมจิตใจให้เป็นหนึ่ง" แต่ในการปฏิบัติธรรม แบบเซ็นซึ่งยกระดับขึ้นสู่โลกุตธรรมแล้วนั้นแม้หนึ่งก็ไม่มี เพราะถ้ายังมีหนึ่ง ย่อมหมายถึงการยึดมั่นถือมั่นในจิตอยู่ปรัชญาเซ็นปฏิเสธการยึดมั่นแม้ในจิต นั้น เมื่อสังฆนายกนิกายเซ็นองค์ที่ห้าได้ให้ลูกศิษย์แสดงความรู้ที่ได้ปฏิบัติธรรมมานั้น ชินเชา สานุศิษย์ชั้นนำผู้หนึ่งได้เขียนโศลกว่า "กายของเราเปรียบเหมือนต้นโพธิ์ จิตนั้นเป็นกระจกเงา หมั่นปัดกวาดเช็ดทุกวัน มิให้ฝุ่นละอองจับต้องได้" เว่ยหล่างหรือฮุยเหนิง ซึ่งต่อมาได้รับเลือกให้เป็นสังฆนายกองค์ที่หกและเป็นอาจารย์ทีมีชื่อเสียงเป็นอันมากของนิกายเซ็น ได้ให้เขียนโศลกที่อธิบายธรรมะที่ว่า " แม้ความเป็นหนึ่งก็เป็นศูนย์" ไว้ดังนี้ "กายไม่ใช่ต้นโพธิ์ จิตไม่ใช่กระจกเงา ไม่มีทั้งต้นโพธิ์และกระจกเงา แล้วฝุ่นจะลงจับอะไร?" โศลกอันแรกนั้นยังมีการยึดถือในจิต จึงยังต้องมีความพากเพียรชำระจิตให้สะอาด แต่โศลกของฮุยเหนิง ก้าวข้ามขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง โดยปฏิเสธแม้การยึดมั่นในจิต ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวว่า " แม้ความเป็นหนึ่งก็เป็นศูนย์ " (ที่มา : หนังสืออภิมหามงคลธรรม หน้า ๒๓๐ ) *********** Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:28:14 น. Counter : 3620 Pageviews.   17 comment Share Tweet

"ปราชญ์สรรเสริญว่าธรรมนั้นล้ำเลิศ" พระราชนิพนธ์ร.๖   พระราชนิพนธ์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ร.๖ อันผู้ใดใฝ่ธรรมเป็นเนืองนิจ และรู้จักข่มจิตไม่ย่อหย่อน ปฏิบัติพร้อมพรั่งดั่งครูสอน คงไม่ต้องอนาทรและร้อนใจ ปราชญ์สรรเสริญว่าธรรมนั้นล้ำเลิศ สุดประเสริฐกว่าทรัพย์ทั้งน้อยใหญ่ ธรรมคุ้มผู้ประพฤติธรรมไซร้ คงต้องได้ผลงามตามตำรา (หนังสือมนต์พิธีแปล หน้า ๒๕๓) Create Date : 20 มกราคม 2550     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:28:28 น. Counter : 1522 Pageviews.   17 comment Share Tweet

"คนจะดี มิใช่ดี ด้วยมีทรัพย์" คติธรรมนำชีวิต ๒   พระไตรปิฏก "ฉบับทางพ้นทุกข์" หน้า ๑๔๐" (โดย พระอาจารย์บุญหนา อโสโก ) คติธรรมนำชีวิต ๒ เรียนให้รู้ ดูให้จำ ทำให้จริง ครบทุกสิ่ง จะสมหวัง ดังประสงค์ ถึงลำบาก ยากเท่าใด ใจมั่นคง สิ่งจำนงค์ คงจะได้ ดั่งใจปอง วันและคืน สิ้นไป ดังไฟเผา กายของเรา เปลี่ยนไป ไม่คืนหลัง มีขันธ์ห้า แล้วอย่าหลง จงระวัง เมื่อกายพัง คงได้ไป แต่บาปบุญ บาปและบุญ นำพา นานาสัตว์ พุทธองค์ ทรงตรัส เป็นคำสอน ขันธ์ทั้งห้า เป็นทุกข์ ควรสังวร เดี๋ยวต้องจร จากไป ไม่จีรัง เรียนอะไร เรียนให้รู้ เป็นครูเขา จึงจะเบา แรงตน เร่งขวนขวาย มีบริวาร ใช้สอย ค่อยสบาย ตัวเป็นนาย โง่เขลา บ่าวไม่เกรง อันธรรมะ พุทธองค์ ทรงตรัสไว้ เปรียบดวงไฟ ส่องสว่าง กระจ่างแสง ให้ชาวโลก ส่องไฟ ไม่เปลี่ยนแปลง ถ้าขาดแสง พระธรรม ก็มืดมน คนจะดี มิใช่ดี ด้วยมีทรัพย์ มิใช่นับ โครตเง่า เผ่าพงษา คนจะดี ดีด้วยการ งานนานา อีกวิชา ศีลธรรม นำให้ดี. *********** Create Date : 11 มกราคม 2550     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:29:26 น. Counter : 2150 Pageviews.   26 comment Share Tweet

คติธรรมนำชีวิต ๑ (พระไตรปิฏก )   พระไตรปิฏก "ฉบับทางพ้นทุกข์" หน้า ๓๓๐" (โดย พระอาจารย์บุญหนา อโสโก ) คติธรรมนำชีวิต ๑ วันและคืน พลันดับ ลงลับล่วง ท่านทั้งปวง จงอุตส่าห์ หากุศล พลันชีวิต คิดถึง รำพึงตน อายุคน นั้นไม่ยืน ถึงหมื่นปี วันเดือนปี ผ่านไป น่าใจหาย สัตว์ทั้งหลาย ตายไป ดั่งใบไม้ร่วง มวลญาติมิตร เงินทอง ของทั้งปวง น่าเป็นห่วง จากกันไป ไม่กลับมา อันทรัพย์สิน ถิ่นฐาน ทั้งบ้านช่อง อีกเงินทอง ไร่น่ามหาศาล เป็นสมบัติ ของตัวได้ ชั่วกาล จะต้องผ่าน จากกัน เมื่อวันตาย. พุทธองค์ ทรงตรัส ปัจฉิมวาท ทรงประกาศ เตือนเรา ทั้งหลายว่า สังขารนี้ มีเสื่อม เป็นธรรมดา อย่ามัวเมา หลงใหล ว่ากายตน รักษาศีล ภาวนา สมาธิ มีสติ ปัญญาเกิด ประเสริฐผล ไม่ประมาท ประโยชน์ท่านประโยชน์ตน ดวงกมล แจ่มใส ไปนิพพานฯ *********** Create Date : 25 ธันวาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:29:40 น. Counter : 1128 Pageviews.   6 comment Share Tweet

"เขาอยู่ในโลก แต่มิได้เป็นคนของโลก"   "He is a man in the world yet not of the world." "เขาอยู่ในโลก แต่มิได้เป็นคนของโลก" ลักษณะของผู้บรรลุธรรมนั้น มิได้ผิดแผกแตกต่างในรูปลักษณะไปจากปุถุชนเลย พระพุทธเจ้าและบรรดาพระสาวกนั้น เมื่อตรัสรู้ธรรมแล้ว ก็ยังทรงมีพระจริยาวัตร เช่น บุคคลธรรดาทุกประการเรียกง่ายๆว่ายังรู้จักหิว รู้จักปวดตามธรรมชาติ รู้สึกหนาวร้อนตามภูมิอากาศที่ผันแปรไป และยังต้องการอาหารและที่อยู่อาศัย ฯลฯ เช่นเดียวกับมนุษย์ปุถุชนอื่นๆ เช่นนี้ จึงเรียกว่าผู้บรรลุธรรมเหล่านั้นยังอยู่ในโลก ก็เป็นไปตามกฎของโลก ความแตกต่างที่ทำให้ผู้บรรลุธรรมแตกต่างไปอยู่ที่ภาวะจิต ความไม่ยึดติดเกาะเกี่ยวกับโลกีย์วิสัยเช่นนี้ เขาจึงไม่ข้องกับโลกเรียกได้ว่า แม้จะอยู่ในโลกก็มิได้เป็นคนของโลก เมื่อเกิดความพลัดพรากปุถุชนจะทุกข์โศก เพราะความไม่เข้าใจในธรรมชาติของสรรพสิ่ง ในขณะที่ผู้บรรลุธรรมจะสามารถวางเฉย ไม่ตกเป็นทาสของความทุกข์ เพราะจิตของเขาเป็นอิสระเสียแล้ว ด้วยเข้าถึงความเป็นไปที่แท้จริงของธรรมชาตินั่นเอง เหตุนี้ เขาจึงมิได้เป็นคนของโลก "สิ่งทั้งหลายทั้งปว ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น " (หนังสืออภิมหามงคลธรรม หน้า ๒๒๘) Create Date : 15 ธันวาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 23:31:03 น. Counter : 844 Pageviews.   3 comment Share Tweet