ในพระคัมภีร์ใหม่ได้แบ่งออกได้ ห้าหมวด คือ พระกิตติคุณ หมวดประวัติศาสตร์ หมวดพระธรรมกิจการ  หมวดหนังสือฝาก หมวดผู้พยากรณ์(พระธรรมวิวรณ์)

หมวดพระกิตติคุณ ทั้งสี่เล่มประกอบด้วย มัทธิว มาระโก ลูกา ยอห์น   ซึ่งเขียนไปที่เรื่องราวของพระเยซูในขณะที่อยู่บนโลก เริ่มตั้งแต่ไล่เรียงพงศ์พันธ์ การประสูติ ชีวิตวัยเด็ก  การประกาศ ถูกจับ ถูกตรึงบนกางเขน ตาย ฟื้นในสามวัน สั่งสอนต่อ และการเสด็จสู่สวรรค์  คำสั่งครั้งสุดท้าย

โดยเรียงลำดับแตกต่างกันไปตามแบบของผู้เขียน เช่น 

มัทธิว อาชีพเก็บภาษี เขามองพระเยซูเป็นกษัตริย์  

ลูกา เป็นนายแพทย์ เขามองดูพระเยซูว่าเป็นคนดีพร้อม

มาระโก  เขียนพระกิตติคุณสำหรับคนต่างชาติไม่ใช่สำหรับยิว

ยอห์น  มุ่งคำสอนไปยังกลุ่มคริสเตียนผู้ที่เชื่อแล้ว  

ทั้งพระธรรมมาระโกและยอห์น ใช้ได้สำหรับทั้งผู้เชื่อและไม่เชื่อ 

ในพระกิตติคุณทั้งสี่เล่มเมื่อเอามารวมกันจะทำให้เห็นภาพของพระผู้ช่วยให้รอดได้สมบูรณ์ขึ้น

คำว่า พระกิตติคุณ มาจากภาษากรีก แปลว่า ข่าวดี(Good News) หรือ ข่าวประเสริฐ เขียนประมาณค.ศ. 45-95 

ในพระธรรมกิตติคุณ ทั้งสี่เล่ม กล่าวถึงชีวประวัติของพระเยซูคริสต์ บรรยายตั้งแต่การเสด็จมาบังเกิด จนถึงการเสด็จสู่สวรรค์ 

พระธรรมมัทธิว  เขียนพระธรรมให้คนยิวอ่านและจุดสำคัญของหนังสือเล่มนี้คือ แสดงให้เห็นว่าพระเยซูทรงเป็นกษัตริย์ของชาวยิว เป็นพระเมสิยาห์

ผู้เขียนพระกิตติคุณเล่มแรกแต่เดิมเป็นคนเก็บภาษีให้รัฐบาลโรม และเขาเป็นที่เกลียดชังของชาวยิว (9:9) เพราะคนเก็บภาษีหลายคนไม่ซื่อสัตย์ เมื่อพระเยซูมาคบกับคนพวกนี้ชาวยิวหลายคนไมพอใจตำหนิพระองค์ ภายหลังมัทธิวได้กลับใจหันมาเชื่อพระเยซูและเป็นอัครสาวกหนึ่งในสิบสองคน  ในพระธรรมมัทธิว1:1  เริ่มจากไล่ลำดับเชื้อสายของพระเยซูจากกษัตริย์ดาวิดย้อนขึ้นไปหาอับราฮามเพราะชาวยิวรู้ว่า คำสัญญาที่เกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอดมาทางสายของอับราฮาม เพราะอับราฮามเป็นบิดาของชนชาติยิว จุดประสงค์หนังสือเล่มนี้ เพื่อให้เห็นว่าพระเยซูคือพระเมสิยาห์ที่รอคอยอยู่  ในเนื้อหานี้เล่าถึงก่รอัศจรรย์ของพระเยซูที่ทำเป็นร้อยครั้งแต่บันทึกเพียง ยี่สิบครั้ง 

พระธรรมมาระโก   เป็นเพื่อนร่วมงานของบารนาบัส และเปาโล ท่านเป็นชาวยิว แต่เขียนพระกิตติคุณสำหรับคนต่างชาติคือคนที่ไม่ใช่ชาวยิว แต่ยอห์นมุ่งคำสอนไปยังคริสเตียน  แต่หนังสือทั้งสองเล่มนี้ใช้ได้ทั้งคนที่เป็นคริสเตียนและไม่เป็นคริสเตียน  มาระโกเน้นการกระทำอันทรงฤทธานุภาพของพระคริสต์ และพระเจ้าส่งพระบุตรลงมาเพื่อให้ทุกคนได้รับความรอด พูดถึงพระราชกิจในแคว้นกาลิลี และเหตุการณ์สัปดาห์สุดท้ายก่อนถูกตรึงพระชนม์ 

พระธรรมลูกา  ผู้เขียนคือ ลูกาเป็นนายแพทย์ ไม่ได้เป็นคนยิวถือเป็นคนต่างชาติ  ในจดหมายฝาก ของอาจารย์เปาโลได้มีการกล่าวถึง ลูกาหลายครั้ง  คริสตจักรในสมัยนั้นมีชาวกรีกจำนวนมากอาศัยร่วมกับชาวยิว ชาวกรีกเป็นคนฉลาด เจริญ รักงานศิลปะ ชอบธรรมและรักความจริง ลูกาแดงให้เห็นว่า พระเยซูมีลักษณะเหล่านี้ครบถ้วน

หัวข้อของพระธรรมลูกาคือ บุตรมนุษย์ หมายถึงเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ทรงพึ่งพาอาศัยในพระบิดา เป็นเพื่อนของคนบาป มีใจกรุณา รักเพื่อนบ้าน

ลูกาได้กล่าวเชื้อสายของพระเยซูเหมือนมัทธิว เพราะลูกามองพระเยซูเป็นบุตรมนุษย์ ดังนั้นการสืบเชื้อสายต้องมาจากมนุษย์ คือไล่ไปถึงอดัมเอวาตามคำสัญญา(ปฐก3:15)(กลับกันกับมัทธิว )

พระธรรมยอห์น  ผู้เขียนคือยอห์นพี่ชายยากอบ (พระเยซูฝากมารดาไว้กับเขา)  ยอห์นได้เขียนพระธรรม 1,2,3 ยอห์นด้วย  หัวข้อของพระธรรมยอห์นคือ  พระคริสต์ทรงเป็นพระบุตรของเพระเจ้าและเป็นพระเมสิยาห์  ยอห์นสนใจการทำพันธกิจของพระเยซูใน 6 สัปดาห์สุดท้าย ไม่มีการไล่เชื้อสายพระเยซูเพราะท่านถือว่า พระเยซูทรงปรากฎตั้งแต่ปฐมกาล (ยอห์น1:1) 

ในพระกิตติคุณสี่เล่มนี้ แต่ละเล่มมีทัศนคติต่างกันในเหตุการณ์เดียวกัน  เช่น 

มาระโกบอกว่า เขาเขียนพระเยซูในตำแหน่งที่ถูกตรึงที่กางเขน

มัทธิว เสริมว่า เขาเอาป้ายตำแหน่งติดไว้บนกางเขน เหนือพระเศียรของพระเยซู

ลูกา บอกว่า ป้ายนั้นเขียนเป็นภษาลาติน กรีก ฮิบรู

ยอห์น  บอกว่า ปีลาตเป็นคนเขียนป้ายนั้น

หมวดพระธรรมกิจการ   เขียนโดย ลูกา นับแต่มนุษย์คู่แรกจนมาถึงพระเยซู พระเจ้าตรัสกับมนุษย์หลายทางด้วยกัน  ทางความฝัน  ตัวต่อตัว ผ่านทางพระคัมภีร์  หรือสำแดงให้มนุษย์รู้ด้วยพระองค์เอง  จนส่งพระบุตรของพระองค์ลงมา อยู่ท่ามกกลางมนุษย์ ประกาศแผ่นดินของพระเจ้า จนถูกตรึง ฝัง ฟื้นพระชนม์ เสด็จสู่สวรรค์  และทรงสัญญาว่าจะประทานผู้ช่วยให้เราอีกอีกผู้หนึ่งคือ พระวิญญานบริสุทะิ์ (ยอห์น 14:16,26) ทรงกำชับให้สาวกรอคอยคำสัญญานี้ที่กรุงเยรูซาเลม (กิจการ1:4-5)

 ต่อมาไม่นานท่านจะได้รับบัพติสมาด้วยพระวิญญานบริสุทธิ์  เราจึงได้พบว่าพระธรรมกิจการพูดถึงการเทลงมาของพระวิญญานบริสุทธิ์ในวันเพนเทคอสต์เต  ตามที่พระเยซูสัญญาไว้และพระวิญญานบริสุทธิ์ทำให้มนุษย์สำนึกบาปและกลับมาหาพระเจ้า

หนังสือกิจการได้พูดถึงการเริ่มต้นกิจการหลายอย่างเช่น องค์กรช่วยเหลือหญิงม่าย การตายถวายชีวิตของสเทเฟน การริเริ่มงานมิชชั่นนารีเป็นครั้งแแรก 

มีเจ็ดเหตุการณ์ที่เอ่ยในพระธรรมกิจการที่เกี่ยวกับคริสตจักรสมัยแรกเช่น

ประการที่หนึ่ง ในกจ.2:1-13 พูดถึงการบัพติสมาด้วยพระวิญญานบริสุทธิ์ ไม่เพียงแต่ในคำพยากรณ์ของโยเอลแต่พระเยซูก็ได้พูดก่อนเสด็จสู่สวรรค์ว่า จะมีการประทานพระวิญญานบริสุทธิ์มาให้สาวก โดยมีเหตุผลในกิจการ1:8   พระวิญญานเสด็จมาครั้งแรกในวันฉลองของชาวยิวคือวันเพนเทคอต ซึ่งพระเจ้าให้ยิวทำมาหลายปีและสำเร็จสมบูรณ์ในครั้งนี้ คือหลังพระเยซูถูกตรึง 50  วัน(หลังวันปัสคา 50วัน) 

ประการที่สอง  ในวันเพนเทสเต สาวกได้รับพระวิญญานบริสุทธิ์ จึงได้รับฤทธฺ์เดชนำคนต่างๆจากทุกชาติมาเชื่อถึง3000 คน  นี่คือการเริ่มต้นคริสตจักรสมัยแรก

ประการที่สาม  ชาวยิวเริ่มไม่พอใจกลุ่มคริสเตียนใหม่ที่มีวามเชื่อแตกต่างออกไป จึงเกิดการข่มเหงทำให้คริสเตียนหนีกระจัดกระจายไปทั้่ ทำให้ข่าวประเสริฐแพร่ออกไป

ประการที่สี่  ผู้ที่รังแกคริสเตียนมากที่สุดคือ เซาโล  เขาได้ทำลายล่างคริสเตียนจับทั้งชายหญิงมาขึ้นศาลพิพำากษาลงโทษ ต่อมาเซาโลได้พบพระเยซูทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป  ชื่อเปลี่ยนจากเซาโลผู้ข่มเหงมาเป็นเปาโลผู้ประกาศที่โด่งดัง  ถูกเรียกว่าเป็นอัครสาวก และได้เขียนหนังสือหลายเล่มในพระคัมภีร์ใหม่

ประการที่ห้า  การเริ่มคริสตจักรของชาวต่างชาติที่ไม่ใช่ยิว พระเจ้าทรงสำแดงให้เปโตรเห็นว่า คนต่างชาติก็สามารถมีส่วนร่วมในครอบครัวของพระเจ้าได้

ประการที่หก  คำสั่งสำคัญที่พระเยซูมอบไว้คือการออกไปสั่งสอนคนทั่วโลกให้รับบัพติสมาด้วยพระวิญญานบริสุทธิ์  และงานมิชชั่นได้เริ่มโดยคริสตจักรในอันทิโอกได้ส่งบารนาบัสกับเปาโล ออกไปเป็นมิชชั่นนารีคู่แรก มีการประกาศครั้งแรกในดินแดนปาเลสไตน์ เมืองของพระเยซู ต่อจากนั้นข่าวประเสริฐได้แพร่ออกไปทั่วแคว้นเอเซีย วันหนึ่งพระเจ้าบอกเปาโลทางนิมิตว่าทรงต้องการให้เปาโลออกไปประกาศจากทวีปหนึ่งไปยังทวีปหนึ่งด้วย อาจารย์เปาโลได้ดไปประกาศในยุโรปถึงสามครั้ง

ประการที่เจ็ด    ใน8 บทสุดท้ายของหนังสือกิจการได้พูดถึงอาจารย์เปาโลถูกจับ ความทุกข์ยากลำบากการเดินทางที่เต็มไปด้วยอันตรายในฐานะนักโทษ  จะถึงกรุงโรม   

เราจะเห็นว่าคริสตจักรเติบโตขึ้นจากผู้รับใช้ที่เชื่อฟังและผ่านการทำงานของพระวิญญานบริสุทธิ์ เมื่อมีผู้รับเชื่อพระเยซูมาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด พระวิญญานจะเสด็จมาเหนือผู้เชื่อเหล่านั้นและนำพาชีวิตของเขา

ประสบกาณ์ที่เกิดขึ้นใน กจ. 10:44-46, 19:6  ทำให้รู้ว่าผู้เชื่อคนนั้นได้รับบัพติสมาโดยพระวิญญานบริสุทธิ์แล้ว  และผู้ที่จะได้รับมีได้ทุกวัยไม่เฉพาะผูใหญ่หรือผู้รับใช้เท่านั้นแต่ยังผู้เชื่อทุกคน(กจ. 2:39)

การพูดภาษาแปลกๆไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดของการรับบัพติสมาแต่ผลของพระวิญญานและฤทธิ์อำนาจที่ปรากฎในชีวิตของคนๆนั้นต่างหาก คือสิ่งสำคัญมากกว่า

ในกิจการ10:19-21,16:6-10  ผู้เชื่อที่เต็มไปด้วยพระวิญญานในคริสตจักรสมัยแรก ได้รับการทรงนำจากพระวิญญานบริสุทธิ์ในทุกสิ่งที่เขาทำ

หมวดจดหมายฝาก   จดหมยฝากบันทึกพระวจนะของพระเจ้า เขียนโดยอ.เปาโล เปโตร ยากอบ ยอห์น  เขียนถึงคนบางคนในคริสตจักร   มี 21 เล่ม จากพระธรรมโรมถึงยูดา

ทุกวันนี้คริสเตียนอยู่ท่ามกลางคนที่ไม่เชื่อ เราได้เห็นความบาป ความรักสนุก อวดตัว หยิ่ง ผยอง ดื้อรั้น เกลียดการทำดี  ตามคำพยากรณ์ใน 2 ทิโมธี 3:1-5   พระเจ้ารักษาคำเหล่านี้ในพระวจนะของพระองค์  ข้อความเหล่านี้ สำหรับผู้เชื่อทุกคน  เราต้องรู้พื้นฐานความเชื่อ เราต้องเข้าใจว่า ความรอดไม่ได้มาจากธรรมบัญญัติแต่จากการตั้งมั่นอยู่ในพระวจนะ

-ยากอบ 1 เปโตร 1,2 ยอห์น  กลุ่มนี้แนะนำเกี่ยวกับ เรื่อง ครอบครัว การนมัสการ สามคคีธรรม การ่วยเหลือคนยากจน การควบคุมลิ้น การถ่อมใจ การตั้งมั่นในความทุกข์ยาก ทั้งหมดสรุปใน 1 ยอห์น 4:7-8

-คริสเตียนต้องเผชิญกับปัญหาอื่นๆอีก เม่ือเพิ่งเริ่มรู้จักพระเจ้าใหม่ๆก็อาจหลงไปกับคำสอนผิด หนังสือสี่เล่ม ที่เตือนให้ระวังเรื่องคำสอนเท็จ คือ 2 เปโตร  2,3 ยอห์น ยูดาห์  (2 ยอห์น ข้อ7-9)

-หมวดคำพยากรณ์  หนังสือวิวรณ์  ในบางเวลาพระเจาจะเปิดม่านเล็กน้อย เพื่อให้บางคนเห็นเหตุการณ์ในอนาคตที่ทรงโปรดให้เห็น ในวิวรณ์ 1:9-10   ในบางครั้งพระเจ้าจะเผยม่านออกเล็กน้อยให้มนุษย์ได้เห็น  ใน วว.1:9-10 พระเยซูทรงสำแดงต่ออ.ยอห์นให้ท่านเห็นทั้งอดีต ปัจจุบันและอนาคต  คือ สภาพของคริสตจักรทั้งเจ็ด (คือแถบเอเซียน้อย  1:4,11) 

- ข้อความที่มีไปถึงแต่ละคริสตจักรนั้นเป็นเรื่องฝ่ายวิญญาน  คริสตจักรเอเฟซัส  ได้ทำงานด้วยความอดทนและไม่ยอมรับครูเทียมเท็จเข้ามาในคริสตจักร แต่พระเยซูตรัสว่า ประชาชนได้ละทิ้งความรักดั้งเดิมของเขา(วว. 2:4)

 มีสองคริสตจักรที่ยอมให้ครูเทียมเท็จเข้ามาคือ คจ.เมืองธิยาทิรา กับ คจ.เปอร์กามัม พวกเขาไม่ได้ปฎิเสธความเชื่อหรือละเว้นงานหนัก แต่พระเยซูตรัสกับคริสตจักรทั้งสองว่า ให้กลับใจใหม่เพราะพวกเขาไม่ได้ขับไล่คนชั่วออกไปจากพวกเขา  

แต่ก็มีสองคริสตจักรที่พระเยซูพอพระทัยในทุกสิ่ง  ในคจ.สเมอร์นามีคนยากจนจำนวนมากที่ยอมทนทุกข์ลำบากเพื่อเห็นแก่ความเชื่อของเขาทั้งหลาย และ คจ.ฟิลาเดลเฟียก็อดทนและเชื่อฟังแม้นว่าเขาจะได้รับการข่มเหง 

ส่วนคจ.เมืองซาร์ดิส อยู่ในสภาพที่ ตายเสียแล้ว

คจ.เมืองเลาดีเซีย  เป็นคจที่รำ่รวย แต่พระเยซูกลับตรัสว่าเป็นคจ.ที่แร้นแค้น เข็ญใจ และมีสภาพจิตวิญญานอุ่นๆ (วว.3:15-16) 

หลังจากอาจารย์ยอห์นได้รับข้อความสำหรับคริสตจักรต่างๆจบลง ก็มีเสียงตรัสมาจากฟ้าสวรร์คว่า "จงขึ้นมาบนนี้เถิด และเราจะสำแดงให้เจ้าเห็นเหตุการณ์ที่จะต้องเกิดขึ้นในภายหน้า(วว.4:1)" นิมิตที่อ.ยอห์นเห็นนั้นเกี่ยวข้องกับหลายสิ่งหลายตอน และเห็นเป็นสัญญลักษณ์ต่างๆ เรามาดูชื่อของสัญญลักษณ์กันก่อน 

นิมิตรแรกที่อ.ยอห์นเห็น แสดงถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นใกล้วาระสุดท้ายของผู้ที่ไม่ได้ต้อยรับพรระเยซู เป็นพระผู้ช่วยให้รอด คร้งแรกอ.ยอห์นได้เห็นดวงตราเจ็ดดวงที่เปิดออกทีละดวง เมื่อเปิดแต่ละดวงออกจะมีเหตุการณ์พิเศษอย่างหนึ่งเกิดขึ้นบนโลกคือ จะมีผู้ต่อต้านพระคริสต์เกิดขึ้น สงคราม การกันดารอาหารและพระพิโรธของพระเจ้า เมื่อเป่าแตรทั้งเจ็ดทั้งเจ็ดจะมีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น คือ ลูกเห็บ ไฟ น้ำเป็นพิษ ความมือทำให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บ มีควันไฟพุ่งออกมาจากช่องบาดาล ไม่มีแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ อากาศมือไปและเกิดแผ่นดินไหว  เหตุการณ์เหล่านี้จะเกิดขึ้นในเวลาที่เรียกว่า เวลาแห่ง "ความทุกข์ครั้งยิ่งใหญ่"เป็นระยะเวลานาน7 ปี จะเกิดขึ้นหลังผู้เชื่อได้รับขึ้นไปแล้ว ในระหว่างนี้จะมีบางคนบางคนรับเชื่อพระเยซู และได้รับความรอด เมื่อเราได้พบและยอมรับเชื่อพระเยซูอยู่ก่อนแล้ว เราไม่ต้องกลัวว่าจะพบกับเวลาแห่งความทุกข์ครั้งยิ่งใหญ่นี้ เพราะพระเยซูสัญญาไว้ว่า ผุ็เชื่อจะรอดจากสิ่งเหล่านี้ (ลก 21:34-36 2 เธสะโลนิกา5:8-11) เมื่อพระเยซูเสด็จมายังโลกพร้อมทั้งคริสตจักรของพระองค์ หลังจากวันแห่งการททุกข์ผ่านไปแล้ว พระองค์จะผูกมัดซาตานและจับมันโยนลงเหวลึก และมันจะอยู่ท่นั่นนาน 1000 ปี ในเวลาแห่งสันติสุขนี้ เราเรียกว่า ยุคพันปี  คริสเตียนที่ฟื้นคืนชีพจะได้ครองโลกร่วมกับพระริสต์ หลังจากยุคพันปี ซาตานจะได้รับการปลดปล่อยอยู่ระยะหนึ่ง ต่อจากนั้นจะถูกขังในบึงไฟนรกตลอดไป รวมกับคนที่ไม่มีชื่อจดไว้ในหนังสือแห่งชีวิต

นิมิตสุดท้ายของอ.ยอห์นเป็นเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเสด็จกลับมาของพระคริสต์ พวกคริสเตียนจะได้อยู่ในสวรรค์ และแผ่นดินโลกใหม่ จะมีกรุงเยรูซาเลมใหม่ลอยเลื่อนมาจากสวรรค์(วว. 21:1-7)  พระเจ้าจะประทับกับปประชากรของพระองค์ในเมืองอันสวยงาม ซึ่งประดับด้วยแก้วมณีอันมีค่า ไม่มีวิหารสำหรับนมัสการ และไม่ต้องการแสงของดวงอาทิตย์อีกต่อไป(วว.21-22) ในวว. 22:1-5 เพิ่มเติมเกี่ยวกับบ้านในอนาคต  พระคัมภีร์บอกว่าจะมีเวลาแหงการพิพากษาสำหรับทุกคน และจะได้ผลรับแตกต่างกันระหว่างคนที่เชื่อและไม่เชื่อ(ตามความบาปของเขา)ชีวิตนิรันดร์ในพระคริสต์ คือความหวังสูงสุดของคริสเตียน ตราบใดที่ยังมีความวางจในพระคริสต์เรามีอนาคตแน่นอน

วว. 2:7 ,26-27,3:12,21, 21:7  

ที่มา  ดัดแปลงจากบทเรียนคริสเตียนรวีวารศึกษาธัญญทิพย์และหนังสืออมตะธรรมฉบับอธิบาย และเล่มอื่นๆ