วันที่บัวสวรรค์กำลังจะบาน
ที่ อช.ไทรทอง


อ่านเรื่องทุ่งดอกกระเจียวป่าหินงาม



วันศุกร์ 27 พค. 2553

วันศุกร์ที่แสนจะน่าเบื่อ แม้จะเป็นวันหยุดวิสาขบูชาก็ตาม เมื่อสมองรับรู้เรื่องราวร้ายๆของประเทศนี้มามากมาย.... จึงอยากจะหนีไปเดินเล่นที่ไหนซักแห่ง ที่ไหนก็ได้ที่มีแต่ธรรมชาติ ความสงบ อากาศบริสุทธิ..

ว่าแล้วก็เลือกเอา อช. ไทรทอง อ.หนองบัวระเหว จ.ชัยภูมิเป็นที่หมาย ระยะทางที่ขับไปประมาณ 200 กม. ไปกลับภายในวันเดียว ได้ออกกำลังเดินป่าด้วย สูดอากาศบริสุทธิผสมไอฝนแรกที่โปรยปรายลงสู่ผืนป่าแถวๆอุทยาน..










อุทยานแห่งชาติไทรทอง

อุทยานแห่งชาติไทรทอง อยู่ในท้องที่อำเภอหนองบัวระเหว อำเภอเทพสถิต อำเภอภักดีชุมพล และอำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ มีเนื้อที่ประมาณ 199,375 ไร่ หรือ 319 ตารางกิโลเมตร มีอาณาเขตติดต่อกับอุทยานแห่งชาติป่าหินงามและอุทยานแห่งชาติภูแลนคา เป็นผืนป่าบนเทือกเขาพังเหย ในช่วงต้นฤดูฝนนอกจากผืนป่าจะเขียวชอุ่มชุ่มชื้นไปด้วยพรรณไม้น้อยใหญ่แล้ว ที่นี่ยังงดงามโดดเด่นด้วยดอกกระเจียวที่ผลิบานอยู่เต็มท้องทุ่ง เรียกชื่อว่า ทุ่งบัวสวรรค์ มีน้ำตกไทรทองที่สวยงาม และมีหน้าผาให้ทุกคนท้าพิสูจน์ของความหวาดเสียว

ความเป็นมา : เนื่องจากบริเวณที่ดินป่าเทือกเขาพังเหย และป่านายางกลัก ในท้องที่ตำบลท่าใหญ่ ตำบลถ้ำวัวแดง อำเภอหนองบัวแดง ตำบลบ้านเจียง ตำบลเจาทอง ตำบลวังทอง กิ่งอำเภอภักดีชุมพล อำเภอหนองบัวแดง ตำบลห้วยแย้ ตำบลวังตะเฆ่ อำเภอหนองบัวระเหว และตำบลโป่งนก อำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ ประกอบไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญและมีค่า เช่น พันธุ์ไม้ ของป่า สัตว์ป่านานาชนิด ตลอดจนทิวทัศน์ ป่า และภูเขาที่สวยงามยิ่ง เช่น น้ำตกไทรทอง ทุ่งบัวสวรรค์ ฯลฯ สมควรกำหนดให้เป็นอุทยานแห่งชาติ ตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504







อ่างเก็บน้ำตรงทางเข้า อช.





ลักษณะภูมิประเทศ

อุทยานแห่งชาติไทรทองอยู่ในเขตเทือกเขาพระยาฝ่อ และเทือกเขาพังเหย มีลักษณะภูมิประเทศประกอบด้วยภูเขาสูงต่ำหลายลูกเรียงรายสลับซับซ้อน มีระดับความสูงตั้งแต่ 300 เมตรจากระดับน้ำทะเล ถึงสูงสุดที่ยอดเขาพังเหย 1,008 เมตร เป็นพื้นที่ป่าต้นน้ำของลำห้วยโป่งขุนเพชร ลำห้วยเชียงทา ลำห้วยแย้ ลำห้วยยาง ล้ำน้ำเจา ลำน้ำเจียง ซึ่งเป็นสาขาของแม่น้ำชี

ที่มา : กรมอุทยานแห่งชาติ








ดอกบัวสีม่วงที่ปลูกริมอ่างเก็บน้ำในอุทยาน



เราตั้งต้นจาก จ.ขอนแก่นขับตามทางหลวงหมายเลข 2131 เข้าไปต่อ 2062 ที่บ้านเหล่านาดี ไปจนถึง อ.มัญจาคีรี แล้วเข้าสาย 229 เพื่อไปต่อสาย 201 ที่ อ.แก้งค้อ จากนั้นเป็นทางแบบสี่เลนส์จนถึง จ.ชัยภูมิ

จากชัยภูมิเราขับไปทาง อ.บ้านเขว้า ตามถนนหมายเลข 225 ขับไปเรื่อยๆ เลย แยก อ.หนองบัวระเหว เราเลยไปอีก จนก่อนจะถึง อ.ภักดีชุมพล มีป้ายบอกว่า อุทยานแห่งชาติไทรทอง เลี้ยวขวาเข้าไปอีก 19 กม. ตอนนี้ก็ไม่หลงทางแล้ว ขับไปถึงที่เก็บตังค์ ซึ่งก็มาตรฐานเดียวกันทั่ประเทศคือ คนละ 40 บาท และรถยนต์อีก 30 บาทครับ....







บนขวาบัวสีม่วง ซ้ายบนริมอ่างเก็บน้ำ ล่างบริเวณกางเต้นท์



วันนี้เงียบเหงาเป็นพิเศษ ดูไม่มีรถเลย หรือเรามาก่อนคนอื่นเขาก็ไม่รู้ ขณะที่จอดรอจ่ายค่าบำรุง อช. ก็เจอรถปิกอัพมาอีกหนึ่งคัน อืม... เรามีเพื่อนแล้ว.....

พื้นที่ในอุทยาน เขียวชะอุ่มตามฤดูกาล...เที่ยวหน้าฝนก็ดีไปอย่าง มองไปทางไหนก็สดชื่น.... เราถึงอ่างเก็บน้ำไกล้ๆที่จอดรถ เห็นบัวสีม่วงปลูกไว้แปลงใหญ่ริมสะพานไม้ เลยลงไปกดชัตเตอร์ไว้หลายภาพ เห็นบึงน้ำ (ที่จริงน่าจะเป็นอ่างเก็บน้ำ) แล้วคิดถึงช่วงเย็นๆ อาทิตย์กำลังจะลับทิวไม้ มองดูภาพตะวันสีแดงสะท้อนแสงลงในบึงนี้คงสวยน่าดู....








ทุ่งหญ้าใน อช.



ขับขึ้นไปอีกก็เจอที่จอดรถนักท่องเที่ยวเพิ่มอีก มีทางแยกไปทางซ้ายมือ เขียนว่า "ห้ามรถโหลดเตี้ย รถเก๋งท้องต่ำผ่าน อันตราย ถ้าฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฏหมาย" พอมองขึ้นบนอีกบรรทัดหนึ่ง เขาเขียนบอกว่าทางไป จุดชมวิวผาหำหด และทุ่งบัวสวรรค์ 11 กม. ..... ถ้าเราไม่ขับไปจะเดินไหวไหมเนี้ย...

ที่สำคัญตอนเลี้ยวแรกที่ลงผ่านคลองหรือห้วยนี่สิ ทางค่อนข้างชัน รถโหลดเตี้ยคงเจอปัญหาเหมือนเขาว่าไว้ แต่เราเป็น SUV (sport utility vehicle) ก็เลยผ่านสบายๆ ตอนผ่านคลองน้ำเห็นผีเสื้อเต็มไปหมด เราลงไปถ่ายภาพ เดินเข้าไกล้เท่าไหร่ก็ไม่ยอมหนี...น่ารักจริงๆ









บน : ตามเส้นทางขาลงจากจุดชมวิว และทุ่งบัวสวรรค์ ข้างทางสวยงามมาก มีป่าเพ็กอยู่ใต้ไม้เบญจพรรณ สีเขียวมองไกลๆเหมือนพรม โล่งเหมือนคนแต่งไว้ เจ้าต้นเพ็กนี่แหละเป็นที่ต้นดอกกระเจียวอาศัยเกาะเกี่ยวโดยหวังพึ่งน้ำที่รากเพ็กอุ้มเอาไว้ เพื่อประคบประหงมต้นและดอกให้เราได้เชยชม เมื่อต้นกระเจียวตายลงหัวคงฝังอยู่ในนั้น ปีหน้าฟ้าใหม่ก็งอกออกมาให้เราได้ยลโฉมอีกครั้ง (อ่านเรื่องดอกกระเจียว)








ทุ่งบัวสวรรค์ (เวบไซท์ www.isan.clubs.chula.ac.th/webbo...age%3D12)








ซ้ายดอกกระเจียวแดงหรือบัวสวรรค์ ซ้ายล่างป่าต้นเพ็ก ขวาบนว่านป่า และขวาล่างต้นดอกกระเจียว



ว่านป่า : คราวนี้มาเดินที่ อช.ไทรทอง เราเจอว่านป่า ภาษาถิ่นเขาเรียกว่า ว่านตูปหมูบ (คงเพราะต้นเตี้ยติดดินกระมัง) มีใบคล้ายๆใบโพธิ แต่ใหญ่ด้านหลังสีม่วง ด้านบนสีเขียว เวลาออกดอกสีขาวสลับกับม่วงและชมพู ปกติไม่ค่อยได้เจอ คราวนี้เห็นขึ้นมากมายที่นี่ เลยถ่ายมาให้ชม







จุดชมวิวผาหำหด




ไฮไลท์ของที่ อช.ไทรทองนอกจากทุ่งบัวสวรรค์แล้ว ยังมีที่นี่อีกแห่ง คือผาหำหด....ไม่รู้สิ คนตั้งชื่อนี้ตอนมาเจอคงกลัวมากสินะ แต่ก็น่ากลัวอยู่หรอกเพราะเป็นแผ่นดินมาดีๆ พอถึงตรงนี้ก็หายไปกลายเป็นหน้าผาสูงชัน

บริเวณข้างๆป้ายมีชะง่อนผายื่นออกไปประมาณเมตรกว่าๆ เพื่อให้คนกล้าไปยืนท้าทายถ่ายภาพ แต่เขาเขียนห้ามเอาไว้ว่าอย่าเกินครั้งละ 3 คน.... แต่ถ้าพลาดตกลงไปโอกาสไปเคารพท้าวเวสสุวรรณคงสูงมาก...








ซ้ายชะง่อนผาที่ถ่ายภาพสำหรับผู้กล้า ขวาวิวจากผาหำหด




ตรงจุดนี้มองออกไปเห็นวิวด้านล่างเป็นบ้านคนในหุบเขา ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอำเภออะไร จุดที่เรายืนอยู่นี้สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 864 เมตร อุณหภูมิโดยเฉลี่ย 12 - 26 องศาเซลเซียส หน้าผาเป็นหินทราย....

ที่จริงแล้วแผ่นดิตรงหน้าเรากับที่เรายืน เกิดขึ้นคนละยุคกัน แต่ก่อนอยู่ห่างกันแล้วค่อยเคลื่อนตัวเข้าหากันด้วยความรักจนกระทั้งมาจุมพิศ (ชน) กันแถบนี้ คล้ายๆกันกับที่แผ่นดินของอินเดียค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปซ่อนใต้เทือกเขาหิมาลัย และยกยอดเขาต่างๆเหล่านั้นให้สูงขึ้นปีละ 2 นิ้วนั่นแหละ...








ซ้ายทางเดินที่เตรียมไว้ในฤดูท่องเที่ยว ขวาดอกว่านป่า








ดอกบัวสวรรค์



เรามาก่อนฤดูการท่องเที่ยวที่นี่เล็กน้อย ดอกบัวสวรรค์ตามทุ่งต่างๆยังไม่ออกดอกดี มีบางจุดเท่านั้นที่พอเห็นได้ แต่ก็ไม่มาก..... จนเราเกือบท้อ พอจะเดินกลับ ก็เหลือบไปเห็นหย่อมหนึ่งอยู่ใกล้ๆทางลงจากผาหำหดนั่นแหละ เลยได้ถ่ายภาพมาให้ท่านได้ชม

ส่วนฤดูการท่องเที่ยวที่นี่จะเริ่ม เดือนมิถุนายน ไปจนถึงเดือน กรกฏาคม แต่ตอนนี้เจ้าหน้าที่ตัดหญ้าเตรียมทางเดินป่าไว้เรียบร้อยแล้วครับ...จุดเด่นอีกอย่างของ อช.ไทรทองคือ ทุกอย่างยังเป็นธรรมชาติ ไม่ได้แต่งเติมสะพานไม้เหมือน อช.หินผางาม เรายังลุยสัมผัสป่าได้เป็นธรรมชาติ
















ดอกนี้กำลังสวย









ขวาบนปลงป่า ล่างซ้ายกลุ่มผีเสื้อริมห้วย และขวาล่างห้วยที่ต้องข้ามไปจุดชมวิว



การมาเที่ยว อช.ไทรทองยามต้นฝนที่เกือบจะไม่ได้ภาพดอกบัวสวรรค์มาฝากท่านผู้อ่านนั้น ก็มีสิ่งดีๆเหมือนกัน คือได้สูดอากาศบริสุทธิต้นฝน ออกกำลังกายโดยการเดินป่่าหลายกิโลเมตร แต่ช่วงนี้จะมียุงป่่าค่อนข้างชุม ต้องระวังหน่อย วันนั้นเจอไปหลายตัว.....


"ธรรมชาติได้รังสรรปั้นแต่งปฏิมากรรมต่างๆไว้ให้เราได้เชยชมมากมายที่นี่และในเมืองไทย การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์จึงเป็นสิ่งจำเป็น การช่วยกันรักษาความสะอาดก็เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับนักท่องเที่ยว ...... ส่วนการรณรงค์แข่งขันกันรักษาความสะอาดและสภาพของแหล่งท่องเที่ยวตามธรรมชาติต่างๆ น่าจะเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยนะครับ."


หลังเที่ยงเราออกจาก อช.ไทรทอง อ.หนองบัวระเหว หันหัวกลับไปทาง จ.ชัยภูมิ โดยจะเดินทางไปมอหินขาวเพื่อชม Stonehenge of Thailand ต่อไป.





ลากันด้วยภาพวิวจากผาหำหด






การเดินทาง

ที่ทำการอุทยานแห่งชาติไทรทอง อยู่ห่างจากตัวจังหวัดชัยภูมิ ประมาณ 70 กิโลเมตร ห่างจากอำเภอหนองบัวระเหว ประมาณ 37 กิโลเมตร ไปตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 225 สายชัยภูมิ - นครสวรรค์ จะมีทางแยกขวามือเข้าไปน้ำตกไทรทองอีก 7 กิโลเมตร

อุทยานแห่งชาติไทรทอง : ต.วังตะเฆ่ อ. หนองบัวระเหว จ. ชัยภูมิ 36250 โทรศัพท์ 0 9282 3437
อีเมล reserve@dnp.go.th / saithongnp@hotmail.com







แผนที่การเดินทาง





เพลงประกอบ : คำว่าจบพูดเบาๆก็เจ็บ - เอิร์น สุรัตน์ติกานต์


ขอบคุณที่ตามอ่านครับ



___________ END __________