bloggang.com mainmenu search

วันนี้...เราจะคุยกันเรื่อง...การถ่ายภาพ....
ที คุณ ณ มิตร เคยถามค้างไว้ว่า.....
photogragh และ photography ต่างกันอย่างไร
ช่วงนี้ พวกเรา ไม่ค่อยมีกะจิตกะใจจะเรียน...คู จึง..ต้อง...ถามเอง..ตอบเอง...ไปก่อนนะคะ...
Cookie Bear....ไปนั่งข้าง Nina โน่น...อย่ารังแก จี้....คูเห็นนะ...
ออฟ.....อยู่ข้าง Chid-chat ดีแระ...ดูแล แม่เนเน่ด้วยค่ะ...มังคุด....จด....ค้นคว้า... นะคะ...นักเรียนหญิงดีเด่น...

photogragh คือ ภาพถ่าย และ
photography คือ การถ่ายภาพ ทั้งหมด ....ตั้งแต่ การบันทึกภาพ การล้าง อัด ขยาย ไม่ว่าจะอย่าง film or slides ขาว-ดำในห้องมืด ....ไปจนถึง บันทึก และ แต่งตัดต่อ ทางคอมพิวเตอร์ computerised

ท่าทางง่วงๆ ซึมๆ กัน...จากทริป ต่างๆ และ....หมี ชิด นา โก้ ออฟ ตุ้ง มังคุด .... จะ หิวโหย....อดโรย....
ทำหน้าละห้อย...สำออย Daddy Dan ละสิ

เอาละ....คู ทิง...จะ....."เล่าด้วยภาพ"....ก้อแล้วกัน สำนวนนี้ เราแปลมาจาก Photo Essay
หากเป็นการทำข่าว ภาษานักข่าวรุ่นเก๋าๆ นิยมใช้ในการรายงานข่าวที่เรียกว่า Photojournalism แปลเป็นไทยก้อคง....การสื่อข่าวด้วยภาพ แต่ไม่จำเป็นต้องภาพนิ่งอย่างเดียว...

นักข่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ไล่มาจนสงครามเวียตนามจะคุ้นเคยกับศัพท์นี้....และเรียกตัวเองว่า Photojournalist
คู ทิง เป็นคนที่เติบโตในยุคนั้น คลุกคลี วิ่งตาม มือฉมัง รุ่นคุณอา น้า ลุง และเพื่อนคุณพ่อ... ที่เป็นตำนานในยุคนั้นหลายคน....จึงเหมาเอาตัวเอง...ไปอยู่ในยุคนั้น......
ที่เรียกตัวเองว่า "The Endangered Species" "พันธ์ใกล้สูญ"

และ คู ทิงก้อถือว่า...เราเป็นศิษย์แม้จะนอกคอกแต่ก้อมีครู....ทั้งทางปฏิบัติ และ ทฤษฎี ของ ตำนานหลายคน
และ อาจารย์สนั่น ปัทมทิน.... อาจารย์อวบ สานะเสน.... อาจารย์ กมล ฉายาวัฒนะ.....
......พ่อ ประดิษฐ์ กัลยจารึก....อาจารย์ ฉลวย ศรีรัตนา...

การถ่ายภาพแบบ Photojournalism นี้
นอกจากที่ช่างภาพจะมีพรสวรรค์ที่พระผู้เป็นเจ้าจะต้องทรงประทานมามากกว่าคนอื่นแล้ว
ยังต้องมีสายตาศิลปิน ถ่ายแบบ Candid ได้โดยใช้ความรู้สึกด้วยแล้ว ก้อยังไม่พอ..
สิ่งสำคัญสิ่งหนึ่ง ที่ต้องมี คือ instinct สัญชาตญาณของช่างภาพ
กล้องถ่ายรูป ไม่ใช่แค่ เครื่องมือในการถ่ายภาพ หากแต่ว่า กล้อง คือส่วนหนึ่งของร่างกายชีวิตและจิตวิญญาณ..
การหายใจ..การกระพริบตา...การเดินเหิน .. ท่วงที...และการกด shutter เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน...ทั้งหมด...

เอาแค่..การมอง...ต้องได้ 180 องศา แม้ยามที่ส่องกล้องผ่าน viewfinder
และ อีก 180 องศา ต้องอยุ่ในประสาทสัมผัส....เรียกได้ว่า มีตาอยู่รอบทิศ...

ผู้ชมภาพที่บันทึกแล้ว....จะเห็น และได้อารมณ์ .... นั้นๆ...หรือไม่...อยู่ที่ สัญชาตญาณ ของ ผู้ "จับภาพ"
ว่า...สามารถ.."จับอารมณ์" ได้หรือไม่....เราจึงใช้คำว่า capture แบบนี้ to capture the moment

ใช้ต่างกันอย่างนี้....to take a picture ........ทำการถ่ายภาพ
to capture a moment .......ทำการจับภาพ/จับอารมณ์ชั่วขณะนั้น

คู ทิงได้สัมผัส ตำนานคนแรก ที่คู ทิงเรียก Uncle Ewing หรือ Mr. Ewing Crainin เมื่อ คูทิง อายุ 4 ปี
คนนี้หละ ตำนาน ของ Kodak ที่ถ่ายภาพปฏิทินติดฝาที่สวยที่สุดในโลกของ สายการบิน Pan Am ปีแล้วปีเล่า...
มีผลงานลงใน Vogue, Times, New Yorker และอื่นๆ

ที่เรามีสำนวน เรียกการถ่ายภาพประทับใจ ได้อารมณ์ว่า
Kodak Moment
ก้อเพราะว่า ช่างภาพมือหนึ่งสมัยนั้น เป้นช่างภาพของ Kodak ทั้งนั้น ฟิล์มที่ดีมี Kodak เท่านั้น ส่วน slides ของเค้าที่เลิศสุดคือ Ektachrome คือฟิล์มที่ใช้ถ่ายหนังนั่นเอง มีสองแบบ คือ Daylight และ Tungsten แพงแต่คุณภาพสุดยอด..ไม่มีทำขายอีกแล้ว...ที่รุ่นคุณตาถ่ายไว้เมื่อ 50 ปีก่อน สียังสดใสอยู่ม้ว่าจะแตกลายงาไปแล้วก้อตาม...ดูขลังอีกตังหาก

เมื่อภาพที่น่าประทับใจเกิดขึ้น...เราจะต้องจับให้ทันใน เสี้ยววินาทีนั้น...ถ้าได้....ก้อใช่เลย....คลาดจากนั้น...ก้อ...ไม่ใช่...

เราจะเห็นว่า....ทำไม....ช่างภาพ 20-30 คน รุมยิงภาพ
สิ่งเดียวกัน...มุมเดียวกัน....จุดเดียวกัน...แต่ภาพออกมากลับไม่เหมือนกัน... แม้ว่าความโดดเด่นอาจไม่ต่าง...
ซึ่งอาจมี....ใช่...โดนใจจริงๆ ...แค่..ภาพเดียว...จากเป็น ร้อย..... หรือไม่มีเลยก้อได้...

คำตอบคือ.....สัญชาติญาณของการถ่ายภาพ...ไม่ได้เกิดมามีกันทุกคน.....ในหนึ่งวินาที....ยิงได้ต่างกัน 60-250 ภาพ...

คนที่มีสัญชาตญาณคาดการ์ณ...จะกด shutter..ประมาณ 1 ใน 10 วินาที...ก่อนที่ภาพนั้นจะเกิดขึ้น....พอกดแช๊ะ...ภาพก้อได้ถูกบันทึก...ขณะที่ peak ของอารมณ์มันได้ที่...พอดีๆกัน...

ถ้ากดชัตเตอร์....เมื่อสายตาเห็นว่ามันกำลังเกิด....นั่นก้อสายไปเสียแล้ว...

บางภาพเราถ่ายแล้วได้อารมณ์สุดๆ....แต่...ทำไม่ไม้ได้บ่อยๆดั่งใจ...วงการช่างภาพเรียกว่า Beginner's luck โชคของมือใหม่
หรือ amateur's luck โชคของมือสมัครเล่น แปลง่ายๆ ก้อ..."บังเอิญ" นั่นแหละ...พูดเชิงชม..เชิงดูถูก....เชิงปลอบใจ..

หรือไม่ก้อ....better luck than judgement คือ
ความมีโชคดี....มีมากว่า....ความสามารถในการถ่ายภาพเรียกว่า...มีโชค(ที่มีมาเป็นครั้งเป็นคราว)..มากกว่า..มีเชิง...

เอาละ...ทีนี้ก้อ...มาดูภาพ amateur's luck ของ คู ทิง นะคะ...คงจะเรียก คู ทิง ว่า beginner ไม่ได้เพราะ คุณพ่อ เอากล้องใส่มือให้ตั้งแต่ 4-5 ขวบ นี่จับกล้องมาจะครึ่งศตวรรษแล้วแต่ .....ไม่เอาถ่าน....ไม่เคยได้ถ่าน....เพราะ ฟืนมันเปียก....เผายังไงก้อไม่ได้ถ่านจ๊า..
แต่เรียก Amateur ได้เพราะ ไม่ได้ยังชีพด้วยการถ่ายภาพ....

เริ่มละ.....Ku Ting Productions..........presents........
A Photo Essay......on...... Nene....... and ....



........Mommy...."

(เพื่อนๆ เห็นใช่มั้ยคะว่า....น้องเนเน่หน้าตาไม่สดชื่น...ยิ้มยาก...และไม่พูดไม่คุยเลย...มีเหตุผลค่ะ...)



...and Aunty Ob.........

ป้าอ้อบ....ป้ารักเด่กค่ะ....
น้องเนเน่....อือ...ม่ามี๊...ก๋า...น้อเนเน่....อย่า...แอะ..ก่ะ........

ที่ศาลา......Nene ก้มกราบ....พร้อม ม่ามี๊ ป้า ลุง อา...คู.....ทุกสิ่งตกอยู่ในความเงียบ....ด้วยสมาธิ...แรงจิต...ภาวนา.....




น้องเนเน่ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา...แต่ยังคงค้างอยู่ในท่าหมอบกราบ....ทำหน้าครุ่นคิด...เหมือน...นึกขึ้นได้...ฤว่า..ลืมอะไร......
แล้วเสียงแจ๋วๆ.....ที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม.....ก้อดังตัดความเงียบ...ขึ้นมา...ว่า....
"ม่า...มี๊.......ม่า...มี๊....ม่า...มี๊...ก๋า....(หางเสียงค่อยๆเบาลงทีละน้อย...แต่ยาววววววววววววมากกกกก)
....น้อ...เน...เน่..............(เว้นไปสองวิ...นาที...ทำหน้า คิ๊ดดดด หนักกกกก.....เข้าไปอิก.....).....น้อเนเน่.....ยา...ม๊ะ....ด๊ะ..........อึ-อึ๊ ........เยยย..........."

........Fade out........

ตัดฉากไม่สวยงาม ออกไป..........
(น้องเนเน่ต้องเปลื้องผ้า..เนื่องจากเธอแหวะนมหนึ่งกระป๋อง และ ยาคูลท์หนึ่งขวด ที่กินเข้าไปเมื่อครู่ออกมารดม่ามี๊หมด .....แต่ม่ามี๊ไม่กล้าจริงอย่างน้องเนเน่...ไม่ยอมถอดเสื้อผ้า....ยอมเหม็นอยู่งั้น....)

.........Fade in...........ตัดภาพมาที่....

...........น้องเนเน่ถูกม่ามี๊ปอกเสื้อผ้าออกหมดแล้ว....เหลือตัวล่อนจ้อน..............CENSORED!!!!!..........คว้าผ้าห่มสุดรักมากอด....ทำทีว่ารักมาก....จากที่ยิ้มยาก...ไม่พูดไม่คุย(คงพะอืดพะอมอ่ะค่ะ) ......พอคายออกมาได้หมด......โล่งสิท่า.....คุยไม่หยุด...........ต่อมจ้อแตก...
....ไล่...ก-ไก่ ถึง ...ฮ-นกฮูก...แข่งกะม่ามี๊.....

คู ทิง...ฟังไม่ได้ศัพท์...แต่สามาด....จับมากะแดะ..ได้บ้างบางส่วน...ดังนี้....

"ป้า...ป้าจ๋า...ป้าขอน้อเนเน่.....ป้า....อิอิอิอิ....ป้าจ๋า..."
แปลเป็นไทยกลางได้ว่า "ผ้า...ผ้าจ๋า...ผ้าของน้องเนเน่...ผ้า....อิอิอิอิ...ผ้าจ๋า..."
โปรดทราบ....ท่านผู้ชมที่ฟังภาษาไทยเด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมไม่ออกโปรดถามคนข้างๆ......เราจะไม่แปลให้รกจอ....



เทอคิดว่า...ไม่มีใครมอง........ขอชื่นใจหน่อยเหอะ......ขยอกมาทั้งเช้า....ขอสักฟอดเต็มๆปอดเถอะ....

"ป้าน้อเนเน่.....เอ...ป้าขอน้อ.....อ๋อม....อ๋อมมมมม...อ๋อมจัง...." .......แล้วเทอก้อหอม สูดเข้าไป ฟืดดดดดดดดดดหย่าย...
ทั่นผู้อ่าน...โปรดใช้โสต...imagine.....กลิ่นแหวะ...ปนนมบูดๆๆๆ....ที่ผู้ผลิตเอง....มักไม่ได้กลิ่น...แต่....ผู้บริโภคอย่างเราๆต้องอั้นสุดๆ.....
เทอ....อ๋อม....แต่พวกป้าๆ.....ยายๆ...หน้าเขียว...กันเป็นแถบ....



คู ทิง.....อดหัวเราะกิ๊กกกก ออกมาดังๆๆ ไม่ได้....น้องเนเน่รู้ตัว.....

.......หันขวับ......มอง....แบ่บ...แบบบบ.....ดูออกชิมะ?...
คู ทิง คงไม่ได้วิตกจริต....คิดไปเองหรอกนะ...



ดีน๊า....คุณ อินทรีย์ทองคำฝากเสื้อมาให้น้อง ผ่านมาทาง ป้าแพ้ท Petit Patty นำส่งโดย KuTing Courier....ใส่ตัวไหนดีน้อ......

ตัวแรก Little Italy .....



หรือ......ตัวที่สอง I Love NY ........ได้ใช้ประโยชน์....จึง ขอขอบคุณ ชุดนางแบบ จาก คุณ อินทรีย์ทองคำ มา ที่นี้ด้วยค่ะ



ขอ คู ทิงถ่ายรูปสวยๆสักใบ......นะคะ....อ๊ะ..อะไรนี่....มีเอียงอาย...ไม่มั่นใจ...



หลบไป...แล้วมาแอบดู....อ๊ะ คูยังอยู่...ตื้อสนิท....



..............น้องแก้ง.....หลับตา...เชิ่ดใส่.......แช๊ะ......อ้าว........ถ่ายจิงเหยอ.......



ถ่ายจิงสิ.........เอาหน้าจอให้ดู......."อ๊า....น้อเนเน่......(ชี้ไปที่จอภาพ....) ม่ามี๊.......จะ..เอา...น้อเนเน่...อยู่...นายยยย...นี้...." ....อ๊ะ.....ยอมรับละสิ....ว่าหร่อนอ่ะ......ชอบถ่ายรูป...

ทีนี้...ไม่ต้อง...ไปจ่อเลนส์ที่เธอให้ยากส์.......มาเองเลยฮ่ะ....


".....ล้อ....เล่........นี่....คู......คู......น้อเนเน่....ยี๊แย๊ววววว.........น้อเนเน่....ยี๊แย๊ววววว......"



มี..อั๋วเยาะ...อิ....อ่ะๆๆๆๆๆ กิกิกิกิ.....ลงลูกคอ...กั่กๆๆๆๆๆ..




หากเราจะถามความในใจว่า...........น้องเนเน่ .....
รักใครที่สุดในโลกน๊า....เด็กส่วนมาก...มีตอบเป็นสูตรครอบจักรยานเอาใจตั้งกะอาม้าอากง....อาม้า อาเตี่ย...

อ๊ะ..รุ่นน้องเนเน่ ......ไม่เช่นนั้น......มีครุ่นคิด........



และแล้ว....Kodak Moment.....ของ คู ทิง......

A picture paints a thousand words.........





เราได้ ความรู้สึก ที่สื่อได้ด้วยสายตา.....ว่า....คนที่น้องเนเน่มองอยู่นี่ไง............คือ "โลกทั้งใบของเนเน่...."



................"Mommy.........is........ NeNe's world"..........



SPECIAL THANKS TO
Cookie Bear for the blog set up
Nina BBwindy for the technical side
Bloggang friends to the decorations used
คุณ อินทรีย์ทองคำ for the costumes used by Nene
and last but not least
Nene's mom for the dee-li-cioussss Crispy Roast Duck lunch in Korat.
Create Date :18 กรกฎาคม 2549 Last Update :19 กรกฎาคม 2549 18:25:50 น. Counter : Pageviews. Comments :125