bloggang.com mainmenu search



เราเลือกกริ๊ด บลอกที่ 101 แทนที่จะปลื้มกับบลอกที่ 100เพราะว่า
สำหรับเราบลอกที่ 100 คือ บลอกสุดท้ายของ 100 บลอกแรก
แปลว่าคนที่ทำได้ 100 บลอกเปรียบได้ว่า เดินทางมาถึงจุดจบแห่งความสำเร็จอย่างหนึ่ง....มีความสำคัญ

สำหรับเรา บลอกที่สำคัญคือ บลอกที่ 101 ........
............จุดเริ่มต้นที่เราจะเริ่มนับ ร้อยที่ สอง

และ ถึงตรงนี้ คู ทิง ก้อควรจะขอบคุณ ทุกคนที่ทำให้มีวันนี้
เช่น ขอขอบคุณ "คุณ นพ" ที่แนะนำเข้ามาสู่วงการ...
ขอขอบคุณ เพื่อนคนแรกๆ ที่ แวะเข้ามาเม้นท์โดยที่เรางงมากว่า มานมาจากหนายกานฟร่ะ? บังเอิญลากเม้าส์ไปโดนอมยิ้มเข้า มันแว๊บ...ขาวทั้งจอ...ตายละวา...นี่กรรูทำพันทิปล่มซะละมัง....เหงื่อหัวล้านออก...หายใจถี่...ใจเต้นแรง...

อ๊ะ...อะไรนั่น...โอว...บลอกใครหว่า....สวยจัง...
เหงื่อหัวล้านยังปุดๆจากความกลัวเมื่อครู่....แต่มือลากเม้าส์เที่ยวจิ้มหาเพื่อนทั่วบลอก...
ความสุขของการคลิกไปสู่บลอกเพื่อนๆ ในเครือข่ายใยภิภพ มันมหาศาลอย่างนี้นี่เอง....

เมื่อวานได้โทรถึง Cookie Bear (หมี) และ สักพัก Op (PANDIN) ก้อโทรมา แถมได้ M กับ Junior(อิจูเหนี่ยNutty Professor) อีกคน คนอื่นเราก็ไม่กล้ากวนนะ... โดยเฉพาะ มังคุดที่เพื่อนร่วมห้องหวงชมัด Chid-chat(ชิดซ้าย) กำลังสอบ Nina (นินย่า หรือ อินา) กะลังไปดุปู้จาย....น้องหญิงแอนน์(โสมรัศมี)ก้อคงวุ่นปั่นหุ้นจนมือด้าน...คุงย่า ถกเขมรวิ่งไล่จับน้องเก็ท...ฯลฯ

คุยกะ อ๊อบ สองชั่วโมง....ไม่เคยคุยกันนานขนาดนี้...เจอกันก้อไม่ได้คุย..ต้องหลบอุ้งทีนหมี...และไส้กะสือพันหน้าพันคอ....

เราคุยเรื่องเพื่อนบลอกว่า...เราสองคนโชคดี ที่ได้พบแต่เพื่อนดีๆและทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนสอนให้เราเข้าใจและเรียนรู้เขารู้เราเพื่ออยู่ร่วมกันอย่างกัลยาณมิตร.....

เอ่ยถึงเพื่อนบลอกมาแต่ละคน....มีความน่ารักและความดีอยู่ทุกคน....พุดกันเข้าใจ...ช่วยกันคิด...ช่วยกันทำ...ดูแลกันและกัน

คุณเก๋ คุณแม่น้องเนเน่พุดสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราปลื้มสุดๆ ...
"ไปไหนกันนะ...ชิด นา ออฟ โก้ คุณย่า ...เค้าจะคอยเรียกเพื่อนๆอ่ะคู...ตั้งกะเจอกันที่แรกไม่เคยเห้นหน้ากัน...กินก้อเรียก(เวลาออกไปไหน เค้าน่ารักอย่างนี้จริงๆ เลี้ยงมาอิ่มๆ นะไม่มีกัดกันเลย อิอิอิอิ)....ไปไหนก้อเรียก...เข้าห้องน้ำก้อเรียก...มากันครบแล้วค่อยไปทำอะไร....คุยกับทุกคน...เก๋ประทับใจมากเลยค่ะ...." (คนสวยนี่เป็นไงไม่รู้นะ ปากมักหวาน อิอิ)

ทุกคนรุ้หน้าที่...โดยไม่ต้องบอก...ที่จะต้องดูแลกัน...และทำให้คิดถึงกัน...อย่างมังคุด...คราวทริปที่แล้วก้อเอาแผ่นแม่เหล็กติดตู้เย็นมาแจกเพื่อน...เป็นรูปคู ทิง....คูก้อประทับใจ...จนกระทั่งมีคนโทรมาบอกว่าแปะไว้ "หน้าบัลลังค์ในห้องน้ำ" ..... "โล่งดีแล" ...เล่นเอายิ้มบานๆของเรา "หุบ" ไปเลย...

โก้...จูเหนี่ย(Nutty Professor) เคยบอกว่า ไม่น่าเชื่อว่าเราเจอกันครั้งแรก....ก้อสนิทกันเลย...สนิทมากๆด้วย...

และ เรากับคุณโสมรัศมี....คุยทีแรกรู้สึกผูกพัน ตามประสาคนรักใครง่าย...คุยไปคุยมาสนิทกัน...ผ่านไปเป็นเดือนๆๆ...วันที่จะไปบ้าน จิม ทอมป์สัน ทริปแรก....ได้ทราบว่า คุณเทอเคย วิ่งเล่นแถวนั้น...น้องหญิงอ่ะสาวชาววัง...แต่พี่ยาสิ...จิกกี๋กลางซอย...อิอิอิ... จนทริปนั้นผ่านไป...ไม่ได้จงใจถาม..แต่ ญาติผู้ใหญ่เคยใกล้ชิดกัน....อิก

ทำให้นึกถึงความเชื่อที่เรามีมานานแล้วว่า..."เราคนเคยรู้จักกันทั้งนั้น"
เคยสงสัยมั้ยว่า เจอใครครั้งแรก...ทำไมมันถูกใจจัง...แต่บางคน...โอว..งเห้นหน้าก้อไม่ชอบแล้ว...ยังไม่ได้พุดหรือทำไรเลย..มองหน้าก้อ....

เป็นไปได้ไหมว่า..เรารู้จักกันมาก่อน...แต่มันนานมากแล้ว...เราลืม...

คนมาทำบลอกมีจุดมุ่งหมายที่ต่างกัน...
เราเองสนใจเพราะ "คุณ นพ" แนะให้ว่าควรที่สุด...แม้ในวัยนี้...
และ...เคยมีครั้งหนึ่งที่จะเลิก...เพราะทำยากสิ้นดี...
ก้อมี หมี กับ จี้ สองคนที่เข้ามา...ฉุดกระชากเอาไว้บังคับไม่ให้เลิก....
เราบอกสองคนนี้ว่า..ชั้นอยู่ชั้นดีๆ จะมาหเรื่องปวดหัวปวดบาลทำไม...
ให้ password หมีไป....อยากทำอะไรก้อทำ...ไงชั้นก้อไม่มีปัญญาทำบลอกสวยๆ...ขี้เกียจเขียนอิกตังหาก...
สักเย็นๆกลับมาบ้าน...หมีบอกให้ลอก-อิน...
โอว....บลอกอะไรมันช่างน่ารักเช่นนั้น...

รักเค้าสองคนขึ้นมาถนัดใจ....เอาวะ...อยู่เพื่อพวกเค้าสองคนนี่หละ...ไม่มีเพื่อนอื่นๆก้อช่าง...เค้าสองคนเบื่อเมื่อไหร่..ก้อเลิก...(สมองคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาจากทั่วทุกมุมโลก..คิดได้แค่เนี๊ยะ....)

ร้อยบลอกผ่านไป...มองย้อนกลับ...หากวันนั้น...ไม่เกรงใจความน่ารักของ หมีกะจี้....กรูรรรเปิดไประ....

อย่างที่เคยบอก..ว่า...
"ไม่มี หมีกับจี้...วันนั้น...ไม่มี คู ทิง วันนี้"

แล้วหมีเค้าก้อเจียดเนื้อที่โฆษณา..แปะชวนใครต่อใครมาหาเรา...ได้คุณย่า...ชวนเพื่อนมาอิก...แล้วก้อ ชิด กะนา...มังคุด...อ้อฟมาไล่ๆกัน...

ก้อต้องบอกว่า...
"ไม่มีหมีกับจี้วันนั้น...
ไม่มี แก้งค์คูทิง ...ที่คุดตั้งชื่อให้...เมื่อเดือนมีนา....
ไม่มี พวกเรา ทั้งหมด ....ตลอดมา....
ไม่มี คูทิง วันนี้"

ขอขอบคุณ...ทุกๆคนที่ทำให้มีวันนี้....

อย่าหน้าบาน...ชั้นก้อชมไปตามมารยาท...เรื่องกล่าวขอบคุณนี่ทำทั้งปี...ดีไม่ดีชมหมด..รู้ๆ อยู่....

เพื่อนชั้นหาเองก้อมีย่ะ..อย่าง undercurrent Faraway girl หยิงแป๋ม เฉลียงสีชมพุ และคนอื่นอิกเป็นล้านเก้าสี่หมื่นเจ็ดพันสามร้อยยี่สิบสี่...

แต่เพราะพวกเทออ่ะวีนสุดๆๆ เค้าก้อเลยไม่กล้าเข้าบลอกช้าน..เหลือกันอยู่ "แค่เนี๊ยะ" หรอมแหรม....สิบก่าคน....ขนาดคุณ "กบ" เค้ายก บลอก Dis_n_Dat ให้ไว้วิ่งเล่น...พวกแกรก้อไม่ยอมไปตีกันนนอกห้อง...เดือดร้อนมาดามกอจะตัดเงินเดือนช้านหลายหน...

บอกแล้ว...ว่าชมกันไม่ได้นาน...มันเลี่ยน....

ที่เคยอัพบลอกว่า..."แก้งค์คูทิง" เนี่ยะ...เปิดคอร์สทำขนม.....ภาพลักษณ์ดูดี.....นั่นมันหน้ากากสังคม...
ของจิงอ่ะ...มานไม่ทำ..เอาแต่เล่น...รอกินอย่างเดียะ...
แด๊ดดี้แดน ปวดหัวมาก...ขอย้ายออกจาก บ้านสวนหมาก...ไป....บ้านริมคลอง...เพราะอะไร...ดูเอาเอง...



เริ่มแรกก้อรักกันดี....ลูกรักของ แด๊ดดี้แดน...ทั้ง ห้าคน...



นานไปก้อ...
คู...นี่ อิจูเหนี่ย มานร้อง หรือ มานหอน.....สมองหมีจาราเบิด...
คู.....บอกมานหยุดที...คันอุ้งทีนหมี...กิ๊ดดดดด....โฮกกกกก.......โฮกกกก...




ทำขนม แด๊ดดี้ แดน ให้หยิบแค่พอคำ...อิหมี มานปั้นเท่าลูกส้ม..บอกหมีจะกินชิ้นเท่าบ้าน....




อิหมีมานคันตะหมูก .... มานก้อแคะ..ล้วง...เกา...หน้าตาเฉย...





แล้วดูมานเอานิ้วไปจิ้มขนม....ทำด้าย...ใครจะกินลง...





ไม่ทันใจ....หมีกินมันทั้งยังไม่ได้อบนี่นะคู...อบไม...เสียเวลา.....




หมี----อุ๊ย แด๊ดดี้แดนมอง....เอ้า...อ้อบ...ยัดๆเข้าไป...แด๊ดดี้ แดน..ได้คิดว่าแกรรรรแอบกิงหมด...ไม่มาสงสัยหมี...ลูกสาวคนโปด...แด๊ดดี้ไม่โปดแกรรร...แกรรรก้อยอมรับผิดแทนหมีนะ...เด๋วหมีให้คุ๊กกี้ชิ้นหักๆชิ้นนึง...

อ้อบ-----อุ๊ย....ฮิฮิฮิ...อย่าหมี...เดี๋ยวเลอะหมด....คู...ดูหมีสิ...ฮิฮิฮิ




เอาขิงมาใส่ๆๆ...ตุ๋ยๆๆๆ...ลงไปด้วย....หมีจากิงคนเดียว...




หมีจากิงเค็ก...คนเดียว...แผล็บๆๆๆๆๆๆ...เลียๆๆๆ...ห้ามใครกิง...




หมี------คูให้มาช่วยอ้อบห่อขนม...โอว...พระเจ้ายอด...มันจ๊อดมาก...ดูดิ...ยังกะเบเกอรี่...ทามมายต้องห่อด้วย...หมีกินแป๊บเดียวก้อหมด...ห่อทำไม่ให้เปลืองเพลังงาน...เปืองถุงปั๊ดติก....




นินย่า------พี่หมี..จอมตะกละ...นินย่า..."ปล้นนะยะ"....ทุบหัวหมี......ปล้นคุ๊กกี้......ติดคุกสิบปีก้อยอมอ่ะ....เพื่อคุ๊กกี้...ไก่ย่างไม่ย่าง...คุ้กกี้กรอบไม่กรอบ.....(ยิ่งถ้าเป็นของพี่หมี) นินย่าชอบหมด....




จากนี้ คู ทิงจะไปขอบคุณเพื่อนทุกคนที่บลอกนะคะ....

พุดมาตั้งนาน....ไม่มีใครมอบดอกไม้แสดงความยินดี...เราแอบมาแปะเองดีก่า...แล้วเด๋วไปขอของคุณแค็ท...อิอิอิอิอิ...

"ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ คูทิง คนสวย น่ารัก เก๋ เท่ห์ และ สูง ชลูดตูดไม่ปอด ยอดดวงใจ ผุ้เป้นที่รักเคารพและเทิดทูน แม่พิมพ์ที่ดีของชาติ และ เป้นที่กิ๊ดก๊าดของเพื่อนบลอกทั้งสามหมื่นคน...."(จากผุ้ไม่ประสงค์ออกนาม..)
กะต่ายนี่มันมาจากไหนหว่า....
Create Date :25 กรกฎาคม 2549 Last Update :26 กรกฎาคม 2549 21:25:05 น. Counter : Pageviews. Comments :45