เดือนที่ผ่านมาซื้อการ์ตูนเยอะผิดปกติวิสัย ไหนๆก็เสียทรัพย์ไปไม่น้อยแล้ว เอามาเป็นต้นทุนอัพบล็อกให้ไม่ร้างไปอีกสัปดาห์นึงดีกว่า วันนี้ขอรีวิวการ์ตูนในรอบเดือนนี้แบบกึ่งสำเร็จรูปครับ

คำเตือน: ห้ามใช้รีวิวนี้ประกอบการตัดสินใจซื้อการ์ตูนเด็ดขาด เพราะเขียนส่งเดช





บาเครุคุง (เล่มเดียวจบ) 1 ใน 33 เล่มของ collection อ.ฟูจิโมโตะ ฮิโรชิ หรือที่รู้จักกันในนาม Fujiko F Fujio ที่สร้างผลงานแห่งความทรงจำมากมายทั้งคิวทาโร่, ปาร์แมน, เอสเปอร์มามิ, 21 เอม่อน, จินปุย, ตำรวจกาลเวลา, คุโรเบ้, โมจาโกะ, โดบินสัน, เจ้าชายจอมเปิ่น, โปโกะ ฯลฯ และที่ลืมไม่ได้เด็ดขาดคือโดราเอม่อนมาสคอตของโลกการ์ตูนฝั่งเอเซีย เล่มนี้อัดบาเครุให้จบในเล่มเดียวเลยหนาขนาดทุบหัวหมาตายครับ (ผมกำลังคิดจะเอาไปใช้แก้ปัญหาหมาขี้หน้าบ้าน แต่การ์ตูนเรื่องนี้สนุกเกินไปจึงไม่สามารถนำไปทุบหัวหมาได้) เขียนลงนิตยสารเด็กหลายระดับชั้นเช่นเดียวกับอีกหลายๆผลงาน ตอนที่เส้นปราณีตขึ้นเขียนให้เด็กโตอ่านเนื้อหาก็จะซับซ้อนขึ้นไปด้วย ถือว่าสนุกแบบไม่ต้องสนใจโครงเรื่องตามแนว อ.ฟูจิโมโตะครับ


หมึกสาวลุยหลุดโลก เล่ม 7 ในกองพะเนินนี่ผมหยิบเรื่องนี้อ่านเล่มแรก เพราะเบาสมองและอ่านง่าย (ถ้าอ่านครูสิ้นหวังเป็นเล่มแรกตรรกะอาจถูกบิดเบือนไปจนทำให้อ่านเรื่องอื่นไม่รู้เรื่อง ถ้ามีเมนคอร์สของการ์ตูน เรื่องหนูหมึกน่าจะเป็นออเดิร์ฟที่ดีได้) แต่รู้สึกว่าเล่มนี้สนุกน้อยลง เดินทางมาได้ 7 เล่มก็ถือว่าไกลสำหรับการ์ตูนมุกจบในตอนที่ใกล้วาระจะเวียนมุกเข้าไปทุกทีๆ เรามาเอาใจช่วยให้หนูหมึกหาแนวทางต่อยอดความปัญญาอ่อนออกไปต่อกันดีกว่า แต่เรื่องนี้มุกตันคงไม่เปลี่ยนเป็นแนวต่อสู้หรอก


Mitsudomoe เล่ม 4 การ์ตูนมุกเสื่อมไร้เทียมทาน ไม่น่าจะเจาะกลุ่มโลลิเพราะคงไม่มีใครรักพวกมันลง เล่ม 4 แล้วอีสามตัวนี้และเพื่อนๆของมันก็ยังคงชั่วร้ายขึ้นเรื่อยๆ อยากลองตบแก้มฟุตาบะน่าจะเด้งดึ๋งๆดี


ครูสิ้นหวัง เล่ม 16 ลืมไปแล้วว่ามีตอนอะไรมั่ง ไม่ค่อยเจอฮุคหนักๆแบบเรื่องโอ้พระเจ้าจอร์จเท่าไหร่ พอตัวละครสาวๆเกลื่อนเรื่องแล้วผมชักคิดถึงตาลุงใส่แต่กางเกงในว่ะ


โยทสึบะ เล่ม 5-6 เล่ม 6 สนุกกว่ามาก เล่ม 5 ชอบแค่ตอนดัมโบ้กับลูกเล่นสารพัดของมิอุระ (เจ้าตัวจะรู้ไหมว่ากล่องกระดาษของเธอน่ะ ความนิยมสูงกว่าตัวเธอเองอีก!!) คนแปลลดความห่ามสำนวนของโยทสึบะให้ดูน่ารักขึ้น จากที่เคยหมั่นไส้ก็มาสงสารตอนไปส่งนมให้พี่ฟูกะที่โรงเรียนนี่แหละ


Gantz เล่ม 20 ในที่สุดเจ้าคุของเราก็ได้กลับมาใช้ชีวิตแบบสามัญชนคนปกติแล้ว!!! ...และในเล่มเดียวกันนี้เขาก็โดนแวมไพร์เชือดทิ้ง (กำ) เป็นไม่กี่เรื่องที่ตามสปอยล์ในเน็ตเพราะเคยคิดว่า sic จะไม่พิมพ์ต่อ เลยรู้เนื้อเรื่องล่วงหน้าหมดแระ


Zetman เล่ม 7 คุณป้ายังไม่ตาย!! ทำเอาโลกของการ์ตูนเรื่องนี้สว่างสดใสขึ้นอย่างเหลือเชื่อ มันมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นใน Zetman ด้วยรึนี่?!! ...อ๋อ ยังหรอกครับ พ่อของพระเอกตอนนี้เหลือแต่หัวแล้วครับ


ปรสิตเดรฉาน เล่ม 8 อีกหนึ่งการ์ตูนน้ำดีจากอดีต หลังออกบิ๊กบุ๊คครบ 8 เล่มก็ได้เวลาที่ผมจะขนไพเรทไปทิ้งซะที รกบ้าน นอกจากเนื้อหาที่สนุกแบบขัดแย้งกับภาพที่ช่างละม้ายคล้ายการ์ตูนไทยเล่มละ 5 บาทเหลือเกินแล้วการ์ตูนเรื่องนี้ยังถ่ายทอดวิถีของมนุษย์และสัตว์โลกออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะแนวคิดที่ถ่ายทอดผ่านทามูระเรื่องการทำความเข้าใจสิ่งมีชีวิตอื่น หรือผู้ว่าฮิโรกาว่าที่มองภาพรวมของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ในยุคนี้ก็มีการ์ตูนชั้นเยี่ยมอย่าง HxH ดำเนินเรื่องจนถึงบทสรุปของภาคคิเมร่าแอนท์เหมือนกัน แต่ผมเกลียดราชาเลยไม่อินและเห็นใจไอ้พวกมดเท่าไหร่


Sket Dance เล่ม 17 อ่านเล่มแรกๆก็ว่ามันคือกินทามะฉบับไฮสคูลแบบมุกฝืดหน่อยๆด้วยซ้ำ แต่เล่มหลังๆชักชอบมากกว่ากินทามะซะอีก เป็นการ์ตูนมุกจบในตอนประเภทที่เนื้อเรื่องมีความก้าวหน้า (อีกประเภทคือการ์ตูนมุกแบบอยู่ไปวันๆ ตัวละครซ้ำชั้นตลอดชาติ) เล่มนี้คุณประธานนักเรียนเรียนจบ สึบากิขึ้นเป็นประธานแทน ซึ่งผมที่จำชื่อประธานคนเก่าไม่ได้สักทีคงต้องหาสรรพนามอย่างอื่นมาเรียกประธานคนเก่าซะแล้ว ว่าแต่เรื่องนี้มันมีนินจาโผล่มาได้ไงวะ?


สึซึมิยะ ฮารุฮิจัง เล่ม 3 หลังกลับมาเห็นตู้หนังสือที่บ้านก็เพิ่งรู้ตัวว่าซื้อมาซ้ำ ไชโย~!


ผึ้งจดหมาย เล่ม 10 อาเรียคนสวยรั่วและปวกเปียกกว่าที่คิด




โปเตมาโยะ เล่ม 4 เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตประหลาดที่ดูแล้วพยายามจะน่ารักเกินไปหน่อย สัตว์อ่อนแอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แบบนี้ผมไม่เอามาเลี้ยงให้เปลืองข้าวแน่ๆ (เพาะไว้ทำเป็นอาหารน่าจะดี) อ่านแล้วคลื่นไส้ครับ มีทั้งเกย์คิงอ้วนล่ำ อีพ่อโชว์จั๊กกุแร้ขนดกพรึ่บพั่บ สาวยูริ ไอ้พระเอกหน้าซังกะตาย พร้อมเหล่าสัตว์ที่มีสัตว์เล็กสัตว์น้อยเกาะเต็มหัวและชอบฉี่เรี่ยราด แล้วตูซื้อมาอ่านทำไม?


วัยกระเตาะตึ่งตึงตึ๊ง เล่ม 19 (ชื่อเรื่องภาษาญี่ปุ่นคือเปียโนป่าของไค/ชื่อภาษาอังกฤษคือโลกอันแสนอุดมของไค) ผมไม่ถูกชะตากับชื่อเรื่องภาษาไทยมาจนบัดนี้ พอๆกับนินจาคาถาโอ้โฮเฮะ เล่มนี้ยังคงอยู่ในการแข่งเพลงของโชแปงที่โปแลนด์ เป็นการ์ตูนมีเสียงที่ใช้เชิงบรรยายได้ยอดเยี่ยม เยี่ยมจนรู้สึกว่าเพลงที่แต่ละคนเล่นนั้นแสนไพเราะทัดเทียมหรือเหนือล้ำกว่าต้นฉบับ ยอดเยี่ยมจนไม่มีใครกล้าเอาไปทำอนิเมซีรี่ยส์ (มีแต่ฉบับ 101 นาทีจบ) เรื่องนี้ถ้าตัดออกสองอย่างจะดีมากคือ 1. พระเอกตอนแต่งสาว และ 2. แฟนพระเอก


fate stay/night เล่ม 12 (เล่ม 13 ซื้อไปแล้ว) อยากอ่าน Tsukihime มากกว่า ใครช่วยไปจิ๊ก lc มาจากค่ายเฮงซวยเนกิโบสที


มาโคโตะ เด็กฮาร์ด เล่ม 17 รู้จักเรื่องนี้ครั้งแรกตอนโนบิตะสวมบทเป็นตัวละครในการ์ตูนแล้วดันฉายไปโดนเรื่องมาโคโตะเด็กฮาร์ดเข้า กลายเป็นโนบิตะน้ำมูกไหลร้องเหยอๆๆๆๆ ว่าแต่เด็กฮาร์ดมันแปลว่าไรฟะ? จนป่านนี้ก็ยังพิมพ์ไม่จบซะที อ.อุเมซุ คาซุโอะ นับว่ามีพรสวรรค์ทั้งการ์ตูนตลกและการ์ตูนสยองขวัญเลยทีเดียว เพราะเขียนการ์ตูนตลกก็อ่านแล้วสยอง เขียนการ์ตูนสยองก็อ่านแล้วตลก


มหาสงครามลูกแก้วมากะ เล่ม 12 หรือที่แฟนๆเรียก Ikkitousen ตามต้นฉบับกันมากกว่า เข้าช่วงหลังเสื้อเริ่มขาดง่ายขึ้น นมสาวๆก็เริ่มใหญ่ขึ้นแบบไม่มีเหตุผล ที่จริงเนื้อเรื่องมันก็สนุกอยู่ แต่เซอร์วิสสำคัญกว่า และจนบัดนี้ก็ยังไม่มีใครเข้าใจว่าพวกมันจะตีกันทำไม?


Gantz เล่ม 21 คาโต้รับบทพระเอกชั่วคราวแต่ก็ไม่ได้เด่นกับเขาหรอกเพราะภาคนี้ทีมโอซาก้ามาขโมยซีน ภารกิจปราบเอเลี่ยนกลุ่มภูติผีก็เป็นอีกตอนที่สนุกมาก คอยชมความโหดของบอสภารกิจนี้กันให้ดีล่ะพวกเธอว์


มามิ เล่ม 3 บิ๊กบุ๊คหนึ่งใน collection 33 เล่ม ...หลังจบ 33 เล่มเซ็ตแรกแล้วยังมีต่อเซ็ต 2-3 อีก ทำใจได้ครับ ถ้ารักจะสะสมงานของ อ.ฟูจิโมโตะ ก็ต้องทุ่มกันหลักหมื่นหละ ถ้าพูดถึงการ์ตูนที่เนื้อหาหนักขึ้นมาจากพวกโดราเอม่อนหรือปาร์แมนที่เราคุ้นเคยกันตามสไตล์ของ อ.ฟูจิโมโตะแล้ว ผมชอบมามิมากกว่าซีรี่ยส์ไซไฟ Path of Fujiko นะ


มิวะซัง เล่ม 5 ซีรี่ยส์ของ อ.ทาคาโนะ ออกมาให้ติดตาม 5 เรื่องละ แต่ละเรื่องก็ไม่ใช่น้อยๆเล่ม ขยันคิดมุกจังครับ เล่มนี้หัวหน้าคิตามิโผล่มาด้วย


กินทามะ เล่ม 36 thumbs up ให้กับการฝึกวิชาและงานศพคุณลุงร้านขายข้าว.....


Change123 เล่ม 11 ใกล้จะจบละ ฮิบิกิเหมือนนางเอกตัวจริงเข้าไปทุกที แต่ยังไงสุดท้ายความทรงจำและบุคลิคก็ต้องเหลือแค่โมโตโกะคนเดียวนี่นะ


การ์ตูนไทยสายนิเทศน์ก็กินตังค์ไม่น้อย หนังสือเกรดนิยายราคาหนักกระเป๋าด้วยสิ ผมคงต้องลดละเลิกนิตยสารรายประจำอย่าง Let's ซะละ เล่มหลังๆไม่ค่อยมีเรื่องสนุกๆด้วย



การ์ตูนมุนิน เล่ม 4 คาดหวังไว้มากที่สุดใน 4 เล่มนี้ แต่คงเริ่มชาชินกับสไตล์รักเศร้าเหงาซึ้งของคุณมุนินซะแล้ว เล่มนี้เลยค่อนข้างเฉยมาก ชอบตอนผู้หญิงอย่าหยุดสวยตอนเดียว


เจระข้อ เห็นในนิตยสารการ์ตูนมุกมาหลายเล่ม รู้แต่ว่าเป็นจรเข้พูดได้ชื่อเจ เพิ่งจะรู้ว่ามาจากเจระข้อ-จอระเข้ lol เล่มนี้ซื้อแบบไม่ค่อยหวังผล ราคาเบาๆ 111 บาทเลยหยิบมาด้วย ปรากฏว่าสนุกผิดคาดครับ ผู้เขียนบอกว่าชินจังเป็นแรงบันดาลใจ ยาม อ.อุซุอิจากเราไปแล้วก็อ่านเจระข้อได้บรรยากาศคล้ายๆกัน ในเล่มมีการ์ตูนตอนละ 4 หน้าจบ กับ 4 ช่องจบ ฮาดีครับเรื่องนี้


วันก่อนครับ ฉบับฮาป่าราบ หลังออกวันก่อนครับฉบับฮากระทบฝั่งไปแล้ว คราวนี้มาถึงเล่มที่หยิบมุก thatday ตอนที่เกี่ยวกับป่าเขามาเขียนเป็นการ์ตูนโดยนักเขียนหลากหน้าหลายตา จากมุกละหน้าเพิ่มเป็นมุกละ 3 หน้า จะออก thatday ฉบับหน้าละมุกแบบเล่มแรกอีกไหมเนี่ย? เดี๋ยวสัปดาห์หนังสือ ต.ค. นี้ เพ่บัฟโฟออกรวมเล่มครั้งแรกด้วยนะ


ชิงช้า เล่ม 1 ติดตามผลงานคุณวิศุทธิ์มาตั้งแต่ hesheit เจอพี่เขาครั้งแรกตอนมามีตห้องการ์ตูนพันทิปครั้งที่ 1 ปี 2544 ครับ (ใครเกิดทันยกมือขึ้น - -//) เพื่อนแนะนำว่านี่คือผู้เขียน hesheit เอิ่ม... ขอแอบสารภาพว่าตอนนั้นผมไม่รู้จักการ์ตูนเรื่องนี้ครับ ต้องรีบกลับไปหามาอ่านและติดใจติดตามผลงานตั้งแต่นั้นเลยทีเดียว เล่มแรกๆเล่มละ 99 บาท ถือว่าแพงบาปกรรมสำหรับคอการ์ตูนสมัยนั้นมาก เล่มต่อๆมาขึ้นเป็นหลักร้อยจนแฟนๆติดตามไม่ไหว พากันล้มหายตายจาก แต่ตอนนี้เริ่มมีเงินพอใช้จ่ายสบายๆไม่ติดขัดอะไรก็กลับมาติดตามผลงานล่าสุด ยังคง... จะเรียกว่าอาร์ตคงไม่ถูก ตามคอนเซ็ปต์ของผมถ้ามันอาร์ตมันต้องอ่านไม่รู้เรื่อง ชิงช้าเป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงลูกสาวนักวิทยาศาสตร์ผู้มีความสามารถถ่ายทอดความเจ็บปวด แต่ละตอนจะมีแนวคิดโดนใจปิดท้ายพร้อมกับภาพที่ยังคงห่วยเป็นเอกลักษณ์ (ดีกว่า hesheit ตรงที่ไม่เขียนด้วยลายมือ และไม่ละเลงฆ่าทิ้งภาพวาดผิดลงไปในรูปเลย) อยากเห็นว่าถ้าพี่เขาตั้งใจวาดให้สวยจริงๆเลยภาพจะออกมาเป็นยังไงนะ?




เจอกันหนหน้า บล็อกตะพาบ 27 ก.ย. ครับ