บล็อกแรกของปีนี้ ขอประเดิมต้อนรับกระแสการกลับมาบนจอของการ์ตูนบาสเก็ตบอลที่ฮิตที่สุดในประวัติศาสตร์อย่าง สแลมดังค์ (Slam Dunk) ผลงานของ อ.ทาเคฮิโกะ อิโนะอุเอะ ที่ลงในโชเน็นจัมป์ช่วงปี 1990-1996 และเป็นกระแสโด่งดังไปทั่วโลก พร้อมกับวงการ NBA ที่เริ่มถูกพูดถึงในบ้านเรามากขึ้นเพราะเป็นยุคของตำนานอย่างไมเคิล จอร์แดน และเดนิส ร็อดแมน ด้วย ฉบับของไทยตีพิมพ์โดย NED 31 เล่มจบ พิมพ์ออกมาหลายรอบมาก และมีเวอร์ชั่น Big Book 24 เล่มจบ ตอนนี้ก็ยังพอหาได้ทั้งเล่มเล็กเล่มใหญ่นะครับ
สำหรับฉบับหนังโรง The First Slam Dunk เป็นอนิเมชัน 3D ฉายในญี่ปุ่นปลายปีที่แล้ว ส่วนของไทย เพิ่งจะเข้าโรงไปเมื่อวันที่ 9 มี.ค. นี้เองครับ เนื้อหาเปลี่ยนจากตัวเอกอย่างซากุรางิ หรือคู่ปรับอย่างรุคาว่า มาโฟกัสที่มิยางิ เรียวตะ พอยต์การ์ดของทีมโชโฮคุ ซึ่งจะต้องเผชิญหน้ากับทีมบาส ม.ปลาย ที่เก่งที่สุดในญี่ปุ่นอย่างเทคโนฯซังโนในการแข่งอินเตอร์ไฮ ซึ่งเป็นมหกรรมกีฬาระดับ ม.ปลายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น และแมทช์นี้ก็คือแมทช์สุดท้ายของการ์ตูนแสลมดังค์ก่อนที่จะจบเรื่องลงด้วยชัยชนะของทีมโชโฮคุ ปิดฉากการ์ตูนเรื่องนี้ในช่วงที่ขึ้นสู่จุดสูงสุดลงแบบที่คนอ่านอึ้งกันทั้งโลก

ในภาพยนตร์จะตัดสลับระหว่างชีวิตของเรียวตะและแมทช์กับซังโน รู้สึกว่า อ. จะชอบใส่เรื่องราวให้เรียวตะจริงแฮะ (ทั้งที่ความนิยมซากุรางิ มิสึอิ และรุคาว่า สูงกว่าเยอะ) อย่างปี 1998 ก็เคยเขียน one shot เรื่อง Piercing ที่ตัวเอกชื่อมิยางิ เรียวตะ มีที่ซ่อนตัวในเพิงผาที่ชายหาดของโอกินาว่า และมีพี่ชายที่ไปหาปลาแล้วไม่กลับมา เหมือนในมูฟวี่เป๊ะ ทีแรกคิดว่าชื่อคล้ายกันเฉยๆ แต่หมอนี่อาจเป็นเรียวตะในจักรวาลเดียวกับแสลมดังค์ก็ได้นะ นางเอกก็ชื่ออายาโกะเหมือนผู้จัดการทีมโชโฮคุที่เรียวตะตามจีบอยู่ด้วย
บล็อกนี้จะไม่พูดถึงหนังโรง แต่ขอพูดถึงมังงะต้นฉบับที่จบไปเมื่อ 27 ปีที่แล้วนะครับ คนที่ติดตามคงทราบกันดีว่าสุดท้ายแล้วโชโฮคุงัดทุกขุมพลังจนเฉือนเอาชนะเทคโนฯซังโนไปได้ในวินาทีสุดท้าย แต่หลังจากนั้นก็ไปแพ้ให้กับวิทยาลัยไอวะในนัดถัดไป และไม่มีการเปิดเผยว่าทีมไหนเป็นผู้ชนะเลิศการแข่งอินเตอร์ไฮมาจวบจนทุกวันนี้ มาสืบกันดีกว่าว่าจากข้อมูลต่างๆ ที่มีมันพอจะเดาได้มั้ยว่าทีมไหนคือทีมที่ชนะเลิศ

 

ก่อนอื่นขอทบทวนความทรงจำกับทีมตัวตึงที่ถูกกล่าวถึงในเรื่องนี้กันหน่อยครับ...



โชโฮคุ (Shohoku High School)
จังหวัด - คานางาวะ
กัปตัน - อาคางิ ทาเคโนริ
โค้ช - อันไซ มิสึโยชิ
ทีมของตัวเอก เคยเป็นทีมระดับกลางๆ ที่ไม่ได้ไปแข่งอินเตอร์ไฮ เพราะมีกัปตันอาคางิแบกทีมอยู่คนเดียว จนกระทั่งมีเด็กเข้าใหม่มีแววอย่างซากุรางิและรุคาว่าเข้ามาร่วมทีม และได้มิยางิพอยต์การ์ดมือดี และมิสึอิ มือยิง 3 แต้ม อดีต MVP ม.ต้น มาร่วมทีม ทำให้โชโฮคุแกร่งขึ้นถนัดตา จนผ่านทีมขาประจำอย่างโชโยและเรียวนัน เป็นตัวแทนจังหวัดไปแข่งอินเตอร์ไฮพร้อมทีมไคนันได้สำเร็จ



เรียวนัน (Ryonan High School)
จังหวัด - คานางาวะ
กัปตัน - อุโอซึมิ จุน
โค้ช - ทาโอกะ โออิจิ
ทีมแกร่งของคานางาวะ และเป็นทีมแรกที่ซากุรางิเจอในการแข่งขันเดบิว มีเซ็นโดเป็นมือหนึ่ง แต่คนอื่นๆ ก็ยังไม่พอที่จะทำให้ทีมผ่านเข้าอินเตอร์ไฮไปได้ ในรอบคัดเลือกระดับเขต เรียวนันเข้ามาถึงรอบ 4 ทีมสุดท้าย ก่อนจะพ่ายไคนันและโชโฮคุไปแบบเฉียดฉิว เซ็นโดได้ขึ้นเป็นกัปตันทีมหลังอุโอซึมิถอนตัวจากทีมตอนตกรอบคัดเลือก



โชโย (Shoyo High School)
จังหวัด - คานางาวะ
กัปตัน - ฟูจิมะ เคนจิ
โค้ช - ฟูจิมะ เคนจิ
ทีมที่แกร่งที่สุดในคานางาวะรองจากไคนัน นำโดยฟูจิมะที่เป็นทั้งโค้ชและกัปตัน ทำให้เกิดจุดอ่อนใหญ่เมื่อฟูจิมะทำหน้าที่โค้ช ในสนามก็จะขาดผู้เล่นที่เก่งที่สุด แต่เมื่อฟูจิมะลงมาเล่นเอง ทีมก็จะไม่มีโค้ชมองภาพรวม โชโยพ่ายโชโฮคุ ทำให้พลาดไปแข่งรอบคัดเลือกอินเตอร์ไฮ หลังจากนั้นทั้งทีมก็ฝึกหนักเตรียมรับการแข่งอินเตอร์ไฮฤดูหนาวต่อไป



สาธิตไคนัน (Kainan University Affiliated High School)
จังหวัด - คานางาวะ
กัปตัน - มากิ ชินอิจิ
โค้ช - ทาคาโตะ ริกิ
ทีมที่แข็งแกร่งที่สุดของจังหวัดจนได้ชื่อว่า "ราชาแห่งคานางาวะ" และโชโฮคุต้องแข่งด้วยในรอบคัดเลือกอินเตอร์ไฮ แม้จะไม่สามารถเอาชนะได้ แต่โชโฮคุก็มีผลการแข่งคู่อื่นดีพอที่จะเป็นอันดับสอง เข้ารอบไปแข่งอินเตอร์ไฮพร้อมไคนัน ทีมไคนันเต็มไปด้วยผู้เล่นที่แข็งแกร่ง โดยเฉพาะมากิที่เป็น MVP ของจังหวัดสองปีซ้อน
 

โจเซ (Jousei High School)
จังหวัด - ชิซึโอกะ
กัปตัน - มิโกชิบะ
โค้ช - n/a
ทีมที่เข้ารอบแปดทีมสุดท้ายในการแข่งครั้งก่อน ทีมโชโฮคุขอนัดซ้อมแข่งด้วยก่อนอินเตอร์ไฮรอบจริง ซึ่งทั้งสองทีมก็ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ เรียกได้ว่าเป็นทีมที่ฝีมือใกล้เคียงโชโฮคุมาก

 

วิทยาลัยไอวะ (Aiwa Gakuen High School)
จังหวัด - ไอจิ
กัปตัน - โมโรโบชิ ได
โค้ช - n/a
ทีมแกร่งจากไอจิที่น่าจับตามอง ครั้งก่อนเข้าถึงรอบ 4 ทีมสุดท้าย และมีโมโรโบชิ ได "ดาวแห่งไอจิ" เป็นมือหนึ่งของทีม โชโฮคุมาจับตาดูฟอร์มเพื่อศึกษาคู่แข่ง แต่ไอวะดันสะดุดไปแพ้ทีมนอกสายตาอย่างเมโฮ ถึงกระนั้นก็ยังเพียงพอที่จะเข้ารอบจริงเป็นอันดับสองของจังหวัดได้

 

เมโฮ (Meihou High School)
จังหวัด - ไอจิ
กัปตัน - n/a
โค้ช - (ไม่ทราบชื่อ)
มีผู้เล่นร่างยักษ์อย่างโมริชิเงะ ฮิโรชิ ที่สูงถึง 199 cm แม้จะไม่สูงเท่าอุโอซึมิหรือคาวาตะคนน้อง แต่พลังปะทะและการบุกของเขาก็โหดจนสั่นสะเทือนไปทั้งวงการจนกลายเป็นหน้าใหม่ที่ถูกจับตามองอย่างรวดเร็ว เมโฮเข้ารอบอินเตอร์ไฮมาอยู่คนละสายกับโชโฮคุจึงเป็นที่คาดหวังว่าจะมีบทบาทมากในอนาคต แต่การ์ตูนก็ดันจบลงแค่นี้

 

ไดเอ (Daiei High School)
จังหวัด - โอซาก้า
กัปตัน - ซึจิยะ อัทสึชิ
โค้ช - n/a
ทีมอันดับหนึ่งของโอซาก้า นำโดยซึจิยะ อัทสึชิ ผู้เล่นมากพรสวรรค์ที่แม้แต่ทีมโทโยทามะก็ยังเอาไม่อยู่

 



โทโยทามะ (Toyotama High School)
จังหวัด - โอซาก้า
กัปตัน - มินามิ สึโยชิ
โค้ช - คาเนฮิระ
ทีมจากโอซาก้าที่เต็มไปด้วยเด็กเกปากแจ๋วและขึ้นชื่อเรื่องการเล่นสกปรก (ปีก่อนเคยชนะโชโยด้วยการฟาวล์ใส่ฟูจิมะ) เด็กๆ นับถือคิตาโนะ โค้ชคนเก่าและเล่นตามสไตล์ Run & Gun ซึ่งเป็นการบุกเต็มรูปแบบที่โค้ชเก่าสอนไว้จนไม่เห็นหัวโค้ชปัจจุบัน โทโยทามะผ่านรอบคัดเลือกเป็นตัวแทนจังหวัดโอซาก้าเป็นอันดับสองรองจากไดเอ และเป็นทีมแรกที่โชโฮคุต้องเจอในอินเตอร์ไฮรอบจริง



เทคโนฯ ซังโน (Sannoh Kougyou)
จังหวัด - อาคิตะ
กัปตัน - ฟุคาสึ คาซึโนริ
โค้ช - โดโมโตะ โกโร่
ทีมแกร่งจากอาคิตะที่ชนะเลิศระดับประเทศ 3 ครั้งติดต่อเนื่อง ในการแข่งปีที่แล้วได้ถล่มไคนัน ทีมที่เก่งที่สุดของคานางาวะไปถึง 113-83 และเป็นทีมที่โชโฮคุต้องเผชิญ ซังโนแข็งแกร่งทุกตำแหน่ง โดยเฉพาะเซ็นเตอร์คาวาตะคนพี่ และเอซของทีมอย่างซาวาคิตะที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้เล่น ม.ปลาย ที่เก่งที่สุดในญี่ปุ่น

ซังโนนั้นแทบจะไร้จุดอ่อน มีผู้เล่นที่แข็งแกร่งทุกตำแหน่ง มีโค้ชโดโมโตะที่เตรียมความพร้อมแบบไม่ประมาทคู่แข่งแม้แต่คนเดียว อีกทั้งยังวางเกมและแก้เกมได้อย่างทันท่วงที หากเป็นการ์ตูนเรื่องอื่นก็พอจะเชื่อใจได้ว่าทีมพระเอกคงสามารถใช้พลังโชเน็นเอาชนะคู่แข่งที่เก่งกว่าได้ แต่สแลมดังค์สมจริงตั้งแต่มิติตัวละครไปจนถึงท่าทางในการเล่นบาสเก็ตบอล จนเชื่อสนิทใจตามกันว่าแมทช์นี้สิ้นหวังแบบสุดๆ ถึงกระนั้นการเดินเรื่องแบบละเอียดเป็นวินาทีต่อวินาที งัดทุกอย่างมาใช้ทั้งเทคนิค พลังกาย สปิริต ลูกตุกติก ยันพลังมู ก็ทำให้คนอ่านซื้อกับชัยชนะของโชโฮคุที่เป็นรองมากมายมหาศาลได้ นั่นทำให้ฟินาเล่ของการ์ตูนเรื่องนี้กลายเป็นตำนาน 
จบแนะนำทีมไปแล้ว ...ทีนี้มาเข้าเนื้อหาหลักของบล็อกนี้กันครับ แล้วทีมไหนชนะอินเตอร์ไฮ?

ก่อนอื่นขอเล่าถึงระบบการแข่งขันอินเตอร์ไฮของบาสเก็ตบอลระดับ ม.ปลาย กันหน่อย แต่ละจังหวัดจะต้องเฟ้นหาทีมอันดับ 1-2 จากรอบคัดเลือก เพื่อเป็นตัวแทนเข้าไปแข่งจริง สำหรับทีมโชโฮคุเอง อยู่ในจังหวัดคานางาวะ รอบคัดเลือกจะเป็นทัวร์นาเม้นต์ 64 ทีม แล้วค่อยเอา 4 ทีมสุดท้ายมาแข่งแบบพบกันหมด ทีมเต็งที่เป็นตัววางในแต่ละสายคือ ไคนัน โชโย เรียวนัน และทาเคซาโตะ ซึ่งโชโฮคุก็ผ่านด่านทีมมิอุระได สึมิโนะ ทาคาฮาตะ และสึคุบุมาได้ จนกระทั่งเจอกับโชโยในรอบ 8 ทีม ซึ่งโชโฮคุเฉือนชนะไป 62-60 ได้เข้ารอบ 4 ทีมสุดท้ายของจังหวัด

และผลการแข่งขันในรอบ 4 ทีมสุดท้าย เป็นตามนี้ครับ เรียวนัน 117 - 64 ทาเคซาโตะ โชโฮคุ 88 - 90 ไคนัน โชโฮคุ 120 - 81 ทาเคซาโตะ ไคนัน 89 - 83 เรียวนัน ไคนัน 98 - 51 ทาเคซาโตะ โชโฮคุ 70 - 66 เรียวนันทำให้โชโฮคุ (ชนะ 2 แพ้ 1) เข้ารอบเป็นดับสอง ตามไคนัน (ชนะ 3) เป็นตัวแทนจังหวัดคานางาวะไปแข่งอินเตอร์ไฮรอบจริง

และนี่คือตารางทัวร์นาเม้นท์ของการแข่งอินเตอร์ไฮครั้งนี้
เท่าที่ทุกคนรู้คือรอบแรกโชโฮคุชนะโทโยทามะ 91-87 และรอบถัดไปพลิกชนะโคตรทีมอย่างเทคโนฯ ซังโน 79-78 ก่อนจะไปแพ้ไอวะในรอบถัดไป (ไม่ทราบสกอร์)

ลองไล่ผลการแข่งขันเท่าที่ปรากฏในเรื่องดู

รอบแรก โชโฮคุ 91 - 87 โทโยทามะ วิทยาลัยไอวะ 103 - 58 เทคโนฯ โยโกทามะ ไดเอ 81 - 48 โทมิฟุสะ โจเซ 79 - 34 พาณิชย์ฮารากุชิ โฮริ 79 - 34 ซังโช เทคโนฯ อุรายาสึ 93 - 58 เทคโนฯ ยูกิ(บางคู่รู้ผลจากตารางทัวร์นาเม้นท์ในเล่ม 24 แต่ไม่ทราบสกอร์)

รอบสอง เมโฮ 102 - 56 โจเซ ไคนัน 104 - 49 อุมามิยะ โชโฮคุ 79 - 78 เทคโนฯ ซังโน(นอกนั้นไม่ทราบผล)

หลังจากนั้นทราบแค่ข้อมูลบอกเล่าให้แฟนๆ เอามาปะติดปะต่อกันเอง (มังงะตอนจบ) โชโฮคุแพ้ให้กับไอวะในรอบที่สามอย่างย่อยยับ (มังงะตอนจบ) ไคนันได้อันดับ 2 (บทสัมภาษณ์) เมโฮชนะโจเซและโอยามาคิตะก่อนไปแพ้ให้กับไดเอ (บทสัมภาษณ์) ทีมที่ชนะเลิศไม่ได้กล่าวถึงในเรื่อง
สรุปผลการแข่งเท่าที่ทราบจึงเป็นประมาณนี้ครับ
จากความจริงที่ว่าไคนันคืออันดับสอง นั่นหมายความว่าทีมที่ชนะเลิศมาจากอีกสายหนึ่ง ซึ่งตอนที่มังงะจบใหม่ๆ คนก็คาดกันว่าคงเป็นเมโฮที่ปูเรื่องมาสักพัก แต่ อ.อิโนะอุเอะก็เฉลยไว้ในนิตยสารสักฉบับนึงว่าเมโฮแพ้ให้กับไดเอ ทำให้คนคิดกันว่าทีมที่ชนะเลิศน่าจะเป็นไดเอ แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นอีกเมื่อบทสัมภาษณ์ในปี 2017 เปิดเผยว่าทีมที่ชนะเลิศไม่ใช่เมโฮ แต่เป็นทีมที่ไม่ถูกกล่าวถึงในเรื่องเลย
 
การที่เมโฮกับไดเอจะเจอกันได้นั้นแสดงว่าต้องเจอกันในรอบ 8 ทีมสุดท้าย และพอทั้งสองทีมยังไม่ใช่แชมป์อีก นั่นแสดงว่าไดเอจะต้องไปแพ้ทีมใดทีมหนึ่งจากฝั่งบนขวาของตารางทัวร์นาเม้นท์ ซึ่งไม่มีการพูดถึงผลการแข่งขันคู่ไหนเลยด้วยซ้ำ ทีนี้ก็เหลือ "เดา" อย่างเดียวแล้วครับ ซึ่งจากผลการเดาแล้ว ทีมที่เข้าเค้าน่าจะเป็นทีมชนะเลิศมากที่สุดก็คือ... ฮาคาตะโชได จากจังหวัดฟุกุโอกะ นั่นเอง เพราะทีมนี้เป็นหนึ่งในทีมที่่ผ่านรอบแรกโดยอัตโนมัติ เช่นเดียวกับ ซังโน ไคนัน และเมโฮ นั่นคือเป็นทีมที่มีผลงานดีมาก่อน ส่วนในการแข่งอินเตอร์ไฮของจริงที่ญี่ปุ่นในปี 1995 ช่วงเดียวกับที่เรื่องกำลังตีพิมพ์ศึกอินเตอร์ไฮ ทีมที่ชนะเลิศคือทีมเทคโนฯโนชิโระ (ต้นแบบทีมเทคโนฯซังโน) ในขณะที่ทีมราคุนัน (ต้นแบบทีมไคนัน) ได้อันดับที่ 3 และโชนัน (ต้นแบบโชโฮคุและเรียวนัน) ได้อันดับที่ 4

ซตพ.

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาจาก hint เท่าที่มีตอนนี้ ในอนาคต อ. อาจออกมาเฉลยตรงๆเลยก็ได้นะครับ อย่างไรก็ดี ทีมชนะเลิศคงไม่สำคัญเท่ากับการที่โชโฮคุเอาชนะทีมที่เก่งที่สุดตัวจริงอย่างเทคโนฯ ซังโนได้ และ อ. ก็เลือกที่จะตัดจบเรื่องตรงนี้เลย ซึ่งขัดใจกอง บก.จัมป์มาก เพราะตอนนั้นการ์ตูนหัวเรือใหญ่ของจัมป์อย่างดราก้อนบอลกับยูยูฮาคุโซก็เพิ่งทยอยจบลงไป เลยอยากลากสแลมดังค์ให้อยู่กับจัมป์นานๆ แต่ อ. ก็จบครับ จบจริงๆ แบบไม่ต้องมาง้อ!

ช่วงที่เรื่องจบอินเตอร์เน็ตยังไม่แพร่หลาย ข่าวสารก็หาได้ยากเต็มทน มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างกันว่า อ. ตั้งใจให้ซังโนชนะ เพราะมันไม่มีเหตุผลเลยที่จะให้ทีมที่เก่งที่สุดและเตรียมความพร้อมอย่างรัดกุมจนเป็นเหมือนเพดานสูงสุดของเรื่องจะแพ้ให้ทีมที่มาแข่งอินเตอร์ไฮครั้งแรก แต่ บก.จัมป์สั่งให้โชโฮคุชนะ เมื่อถูกขัดใจก็เลยจัดให้ชนะตามคำขอแล้วตัดจบแม่ม! จากนั้นก็ย้าย สนพ. เลย แต่จากบทสัมภาษณ์ช่วงหลังๆ อ. บอกว่าตัวเองคิดว่าคงไม่สามารถเขียนการ์ตูนให้สนุกไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว เพราะทุกอย่างถูกทุ่มลงมาในแมทช์นี้แบบไม่เผื่อไปต่อแล้วจริงๆ ทั้งทีมคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุด ดราม่าที่ถาโถมและคลายปมของทุกตัวละคร และอาการเจ็บหลังช่วงท้ายเกมของซากุรางิ สแลมดังค์จึงจบลงในขณะที่ขึ้นถึงจุดสุดยอดจริงๆ อีกทั้งเป็นเรื่องแรกในโชเน็นจัมป์ที่ได้ขึ้นปกเล่มที่ลงตอนจบด้วย มันจึงเป็นตำนาน ผิดกับหลายเรื่องที่โดนลากยาวจนเลิกสนุกแล้วค่อยยอมให้จบนะครับ

พูดถึงผลการแข่งอินเตอร์ไฮที่คนอ่านอยากรู้นักหนา ก็แทบไม่ถูกเปิดเผยออกมาทางไหนเลยนะครับ ในปี 2004 อ.อิโนะอุเอะ วาดภาพบนกระดานดำของโรงเรียนมิซากิ ในจังหวัดคานางาวะ เป็นการ์ตูนสั้น "10 Days After" หรือ 10 วันหลังจากจบการแข่งอินเตอร์ไฮ ก็ไม่มีการเปิดเผยผลการแข่งมามากกว่านี้เท่าไหร่ แค่แสดงชีวิตของตัวละครและทีมสำคัญๆ ในเรื่อง ทั้งพวกที่เตรียมสอบเข้า และพวกที่เตรียมแข่งอินเตอร์ไฮฤดูหนาว (เป็นการแข่งขันที่เล็กกว่าอินเตอร์ไฮฤดูร้อน เข้ารอบจริงได้เพียงจังหวัดละ 1 ทีม) ส่วนซากุรางิพระเอกของเราก็ยังคงอยู่ระหว่างกายภาพบำบัด