วาดหัวใจให้เป็นรัก
ผู้แต่ง: เมเปิ้ลสีขาว สำนักพิมพ์: แจ่มใส พิมพ์ครั้งแรก พฤษภาคม 2550 ราคา 139 บาท
สองปีมาแล้วที่เสียงโทรศัพท์ซึ่งดังขึ้นกลางดึกทำเอาณิศราต้องหวาดผวา กลัวว่าฝันร้ายอย่างในอดีตจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง ชีวิตที่ผ่านมาเต็มไปด้วยคำถามและความสงสัย
จนกระทั่งวันที่ดารัณปรากฏตัวขึ้น เขามาฟื้นความทรงจำเลวร้ายที่เธออยากลืมเลือน แต่ขณะเดียวกันเขาก็เป็นกุญแจไขปริศนาซึ่งเธอเฝ้าเวียนถามตัวเองมาเนิ่นนาน
ในเวลาที่หัวใจกำลังอ่อนแอ ความรัก ที่เธอตั้งแง่ก็ดันโผล่มาทำให้เธอยิ่งสับสน แม้จะพยายามเลี่ยง อยากให้เขาเป็นเพียงคนรู้จักที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วก็ผ่านไป แต่มันไม่ง่าย เพราะลึกๆ ข้างในแล้วเธอปรารถนาคนที่เข้าใจ และเขาเองก็เช่นกัน...
เมื่อความจริงปรากฎ เขาและเธอจะเลือกทางเดินไหน ระหว่างความจริงอันเลวร้ายที่เป็นเพียงอดีต กับความจริง ณ ปัจจุบัน
* * * * * * * *
เล่มนี้โปรยปกหลังเหมือนเครียด นึกไปว่านางเอกเคยเป็นเหยื่ออาชญากรรม..อะไรทำนองนั้น (สงสัยจินตนาการดีเกิน) แต่โทนเรื่องโดยรวมค่อนข้างอบอุ่นค่ะ
พล็อตที่เล่าตรงนี้จะสปอยล์มากกว่าปกหลังนะจ้ะ (ใครอยากรู้ เลื่อนเมาส์โลด) ฟาง..เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนร้านภาพของนางเอกโดดตึกฆ่าตัวตายต่อหน้าเธอ ทิ้งให้เธออยู่อย่างหงอยเหงาท่ามกลางความทรงจำถึงเพื่อน จนดาวัต..แฟนของฟางใกล้ตาย และดารัณ..พี่ชายเขามาหานางเอกเพื่อขอไดอารี่ของฟางไปให้น้องดู ทั้งคู่เริ่มมีใจให้กัน เมื่อไดอารี่เผยปมปริศนาที่ทำให้ฟางตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง และดารัณคือสาเหตุของการตัดสินใจนั้น
เรื่องช่วงแรกเรื่อย ๆ เล่าถึงบรรยากาศชีวิตในปัจจุบันของนางเอก มีรุ่นน้องสามคนเป็นตัวเพิ่มความน่ารักในเรื่อง พอพระเอกโผล่มาก็มีปมให้ลุ้นขึ้นบ้าง นอกจากลุ้นเรื่องรัก ก็มีเรื่องลึกลับที่มีตัวละครในเรื่องอยากรู้..ซึ่งคนอ่านน่าจะเดาได้ตั้งแต่ครึ่งเรื่อง เหลือแต่ลุ้นว่าตัวละครแต่ละตัวจะทำกันยังไงต่อ
ตัวละครส่วนใหญ่เป็นศิลปิน ประธานบริษัทภาพ การกระทำเลยค่อนข้างสบาย ๆ ไม่มีปมหรือยึดติดอะไรมาก ทำให้อ่านแล้วสบาย ๆ ตามไปด้วยค่ะ มีอดีตภรรยาโผล่มาเพิ่มสีสันรักใคร่ ให้นางเอกได้ลับฝีปากนิดหน่อย ...กำจัดไม่ยากเท่าไหร่
โดยรวมแล้ว อ่านเอาเพลิน ชวนสบายใจ และพระเอกน่า (หลง) รักดีค่ะ ... จะเรียกว่า สไตล์สุขนิยมเล่มบาง ได้ไหมเนี่ย?
Create Date : 03 กรกฎาคม 2550 |
|
10 comments |
Last Update : 4 กรกฎาคม 2550 3:28:47 น. |
Counter : 1375 Pageviews. |
|
|
|
|
สงสัยจะต้องเคยโดนทำร้ายมาแน่ๆเลย ^^"
(เราสองคน อ่านนิยายฆาตกรรมมากเกินไปหรือเปล่าคะเนี่ย)