Group Blog All Blog
|
ถ้ายังรักต้องยังไหว ^^ เจ็บกับความรักมานาน ปิดใจหันหลังให้รักมาหลายปี แต่อยู่ๆ หัวใจกลับเล่นตลก เปิดรับให้ใครบางคนเข้ามายืนอยู่กลางใจแบบไม่ให้ตั้งตัว แต่ ความรักไม่ได้ราบรื่น การปรับตัว เข้าหากันเป็นอุปสรรคสำคัญ เขาที่แทบไม่มีเวลาว่างทั้ง 7 วัน กับฉันฟรีแลนซ์ที่จัดการเวลาว่างได้ ส่วนเรื่องอื่นๆ ลงตัวบนคำว่า "เรา" ได้อย่างน่าเหลือเชื่อ เวลา จึงกลายเป็นเรื่องหลักของการปรับตัว เราทะเลาะกันหลายครั้งในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เริ่มคบกัน ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลของตัวเอง และทุกๆ การทะเลาะกัน จบลงที่คำว่า ขอโทษทุกครั้ง ใครเริ่มพูดก่อนไม่สำคัญ เพราะอีกคนจะรู้สึกผิดแล้วขอโทษตาม แล้วทุกอารณ์ที่ขัดแย้งกันก็หายไป... ในการทะเลาะกันเริ่มมีความงุนงง "เราทะเลาะกันทำไม" วันหนึ่งเขาเอ่ยถาม ฉันนิ่งคิด แล้วก็เถียงกลับ แต่สักพักก็เริ่มนิ่งเฉย คำถามนั้นลอยวนอยู่ในความคิด ถ้าคิดหาเหตุผลไปถึงสาเหตุที่แท้จริง ก็เพราะรัก ฉันจังเรียกร้อง เพราะเขารัก เขาจึงร้องขอให้ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น ...แล้วเราทะเลาะกันทำไม?... 2 ครั้งที่ฉันน้อยใจที่คนรักกันแต่แทบไม่ได้เจอกันเลย ทั้งเดือนได้เจอกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง ทั้งที่เราอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่กิโล ...จนขอเลิก... เขามักจะพูดว่า "เพราะเขาไม่มีเวลาจึงไม่เคยคบใครรอด" เป็นอีกประโยคที่ค้างคาใจ ฉันรักเขาจริงหรือ คนรักกันต้องจูงมือไปด้วยกันไม่ใช่หรือ จะดีหรือร้ายก็ควรเดินไปด้วยกันใช่ไหม ถ้าฉันเลือกปล่อยมือ หมายความว่า ฉันรักแค่ตัวเองใช่ไหม แทนที่ฉันจะเอาแต่ร้องขอ และเขาจะเอาแต่ขอให้ยอมรับ เปลี่ยนเป็น เราช่วยกันหาทางออกให้กับปัญหาที่ไม่เคยแก้ได้นี้ของเขาดีกว่าไหม ถ้าทำได้ คือบทพิสูจน์ว่าเรารักกัน ไม่ใช่ต่างคนต่างรักแค่ตัวเอง หลังจากผ่านความพยายามปรับตัวกันหลายครั้ง ก็ค้นพบว่า เขายอมให้แทบทุกอย่างตามที่ฉันร้องขอให้ปรับตัว แม้จะทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ตามประสาคนที่ต้องเปลี่ยน-ปรับให้เข้ากัน ดังนั้น หน้าที่ฉันจึงมีเพียงห่วงใย แสดงออกให้เขารู้ว่ายังไหว และเป็นกำลังใจให้เสมอแม้จะไม่ได้เจอกัน ถึงวันนี้เราไม่ทะเลาะกันแล้ว...ไม่อีกเลย... แม้ต้องดูกันยาวๆ ต่อไปว่าใครจะดีแตกหรือไม่ แต่ฉันมั่นใจอย่างหนึ่งว่า วันนี้เราอยู่กันด้วยความเข้าใจ และพยายามบอกให้อีกฝ่ายได้รู้ถึงความรู้สึกที่อาจปรวนแปร โดยการบอกกันตรงๆ ถึงความรู้สึกที่อาจกำลังคิดมาก น้อยใจ หรือเหนื่อย ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายแปลสารเอง เพราะกว่าจะแปลสารได้อารมณ์ก็คงกลายเป็นเรื่องใหญ่...งอแง...งี่เง่า... ที่เห็นชัดๆ คือ วันใดที่ฉันร้องขอเจอเพราะคิดถึงมาก ถ้าวันนั้นเธอไม่ว่าง จะบอกเหตุผลชัดเจน บางทีมาพร้อมรูปถ่ายให้เห็นว่าต้องทำงานจริงๆ นะ แม้จะเลยเวลาทำงานมานานแล้ว ทุกครั้งที่เธอไปทำงานไกลๆ ฉันจะงอแงว่า เหงา แล้วเธอก็ทำให้ฉันอบอุ่นด้วยการบอกว่า "พาไปด้วยกัน" ด้วยการถ่ายรูปในสถานที่ที่เธอไปแล้วส่งมาให้ฉันดูตลอดทางเท่าที่ทำได้บนความเหมาะสม ครั้งใดที่ฉันเริ่มงี่เง่า ฉันจะไม่ลืมว่า เพราะเรารักกัน ไม่ใช่รักแค่ตัวเอง เราจึงจะเดินไปด้วยกัน เหมือนทุกครั้งที่ฉันถาม และเขาก็ตอบกลับมาว่า รักและรักมาก นั่นก็น่าจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้วที่เราจะยังเดินไปพร้อมกัน วันข้างหน้าไม่รู้ว่าจะจบลงอย่างไร รู้แต่ถ้ายังรัก็ต้องไหว และรักกันในทุกๆ วันให้ดีที่สุด เพราะหากเรารักกันจริง ต่อให้วันข้างหน้าต้องเลิกลา ก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องเสียใจ เพราะเราจะไม่รั้งหรือยื้อหากใครคนหนึ่งหมดรักกัน
|
Kaewapi
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] ปั้นฝันให้เป็นตัว เที่ยวไปเรื่อยๆ ทำขนมตามใจตัวเอง "If I can stop one heart from breaking, I shall not live in vain." Friends Blog
Link |
||||||||||||
