เช้าแล้วผมยังนอนไม่หลับ(10/9/07) ถึงแล้ว เมืองแห่งสายลม แต่... เมื่อกลับมาถึง ผมก็ต้องยอมรับว่า ผมวางแผนบินได้ ห่วยแตกมาก ทั้ง ขาไป และ ขากลับ ขาไป เลือกไฟลท์ ตี 5 ครึ่ง มาถึง แอร์พอร์ท ตี 1 กะมานอนหลับที่ แอร์พอร์ท กะไปถึง LA เช้าวันจันทร์ แล้ว เที่ยวให้มันส์ไปเลย แต่สุดท้าย ต้องไปนอนหลับอยู่บนเตียง เพราะไม่ได้นอน ตื่น 5 โมงเย็น ทำได้แค่สำรวจแถวที่พัก นั่นก็เพราะที่ แอร์พอร์ท หนาว แบบไม่ทันตั้งตัว คนก็เดินไปมา จะหลับตาลงไปได้อย่างไร? รู้งี้มา ไฟลท์ กลางวันซะก็ดี ไม่น่าทรมานร่างกายเลยเรา มีค่าเท่ากัน ขากลับ ไฟลท์ 5 ทุ่มครึ่ง วางแผนไว้อย่างดีว่า จะนอนบนเครื่อง ถึง ชิคาโก้ ตี 5 เดินทางกลับบ้าน 1 ช.ม อาบน้ำ ไป โรงเรียน เลย แต่สุดท้าย บนเครื่องดันได้ที่นั่ง ริมทางเดิน แอร์ เดินไปเดินมาทั้งคืน เปิดหนังอีก ไอ้คนข้าง ๆ ก็กรน เวลานอนก็แค่ 4 ช.ม หลับ ๆ ตื่น ๆ ทุก 5 นาที สรุปว่า เหมือนไม่ได้นอน จึงพาตัวเองกลับมาถึง Chicago ด้วยความง่วงในระดับ 5 ดาว และถวิลหา เตียงนุ่ม ๆ เป็นจุดหมายปลายทางสำหรับเช้าวันนี้ แต่..... เรื่องของเรื่องคือ ตัวผมไม่ได้มีแต่ความง่วงอย่างเดียวใน หัวน่ะสิ ดันมี ความคิดถึง(คนใจร้าย) บางคน แอบยืนอยู่ในมุมหนึ่งของหัวสมองเงียบ ๆ ด้วย ทีนี้ี..... ในหัว ก็เลย มี ความง่วง กับ ความคิดถึง ยืนเรียกร้อง สิทธิ์ ในเวลาเดียวกันน่ะสิ จะทำไงดีนะ? เมื่อตอนนี้ ผม รักง่วงเสียดายคิดถึง เข้าให้แล้ว ง่วงก็ง่วง คิดถึงก็คิดถึง ไม่เจอวันนี้จะต้องรออีก 48 ช.มเลยนา?? จะเลือก.... หลับแล้วไม่ต้องเห็นหน้า หรือจะไปเห็นหน้าแล้วไม่ต้องหลับดี หรือทางเลือกที่ 3 ไปเห็นหน้า'ต่าย แล้วกลับมานอนไม่หลับคืนนี้เพราะความเย็นชา !!! ด้วยความง่วง ผมมี หมอนเป็นปลายทาง สำหรับเช้าวันนี้ ่ด้วยความคิดถึง ผมมี เก้าอี้เป็นปลายทาง เก้าอี้ประจำตำแหน่งข้าง ๆ เธอตัวนั้น หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ หมอน หรือ เก้าอี้ ผมถามตัวเองในใจ สุดท้าย....... ผมตัดสินใจกระโดดลงเตียง เข้านอนตอน 7 โมงเช้า นอนหลับดีกว่า ร่างกายผมไม่ไหวจริง ๆ แต่ตั้งปลุกไว้ 10 โมงเช้า 3 ช.มให้หลัง ตื่น ปุ๊บแล้วรีบไปร.ร แบบสาย 2 ช.ม ก็ยังดี เพราะ หัวใจ ผมยังไหวอยู่ ก็แบบ ไหน ๆ ก็ง่วง ไหน ๆ ก็คิดถึง ตอบสนองมันทั้ง 2 อย่างเลยจะเป็นไร นี่แหละ..... ที่เค้าเรียกกันว่า การพบกันครึ่งทาง ระหว่าง ความง่วง กับ ความคิดถึง ว่าแต่ว่า.... ที่มันเป็นแบบนี้ ก็คงจะเป็นเพราะ แม้ผมจะบอกตัวเองว่า ผม เกลียดความใจร้าย ของเธอ แต่สุดท้ายแล้ว.... ผมก็ยังคง คิดถึง ความน่ารักในตัวเธอ อยู่ดี (นิดหน่อย)   Create Date : 12 กันยายน 2550 21 comments Last Update : 12 กันยายน 2550 3:54:15 น. Counter : 579 Pageviews. Share Tweet

อิอิ เขียนได้น่ารักที่สุดเลย(ตามเคย) อ่านไปอมยิ้มไป อยากมีคนให้คิดถึงมั่งจัง   โดย: MaRiMeKKo 12 กันยายน 2550 4:05:57 น.

อยากจะรู้จักว่าผู้หญิงคนนั้นเค้าใจร้ายกับคนน่ารักๆ อย่างงี้ได้ไง ตัวเลือกที่สามน่ากลัวมากๆค่ะ ขอเปลี่ยนคำพูดที่ว่าเธอเป็นเด็กแนว เธอเป็นชายหนุ่มผู้โรแมนซ์ต่างหาก ส่วนแนวน่ะ หมายถึงบล้อก   โดย: พื้นที่สีเขียว 12 กันยายน 2550 6:23:54 น.

ป่านนี้ ตื่นหรือยังคะ ^_^   โดย: Big Spender 12 กันยายน 2550 6:52:38 น.

ผมก็ยังคง คิดถึง ความน่ารักในตัวเธอ อยู่ดี (นิดหน่อย) ^ ^ ไม่หน่อยละมากเลยทีเดียว เรื่องนี้อ่านแล้ว ทำให้นึกอยากตั้งชื่อ ตอนนี้ว่า ..... แอร์พอร์ทน(รก)หมวยยกล้อ งงๆๆ ??? อะดิ เด่วจะส่ง เรื่องเมล์น(รก)หมวยยกล้อไปให้ดู จะได้รู้ว่าเหมือนกันยังงัยอิอิ   โดย: Nisasa 12 กันยายน 2550 7:27:04 น.

ที่แท้... ความง่วงกับความคิดถึง ก็รอคุณ pecochan อยู่ที่เมืองแห่งสายลมนี่เอง ปล. เราก็เป็นบ่อยนะ ไอ้อาการประมาณรักนี่ เสียดายนั่น แบบว่า...โลภมากน่ะ เราก็ทำคล้าย ๆ คุณ pecochan น่ะแหละ (ถ้าทำได้...)   โดย: Almondblist 12 กันยายน 2550 8:26:29 น.

อิจฉาอ่ะ   โดย: อุ้ม ณ ค้างคาว 12 กันยายน 2550 8:40:30 น.

โดย: มือใหม่หัดปาด 12 กันยายน 2550 8:47:04 น.

ถ้าเป็นสีม่วงที่ปนๆ กันกับสีฟ้าแบบดูไม่ออกเค้าก็จะเรียกสีม่วงอมฟ้า หรือฟ้าอมม่วง ... แล้วอย่างนี้.. จะเรียกว่าง่วงอมคิดถึง หรือคิดถึงอมง่วงดีล่ะ   โดย: gigAgain 12 กันยายน 2550 9:43:50 น.

ความรักนี่ละนะ   โดย: frank3119 12 กันยายน 2550 9:49:45 น.

มันมองไม่เห็นเลย ลองมาอ่านของเราดิ สีสวยด้วยน่ารักอีกต่างหาก   โดย: ขอแจม (ponmin ) 12 กันยายน 2550 12:10:03 น.

แหมมมม น่าอิจฉาสาวใจร้ายจังเลยนะ ง่วงซะขนาดยังตัดเธอไม่ขาดออกจากใจเลยอ่ะ ..................................... ขอบคุณที่แวะมาทักทายที่ blog นะคะ   โดย: มนตราสีน้ำเงิน 12 กันยายน 2550 13:08:51 น.

อ่านแล้วแบบว่า มีแอบหวานนะเนี่ย อิจฉาคุนกระต่ายจัง อิอิ ความง่วงกะความคิดถึง   โดย: northernmost 12 กันยายน 2550 13:58:27 น.

เหมือนกัน ไม่เคยหลับบนเครื่องได้ซักที เจอหน้าเค้าแล้วไม่รู้สึกหายง่วงเหรอ   โดย: peanutbuttercup 12 กันยายน 2550 15:51:38 น.

อืม กว่าจะดำเนินเรื่องถึงตอนปัจจุบันนี่คงอีกยาวเลย   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 12 กันยายน 2550 21:30:26 น.

แวะมาเยี่ยมนะค่ะ เขียนได้น่ารักดีอ่ะ เห็นภาพเรยอ่ะ..ว่าง่วงแค่ไหน   โดย: -นู๋จอย- (LomaJoy ) 12 กันยายน 2550 22:21:35 น.

แม่เจ้า หวานมั่กมากกกกกกกกกก   โดย: mungkood 12 กันยายน 2550 22:24:38 น.

เราก็คนหนึ่งล่ะที่ไม่ชอบการนั่งหลับบนเครื่อง นั่งเครื่องที่ไรไม่เคยหลับเลย รู้ว่าง่วงแต่ขมตาไม่ลงจริงๆ ยิ่งนั่งเบียดๆกัน ทรมานมากๆ ตอนนี้อ้วนขึ้นยิ่งนั่งบนเครื่องเป็นเวลานานๆ ลำบากมาก ปวดขา หลัง เมื่อยไปหมดล่ะ ส่วนแฟนหลับกรนอยู่นั่นล่ะ เห็นแล้วอิจฉา   โดย: Compute 13 กันยายน 2550 2:16:47 น.

pecochan เม้นท์เราทีไร "แห้ว" ทู้กทีสิน่า อิอิ ล้อเล่นน่ะ ป่านน่คงตื่นแล้วสินะ   โดย: utterztomato 13 กันยายน 2550 9:14:52 น.

wahahaha.. เหมือนยาง michelin ยังอยากเห็นอยู่มั้ย   โดย: peanutbuttercup 13 กันยายน 2550 11:53:54 น.

After I read ur story I feel like to vomit .....too sweet how come u can imagine..555555   โดย: Mudmee (Princess in the Blue ) 13 กันยายน 2550 14:02:23 น.

น้อง'ต่ายคงดีใจ เขียนบล็อกน่ารักดีนะเธอ   โดย: *~LiTtlE SpAce~* 25 เมษายน 2551 20:40:03 น.