ไอ้คนอย่างผม
สุดท้ายก็มีจุดจบอยู่ตรงเก้าอี้ตัวนั้น.........

เก้าอี้ตัวที่
ผมจำต้องยอมเดินหันหลังไปจากเธอ

เก้าอ้ีตัวที่
เราเจอกันครั้งแรก

เก้าอี้ตัวที่
ผมใช้นั่งข้างเธอมาตลอด


ในที่สุด.....

ผมก็รับไม่ไหวแล้ว
กับการพยายามหลีกเลี่ยงการเดินกลับบ้านทางเดียวกับผมครั้งที่ 4

ในวันที่มีแค่เรา 2 คนแท้ ๆ ที่ ร.ร
(เพราะคนอื่น ๆ ไม่ได้ลงวิชาเลือก ตัวนี้)

แต่....
การเหลือเราแค่ 2 คน ข้าง ๆ กัน 4 ช.มในห้อง
กลับเต็มไปด้วยความอึดอัด
ไม่ว่าผมพยายามจะทำลายความอึดอัดนั้นลงเท่าไหร่ก็ตาม

และ....
ผมเหนื่อยมากแล้วกับการพยายามชวนเธอคุย
แล้วเจอสีหน้า แปลก ๆ
ที่ไม่รู้ว่าหมายความว่ายังไง? กลับมาทุกครั้ง

และ.....
ผมผิดหวังที่ชวนเธอเดินไปขึ้นรถไฟกลับบ้านหลังเลิกเรียนเหมือนเคยๆ
แล้วได้รับคำตอบแบบนี้

"ไปสถานีรถไฟเลยมั้ย?"
ผมถาม

เธอรีบตอบกลับมาทันทีว่า

"ไป แต่เดี๋ยวจะไปนี่ก่อน"
เธอตอบ

ไปนี่ ก็คือ ไปไหนก็ยังไม่่รู้
แต่ต้องไป ต้องตอบออกไป
เพื่อที่จะทำให้ผมต้องเดินกลับไปก่อน
จะได้ไม่ต้องเดินตั้ง 10 นาทีไป สถานีรถไฟด้วยกัน

ครั้งที่ 1 ที่เธอทำแบบนี้ผม ช็อค
ครั้งที่ 2 ที่เธอทำแบบนี้ผม สงสัย
ครั้งที่ 3 ที่เธอทำแบบนี้ผม ขำ

แต่ครั้งนี้......
แม้ผมจะคิดเอาไว้แล้วว่า เธอจะต้องมาไม้นี้แน่ ๆ

แต่ทันทีท่ีได้ยินคำตอบนั้น
ผมกลับห้ามตัวเองไม่ให้ผิดหวังไม่ได้เลย

ผมก็มีหัวใจ มีความรู้สึก เหมือนกันนะ
ตอนนี้ รู้สึกว่ามัน เกินที่จะทนไหว แล้วสิ


และ.....
ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำ
ทำให้เธอรังเกียจผมมากขนาดนั้นล่ะก็


วันนี้......

ผมตัดสินใจเลยก็แล้วกัน ว่า


ที่หน้าเก้าอี้ตัวนั้น....

ผมขอ ถอนตัว
ถอนหัวใจทั้งหมด

จาก ผู้หญิง ฟันกระต่าย อย่างเป็นทางการ

ผมไม่ชอบเธออีกแล้ว

Create Date : 01 กันยายน 2550
Last Update : 18 ธันวาคม 2550 3:39:50 น.		11 comments
Counter : 541 Pageviews.
Share Tweet