ผมก็อยู่แบบ
ผู้ชาย ๆ
แบบแมน ๆ
อยู่ของผมเฉย ๆ
ใน เมืองแห่งสายลม แห่งนี้ มาตั้งนาน

ไม่เคยคิดว่า.....

การมาของ ผู้ชายหน้าตาดีอย่าง นาย
เพียงคนเดียว
แค่ไม่กี่ครั้ง
กินข้าวด้วยกันไม่กี่หน
กินไอติมด้วยกันครั้งเดียว
พามาบ้าน 2 ครั้ง
จู่ ๆ จะทำให้ ใจ ของผม หวั่นไหว ไปซะได้


ตอนนี้

พูดตรง ๆ ว่า

ใจของผม
มันออกอาการไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อย่างบอกไม่ถูก
ใจของผม
เกิดอาการ โลเล ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกับนาย
ไม่ว่าจะคุยกับนาย แบบ เผชิญหน้าตรง ๆ
หรือว่าจะคุยกันใน MSN
หรือจะ โทร.คุยกัน

ตั้งแต่เกิดมา
ผมสาบานได้ว่าผมไม่เคยคิดอะไรแบบนี้
ไม่เคยคิดซักครั้ง

แต่พอ นาย เข้ามา ก็ทำให้ผมเริ่มคิด
นาย เข้ามากระตุ้น ต่อม บางอย่างในใจของผมให้ ลุกโชน

ผมยอมรับตามตรงว่า
ผมคิดถึงเรื่องนั้นในใจทุกครั้งตั้งแต่เจอ นาย
กลับบ้านมาก็คิด
อยู่คนเดียวเงียบ ๆ ก็ยิ่งคิด
คิดมากเพราะ นาย
สมองของผม
ใจของผม
ถูก นาย เข้ามาเล่นงาน จนอ่อนระทวย ซะแล้ว

เพียงแค่ลมปากของ นาย
และท่าทางขึงขังของ นาย
กับ
ประโยคเดียวสั้น ๆ
ประโยคเดียว จากปากเปื้อนหนวดของ นาย

ที่ว่า




















ย้ายไปอยู่ นิวยอร์ค กันเถอะพี่



ใช่!!


ผมกำลัง

คิดมาก
ลังเล
ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
จิตใจหวั่นไหว

กำลัง ครุ่นคิดอย่างจริงจังพอประมาณ
เกี่ยวกับ การอำลาจากเมืองแห่งสายลมแห่งนี้ ไป


ไม่ได้ปิ๊งนายหรอก
ไม่มีวันได้แอ้มผม
แต่ปิ๊งไอเดียนาย
ปิ๊งความเอาจริงเอาจังของนาย

นายทำให้ผม คิดว่า

อยากจะย้ายไปอยู่ นิวยอร์ค ดูซักที ซะแล้วสิ

Create Date : 27 กันยายน 2550
Last Update : 17 ธันวาคม 2550 5:02:28 น.		29 comments
Counter : 574 Pageviews.
Share Tweet