Bloggang.com : pecochan : พักปรับปรุงการแสดง(18/5/07)

พักปรับปรุงการแสดง(18/5/07)

ผมไม่ใช่นักแสดง

แม้อาจจะเคยเล่นละครเวทีที่คณะ ครั้งเดียว 2 รอบ(เล่นเป็นฤษี)ก็เถอะ
(ณ.วินาทีนั้น ไม่มีใครรัับบท ฤษี ได้ดีเท่าผมอีกแล้ว ผมเดา)

แต่ทุกวันนี้ ผมต้อง แสดง เป็นประจำ 2 วันต่ออาทิตย์ วันละ 3 ช.มครึ่ง ต่อหน้าเธอ

รับบทง่าย ๆ สวมบทบาทเป็น
"เพื่อนใหม่ผู้เดินทางรอนแรมมาจากเชียงใหม่"
ดินแดนแห่ง ไข่ย้อย และ ดากานดา
(ขอบคุณ GTH มาก ๆ ที่ไปถ่ายหนังเรื่องนี้ที่เชียงใหม่

)

ต่อหน้าเธอ บทของผมก็แค่ "ตีหน้าซื่อ" ทำทีเป็นผู้ชายที่ไม่คิดอะไรในแง่ชู้สาวกับ เธอ แค่นั้นเอง
เล่นง่าย ๆ ไม่ต้องใช้สตั๊นท์,ไม่ต้องพลิกบทบาทอะไรยากเย็น

นั่ง ๆ เดิน ๆ คุย ๆ พูดจาใส่กัน แบบ "เพื่อนเค้าคุยกัน" เด็ก ป.3/7 ก็แสดงได้

แต่กับเด็กเรียนจบมหาลัยอย่างผม กับต้องพบว่า
"วิญญาณนักแสดงที่เคยสิงสู่ในตัวผมตอนตีบทแตก เล่นเป็น ฤษี จน ฉลอง ภักดีวิจิตร ยังเอ่ยปากชม(จริงๆนะ)" มันใบ้สนิท นอก โรงละคร

ผมกำลังเล่นบท "เพื่อน" ธรรมด๊า ธรรมดา ได้ห่วยแตกมาก

ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับ "เจ้าของฟันกระต่ายมหาเสน่ห์"
ผมกลับกำลังแสดงบทบาทเป็น

"เพื่อน"ที่ ออกอาการเขินเวลาคุยกับเพื่อน
"เพื่อน"ที่ เกาหัวทุกทีเวลาคุยกับเพื่อน(หน้าแดงรึเปล่า? ไม่รู้ เพราะมองไม่เห็นหน้าตัวเอง แต่จากประวัติแล้วไม่เคยหน้าแดงตอนอยู่หน้าผู้หญิงที่ชอบมาก่อน แต่ก็ออกแนวกลัวมันจะแดงอยู่ดี)
"เพื่อน"ที่ เก็กเสียงหล่อทุกครั้งเวลาคุยกับเพื่อน

สรุปว่า เป็นการแสดงบท "เพื่อน" ที่ผิดหลักการทุก ๆ สถาบันการแสดง(Acting Academy)

เล่นห่วย แบบนี้ ฟังดูเหมือนไม่น่ามีปัญหา เพราะละครชีวิตจริงไม่มีผู้ชม
แต่ มันจะมีปัญหากับตัวผมเอง ที่ผมกำลังจะถูกเธอจับได้ในไม่ช้า ว่า "ไอ้นี่มันชอบกูนี่หว่า" น่ะสิ

เอ๊ะ!! ไอ้เราก็ใช่ว่า เพิ่งเคยจีบหญิงครั้งแรก หรือ
เผชิญหน้ากับการอยู่ต่อหน้าคนที่เราแอบชอบครั้งแรก
แต่ทำไมกับเธอ ผมเล่นได้ไม่เนียน อย่างที่เคย ๆ
ออกจะเล่นบท "เพื่อนแอบชอบเพื่อน" อยู่บ่อย ๆ ด้วยซ้ำไป
(ตอนกะ จี ฮุน ก็ยังไม่เห็นหลุดคิวแบบนี้ซักครั้งเลยนี่นา

ไม่ได้ครับไม่ได้
ไอ้โจร อย่างผมจะยอมให้ตัวเองถูกตำรวจจับตอนนี้ไม่ได้

วันนี้เธอไม่มาน่ะดีแล้ว(น่าเศร้าจริงเชียว เธออุตส่าห์ย้ายมาลงวิชาเลือกวันเดียวกับผมแล้วแท้ ๆ แต่เค้าดันให้เรียนวิชาเลือกแค่อาทิตย์ละ 1 วิชาและเธอลงอีกตัวหนึ่งไปแล้ว ผมก็เลยอดอยู่ดี

)

ไม่มา ก็ดี(ยัดเยียดให้ตัวเองคิดในแง่บวกสุดฤทธิ์)ก็ถือว่า
ปล่อยให้ผมได้พักปรับปรุงการแสดงของตัวเองไปพลาง ๆ ละกัน
โชคยังดี ที่นักแสดงยังรู้ตัวว่า "เล่นแย่"
เลยยังมีโอกาสซ้อมอีก 4 วันก่อน เข้าฉาก กับ นางเอก อีกครั้ง

เวลาผมชอบใครผมก็ออกแนว "ซุ่ม" แบบนี้แหละ
แอบมองคนที่เราชอบอยู่หลังเสา ด้วยสายตาอัน "ละห้อย"(อันนี้พูดเล่น)
ผมมัน Born to Be "เสือซุ่ม" อย่างแท้จริง

และตอนนี้......

เสือซุ่ม คนนี้ยังไม่อยากจะถูก ใส่ข้อหา "แอบชอบ" จาก เธอ นะ

ดากานดา "ฉันชอบ(ฟันกระต่าย)ของแกว่ะ"

Create Date : 19 พฤษภาคม 2550

Last Update : 5 กรกฎาคม 2550 13:48:14 น.

10 comments

Counter : 581 Pageviews.

ไปแวะรับ Tag ด้วยจ้า....ว้า555++

โดย: Nisasa

วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:13:22 น.

จากโทนี่ ของจีฮุน

กลับมาเป็น ไข่ย้อย ของดากานดาซะงั้น 55555

โดย: Mix Love

วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:49:06 น.

ช่ายๆๆเวลาเราแอบชอบเพื่อน...หรือคัยคนหนึ่ง...มานก้อจะรู้สึกอึดอัดอย่างงี้แหระ...เห้อ....

โดย: โปรเจ็กต์ลับ

วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:09:58 น.

ว้อย... เขียนดีโคดๆ สำบัดสำนวนสุดยอด (โรคขี้อิจฉากำเริบ)

บล็อกเหมือนไม่มีสาระแบบนี้ (แซวเล่นน่า) แต่ไม่ได้อ่านแม้เพียงวันเดียวอาจลงแดงได้

ซ้อมก็อย่าให้มันเนียนมากล่ะ เดี๋ยวนางเอกเชื่อไปแบบนั้น จะได้รับบทพระรองฐานะเพื่อนสนิทตลอดไป จากบทพระรองสู่บทพระเอกบางทีมันก็ไม่ได้เลื่อนขั้นกันได้ง่ายๆ นะ

มีขู่เฟร้ย อิอิ

โดย: MaRiMeKKo

วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:37:44 น.