ชิคาโก้ มีฉายาว่า เมืองแห่งสายลม แต่ สายลมดันไม่เห็นใจ
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2550
 
12 พฤษภาคม 2550
 
All Blogs
 
มันเป็นเรื่องของแรงบันดาลใจล้วนๆ(11/5/07)


แรงบันดาลใจจาก เธอ (สาวหมวย-แอบห้าว-ชวนฝัน-ฟันกระต่าย)

ผมถึงมานั่งอยู่ตรงนี้

สลับวิชาเลือกของตัวเองจาก

"วิชาวิถีคาวบอยอเมริกัน"

มาเป็น

"วิชาเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากหนังฮอลลีวู้ด"
(พอสลับปุ๊บก็งงตัวเองจังแฮะ ว่าตอนแรกไม่เห็น "วิชาหนัง" รึไง ไหงไปลง วิถีคาวบอยซะได้ (อยากเป็นผู้กำกับหนังนะเฟ้ย ไม่ได้อยากเป็นคาวบอย )

ก็เพราะค่อนข้างชัวร์มากกกกกก น่ะแหละว่า
เธอน่าจะเรียน "วิชาเลือก" เกี่ยวกับหนังแท้ ๆ เชียว(ก็เธอจบหนังนี่)

เพราะเธอ.....

ผมจึงได้ดูหนังดี ๆ ในวันนี้ และได้มารู้จักกับ
"อีก 1 คนดีมีฝีมือจากชิคาโก้"
ในวงการภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด
(เรียนอยู่ที่ไหนเค้าก็จะยกตัวอย่างคนของที่นั่นเป็นตัวอย่างเหมือนเป็นการสำนึกรักบ้านเกิด )

David Mamet

นักเขียนบทหนังรุ่นใหญ่
ที่มีสไตล์การเขียนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว(เหลือเกิน)

วันนี้ผมได้ดู ผลงาน "มาสเตอร์พีซ" ของเขาครั้งแรก

Glengarry Glen Ross
(หนังปี 92 หามาดูกันนะ แต่อาจจะไม่ชอบ เพราะหนังมันผู้ชาย ม๊าก มากกกกก แต่ผมชอบมาก จนต้องไปหาเรื่องอื่น ๆ ของคนเขียนบทคนนี้มาดูทันที )



มันเป็นหนังแบบ ตลกร้าย(Black Comedy) ที่ทำให้ผมหัวเราะแทบจะทั้งเรื่อง แต่ที่หัวเราะทั้งหมดนั้นเป็นการหัวเราะให้กับ
"ความน่าสมเพชในการเป็นมนุษย์"
ของตัวละครต่าง ๆ ในเรื่อง
หาใช่หัวเราะให้กับมุขปัญหาอ่อนที่คิดขึ้นมาให้ฮากันเล่น ๆ แต่อย่างใด
(ป.ล ส่วนตัวแล้วผมเป็นคนคลั่งใคล้หนังแนว "ตลกร้าย" มาก ๆ เช่น Broken Flowers,The Life Aquatic With Steve Zissue----ผมหวังจะเป็นคนทำหนังแนวนี้ในบั้นปลายอาชีพผู้กำกับน่ะครับ----ฝันกลางวันน่ะ)

อาจารย์บอกว่า David Mamet
เป็นคนเขียนบทที่เขียนแต่ตัวละครผู้ชาย
ประเด็นของเขาแทบทุกเรื่องจะเกี่ยวกับ การต่อสู้ของผู้ชายกับโลกสมัยใหม่,ผู้ชาย vs ระบบทุนนิยม,
ผู้ชาย vs ผู้ชายคนอื่นๆ,ผู้ชาย vs กิเลส ของตัวเอง,
ผู้ชาย vs ความเป็นจริงของมนุษย์ ฯลฯ

ความเป็นผู้ชายมีอยู่สูงมาก ๆ ในหนังที่เขาเขียนบท
หนังของเขาไม่ค่อยมีผู้หญิงเล่น หรือต่อให้มี ผู้หญิงในหนัง ผู้หญิงในนั้นเรื่องนั้นก็จะพูดในสไตล์ของผู้ชายพูด

สรุปว่า เขียนไดอาล็อคให้ผู้หญิงพูดไม่เป็น ว่างั้น(หรืออาจจะไม่สันทัดถ้าจะพูดให้ดูดีหน่อย )

ผมดูแล้วผมก็พบว่า จริง
หนังเรื่องนี้ไม่มีผู้หญิงแม้แต่คนเดียว
มันเป็นหนังของผู้ชาย และมีกลิ่นอายของผู้ชายอยู่ชัดมาก ๆ
ผู้ชาย 5-6 คน ดำเนินเรื่องด้วย วิถีชีวิตแบบผู้ชาย,คำพูดแบบผู้ชาย ๆ (ที่ผ่านโลกมามากพอสมควร)
แค่หนังเรื่องนี้เร่ืองเดียว ผมได้เห็นทุกอย่างที่เป็นเอกลัษณ์ของ David Mamet ที่อาจารย์พูดถึงอย่างชัดเจน

จนผมทึ่ง

จนต้องยกให้นี่เป็น คลาสเรียน ที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยนั่งเรียนเกี่ยวกับภาพยนตร์ไปเลย
(และมันน่าตลกแค่ไหน ที่มันเกิดขึ้นใน ร.รภาษา หาใช่ ร.ร สอนทำหนัง )


ถ้าไม่ใช่เพราะความน่ารักของเธอ ผมจะได้มาอยู่ใน คลาส นี้รึ?


นี่แหละคือเหตุผลที่ว่า ทำไมผมถึงต้องการแรงบันดาลใจจากเธออย่างมาก
(เพราะเธอเป็นเพียง "เด็กหนัง"(ที่ดันน่ารัก) คนไทยคนเดียวที่ผมรู้ว่ามีตัวตนอยู่ที่นี่)


"สาวหมวย-แอบห้าว-ชวนฝัน-ฟันกระต่าย"
(ที่จริงผมรู้ชื่อเธอนะ แต่ผมเปิดเผยไม่ได้กลัวเพื่อนเธออ่าน แล้วเอาไปบอกเธอ)
เพราะเธอแท้ ๆ เชียว ทำให้ผมได้พบ คลาสเรียนในฝัน


ผมยอมรับว่า ผมชอบหน้าตาเธอ(ไม่น้อย---คือมากนั่นแหละ)
ผมอาจจะอยากเป็น "แฟน" เธอเพราะหน้าตาของเธอ "สะดุด" ผมตั้งแต่แรก เห็นทีไรเล่นเอาหัวใจผมมันป่วนปั่น,แข้งขาสั่น,หัวใจเต้นถี่,เคลิบเคลิ้ม,วิ้ง วิ้ง,ชูวับ ฯลฯ


แต่มากไปกว่านั้น

ผมชอบ "ความเป็นตัวเธอ" มากกว่า "หน้าตาของเธอ" ในตอนนี้

รู้ม้ัยว่า เวลาเรานั่งข้างกันแล้วอาจารย์ พูดขึ้นมาว่า
"Filmmaker 2 คนนั่งข้าง ๆ กัน" แล้วมันรู้สึกดีเป็นบ้าเลย


ตอนนี้

ผมอยากรู้จักกับเธอไปนาน ๆ มากกว่า----แบบไหนก็ได้อ่ะ---แค่ขอให้เธอได้ คอยเป็นคนที่ให้แรงบันดาลใจกับผมตลอดไปจนผมไปถึงฝัน(และเธอด้วย)

ผมคงจะมีความสุขมาก ๆ เลย


วันนี้ี้


ผมได้มีแรงบันดาลใจในการ ตั้งใจเรียน Film อีกครั้งเพราะเธอ
ได้นั่งอยู่ใน คลาส นี้ก็เพราะเธอ

สรุปว่า มีความสุข นะ


แม้ว่า


ผมจะเดาผิด นั่งดูหนังเรื่องนี้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง โดยที่เธอไม่ได้เรียนคลาสนี้อย่างที่ผมฟันธงก็ตาม







Create Date : 12 พฤษภาคม 2550
Last Update : 18 ธันวาคม 2550 2:41:01 น. 19 comments
Counter : 615 Pageviews.

 
แล้วเธอไปลงวิชาเลือกอะไรล่ะนั่น

ปล่อยให้พระเอกของเราต้องมานั่งเรียนอยู่คนเดียวเนี่ย


โดย: MaRiMeKKo วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:27:23 น.  

 
แป่ว... ส่งซ้ำ ลบอันซ้ำให้ด้วยนะ

ผลัดกันเป็นคนแรก อิอิ

วันนี้ได้อ่านเป๊กโกะเขียนเกี่ยวกับหนังก็เหมือนได้รู้เรื่องราวในแง่มุมอื่นในชีวิตของเป๊กโกะ นอกจากเรื่องแห้วๆ เนอะ (อ่ะ... แซวเล่นจ้า)


โดย: MaRiMeKKo วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:32:43 น.  

 
แวะมาทักทายวันหยุด

ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ


โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:15:53 น.  

 
ก็แบบนี้แหละ สมแล้วที่เป็นพระเอกของยัยตัวร้าย ....
อย่าลืมเอาความรู้มาใช้ด้วยนะ เผื่อ
ได้ดูหนังของ pecochan ...
ปล. ค่อยๆ ซึมซับ เหมือนน้ำหยดลงหิน
สักวันหินมันจะกร่อน เองแหละ 555


โดย: Mix Love วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:56:25 น.  

 
อ่านจนจบ ...... มาถึงประโยคสุดท้าย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไอ่เรานั่งอ่าน แม๋..ก้อนึกว่า ตกลง ......ลงเรียนวิชาถูก ได้เรียนด้วยกันแน่ๆ อะไรมันจะ คุดเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ ........ ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่เอานะ อนาคตอาจสมหวังก้อได้นี่แค่เริ่มต้น.....


ปล.จขบ.ต่อไปต้องเป็นผู้กํากับหนังรักตลกที่น่ารัก(แต่แห้ว)แน่ๆเลย


โดย: คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของเรา. วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:54:06 น.  

 
คนที่คุณชอบ เป็นคนไทยหรอคะ...มายถึงกลัวเพื่อนเค้ามาอ่าน...

ยางงัยก้อเอาจัยช่วยไม่หั้ยกินแห้ว..นานนักนะคระ...แต่จะว่าไป..แห้วก้ออาหย่อยนะ..


โดย: โปรเจ็กต์ลับ วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:41:06 น.  

 

ก็มันขำอ่ะ อ่านตั้งนาน


โดย: Nisasa วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:02:01 น.  

 
อ่าวรับทานแห้ว (รึปล่าว) อิอิ

เอาน่า ผู้หญิงอ่ะนะ
ร้อยทั้งร้อย
แพ้ผู้ชายเสมอต้นเสมอปลาย
สู้ๆ คะ


โดย: นักเคมี วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:45:24 น.  

 
ดีใจด้วยกับความรักเล็กๆครั้งใหม่ มีแรงบันดาลใจแบบนี้ งี้ก็หายเหงาเรื่องสาวเจ้าคนก่อนแล้วสิเนี่ย


โดย: Cheerfully วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:58:42 น.  

 
นับว่าเป็นแรงบันดาลใจในการเรียนอย่างดีเยี่ยมเลยค่ะ


โดย: สองเราและสายลม วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:18:31 น.  

 
แวะมาเยี่ยมชมบล็อคค่ะ
เป็นกำลังใจให้ จขบ นะคะ
มีอะไร ๆ กุ๊กกิ๊กให้จิตใจชุ่มฉ่ำซะด้วย
อิจฉาจัง
...ว่าแต่...แบบนี้ต้องเปลี่ยนวิชาเลือกอีกรึเปล่าคะ?
ถึงจะได้เจอกับแรงบันดาลใจบ่อย ๆ ได้อีกน่ะค่ะ


โดย: Almondblist วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:43:10 น.  

 
สิ่งที่เรามั่นใจเมื่อไหร่ก็เปลี่ยนแปลงได้ครับ ฮิฮิ . . .

ชีวิตตกต่ำ เหมือนหนังนัวร์



โดย: เราหล่อมาก วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:36:52 น.  

 
-*- ชีวิตของผมน่ะครับ
สมองเบลอ


โดย: เราหล่อมาก วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:37:42 น.  

 
ขอแอดเป็น Friend's Blog นะครับ


โดย: เราหล่อมาก วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:52:57 น.  

 
hey! glad to know u r happy there now na.


โดย: Mudmee (Princess in the Blue ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:40:56 น.  

 
555 น่ารักจังเลยน้า มาขอบคุณที่ไปแสดงความยินดีกะน้องเราจ้า


โดย: tentenz วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:45:17 น.  

 
ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ได้เจอกัน
โอกาสเจอกันคงจะหาได้ไม่ยากหรอกนะ
ก็คนมันพยายามนี่เนอะ


โดย: เพลงนี้เกี่ยวกับความรัก วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:13:32 น.  

 
บล็อกนี้เม้นท์แล้ว
แต่อยากเม้นท์ใหม่ เพราะความคิดเปลี่ยนไป

ถึงแม้จะมีคนบอกว่า ไม่ต้องการกำลังใจ
แต่เราก็ยังยืนยันที่จะให้กำลังใจนะ
(แม้จะมีคนบางคนบอกว่า การให้กำลังใจ จริง ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม)
ขอให้เจอแรงบันดาลใจใหม่ ๆ เร็ว ๆ นะ


โดย: Almondblist วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:17:15:29 น.  

 
หลอกให้อ่านตั้งนานนี่นา

สุดท้าย สาวฟันกระต่ายอยู่ไหน


โดย: *~LiTtlE SpAce~* วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:2:17:54 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

pecochan
Location :
Chicago United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชิคาโก้มีฉายาว่าเมืองแห่งสายลม แต่ทำไมสายลมไม่เห็นใจ
Friends' blogs
[Add pecochan's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.