มันเป็นเรื่องของแรงบันดาลใจล้วนๆ(11/5/07) แรงบันดาลใจจาก เธอ (สาวหมวย-แอบห้าว-ชวนฝัน-ฟันกระต่าย) ผมถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ สลับวิชาเลือกของตัวเองจาก "วิชาวิถีคาวบอยอเมริกัน" มาเป็น "วิชาเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากหนังฮอลลีวู้ด" (พอสลับปุ๊บก็งงตัวเองจังแฮะ ว่าตอนแรกไม่เห็น "วิชาหนัง" รึไง ไหงไปลง วิถีคาวบอยซะได้ (อยากเป็นผู้กำกับหนังนะเฟ้ย ไม่ได้อยากเป็นคาวบอย ) ก็เพราะค่อนข้างชัวร์มากกกกกก น่ะแหละว่า เธอน่าจะเรียน "วิชาเลือก" เกี่ยวกับหนังแท้ ๆ เชียว(ก็เธอจบหนังนี่) เพราะเธอ..... ผมจึงได้ดูหนังดี ๆ ในวันนี้ และได้มารู้จักกับ "อีก 1 คนดีมีฝีมือจากชิคาโก้" ในวงการภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด (เรียนอยู่ที่ไหนเค้าก็จะยกตัวอย่างคนของที่นั่นเป็นตัวอย่างเหมือนเป็นการสำนึกรักบ้านเกิด ) David Mamet นักเขียนบทหนังรุ่นใหญ่ ที่มีสไตล์การเขียนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว(เหลือเกิน) วันนี้ผมได้ดู ผลงาน "มาสเตอร์พีซ" ของเขาครั้งแรก Glengarry Glen Ross (หนังปี 92 หามาดูกันนะ แต่อาจจะไม่ชอบ เพราะหนังมันผู้ชาย ม๊าก มากกกกก แต่ผมชอบมาก จนต้องไปหาเรื่องอื่น ๆ ของคนเขียนบทคนนี้มาดูทันที ) มันเป็นหนังแบบ ตลกร้าย(Black Comedy) ที่ทำให้ผมหัวเราะแทบจะทั้งเรื่อง แต่ที่หัวเราะทั้งหมดนั้นเป็นการหัวเราะให้กับ "ความน่าสมเพชในการเป็นมนุษย์" ของตัวละครต่าง ๆ ในเรื่อง หาใช่หัวเราะให้กับมุขปัญหาอ่อนที่คิดขึ้นมาให้ฮากันเล่น ๆ แต่อย่างใด (ป.ล ส่วนตัวแล้วผมเป็นคนคลั่งใคล้หนังแนว "ตลกร้าย" มาก ๆ เช่น Broken Flowers,The Life Aquatic With Steve Zissue----ผมหวังจะเป็นคนทำหนังแนวนี้ในบั้นปลายอาชีพผู้กำกับน่ะครับ----ฝันกลางวันน่ะ) อาจารย์บอกว่า David Mamet เป็นคนเขียนบทที่เขียนแต่ตัวละครผู้ชาย ประเด็นของเขาแทบทุกเรื่องจะเกี่ยวกับ การต่อสู้ของผู้ชายกับโลกสมัยใหม่,ผู้ชาย vs ระบบทุนนิยม, ผู้ชาย vs ผู้ชายคนอื่นๆ,ผู้ชาย vs กิเลส ของตัวเอง, ผู้ชาย vs ความเป็นจริงของมนุษย์ ฯลฯ ความเป็นผู้ชายมีอยู่สูงมาก ๆ ในหนังที่เขาเขียนบท หนังของเขาไม่ค่อยมีผู้หญิงเล่น หรือต่อให้มี ผู้หญิงในหนัง ผู้หญิงในนั้นเรื่องนั้นก็จะพูดในสไตล์ของผู้ชายพูด สรุปว่า เขียนไดอาล็อคให้ผู้หญิงพูดไม่เป็น ว่างั้น(หรืออาจจะไม่สันทัดถ้าจะพูดให้ดูดีหน่อย ) ผมดูแล้วผมก็พบว่า จริง หนังเรื่องนี้ไม่มีผู้หญิงแม้แต่คนเดียว มันเป็นหนังของผู้ชาย และมีกลิ่นอายของผู้ชายอยู่ชัดมาก ๆ ผู้ชาย 5-6 คน ดำเนินเรื่องด้วย วิถีชีวิตแบบผู้ชาย,คำพูดแบบผู้ชาย ๆ (ที่ผ่านโลกมามากพอสมควร) แค่หนังเรื่องนี้เร่ืองเดียว ผมได้เห็นทุกอย่างที่เป็นเอกลัษณ์ของ David Mamet ที่อาจารย์พูดถึงอย่างชัดเจน จนผมทึ่ง จนต้องยกให้นี่เป็น คลาสเรียน ที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยนั่งเรียนเกี่ยวกับภาพยนตร์ไปเลย (และมันน่าตลกแค่ไหน ที่มันเกิดขึ้นใน ร.รภาษา หาใช่ ร.ร สอนทำหนัง ) ถ้าไม่ใช่เพราะความน่ารักของเธอ ผมจะได้มาอยู่ใน คลาส นี้รึ? นี่แหละคือเหตุผลที่ว่า ทำไมผมถึงต้องการแรงบันดาลใจจากเธออย่างมาก (เพราะเธอเป็นเพียง "เด็กหนัง"(ที่ดันน่ารัก) คนไทยคนเดียวที่ผมรู้ว่ามีตัวตนอยู่ที่นี่) "สาวหมวย-แอบห้าว-ชวนฝัน-ฟันกระต่าย" (ที่จริงผมรู้ชื่อเธอนะ แต่ผมเปิดเผยไม่ได้กลัวเพื่อนเธออ่าน แล้วเอาไปบอกเธอ) เพราะเธอแท้ ๆ เชียว ทำให้ผมได้พบ คลาสเรียนในฝัน ผมยอมรับว่า ผมชอบหน้าตาเธอ(ไม่น้อย---คือมากนั่นแหละ) ผมอาจจะอยากเป็น "แฟน" เธอเพราะหน้าตาของเธอ "สะดุด" ผมตั้งแต่แรก เห็นทีไรเล่นเอาหัวใจผมมันป่วนปั่น,แข้งขาสั่น,หัวใจเต้นถี่,เคลิบเคลิ้ม,วิ้ง วิ้ง,ชูวับ ฯลฯ แต่มากไปกว่านั้น ผมชอบ "ความเป็นตัวเธอ" มากกว่า "หน้าตาของเธอ" ในตอนนี้ รู้ม้ัยว่า เวลาเรานั่งข้างกันแล้วอาจารย์ พูดขึ้นมาว่า "Filmmaker 2 คนนั่งข้าง ๆ กัน" แล้วมันรู้สึกดีเป็นบ้าเลย ตอนนี้ ผมอยากรู้จักกับเธอไปนาน ๆ มากกว่า----แบบไหนก็ได้อ่ะ---แค่ขอให้เธอได้ คอยเป็นคนที่ให้แรงบันดาลใจกับผมตลอดไปจนผมไปถึงฝัน(และเธอด้วย) ผมคงจะมีความสุขมาก ๆ เลย วันนี้ี้ ผมได้มีแรงบันดาลใจในการ ตั้งใจเรียน Film อีกครั้งเพราะเธอ ได้นั่งอยู่ใน คลาส นี้ก็เพราะเธอ สรุปว่า มีความสุข นะ แม้ว่า ผมจะเดาผิด นั่งดูหนังเรื่องนี้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง โดยที่เธอไม่ได้เรียนคลาสนี้อย่างที่ผมฟันธงก็ตาม   Create Date : 12 พฤษภาคม 2550 19 comments Last Update : 18 ธันวาคม 2550 2:41:01 น. Counter : 613 Pageviews. Share Tweet

แล้วเธอไปลงวิชาเลือกอะไรล่ะนั่น ปล่อยให้พระเอกของเราต้องมานั่งเรียนอยู่คนเดียวเนี่ย   โดย: MaRiMeKKo 12 พฤษภาคม 2550 14:27:23 น.

แป่ว... ส่งซ้ำ ลบอันซ้ำให้ด้วยนะ ผลัดกันเป็นคนแรก อิอิ วันนี้ได้อ่านเป๊กโกะเขียนเกี่ยวกับหนังก็เหมือนได้รู้เรื่องราวในแง่มุมอื่นในชีวิตของเป๊กโกะ นอกจากเรื่องแห้วๆ เนอะ (อ่ะ... แซวเล่นจ้า)   โดย: MaRiMeKKo 12 พฤษภาคม 2550 14:32:43 น.

แวะมาทักทายวันหยุด ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ   โดย: เพียงแค่เหงา 12 พฤษภาคม 2550 15:15:53 น.

ก็แบบนี้แหละ สมแล้วที่เป็นพระเอกของยัยตัวร้าย .... อย่าลืมเอาความรู้มาใช้ด้วยนะ เผื่อ ได้ดูหนังของ pecochan ... ปล. ค่อยๆ ซึมซับ เหมือนน้ำหยดลงหิน สักวันหินมันจะกร่อน เองแหละ 555   โดย: Mix Love 12 พฤษภาคม 2550 16:56:25 น.

อ่านจนจบ ...... มาถึงประโยคสุดท้าย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ่เรานั่งอ่าน แม๋..ก้อนึกว่า ตกลง ......ลงเรียนวิชาถูก ได้เรียนด้วยกันแน่ๆ อะไรมันจะ คุดเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ ........ ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่เอานะ อนาคตอาจสมหวังก้อได้นี่แค่เริ่มต้น..... ปล.จขบ.ต่อไปต้องเป็นผู้กํากับหนังรักตลกที่น่ารัก(แต่แห้ว)แน่ๆเลย   โดย: คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของเรา. 12 พฤษภาคม 2550 17:54:06 น.

คนที่คุณชอบ เป็นคนไทยหรอคะ...มายถึงกลัวเพื่อนเค้ามาอ่าน... ยางงัยก้อเอาจัยช่วยไม่หั้ยกินแห้ว..นานนักนะคระ...แต่จะว่าไป..แห้วก้ออาหย่อยนะ..   โดย: โปรเจ็กต์ลับ 12 พฤษภาคม 2550 18:41:06 น.

ก็มันขำอ่ะ อ่านตั้งนาน   โดย: Nisasa 12 พฤษภาคม 2550 19:02:01 น.

อ่าวรับทานแห้ว (รึปล่าว) อิอิ เอาน่า ผู้หญิงอ่ะนะ ร้อยทั้งร้อย แพ้ผู้ชายเสมอต้นเสมอปลาย สู้ๆ คะ   โดย: นักเคมี 12 พฤษภาคม 2550 19:45:24 น.

ดีใจด้วยกับความรักเล็กๆครั้งใหม่ มีแรงบันดาลใจแบบนี้ งี้ก็หายเหงาเรื่องสาวเจ้าคนก่อนแล้วสิเนี่ย   โดย: Cheerfully 12 พฤษภาคม 2550 19:58:42 น.

นับว่าเป็นแรงบันดาลใจในการเรียนอย่างดีเยี่ยมเลยค่ะ   โดย: สองเราและสายลม 12 พฤษภาคม 2550 22:18:31 น.

แวะมาเยี่ยมชมบล็อคค่ะ เป็นกำลังใจให้ จขบ นะคะ มีอะไร ๆ กุ๊กกิ๊กให้จิตใจชุ่มฉ่ำซะด้วย อิจฉาจัง ...ว่าแต่...แบบนี้ต้องเปลี่ยนวิชาเลือกอีกรึเปล่าคะ? ถึงจะได้เจอกับแรงบันดาลใจบ่อย ๆ ได้อีกน่ะค่ะ   โดย: Almondblist 13 พฤษภาคม 2550 1:43:10 น.

สิ่งที่เรามั่นใจเมื่อไหร่ก็เปลี่ยนแปลงได้ครับ ฮิฮิ . . . ชีวิตตกต่ำ เหมือนหนังนัวร์   โดย: เราหล่อมาก 13 พฤษภาคม 2550 2:36:52 น.

-*- ชีวิตของผมน่ะครับ สมองเบลอ   โดย: เราหล่อมาก 13 พฤษภาคม 2550 2:37:42 น.

ขอแอดเป็น Friend's Blog นะครับ   โดย: เราหล่อมาก 13 พฤษภาคม 2550 2:52:57 น.

hey! glad to know u r happy there now na.   โดย: Mudmee (Princess in the Blue ) 13 พฤษภาคม 2550 6:40:56 น.

555 น่ารักจังเลยน้า มาขอบคุณที่ไปแสดงความยินดีกะน้องเราจ้า   โดย: tentenz 13 พฤษภาคม 2550 8:45:17 น.

ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ได้เจอกัน โอกาสเจอกันคงจะหาได้ไม่ยากหรอกนะ ก็คนมันพยายามนี่เนอะ   โดย: เพลงนี้เกี่ยวกับความรัก 14 พฤษภาคม 2550 16:13:32 น.

บล็อกนี้เม้นท์แล้ว แต่อยากเม้นท์ใหม่ เพราะความคิดเปลี่ยนไป ถึงแม้จะมีคนบอกว่า ไม่ต้องการกำลังใจ แต่เราก็ยังยืนยันที่จะให้กำลังใจนะ (แม้จะมีคนบางคนบอกว่า การให้กำลังใจ จริง ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม) ขอให้เจอแรงบันดาลใจใหม่ ๆ เร็ว ๆ นะ   โดย: Almondblist 10 ตุลาคม 2550 17:15:29 น.

หลอกให้อ่านตั้งนานนี่นา สุดท้าย สาวฟันกระต่ายอยู่ไหน   โดย: *~LiTtlE SpAce~* 19 เมษายน 2551 2:17:54 น.