Bloggang.com : ไร้นาม : เข้าโรงพยาบาลรอบสอง

เข้าโรงพยาบาลรอบสอง

เปล่าค่ะเปล่า ไม่ได้เป็นอะไร (จั่วหัวให้น่ากลัวเล่นๆ ไปงั้นเอง อิอิ) คือวันนี้คุณหมอนัดไปตรวจสภาพ capsule ที่ขากรรไกรน่ะค่ะ ว่าสภาพดีขึ้นหรือยัง (ที่บาดเจ็บ ฉีก/อักเสบ ที่เข้าห้องฉุกเฉินเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไงคะ) การตรวจคราวนี้ก็แปลกดีคือ มีต้องวัดความดันก่อน แล้วก็มาใช้อะไรซักอย่างส่องๆ เข้าไปในหูทั้งสองข้างดูสภาพ... แต่ออกมาก็เรียบร้อยดี คุณหมอให้หยุดยาได้... เย้ๆ (ดีใจไม่ต้องกินยาแล้ว)

แต่ว่าตอนวัดความดันอยู่ ไร้นามก็จำได้ว่า เออนะ... ตอนอกหักครั้งแรก เราก็เข้าห้องฉุกเฉิน ของโรงพยาบาล (อาการหนักกว่าคราวนี้หน่อยนึง /ไม่ได้ป่วยด้วยโรคอกหักนะคะ เป็นอย่างอื่น คราวนั้นถึงกับเข็นนอนเตียงกันเลยเชียว)... พออกหักคราวนี้ ก็ได้เข้าห้องฉุกเฉินอีกละ ยังกะเกิดภาพเดจาวู แน่ะ ชีวิตไร้นามเข้าห้องฉุกเฉินสองครั้ง ก็เล่นเข้าช่วงหลังอกหักหมาดๆ ทั้งคู่เลย (แล้วเพื่อนๆ ที่ห่วงๆ อยู่ก็จะตกใจ กลัวนึกว่าไร้นามไปทำอะไรตัวเอง)

ว่าแล้วก็ขอ review หนังสือที่นำไปอ่านระหว่างรอโน่นรอนี่หน่อย...

วิมุตติมรรค

พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

ได้ที่นี่

หนังสือเล่มนี้ได้มา ตอนไปไหว้พระอาจารย์ปราโมทย์ ที่สวนสันติธรรม (ศรีราชา, ชลบุรี) เมื่อหลายเดือนก่อน (ไปช่วงประมาณเดือนธันวาปีที่แล้วกระมังถ้าจำไม่ผิด) ต้องถือว่าเป็นโชคดีที่มีกัลยาณมิตรคอยชักชวนให้ไปทำอะไรดีๆ เสมอๆ ไม่ขาดสาย เลยกลายเป็นเหมือนกองบุญ คือได้มีหนังสือดีๆ ให้มานั่งอ่าน นั่งศึกษาและหยิบมาอ่านอีกครั้งแบบนี้นี่แหล่ะ... (จริงๆ มีหลายเล่มเลยค่ะ จะ review เรื่อยๆ นะคะ)

สำหรับเล่มนี้เป็นเล่มบางๆ แบ่งเป็น 3 บทเรียน (ศีลสิกขา จิตสิกขา และ ปัญญาสิกขา) ชอบบทนำที่เขียนว่า "ผู้เขียนขอเชิญชวนเพื่อน ผู้สนใจธรรม ให้เปลี่ยนความรู้สึกของตนเองจากการเป็น 'นักปฏิบัติ' ไปเป็น 'นักศึกษา' เสียก่อน เพราะคำว่า 'ปฏิบัติ' เป็นสิ่งที่หลอกหลอนให้พวกเรารู้สึกว่า เราจะต้องทำอะไรบางสิ่งบางอย่างที่เหนือธรรมดา เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เหนือธรรมดา ในขณะที่คำว่า 'ศึกษา' บอกให้เราทราบว่า สิ่งที่เราจะต้องทำคือการเรียนรู้ความจริง และ สิ่งที่ได้มาก็คือองค์ความรู้" สำหรับเนื้อหาลึกๆ คงต้องให้เพื่อนๆ ที่สนใจไปอ่านเองนะคะ (เพราะกลัวบรรยายผิด จะพาเพื่อนๆ เข้ารกเข้าพงไป)

แต่ก็นั่นแหล่ะ ไม่ว่าจะ 'คิด' ด้วยสมองได้ขนาดไหน ตอนนี้ไร้นามก็ต้องต่อสู้กับกิเลส และ อารมณ์ตัวเองที่ขึ้นๆ ลงๆ ตลอดเวลา บางทีนั่งอยู่ดีๆ ก็น้ำตาไหลออกมา เฮ้อ... แต่ก็มีความหวังว่าซักวันเราต้องชนะความเศร้าเสียใจมันให้ได้ (คิดๆ ไปก็คือจริงๆ ที่ทุกคนมักจะบอกว่า ให้ "เวลา" รักษาใจ ไร้นามรู้สึกว่ามันสิ้นเปลืองเวลาจริงๆ คนเราชีวิตสั้นนักน่าจะทำอะไรๆ ได้โดยไม่ต้องรอเวลาหรือเปล่านะ แต่นึกถึงตอนอกหักครั้งแรกไร้นามใช้เวลาตั้งสามปีกว่าจะหาย ครั้งนี้ผ่านอะไรๆ มาก็มากมาย อย่างน้อยก็น่าจะทำได้ดีกว่าคราวที่แล้วนะ @^_^@)

มองตนยลดูฟ้า
น้ำตาเจ้ารินไหล
ปล่อยเถิดปล่อยหัวใจ
ให้ไปสู่เสรี...

ภาพเก่าเงาอารมณ์
หวานขมน่าหน่ายหนี
วางลงที่ตรงนี้
ทราบดีโลกความจริง...

จิตรู้ดูความคิด
ยึดติดโลดแล่นวิ่ง
ช่างเกาะเอาทุกสิ่ง
จมดิ่งไปทำไม...

เรียกเถิดเรียกตัวรู้
ให้อยู่อย่าไปไหน
ให้ตื่นรับวันใหม่
ให้ใจปลดปล่อยวาง...

Create Date : 24 มิถุนายน 2551

Last Update : 24 มิถุนายน 2551 18:54:53 น.

14 comments

Counter : 472 Pageviews.

Comments for Hi5, Myspace Hi5 Blog บล๊อคส่วนตัว

โดย: yosita_yoyo

วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:19:15:33 น.

มายิ้มให้น้อง

โดย: Cheria (SwantiJareeCheri

) วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:20:50:17 น.

ค่ะ.... จั๋วหัวเรื่องไว้ ตกใจเลยจ๊ะ

วันนี้เป็นไงบ้างค่ะ งานยุ่งมัยเอ๋ย...

แต่เรื่องที่จะทำอะไรตัวเอง
NaraGorn เชื่อมั่นมากค่ะ ว่าคุณไร้นาม จะเข้มแข็งพอจ๊ะ...

และโดยส่วนตัว คิดว่า ในบางสภาวะการณ์
การร้องไห้ หาได้เป็นการแสดงความอ่อนแอไม่
แต่เป็นการ ระบายอาการอัดอั้น ความทุกข์ใจอะไรภายใน
เพราะหากได้ระบายออกมาบ้าง ไม่มากจนเกินไป (เพราะจะทำให้เราปวดหัว ) ก็จะทำให้เราเหมือนได้ผ่อนคลาย

ช่วงนี้ กบ เลยได้แนว และได้อ่านหนังสือะรรมะหลายเล่มเลย
อนุโมทนาบุญ นะคะ ....
ชอบค่ะหนังสือที่คุณไร้นาม นำมาแนะนำ

อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ...
คืนนี้ พักผ่อนมากๆ นะคะ
~*~... ราตรีสวัสดิ์ ค่ะ ...~*~

ปล. อายจัง อิอิ บล๊อคโน้นช่วงนี้ ไม่ค่อยได้อัพบล๊อคใหม่เท่าไหร่ แหะๆๆๆ

โดย: naragorn

วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:20:56:38 น.

ก่อนไปนอนคืนนี้
naragorn มีอะไรมาฝากคุณไร้นามค่ะ

ออกตัวว่า naragorn ไม่ได้เป็นคนเข้มแข็งอะไร
เพียงแต่ในยามอ่อนล้า จอกับปัญหาอะไรบางอย่าง
นอกจากหนังสือธรรมะ ก็มี
คำเหล่านี้ ที่มีเพื่อนๆ และ ผู้ใหญ่ที่ให้ความนับถือ
เคยบอกับ กบ ไว้ เลยนำมาฝากจ๊ะ
จึงขออนุญาต นำมาฝากนะคะ คงจะไม่ถือว่าเป็นการซีเรียสไปนะคะ

"...เหล็กที่ผ่านไฟ ย่อมแข็งแรงและคมยิ่งกว่าเหล็กธรรมดาฉันใด ใจที่ผ่านอุปสรรคมามาก ย่อมไม่หวั่นต่อปัญหา ไม่ว่าจะหนักสักเพียงใด ฉันนั้น..."

-------------------

เคยเห็นผึ้งฆ่าตัวตายไหม.....
เคยได้ยินมดบ่นไหม....
เคยได้ยินนกนินทาชาวบ้านไหม....
หรือว่าพวกมันรู้ว่ามีเวลาเหลือบนโลกนี้เพียงเล็กน้อย....
จึงไม่ยอมเสียเวลาทำเรื่องไร้ความหมาย....

Quotations โดย วินทร์ เลียววาริณ

โดย: naragorn

วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:22:23:35 น.

ชอบข้อความดีๆ ต่างๆ ทั้งของไร้นาม และคุณ naragorn เลยค่ะ ^.^

โดย: Ja~ IP: 203.113.0.205 วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:22:57:13 น.

คุณไร้นาม ค่ะ....

naragorn คิดว่าอ่ะน่ะค่ะ อิอิ
คุณไร้นาม คงจะเป็นคนแนวๆ เรียบร้อยๆ ใช่ป่าว...
เนี๊ยะตอนเซ็งๆ ลองเต้นท่านี้มั๊ยอ่ะค่ะ....
แบบว่า หลุดโลก หลุดบุคลิก ไปเล๊ยยย ....

ขำๆ นะคะ ไม่มีอะไร
อยากให้คุณไร้นาม ยิ้มม

โดย: naragorn

วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:10:55:24 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ คุณไร้นาม

โดย: กัญจนา

วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:16:14:12 น.

--- คุณ yosita_yoyo ---

ขอบคุณสำหรับ comment นะคะ
แวะไป 'เม้น คืนแล้วค่ะ

--- คุณ SwantiJareeCheri ---

ขอบคุณที่มายิ้มด้วยกันนะคะ

--- คุณ naragorn ---

เย้ๆ มีคนตกใจที่ไร้นามจั่วหัว วันนี้คงไม่ได้ขึ้น blog ใหม่แล้วค่ะ
เพราะว่า เพิ่งกลับบ้านมา! (ไปประชุมเรื่องจัดงานบริจาคเงินช่วยโรงเรียนเด็กๆ)

ดีใจที่หนังสือธรรมะที่นำมาแนะนำ มีประโยชน์นะคะ @^_^@
บล็อคโน้นไม่ได้ update แต่เข้าไปทีไรก็ได้เห็นน้องกาแฟน้ารักๆ

คำคมที่นำมาฝาก ทั้งเหล็ก ทั้งเวลา ดีมากๆ เลยค่ะ

--- Ja ---

ขอบคุณที่อยู่ตรงนั้นเสมอๆ นะ

--- คุณ naragorn (อีกรอบ) ---

ฮะ ฮะ จริงๆ ค่ะ บางทีก็เรียบร้อย บางทีก็ต๊องๆ
ท่าเต้นนี้... ต้องแอบฝึกซะแล้ว ฮะ ฮะ

--- คุณกัญจนา ----

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ

โดย: ไร้นาม

วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:0:08:51 น.

[[[เพิ่มเติม]]]

วันนี้คงไม่ได้ update blog อะไรนะคะ พอดีเพิ่งกลับบ้านมา เหนื่อยๆ หน่อย (มีอะไรเกิดขึ้นมากมายอีกแล้ว) คือ วันนี้คุณแฟนเก่าติดต่อมา และ ทำให้ได้คุยกันไปคุยกันมา (mail, SMS, โทรศัพท์ ฯลฯ) ก็เลยได้ clear กันเล็กน้อย... แต่ยังคุยกันไม่จบเพราะไร้นามเองที่ยุ่งทั้งวัน (โทรมาครั้งแรก ไร้นามก็ตัดสายทิ้ง... ไม่ใช่ใจร้าย... แต่เพราะประชุมเรื่อง serious อยู่ /พอดีไร้นามเป็นผู้จัดการแผนก IT และก็กำลังประชุมเรื่อง computer crime planing กับหลายๆ ฝ่ายอยู่ซึ่งสำคัญมากเพราะ พรบ. ใหม่กำลังมีผลบังคับใช้)

พอประชุมเสร็จก็รู้สึกไม่ดีที่ตัดสายทิ้งไป (ดังปุ๊บ ทั้งๆ ที่เห็นว่าเป็นเค้า ก็ตัดปั๊บ ^^') ก็เลยโทรไป... ปรากฏว่า สามารถคุยกันไปธรรมดา ก็เลยเข้าใจว่ามีหลายๆ เรื่องที่เข้าใจผิดกัน... แต่ว่าจะมาคุยเคลียร์ตอนทำงานก็กระไรอยู่ (ไร้นามอยู่ office ก็ต้องวางมาดหน่อยลูกน้องตั้งหลายสิบคน) เลยต้องส่งเมล์ไปเคลียร์กันไป-มา เค้าขอคุยกันคืนนี้ ไร้นามก็บอกเค้าว่ามีประชุมคณะกรรมการสมาคมฯ (เรื่องไปทำบุญบริจากเงินจากการจัดกอลฟ์การกุศลฯ) คงไม่มีเวลาคุย (ดูใจร้ายไหมนะ แต่ทุกๆ อย่างมันเป็นเรื่องจริงนี่นา ที่ไร้นามมีธุระเยอะ วันนี้จริงๆ พอดี)...

พอไร้นามไปนั่งรถตู้เข้าเมือง (ที่ทำงานของไร้นามอยู่นอกเมือง) เค้าก็โทรมา ก็ SMS กลับไปว่าคุยไม่สะดวก (เพราะนั่งรถตู้อยู่บรรยากาศแบบ คนนั่งรอบๆ เพียบ จะมาโทรเคลียร์ อะไรกันก็เกรงใจ ^^') ก็เลย SMS กันไป-มาต่อ แล้วพอถึงสถานีรถไฟใต้ดิน ก็เลยได้จังหวะหยุดคุยกัน... ก็สรุปได้ว่าเค้าบอกว่าเค้ายังรักไร้นามอยู่ไม่เคยเปลี่ยน แต่มีเหตุผลบางประการทำให้พวกเราไม่สามารถมีอนาคตร่วมกันได้ (ซึ่งไร้นามทราบดีว่าเรื่องความต่างกันของฐานะครอบครัว คือบ้านไร้นามเป็นคนจนๆ แต่บ้านเค้ามีฐานะทีเดียว คือคุณพ่อเค้าเคยเป็นประธานบริษัทใหญ่ๆ /CEO มาห้าหกบริษัท บ้านเค้าส่งลูกทุกคนเรียนนอกด้วยเงินส่วนตัว เค้าเองก็จบเมืองนอกปริญญาโทสองใบ ปริญญาเอกหนึ่งใบจากมหาลัยอันดับหนึ่งทางวิศวะของทั้งอเมริกาและอังกฤษ ด้วยเงินส่งของที่บ้าน... ส่วนไร้นามก็เป็นนักเรียนทุนมูลนิธิ ประเภท เรียนดีแต่ยากจน เราเจอกันที่เคมบริดจ์ อยู่ที่นั่นสิ่งแวดล้อมเหมือนหลอกตาให้เราไม่รู้ถึงความต่างของฐานะจนกระทั่งเรากลับมากันที่เมืองไทย) และเค้าก็ยอมรับว่าเค้าคบน้องอีกคนมาหลายปีแล้วจริงๆ (คือข้อมูลตรงกับที่ไร้นามรู้อยู่แล้ว แต่เป็นครั้งแรกที่เค้ากล้ามาสารภาพตรงๆ) แต่พอดีถึงเวลาที่ไร้นามมีนัดประชุมกับพี่ๆ ที่สมาคมพอดี ก็เลยคุยกับเค้าว่าเรื่องน้องที่เค้าจะอธิบายให้ฟัง ไว้คุยกันพรุ่งนี้แล้วกัน...

แต่สิ่งที่ทราบอีกอย่าง... ที่ทำให้เสียใจนิดหน่อย คือ ฟังจากที่เค้าเล่าๆ ให้ฟังคร่าวๆ วันนี้ คือน้องคนใหม่ของเค้าทราบเรื่องไร้นามอยู่แล้วตลอดมา ตอนแรกไร้นามคิดว่าน้องเค้าเป็นน้องคนใหม่ ที่ใสๆ ไม่ได้ทราบเรื่องราวอะไรแท้ๆ... เฮ้อ... ชีวิตนั้นช่างน่าซับซ้อน...

โดย: ไร้นาม

วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:0:31:54 น.

คนเดียวมีสามหัวใจครอบครอง
รักปองไม่จริง

รักเผื่อเลือกทิ้ง
นี่คนอะไร

ชาญ เย็นแข

โดย: คนหน้าเดิม IP: 203.146.189.100 วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:13:07:17 น.

--- คุณคนหน้าเดิม ---

โพสข้อความได้ตรงใจจริงค่ะ (เหมือนทุกที)

ขอบคุณสำหรับข้อความดีๆ นะคะ @^_^@

โดย: ไร้นาม

วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:20:48:45 น.

เห็นด้วยกะข้อความ ของคุณคนหน้าเดิม เต็มล้านเลยจ้ะ หุๆๆ

โดย: Ja~ IP: 118.173.240.149 วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:23:10:09 น.

--- Ja ---

ว่าแล้วว่าต้องเห็นด้วย ฮะ ฮะ

โดย: ไร้นาม

วันที่: 29 มิถุนายน 2551 เวลา:21:25:41 น.

....เด็กโรงเรียนวัดศรีชมชื่น วังสะพุง ไม่คิดว่า ...เกิดมาจะได้เจอะเจอเด็กนักเรียนนอกตัวเป็น ๆ

สาูธุ........อนุโมทามิ

โดย: นกกระจิบ ลุ่มน้ำชี IP: 222.123.200.123 วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:3:38:35 น.