Bloggang.com : ไร้นาม : สละให้

สละให้

วันนี้น้อง (ไม่เรียกน้องมือที่สามแล้วนะคะ... สงสารน้องเค้า เพราะเค้าไม่รู้เรื่องอะไร ขอเรียกว่าน้องคนใหม่ละกัน @^_^@) น้องคนใหม่เค้าก็ติดต่อมาแต่เช้า พอดีอาทิตย์ที่แล้วไร้นามโดนโทรศัพท์แปลกๆ กวน (อย่างที่เคยเล่าไป) ก็เลยระแวงไม่รู้ว่าเป็นน้องคนใหม่เค้าหรือเปล่า แล้วพอเห็นน้องติดต่อมา (ตอบเรื่อง Rally) ก็เลยลองถามน้องเค้าไปตรงๆ ว่าเค้ารู้จักไร้นามหรือเปล่า? (คุยกันเป็นภาษาอังกฤษ) ปรากฏว่าน้องเค้าน่ารักเหมือนเคย (โอ๊ะ... สามารถคุยกันได้ตรงๆ จนเกือบหลงรักแฟนใหม่ของแฟนเก่าตัวเอง ^^') เค้าก็ตอบมาตรงๆ ว่า รู้จักไร้นามดีเพราะแฟนเก่าไร้นามไปเล่าเรื่องดีๆ เกี่ยวกับไร้นามให้เค้าฟัง (ภาษาอังกฤษ: Actually, I have heard many good things about you before.) แล้วก็เขียนข้อความดีๆ มาอีกมากมาย จริงๆ แล้วไร้นามก็ทราบดีว่าไร้นามกับแฟนเก่าไม่มีทางลงเอยกันได้ (เพราะความแตกต่างของฐานะทางบ้าน ที่ทางบ้านไร้นามไม่ค่อยจะมีอะไร แต่บ้านเค้าเป็นคนมีฐานะ ฯลฯ) ก็เลยตอบน้องเค้าไปตรงๆ และอวยพรให้กับคู่ของเค้าซะเลย (ด้วยความจริงใจ) ทำให้นึกถึงบทความในหนังสือเล่มนี้

วาทะดังตฤณ ฉบับ ความรักหลากสี

Flash Intro | Content

อาการที่ถูกต้องของการถอนพิษรักนั้น ไม่ใช่ความพยายาม ‘ตัดใจ’ เพราะใจเป็นสิ่งที่ไม่มีคมมีดชนิดไหนๆ ตัดได้ขาด พฤติกรรมทางจิตที่ถูกต้องคือ ‘สละออก’

พอพิมพ์ส่งฝากฝังแฟนเก่าให้น้องคนใหม่ดูแลเสร็จก็รู้สึกสบายใจดีเหมือนกัน แล้วก็เมล์ข้อความเดียวกันที่ตอบน้องคนใหม่ไปหาคุณแฟนเก่าด้วยให้รู้เหมือนกัน แล้วก็เขียนลงท้ายจดหมายไปว่า "Farewell"... ไร้นามหวังว่า อะไรๆ มันคงจะดีขึ้นนะ จริงๆ แล้วคราวนี้อาจจะนับเป็นกำไร เพราะไร้นามเพียงแค่สูญเสียคนที่ไม่ได้รักกันแล้วไปหนึ่งคน แต่กลับได้เพื่อนใหม่น่ารักๆ มาเพิ่มถึงสองคน (อิอิ)

ฝากไว้ให้เธอดูแล
รักแท้มิใช่ยึดติด
ด้วยทราบถึงค่าชีวิต
มีสิทธิ์เอื้อมไขว่คว้าฝัน

จึงปล่อยมือวางเรื่องราว
รวดร้าวแค่เพียงยึดมั่น
พอจิตรู้คิดแบ่งปัน
คืนวันสดใสทันตา

เธอเอยจะรู้หรือไม่
ทุกข์ใดมิได้หนักหนา
สละซึ่งสิ่งล้ำค่า
อุรากลับพลันชื่นบาน

Create Date : 23 มิถุนายน 2551

Last Update : 23 มิถุนายน 2551 19:41:37 น.

5 comments

Counter : 486 Pageviews.

อาการที่ถูกต้องของการถอนพิษรักนั้น ไม่ใช่ความพยายาม ‘ตัดใจ’ เพราะใจเป็นสิ่งที่ไม่มีคมมีดชนิดไหนๆ ตัดได้ขาด พฤติกรรมทางจิตที่ถูกต้องคือ ‘สละออก’

---------------

อื่มม..... ใจเป็นสิ่งที่ไม่มีคมมีดชนิดไหนๆ ตัดได้ขาด

สิ่งที่คิดสิ่งที่ทำแบบนี้..... หากทำได้ตามที่คุณไร้นามเขียนมา
ถ้าจากที่อ่านผ่านตัวอักษร และคิดตาม
รู้สึกตัวเบาขึ้นอ่ะคะ....

แต่สำหรับเรื่องแบบนี้ NaraGorn คิดว่า
ก็คงมีบ้างที่เกิดความปวดร้าวขึ้น ในใจดวงน้อยๆ ของอีกฝั่ง
ขอให้จิตใจแข็งแรง เข้มแข็ง นะคะ...

สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือจะมาอยู่เป็นเพื่อนที่บล๊อคนี้บ่อยๆ นะคะ
อ่า ....แว๊วว ไปอ่านหนังสือ อะไรมาอย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ
ภาพถ่ายด้วยค่ะ จะรอชมนะคะ....

~*~... คืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ นะคะคุณไร้นาม อย่าลืมพักผ่อนมากๆ นะคะ ตื่นมาจะได้สดชื่นนะคะ..~*~

โดย: naragorn

วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:21:13:35 น.

อาการเราอาจคล้าย ๆ กันค่ะ
อกหักแบบ...บอกใครไม่ได้เสียด้วย แต่ก็ไม่เสียใจนะคะ...ที่อกหัก
ต้องหัด สละออก ให้ได้บ้างค่ะ
ความรักนี่แปลกนะคะ คนที่เรา..รัก ชอบ เขาก็มีคนอื่นและไม่เคยหันมาสนใจความรู้สึกของเราเลย
ส่วนคนที่รักที่ชอบเรา..เราก็กลับไม่รู้สึกแบบนั้นด้วย...ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ต้องทำใจ....กระมังคะ
ขอบคุณที่แบ่งปัน...ความคิด ความเจ็บปวดที่งดงามค่ะ
พักผ่อนมาก ๆ นะคะ
ฟ้าใหม่ วันใหม่รอเราอยู่เสมอค่ะ

โดย: คนไม่มีราก IP: 125.24.116.138 วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:21:46:28 น.

อนุโมทนาสาธุจ้ะ... เป็นคนดีจริงๆ เหอะๆๆๆ
แต่ไม่ชอบประโยคนี้เลย (ฉายแววมาร หุๆๆ)
"สละซึ่งสิ่งล้ำค่า อุรากลับพลันชื่นบาน"
ยังจะเห็นเป็นสิ่งล้ำค่าอีกเหรอ??? เหอะๆๆๆ (มารจริงๆเรา)

โชคดีละกันจ้า...ขอให้กรรมดีที่ทำไป นำพามาใหม่แต่สิ่งดีๆนะ ^.^

โดย: Ja~ IP: 203.113.0.205 วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:23:22:37 น.

เชื่ออะไรน้ำคำ
ก็คงช้ำมากกว่า
ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม

ทวีพงษ์ มณีนิล

โดย: คนหน้าเดิม IP: 203.146.189.100 วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:11:51:43 น.

--- คุณ naragorn ---

รู้ใจจริงๆ นะคะ ถูกต้องค่ะ อาการจะขึ้นๆ ลงๆ
บางทีก็คิดได้ตัวเบาสบายอย่างที่เขียนไป...
แต่หลายๆ ครั้งก็แอบเสียใจ ปวดร้าว พอดู
บางทีเดินๆ อยู่น้ำตาก็ไหลออกมา...

ต้องขอบคุณที่แวะมาอยู่เป็นพื่อนที่ blog นี้บ่อยๆ นะคะ
และต้องขอบคุณที่เข้าอกเข้าใจ จริงๆ ค่ะ

--- คุณคนไม่มีราก ---

ของไร้นามจริงๆ แล้วเป็นเรื่องที่ "ทำตัวเองค่ะ"
คือไม่มี commitment อะไรกัน
แต่คบๆ กันต่อมาเรื่อยๆ เอง ดังนั้นการที่เค้าจะไป
คิดๅ ดูแล้วก็ไม่ได้ผิดอะไรนัก....

ที่เสียใจก็คือการที่ทำไมเค้าไม่พูดความจริงกับเรานะ?
เพราะไร้นามว่า ไร้นามเข้มแข็งพอ ที่จะ "รับฟัง"
และเดินจากออกมาดีๆ เพียงแค่บอกกันตรงๆ เท่านั้น
ว่าเค้าจะไปจีบคนอื่นแล้วนะ วันนั้นไร้นามคงจะหัวเราะ
แล้วก็พูดกับเค้าว่า "ไปเถอะ" ได้อย่างเต็มใจ...
(เพราะทราบว่าเราไม่มีทางลงเอยกันอยู่แล้ว เพราะ
ที่บ้านเค้าไม่เคยยอมรับไร้นาม ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่)

ถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงจะจบลงอย่างสวยงามกว่านี้...
ไม่ใช่ว่าให้ไร้นามทราบจากข้อความที่น้องคนใหม่ประกาศ
เฮ้อ...

สำหรับคุณคนไม่มีราก ขอเป็นกำลังใจให้เหมือนกันนะคะ
ไม่ว่าคุณจะได้พบได้เจออะไรมาก็ตาม สู้ๆ นะคะ

--- Ja ---

โอ๋ๆ ท่าทางเพื่อนเจ็บแค้นแทนเรา... ดีใจนะที่มีเพื่อนคอยมาเจ็บแค้นแทนเสมอ
อย่างน้อยเราก็รู้ตัวว่ายังมีคนทนคบเรามาได้ตั้ง 20 กว่าปีไม่หนีหายไปไหน...

แถมยังมาชมว่าเราเป็นคนดีจริงๆ อีก เขินๆ (อ๊ะ... อย่าเพิ่งหมั่นไส้จากไป)

เราเข้าใจว่าทำไม จ๊ะไม่ชอบประโยคสุดท้าย...
แต่... แต่... เราเกลียดเค้าไม่ลงอ่ะ (อ้าว! กระอักเลือดไปแล้วเพื่อนฉัน!)
มันเหมือนกับว่า... ลึกๆ เราก็เข้าใจเค้าว่าทำไมถึงทำอย่างนั้น
เพราะเราไม่มีอนาคตร่วมกันไง คนทุกคนก็ต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
แต่ที่เค้าไม่กล้าบอกเรา (มานาน) คงเพราะเค้าไม่อยากให้เราเสียใจกระมัง
(ยังกล้ามองโลกในแง่ดีอีก ฮะ ฮะ /ขอคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยเหอะ)

--- คุณคนหน้าเดิม ---

จริงค่ะ

"เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม"

ตรงกับความรู้สึกตอนนี้เลย ^^'

โดย: ไร้นาม

วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:18:07:45 น.