|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
ด มิ ศ ร า ย อ ด รั ก บ ท ที่ 7
mimny : อายุใกล้กันเลยเรียกพี่มาตั้งแต่เด็กค่ะ praeweso : มาอัพแล้วค่า นก : หลงรักรึยัง ...อ่านเอาเองดีกว่า อิอิ คนอื่นนิยาย : ที่แสดงว่ารักมันอาจจะไม่ใช่รักแบบหนุ่มสาวก็ได้ค่า ;D
*******************************
นายเป็นอะไรน่ะ? หน้าตาดูไม่ดีเลย ชนวีร์ถึงกับสะดุ้งเมื่อเจ้าตัวเล็กยื่นหน้ามาใกล้ ดวงตาของมันที่มองเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ลึกลงไปที่เขารู้สึก...น่าจะเป็นความห่วงใย แต่แค่นั้นก็เหมือนหัวใจของเขาได้รับความชุมฉ่ำของสายน้ำหลังจากปล่อยให้มันเหือดแห้งมาเป็นนานสองนาน ไม่สบายหรือเปล่า?
ไม่ได้เป็นอะไร ฉันแค่คิดอะไรเพลินๆ เลยเสียสมาธิไปหน่อยน่ะ แล้วมันก็จัดการยกมือเขกศีรษะเขา ไม่แรง แต่ก็ไม่เบานักเช่นกัน
ระวังหน่อยซิ ขืนขับไม่ดีแบบนี้อีกมีหวังตายเรียบ!! คำพูดมันก็ยังคงกระแทกแดกดันเช่นเคย รู้อย่างนี้ให้พี่เขมขับมาก็ดี มากับนาย ดูท่าว่าจะไม่รอด เรายังขับได้ดีกว่านายเลย
ยัยเล็ก เอาอีกแล้วนะ! มือบางเอื้อมมารั้งตัวดมิศราไว้ให้กลับไปนั่งพิงเบาะเช่นเดิม พูดไม่ดีอีกแล้ว
ช่างเถอะครับ ที่... เขาอึกอักอยู่ครู่ด้วยไม่รู้ว่าจะเรียกเจ้าตัวแสบว่าเช่นไร สุดท้ายก็ตัดสินใจ ที่เล็กบอกมาก็ถูกนะครับ
ใครอนุญาตให้เรียกเราว่าเล็ก เสียงใสๆเอาเรื่องแบบที่พอจะทำให้ชนวีร์ยิ้มได้...
เออ...แบบนี้ซิถึงจะสมชื่อเจ้าตัวเล็ก ไอ้สุ้มเสียงอ่อนๆถามเขาอย่างเป็นห่วงเมื่อครู่ มันทำให้รู้สึกแปลกๆจนเขาไม่ชอบเอาเสียเลย พูดจารวนๆ กวนๆแบบนี้ซิถึงจะเรียกว่าเป็นเจ้าตัวเล็กของเขา
อะไรกัน? แค่เรียกชื่อต้องมีใครอนุญาตด้วยรึไง
ใช่ซิ ก็มันชื่อเรานี่ ชนวีร์ไม่ต่อความใดๆอีกเพราะรถเลี้ยวเข้ามายังจุดหมายปลายทาง เขาเลี้ยวรถเข้าจอด ก่อนจะหันมาบอก
ถึงแล้วครับ ทั้งหมดลงจากรถเดินเข้าไปในร้าน โดยมีชนวีร์รั้งท้าย...สองตาจ้องมองร่างเล็กที่เดินตามหลังเขมิกาไปด้วยความเอ็นดู ทว่า...ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกระแสจิตหรืออย่างไรไม่ทราบได้ที่ทำให้ดมิศราหันขวับมามอง เขารีบสาวเท้าเข้าไปหา
ยังพูดกับไม่จบเลยใช่ไหม? หญิงสาวเลิกคิ้ว ใช้ดวงตากลมโตแวววาวมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
เรื่องที่ฉันเรียกชื่อเธอน่ะ อนุญาตไหม? ไม่รู้เป็นเพราะอะไร สุ้มเสียงของเขาจึงได้อ่อนโยนนัก มันหันขวับไปทางเดิม แล้วออกเดินต่อ
ว่าไง อนุญาตไหม?
ก็แล้วแต่นายซิ อยากเรียกเราว่าอะไรก็เชิญ ที่เราถามไปอย่างนั้น ก็แค่ถามเล่นๆเท่านั้นแหละ แล้วมันก็เดินดุ่มจากไป ทิ้งให้ชนวีร์ฉีกยิ้มบางๆตามหลัง ถ้าเพียงแต่ดมิศราจะหันมามอง เธอก็จะได้รู้ว่า ในดวงตาคมวับของชนวีร์นั้นบัดนี้มีกระแสของความอ่อนหวานวิ่งวุ่นอยู่ในนั้นอย่างปิดไม่มิด
ร่างสูงใหญ่สาวเท้าตามเข้าไปจนทัน ร่างบาง มือซ้ายแตะข้อศอกรั้งให้เธอเดินช้าลง
เดินช้าๆหน่อย เดี๋ยวขาก็ระบมหมดหรอก
แล้ววันนั้นก็หมดไปอีกหนึ่งวัน โดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรกับเจ้าตัวเล็กอีกเลย เหมือนๆว่ามันจะคอยหลบหน้าเขาอยู่เรื่อย สามวันถัดมาเขาไปหาเขมิกาก็ไม่ได้พบกับเจ้าตัวเล็ก เพราะมันวิ่งผ่านหน้าเขาเข้าไปทางท้ายรีสอร์ท ...แบบนี้เรียกว่าจงใจหลบหน้าหรือเปล่านะ? ชนวีร์คิดเมื่อมาที่รีสอร์ทอันตราอีกในวันรุ่งขึ้น ร่างสูงใหญ่ยืนคอยอยู่ตรงระเบียงใหญ่ มือขวาถือถ้วยกาแฟที่โชยกลิ่นหอมกรุ่นไว้
สวัสดีค่ะ คุณวี เสียงใสๆเรียกให้เขาหันไปทักทาย
สวัสดีครับ คุณเขม เขาฉีกยิ้มกว้าง แม้มันจะดูเนือยๆไป หากก็ไม่ทำให้คู่สนทนาจับความรู้สึกได้ วันนี้คุณเขมสวยเป็นพิเศษเลยนะครับ เขาเห็นเธอยิ้มเอียงอาย แบบที่ไม่น่าเชื่อว่าจะพบรอยยิ้มเช่นนั้นบนใบหน้าของเขมิกา
มีอะไรดีๆงั้นหรือครับ?
ก็ไม่มีอะไรค่ะ แค่เขมมีนัด คนถามเลิกคิ้ว นัดกับไอ้ธิปหรือครับ?
นัดกับคุณยุค่ะ แล้วเขาก็ได้รู้ตอนนั้นเองว่าสามวันที่มันหายหน้าหายตาไปจากบ้านเขาตั้งแต่เช้า แล้วกลับมาดึกดื่นนั้น มันไปขลุกอยู่ที่ไหน ...ไอ้ยุมันร้ายนัก เห็นเงียบๆแบบนั้น ไม่คิดเลยว่ามันหวังผลอะไรบางอย่าง...
เขานั้นสงสัยอยู่แล้วเชียวว่าผิวปากอารมณ์ดี หน้าชื่นตาบานทุกวี่ทุกวัน แถมยังนำข่าวบางอย่างที่เขาเฝ้าสงสัยและตามหามาตลอดมาเล่าให้ฟังเสียด้วย คุณเขมเค้าไม่ได้รักชอบกับไอ้ธิปหรอกโว้ย แล้วเขาก็ไม่ได้หวังสมบัติด้วย ที่ทำไปแบบนั้นก็เพราะลุงกนนกขอร้องให้แสดงละคร ค่ำนั้นเขาถึงได้รู้ว่าที่เขมิกาทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการทำตามความต้องการของพ่อเขา และมันก็ได้ผลเสียด้วย เมื่อสาวๆของชนาธิปเริ่มห่างหายไปทีละคนๆ จนในที่สุดเหลือที่ยังเหนียวแน่นอีกสองคน ดูท่า...ว่าคงไม่เลิกราง่ายๆจนกว่าชนาธิปจะแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝากระมัง
ชนวีร์ดึงสติตัวเองจากภวังค์เมื่อเขมิกาเอ่ยถามขึ้นมา วันนี้มาหาเขมมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?
อ๋อ...ก็... คนตัวโตครุ่นคิดหาคำตอบ เพื่อปิดบังความจริงที่เขาต้องการพบหน้าดมิศราไว้ ก็ว่าจะมาชวนคุณเขมไปเที่ยวน้ำตกน่ะครับ แต่ถ้ามีนัดกับไอ้ยุแล้วก็ไม่เป็นไรครับ
ไว้คราวหน้าดีไหมคะ? ไปเที่ยวน้ำตกกันทั้งหมดเลยคงดีกว่า ดีครับ... เขาตอบรับก่อนจะนิ่งงันไป งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ชนวีร์เอ่ยลา เดินเลี่ยงลงบันไดมา สองตาเหลียวซ้ายแลขวาหวังหมดใจว่าจะเห็นเรือนร่างเล็กจ้อยของใครบางคนแล้วเขาก็ผิดหวัง
สองเท้าพาเขาออกเดินตรงไปยังด้านข้างของรีสอร์ตที่มีประตูเชื่อมกับไร่ของเขา เดินไปได้เพียงสี่ห้าก้าวก็ต้องหันกลับมา คะ? มีอะไรคะ?
เอ่อ...คือ คนที่ไม่เคยพูดติดขัดมาก่อนในชีวิต กลับกลายเป็นคนพูดติดอ่างไปเสียแล้ว คือ...ผม...ผมอยากพบเล็กหน่อยน่ะครับ ไม่ได้เจอกันสามวัน อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง?
อ๋อ...ยัยเล็กอยู่หลังบ้านกับคุณธิปน่ะค่ะ
ได้ยินเท่านั้น ในอกในใจก็เหมือนจะร้อนดั่งไฟ ชนวีร์ก้าวฉับๆกลับไปทางเดิม ทำไมถึงอยู่กับไอ้ธิปล่ะครับ
คุณธิปเค้าติวหนังสือให้ยัยเล็กน่ะค่ะ อีกสองวันแกก็จะต้องไปสอบแล้ว พรุ่งนี้ฉันก็ต้องพาแกกลับกรุงเทพฯ
คนฟังใจหายวาบละม้ายกลัวว่าจะไม่ได้พบกับร่างเล็กจ้อย ดวงตากลมโตสุกสกาวสดใส หรือแม้แต่เสียงรวนๆของเจ้าตัวเล็กอีก ร่างสูงขออนุญาตเดินผ่านเรือนหลังใหญ่ตรงเข้าไปทางด้านหลังทันที
ภาพของชนาธิปที่ก้มศีรษะชิดใกล้กับใบหน้าของดมิศรานั้นทำให้หัวใจของชนวีร์ไม่ใช่แค่แสบๆคัน แต่กลับเหมือนมีอะไรมาทิ่มแทงจนเจ็บแปล๊บๆ นึกอยากจะเอาตัวโตๆของเขาเข้าไปขวางระหว่างกลางของสองคนนั้นเสียจริง! ทว่าก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร เสียงต่ำๆของปู่อนลก็ดังขึ้น
อ้าว...ชนวีร์ มาหาใครหรือ? ชนวีร์ทำความเคารพผู้อาวุโสอย่างนอบน้อม ก่อนตอบอย่างสุภาพ
สวัสดีครับคุณปู่ เขาปราดเข้าไปประคองเมื่อเห็นปู่อนลกำลังจะเดินไปหาเด็กทั้งสองคนนั้น ผมแวะมาคุยกับคุณเขมน่ะครับ เลยกะจะเข้ามาทักทายดมิศราด้วย
อ้อ คุณปู่รับรู้ก่อนจะชวนให้เขาอยู่ทานกลางวันด้วยกัน
ด้วยความยินดีครับ ชนวีร์ยิ้มกว้าง ประคองปู่อนลเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ใกล้ๆกับดมิศรา แล้วตัวเองก็อ้อมไปนั่งใกล้ๆกับน้องชายของตน เป็นไงบ้างไอ้ธิป...มาติวหนังสือให้ดมิศราก็ไม่บอกฉันสักคำ
ชนาธิปไม่ตอบ นอกจากยักไหล่ และเขาก็ไม่เซ้าซี้ถาม สองตาเหลือบมองหน้าขาวๆที่ก้มจดอะไรบางอย่างยิกๆบนหนังสือ ...
ว่าไงเรา..ไม่คิดจะเงยหน้าทักทายฉันบ้างรึไง?
นั่นละ มันถึงได้เงยหน้ามองสบตาเขา เฮ้อ...ชนวีร์อยากจะถอนหายใจออกมาดังๆ
...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาคิดถึงดวงตากลมๆ โตๆ ใสๆ ของเจ้าตัวเล็กชะมัด!!!
วันนั้นชนวีร์กลับมาไร่ด้วยความรู้สึกคันๆในหัวใจ ยิ่งเห็นท่าทางสนิทสนมของชนาธิปกับเจ้าตัวเล็ก เขาก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ ที่ตัวเองไม่อาจให้เหตุผลได้...เมื่อสักพักนี้เองที่เจ้าตัวเล็กหันมายิ้มเผล่ให้เขาเสียหนึ่งที พร้อมกับประโยคเด็ดที่เกือบๆจะทำให้โลกทั้งใบในความรู้สึกเขาหยุดหมุน
มาหาเรา คิดถึงเราเหรอ?
คนถูกถามอึ้งไปนานทีเดียว...นานพอที่จะทำให้ทั้งปู่อนล และเจ้าน้องชายตัวดีมองจ้องอย่างจับผิด แล้วเขาจะทำอะไรได้ นอกจากยิ้มบางๆ เสหัวเราะอย่างขบขันไปเสียเท่านั้น
ฉันไม่ได้โดนแกล้ง โดนกวนหลายวัน รู้สึกแปลกๆ เลยมาเยี่ยม ...ตัวเขาเองไม่อยากจะเชื่อเลยที่ตอบออกไปแบบนั้น ก็คนอย่างชนวีร์น่ะหรือที่จะเลี่ยงการพูดความจริงเช่นนี้!
ทำไม? มาหาบ้างไม่ได้รึไง หรือว่าไอ้ธิปมันจะมาหาได้คนเดียว โพล่งออกไปแล้วก็ชักรู้ตัวว่าใส่อารมณ์มากไปหน่อย ชนวีร์จึงทำทีเป็นกระแอมกระไอ ยกมือลูบหน้า ก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง
ทำไมมองฉันอย่างนั้นล่ะ ไอ้ธิป...แค่ล้อเล่นน่ะ จากนั้นเขาก็ไม่มีสติพอที่จะสนใจบทสนทนาบนโต๊ะนั้นอีกเลย ด้วยมีความรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นเด็กตัวเล็กๆที่ทำอะไรบางอย่างผิดไปและพยายามเก็บงำความผิดนั้นไว้กับตัว ผลสุดท้าย...ก็ไม่อาจทนนั่งต่อไปได้ จึงขอลากลับ ก่อนไปไม่ลืมที่จะอวยพรเจ้าตัวเล็กของเขา
โชคดีนะ เจ้าตัวเล็ก...ช่วงนี้ก็อ่านหนังสือเยอะๆล่ะ แล้วพบกัน เขาโบกมือให้ชนาธิป ก่อนจะไหว้ลาปู่อนล แล้วตอนนี้ ท่ามกลางสวนองุ่นอันกว้างขวางของเขา ทำไมเขาถึงมายืนทอดอารมณ์มองทุ่งหญ้า มองท้องฟ้าอยู่แบบนี้เล่า
ชนวีร์นึกหงุดหงิดตัวเองเป็นที่สุด...
หงุดหงิดกับความรู้สึกแปลกๆ หัวใจที่แปลกๆไปจากเดิม ที่สำคัญคือเขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร?!
ชายหนุ่มถอนใจเฮือก ลดมือที่กอดอกลงก่อนจะมุ่งหน้ากลับบ้าน
Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
6 comments |
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2554 23:53:32 น. |
Counter : 509 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: นก IP: 125.25.35.69 15 กุมภาพันธ์ 2554 13:01:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: mimny 16 กุมภาพันธ์ 2554 1:39:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมูอ้วน IP: 66.220.119.132 16 กุมภาพันธ์ 2554 14:43:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: lovely IP: 113.53.78.250 18 กุมภาพันธ์ 2554 2:20:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: keepwalkinggirl IP: 71.183.83.81 22 กุมภาพันธ์ 2554 2:44:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: praeweso IP: 118.174.53.18 22 กุมภาพันธ์ 2554 20:02:24 น. |
|
|
|
|
|
|
ขอสงวนสิทธิ์ใด ๆ ตามกฎหมาย ในการทำคัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดของนิยาย เรื่องสั้น ในบล็อคแห่งนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาต และ หากผู้ใดกระทำการคัดลอกหรือนำไปโพสในเวปอื่น ๆ หรือบล็อค โดยมิได้รับอนุญาตมีโทษปรับตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือ หากนำเรื่องไปเสนอต่อสำนักพิมพ์ ถือเป็นการเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือนถึง 4 ปี หรือปรับตั้งแต่ 100,000 บาท ถึง 800,000 บาทหรือทั้งจำทั้งปรับ ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ.กฏหมายลิขสิทธิ์
หลังไมค์
เมลล์ถึงพราวตะวัน
ออนไลน์
ผู้เยี่ยมชมทั้งหมด
|
|
|
|
|
|
|