เพราะสิ่งที่พี่สาวสุดที่รักของอนาคินได้รับจากชายโฉดคนนั้นคือความตาย สิ่งที่อนาคินต้องการก็คือความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายจะได้รับไม่น้อยไปกว่าที่เขารู้สึก และลัลล์สลิตาก็คือเหยื่อที่อนาคินเลือกเธอมารองรับความแค้นที่สุมอยู่อกของเขาจนแทบจะเผาไหม้ให้เธอต้องเป็นจุณ
หากอนาคินมีแต่ความเกลียดชังให้กับลัลล์สลิตา ทว่าเธอกลับมีแต่รักให้เขาเต็มหัวใจ แม้รู้ดีว่าเหตุผลแห่งการสมรสนั้นเป็นเพียงการใช้หนี้ แต่ลัลล์สลิตาก็พร้อมจะเสี่ยงหัวใจเป็นเดิมพันกับเขา สิ่งเดียวที่เธอต้องการไม่ใช่อื่นใดนอกจากความรักจากเขา แต่สิ่งที่ลัลล์สลิตาไม่รู้คือเพลิงพยาบาทของอนาคินนั้นบดบังทุกอย่างในหัวใจ
อนาคินไม่เคยรับรู้เลยว่าระยะเวลาผ่านมา เขาได้ครอบครองหัวใจของลัลล์สลิตามาเนิ่นนานเพียงใด เขาได้แต่บอกตัวเองว่าชิงชังเธอ แต่ไม่รู้เพราะอะไร คนที่เขาควรเลิกไกลให้ห่างที่สุดคนนี้กลับทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ และปรารถนาตัวเธอมากกว่าคำว่ารังเกียจ แต่ถึงแม้เขาจะต้องการเธอมากแค่ไหน ปณิธานแห่งการแก้แค้นก็ต้องมาก่อน
หรือว่าทุกอย่างที่ลัลล์สลิตาทุ่มเทจะเป็นแค่ฝุ่นผงที่ไร้คุณค่า เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของชายที่ได้ชื่อว่าสามีคนนี้แม้แต่น้อย ซ้ำร้ายเขายังทำร้ายจิตใจเธอบอบช้ำ หากจะเจ็บจะปวดเพียงไร ลัลล์สลิตาก็เป็นแค่ผู้หญิงที่พ่ายแพ้ให้กับคำว่ารักเสมอ ถึงเขาจะร้ายแต่เธอก็ไม่เคยหมดรักเขาได้เลย แล้วเมื่อไร เมื่อใด และต้องเจ็บอีกเท่าใด ความเกลียดชังที่อนาคินมีให้ถึงจะสลายไป และเปิดใจให้รักของเธอเข้าไปในหัวใจของเขาบ้าง
ถูกแล้วหรือที่เขาจะโยนความแค้นใส่ลัลล์สลิตาในเมื่อเธอไม่ได้เป็นผู้ก่อ เมื่อความจริงที่เขาปฏิเสธและเคยเพียรจะบอกตัวเองว่าลัลล์สลิตาเป็นเพียงผู้หญิงแพศยาคนหนึ่งที่ไม่คู่ควรกับความรัก แต่บัดนี้อนาคินรู้ตัวแล้วว่าชีวิตของเขาขาดลัลล์สลิตาไม่ได้ แต่มันจะสายเกินไปไหม ที่จะมอบความรักให้กับผู้หญิงที่เขารักที่สุด ในเมื่อที่ผ่านมาสิ่งที่อนาคินมอบให้ลัลล์สลิตามีเพียงสิ่งเดียวคือน้ำตาและความขมขื่น แต่ไม่ว่าจะต้องทำอย่างไร เหนื่อยยากลำบากเพียงใด เขาก็พร้อมจะไถ่โทษในสิ่งที่เคยทำให้เธอต้องเจ็บปวด และสิ่งที่จะเยียวยาหัวใจของลัลล์สลิตาได้ก็มีเพียงหัวใจรักของเขาเท่านั้น
ชื่อก็บอกแล้วแนวไหน ทั้งวิวาห์ลวง แถมมาด้วยซาตานอีก นั่นล่ะค่ะแนวแก้แค้นนั่นเอง ว่าด้วยเหตุผลที่พี่สาวพระเอกโดนพ่อนางเอกล่อลวงและทำให้เธอต้องตาย พระเอกจึงแค้นครอบครัวนางเอกมาก กรรมมันเลยไปลงที่นางเอกแสนซื่อ ที่ต้องมารับรู้ว่าเพียงว่าพ่อตัวเองกำลังจะหมดตัว จึงต้องแต่งงานใช้หนี้กับพระเอก เพื่อเป็นดอกเบี้ยมีชีวิต แค่นี้เองที่นางเอกรู้ แต่ความจริงที่ซ่อนอยู่อีกมากมายนั่นพระเอกก็ยังซ่อนเร้นไว้ และก็ขยันทำร้ายจิตใจนางเอกมาตลอด จนรู้ตัวว่าทำกับเค้าเกินไปและตัวเองก็หลงรักนางเอกเข้าไปเต็มเปา จากแค้นจึงเป็นรัก แต่ก็มีอุปสรรคนิดหน่อยให้พระเอกต้องตามแก้ไขและเรียนรู้ว่าแท้จริงแล้วความแค้นไม่เคยมอบความสุขให้เขาเลยแม้แต่น้อย
อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟีน่าอยากบีบคอนายกลาง(พระเอก)สุดๆ เพราะความแค้นทำให้ผู้ชายที่จริงๆเป็นคนโรแมนติค(ปนหื่น) ร้ายกาจได้สุดๆ คนหนึ่ง ก็ขนาดฟีน่าอดรนทนไม่ไหว อ่านไปเฟซบุคส์ไป แค้นเคือง หมั่นไส้ อยากเอาไม้หน้าสามตีหัวอีตากลางหลายรอบ โทษฐานทำร้ายคนอ่านอย่างฟีน่าให้ต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟันได้ตลอด ทำร้ายนางเอกคนเดียวไม่ว่า ยังมียัยกุหลาบเน่าพ่วงมาด้วย คืองานนี้ฟีน่าอยากจะมุดเข้าไปในนิยายแล้วเอาขวดเหล้าฟาดหัวสองคนนี้อย่างแรง ดีนะได้ความหื่นอีตากลางมาบรรเทา เพราะเมื่อยามแกได้รู้ความจริงที่เข้าใจผิดมานาน เอาว่ะ แค้นที่เคยมี พี่แกโยนทิ้งได้ทันใด เพราะลึกๆในใจแกก็รักนางเอกอยู่ล่ะ ไม่งั้นคงจะไม่บังคับนางเอกแต่งงานด้วย ทั้งๆที่ไม่จำเป็นแม้แต่น้อย
แถมแกเป็นพวกหน้ามึนแกมหน้าด้าน สงสัยจะเข้าข่าย ผู้หญิงด่าแปลว่ารักอะไรแบบนั้น บทตากลางจะหวานก็หวานซะ น้ำตาลจะขึ้นหนังสือ แต่อย่าแกได้ขมขึ้นมาเหมือนช่วงแรกล่ะ อยากจะตัดหางปล่อยวัดซะจริงๆ
ส่วนนางเอก เป็นสาวสวยที่แอบรักพระเอกมานานปี ยอมที่แต่งงานใช้หนี้เสน่หา เพราะหวังลึกๆว่าความรักของเธอจะชนะทุกอย่าง แต่ก็ต้องผิดหวังซดน้ำใบบัวช้ำใจไปพลางๆ เพราะพระเอกแกแค้นเกินจะเห็นความรักนางเอก จากรักก็กลายเป็นประชดกลายๆ เกือบจะข่ายขิงก็รา ข่าก็แรง คุณเข้าใจผิดมาฉันก็เออออกันไป นางเอกเลยต้องเจ็บตัวเพราะอยากประชดไปเนืองๆ แต่นางเอกเธอก็เป็นพวกยอมเสี่ยงเพื่อรักจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่รักก็ยอม อย่างน้อย ณ เวลานี้ได้อยู่กับคนที่เธอรักก็ยังดี สุดท้ายก็ต้องได้พระเอกไปครองล่ะตามระเบียบของการเป็นนางเอกที่ดี
นอกจากพระเอกนางเอก ก็ยังมีอีกคู่คือน้องชายพระเอกและเพื่อนรักนางเอกที่ฝ่ายสาวเจ้าแอบหลงรักฝ่ายชายมาตั้งแต่วัยรุ่น แต่หนุ่มไม่มองเพราะเธอเปรี้ยวจัดผิดสเปคเขา แต่กว่าจะรู้ว่าที่ชอบเหน็บฝ่ายหญิงตลอดเพราะหมั่นไส้แกมหลงรักเช่นกัน ก็ต้องรอให้ฝ่ายหญิงรุกก่อน คู่นี้จะไม่ค่อยทำให้ฟีน่าเคืองใจเท่าไร แต่มีเคืองนิดๆกับฝ่ายชายที่ปากคอแกสุดๆ จริงๆ วาจานี้สูสีกับฟีน่าเลย
อ่านจบแล้วก็อย่างที่บอกค่ะอินสุดๆ อยากจะเข้าไปบีบคอพระเอกหลายรอบ แค่เจ้าตัวร้ายกับนางเอกไม่พอยังมีตัวอิจฉามาด้วย กำลังเคืองๆว่าหลังจากแต่งกับนางเอกไปมีอะไรกับหล่อนหรือเปล่า ดีว่าคนเขียนบอกว่าไม่ค่ะ ไม่งั้นอีตากลางได้ตกกระป๋องไปอีกราย แค่นี้ฟีน่าก็ชังขี้หน้าไม่น้อยแล้ว
และอีกฉากที่ฟีน่าอยากจะขาคู่ใส่ตากลางสุดจิตสุดใจ อีตอนปล้ำนางเอกนี้ล่ะ แต่ก็มีเหตุให้ทำแกไม่ลง หนึ่งล่ะ นางเอกก็แสบไม่น้อยเล่นเรียกชื่อพี่ชายตัวเองที่พระเอกคิดว่าเป็นแฟนบนเตียง ผู้ชายหน้าไหนมันจะทนได้ ต้องปล้ำให้รู้บ้างว่าเธอเป็นเมียใครกันแน่ แถมนางเอกก็ไม่เคยปฏิเสธว่าคนตัวเองเรียกว่าชู้รักเป็นพี่ชาย และตอนท้ายก็จะเรียกว่าข่มขืนก็ไม่ใช่ นางเอกเริ่มอ่อนลงให้ แต่แลกเลือดมาไม่น้อย อ๊ะๆๆ อย่าคิดลึก นางเอกโดนแก้วบาดเท้าค่ะ เลือดกระจาย พระเอกแกหื่นเข้าตาเลยไม่ยอมหยุด อีตากลางเอ๊ย
พระเอกน่ะเกือบเสียรังวัดให้ฟีน่าไม่เอาหลายรอบล่ะ แต่ดีว่าแกไม่ได้เกลียดนางเอกตลอด ก็มีเวลาที่ดีกับนางเอกบ้าง แต่ยอมเข้าใจผิดก็ร้ายไม่หยอก คะแนนที่ให้เลยแหว่งๆไปค่ะ มาพอแก้ตัวได้ตอนดีกันแล้วนี้ล่ะ หวานแกมร้อนแรงได้ใจ นางเอกก็น่ะ น่าจะอธิบายอะไรบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้พระเอกเข้าใจผิดตลอด เป็นฟีน่าถ้าเจอแบบพระเอกก็คงนอตหลุดไม่ต่างกันค่ะ
ข้างบนน่ะเป็นวิจารณ์แบบอารมณ์ส่วนตัวล้วนๆค่ะ อย่าถือสาหาความมาก เพราะฟีน่าไม่ค่อยอ่านนิยายสไตล์พระเอกทำร้ายจิตใจนางเอกมานานล่ะ พอมาอ่านทีหนึ่งของขึ้น ปรี๊ดแตกง่ายดาย
ตอนนี้ถึงเรื่องไม่เกี่ยวกับอารมณ์บ้างค่ะ สำหรับหนังสือฟีน่าว่าตัวมันเล็กไปค่ะ ฟีน่าเป็นคนสายตาไม่ดีอยู่เป็นทุนเดิมแล้ว ทรมานดีค่ะ ต้องหรี่ตาอ่านเพื่อให้ตัวหนังสือมันชัดเจนมากขึ้นค่ะ แต่เข้าใจล่ะว่าต้องการให้เป็นหนังสือแค่เล่มเดียวไม่หนามาก เพราะนักเขียนหน้าใหม่ออกสองเล่มครั้งแรกมันเสี่ยง แต่เล่มหน้าขอตัวใหญ่ๆหน่อยค่ะ จะได้อ่านแล้วสบายตา
คำผิดและสำนวน คำผิดฟีน่าเจออยู่หลายคำค่ะแต่ไม่ได้มากมายอะไร หากแอบแปลกใจว่าทำไมคนที่ไม่ค่อยเจอคำผิดอย่างฟีน่าถึงได้เจอ สงสัยคนเขียนจะเจอกรณีว่าหวังดีประสงค์จับผิดมั๊งค่ะ เลยตาไวไปหน่อย ส่วนสำนวน อันนี้พี่ทิพชี้ช่องมาให้ก่อนว่าสำนวนที่ใช้ว่าเลี้ยงดูปูเสื่อที่ป้านางเอกใช้กับนางเอกนั่นผิดความหมายไปหน่อยค่ะ เพราะมันใช้กับการเลี้ยงรับรองอะไรแบบนั้นมากกว่าอุปการะเลี้ยงดู ซึ่งควรใช้คำข้างต้นมากกว่าค่ะ
พระเอกและน้องชาย มีคำด่านางเอกและเพื่อนนางเอกแรงมากค่ะ มันแรงไปนิดหนึ่งค่ะ จนฟีน่ารู้สึกไปเองว่ามันร้ายเกินผู้ชายไปหน่อยค่ะ คือปากจัดแบบผู้หญิงมักจะใช้จิกกัดผู้หญิงด้วยกันมากกว่าเป็นคำพูดจากผู้ชาย แต่ก็น่ะ อาจจะมีผู้ชายอย่างนี้มั๊งค่ะ เพียงแต่เราไม่คุ้นเท่าไร
และคำบางคำก็ทำเอาฟีน่าสะอึกๆ อยู่อย่างคำว่าร่าน เสนียดจัญไร มันแรงไปนิดค่ะ ในเวบก็พอไหว แต่พอเป็นเล่มมันก็เลยแรงไปกับการเป็นรูปเล่มค่ะ ไม่ได้เป็นคนหน้าบางแต่ลดความแรงลงนิดก็จะดีค่ะ
ต่อไปก็คือตอนพระเอกไปขอร้องเพื่อนนางเอกให้บอกความลับ แกทุ่มทุนขนาดยอมกราบเท้าเพื่อนนางเอก ตอนแรกฟีน่าก็ชังน้ำหน้าอีตากลางอยู่แต่ความรู้สึกของเรามันคงฝังใจมั๊งค่ะว่าผู้ชายไม่น่าจะมากราบเท้าฝ่ายหญิงได้ถ้าไม่ใช่แม่หรือผู้สูงอาวุโสกว่า ฟีน่าก็ตงิดใจตรงนี้เหมือนกันค่ะ คิดว่าเอาแค่จะทำแล้วเพื่อนนางเอกไม่ยอม หรือให้ทำอย่างอื่นจะไม่ตะขิดตะขวงใจเท่าไรค่ะ
และอีกหนึ่งที่ตากลาง ตกมาตรฐานพระเอกในดวงใจของฟีน่าคือเรื่องทำร้ายร่างกายนางเอก ไปมีฉากตบหน้านางเอกเข้า ถึงแม้จะทำเพราะอะไรก็ตามที แต่ฟีน่าไม่นิยมผู้ชายทำร้ายร่างกายผู้หญิงค่ะ ไม่ว่าจะเป็นนางเอกหรือนางร้าย ถ้าร้ายแบบทำลายกิจการ ทำให้เสียใจได้อยู่ แต่ขั้นนี้ฟีน่าก็ไม่ไหวจะเคลียร์เพลียใจเช่นกัน
บ่นๆมาเช่นนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชังน้ำหน้าจนทนไม่ไหวหรอกค่ะ เพราะฟีน่าอ่านในเวบคร่าวๆมาก่อนบ้างแล้ว ดีกรีเหม็นหน้าพระเอกเลยไม่สูงลิบเท่าไร แถมว่าตอนท้ายก็รักนางเอกดีแถมหื่นใส่ให้คนอ่านเขินตลอด ก็เลยพอจะไม่เกลียดแกเท่าไร เพราะมีความดีหลงเหลือให้เห็นบ้าง แต่ขอบอกว่าฟีน่าน่ะติดเล่มต่อวิวาห์ฯมากกว่าค่ะ กับซาตานประกาศรัก ลุงอาร์ทกะเฮียแม็ทได้ใจฟีน่าเต็มๆ โดยเฉพาะลุง(เลิฟกว่าจนขอพูดถึงก่อน)
อิๆๆ ไม่รู้คนเขียนต้องการยาดมบ้างไหมจ๊ะ แต่รู้ตัวก่อนนิว่าฟีน่าจะบ่นอะไร คงทำใจไม่ให้พรากลุงไปจากอกอวบๆของฟีน่านะจ๊ะ งานนี้เค้าเรียกว่ารักดอกจึงวิจารณ์เล่น ไม่ได้คิดจะฆ่าตากลางให้ตายกับมือฟีน่า และเค้าก็จะรอเล่มต่อไปของคนเขียนอย่างใจจดจ่อค่ะเพราะชอบมากๆ (ไม่วายวนกลับไปเรื่องเดิม)