โบราณเค้าว่าเกลียดสิ่งใด มักใดสิ่งนั้นจริงๆ ก็เหมือนพลอยไพลิน ในชีวิตของเธอเกลียดหมอและผู้ชายชื่อณภัทร แต่หนีเท่าไรก็หนีเค้าไม่พ้น แถมสาวขี้ลืมอย่างเธอก็ยังโดนคุณหมอหนุ่มทวงสัญญาที่เธอจดจำมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ว่าไปเผลอสัญญิงสัญญาอะไรกับณภัทรเอาไว้ แต่ถึงแม้ว่าเธอจะขี้ลืมแค่ไหน ก็คงไม่บ้ายอมทำตามสัญญาปากเปล่านั่นอย่างแน่นอน
แม้จะรู้ว่าแค่สายตาพลอยไพลินก็ไม่อยากจะมองเขาเลย แต่ไม่มีทางที่ณภัทรจะยอมแพ้ ก็เขารักของเขามาแต่ไหนแต่ไร น้องพลอยจะไม่มีวันเป็นของใครได้จากพี่ณภัทรคนนี้เท่านั้น เขาอาจจะเป็นหมอหนุ่มใสซื่อ ทว่าเรื่องหัวใจเขาซ่อนความเจ้าเล่ห์แสนกลเอาไว้เต็มเปี่ยม เพื่อรอวันเอาเปรียบพลอยไพลินด้วยความรัก
หรือการตัดสินใจไปหลบรักษาแผลใจที่สมุยจะเป็นเรื่องผิดมหันต์ เพราะความไร้เดียงสาและไว้วางใจคนมากเกินไป อนามิกาจึงตกเป็นเหยื่อของวงจรอุบาทว์ ความสาวที่มีค่าเหนือสิ่งอื่นใดกลับต้องถูกพรากไปด้วยน้ำมือของผู้ชายที่ซื้อเธอมาด้วยราคาสูงลิบจากความเข้าใจผิดอย่างนาซิม หากแต่สิ่งที่นาซิมทิ้งไว้กับอนามิกาจะไม่ใช่แค่ราคีที่ลบเลือนไม่ออก ทว่าเขายังทิ้งเยื่อใยบางอย่างอนามิกาไม่อาจสลัดมันออกจากใจได้
สำหรับนาซิม เขาไม่เคยรู้สึกพิเศษกับผู้หญิงคนใดมาก่อน แต่ทุกกฏย่อมมีข้อยกเว้น เมื่อได้อนามิกามา แม้เธอจะเป็นหญิงสาวที่เขาจ่ายเงินตราแลกมา ทว่าความรู้สึกบางอย่างมันพิเศษกว่าทุกครั้ง นาซิมไม่เคยหวงแหนและรู้สึกเป็นเจ้าของผู้หญิงคนใดได้เท่าอนามิกาอีกแล้ว หากเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เพียงชั่วพริบตาเดียว ผู้หญิงที่เขามาดหมายในใจว่าเธอต้องเป็นสมบัติเสน่หาของเขากลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่อย่าคิดว่านะว่าเธอจะรอดพ้นเงื้อมมือของนาซิมไปได้ ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดิน อนามิกาก็ต้องเป็นของเขา
จากความหลงในรักที่มันแสนจอมปลอม คนรักที่พลอยไพลินคิดว่าเขาคือตัวจริงในชีวิตก็กลับกลายเป็นตัวร้าย แต่ไม่เท่ากับผู้ชายที่เคารพอย่างณภัทรก็ไม่ต่างกัน เขาฉวยโอกาสในสิ่งที่พลอยไพลินภาคภูมิในชีวิตไป แม้จะเกลียดเขา แต่ลึกลงไปพลอยไพลินก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหัวใจอ่อนลงให้กับณภัทรมากไปกว่าที่เธอจะคาดคิด
ณภัทรยอมถูกตราหน้าว่าเป็นคนเลวดีกว่าเสียพลอยไพลินไป แม้จะแสนโง่เขลาที่ทำแบบนั้น แต่ถ้ายึดพลอยไพลินไว้กับเขาได้ เขาก็จะทำ หากสิ่งที่เขาไม่เคยรู้ว่า เรื่องนี้กลับสร้างรอยร้าวระหว่างเขากับพลอยไพลินแค่ไหน แต่ถ้าไม่เพราะหัวใจของพลอยไพลินเปิดรับใจเขามาไว้ วิมานที่วาดไว้คงแหลกสลาย เมื่อฝันทุกอย่างใกล้เป็นจริง ปฏิบัติเอาเปรียบจากคุณหมอหนุ่มสุดเฉิ่มจึงเกิดขึ้น
บาดแผลที่ทิ้งไว้บนร่างกายอาจรักษาให้หายได้ แต่หัวใจที่เจ็บปวดจะนานเท่าไรก็ไม่ลบเลือน และมันยังคงหลอกหลอนอนามิกาไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ทว่ายามที่เธอหนีนาซิมมาให้ไกลคนละทวีป แต่สวรรค์ก็ยังกลั่นแกล้งให้เธอไม่อาจหลีกหนีเขาได้ แม้จะเกลียดชังนาซิมสักแค่ไหน แต่อนามิกาก็ไม่อาจหนีจากอำนาจแห่งการแบล็คเมลจากนาซิมได้เลยสักครั้ง และครั้งนี้เธอก็รู้ดีว่าต่อให้หนีไปสุดหล้า เขาก็จะไม่เลิกราแน่นอน
แม้ว่านาซิมจะไม่สนใจอนามิกาเป็นใครมาจากไหน แต่ในเมื่อตอนนี้ความรู้สึกที่เขามีต่ออนามิกาไม่ใช่แค่สัมพันธ์เพียงชั่วข้ามคืน แต่เขาปรารถนาจะได้มีอนามิกาเคียงข้างไปตลอดกาล หากความผิดที่เขาเคยทำไม่เปิดโอกาสให้ความรู้สึกที่ดีได้เติบโต จะเหลือเพียงวิธีใดกันเล่า ถ้าไม่ใช่บังคับและขู่เข็ญอนามิกาให้ศิโรราบต่อเขา แต่จริงหรือที่เขาถือไพ่ที่เหนือกว่าเธอ แค่เพียงได้เห็นน้ำตาจากความเจ็บปวดและน้อยใจของอนามิกา หัวใจของนาซิมก็อ่อนราวกับขี้ผึ้งลนไฟ
ใครจะไปคิดว่าสาวเปรี้ยวผู้เกลียดคุณหมออย่างที่สุดอย่างพลอยไพลินจะต้องมาลงเอยกับผู้ชายที่เธอตั้งป้อมว่ายังไงก็เอาอย่างณภัทร แต่พลอยไพลินหารู้ไม่ว่าคนที่เจ้าเล่ห์ ร้อยเหลี่ยมกว่าใครก็คือหมอหนุ่มหน้าใสใจดีอย่างณภัทร แต่มันก็คงไม่ผิดอะไรที่เขาจะทำไปเพราะรักพลอยไพลิน และที่สำคัญไม่แพ้การเอาชนะใจคนรัก ก็ยังต้องเอาชนะใจพี่ชายสุดหวงของพลอยไพลินให้ได้เสียก่อน
แค่เพียงรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้คือรักไม่ใช่ใคร่ อำนาจบงการรักก็อยู่ในมือของอนามิกา สายตาของเธอที่ปรับเปลี่ยนความรู้สึกต่อนาซิมทำให้เปิดโลกความจริงว่า เขาอาจจะร้ายกาจเอาแต่ใจได้กับคนทั้งโลก ยกเว้นก็เพียงเธอคนเดียวเท่านั้น ที่เป็นดั่งยอดดวงใจของเขา แต่ถ้านาซิมหวั่นใจเรื่องงอนง้อขอคืนดีกับที่รักแล้ว ก็ยังด้อยกว่าด่านพ่อตาสุดโหดที่ตอบแทนความรักครั้งนี้ด้วยเลือดและลูกปืน หากเพราะเขาพกความรักมาเต็มร้อย ต่อให้สิบพ่อตาบ้าเลือดก็พ่ายแพ้ฤทธิ์รักของนาซิม
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
อย่างที่บอกว่าจัดเป็นเรื่องต่อจากสองเล่มนั้น ก็เป็นเรื่องราวในรุ่นน้องสาวและลูกของอีตากลาง จอมหื่น โหด จนได้ขวดเบียร์อวอร์ดจากฟีน่าไปอย่างไร้คู่แข่ง เล่มนี้จะมีสองคู่เช่นเดิม ว่าด้วยคู่แรก พลอยไพลินและณภัทร น้องสาวของตากลางที่เป็นสาวเปรี้ยวแต่ขี้ลืม เมื่อโดนคุณหมอหนุ่มที่นับถือกันเหมือนพี่ชาย ทวงสัญญาอะไรสักอย่าง ก็พาให้เธอรำคาญ แต่คิดหนีให้พ้นจากเขาก็ไม่พ้น คุณหมอจอมเจ้าเล่ห์ก็งัดทุกกลเม็ดมาเพื่อจะได้ตัวและหัวใจของเธอ แม้อาจจะดูเอาเปรียบไปบ้างก็เพราะรักเธอ และสุดท้ายแน่นอน ความดี ความรักของพระเอกก็เข้าตานางเอก จนยอมรับว่าแท้จริงแล้วเธอก็รักเขามานานเช่นกัน ไม่ต่างจากพระเอก
ส่วนคู่สอง นางเอกอกหักรักษาแผลใจ แต่ดันโดนคนรู้จักหลอกเอาเธอไปขาย แต่จะปฏิเสธเท่าไรก็ไม่ฟังและแถมยังต้องมาเสียสาวให้เขาอีก แม้จะเจ็บกายใจเท่าไร เธอก็ต้องหนี ตรงข้ามกับพระเอกที่ต้องการเก็บเธอไว้ แต่ปรากฏไร้ร่องรอย ตามเท่าไรก็ไม่พบ แต่บทจะเจอกันก็ไม่ได้ตั้งใจ และคราวนี้นางเอกก็หนีเขาไม่พ้นอีกแล้ว นางเอกไม่รู้ว่าพระเอกมาระรานเธอทำไม แต่เธอมันไร้ทางเลือก แต่ครั้งนี้มันกลับกลายเป็นว่าพระเอกเข้ามาเพื่อทำเรื่องทุกอย่างให้จริงจัง จนนางเอกที่บอกว่าเกลียดก็เลยรักเขาไม่ต่างกัน
ไม่รู้ล่ะว่าคนเขียนตั้งใจจะให้พี่ภัทรเป็นพระเอกหรือเปล่า แต่สำหรับฟีน่าจะขอกรี๊ดป๋านาซิมแบบออกนอกหน้า นอกตาค่ะ ผู้ชายอารายก็ไม่รู้ เถื่อนดีค่ะ หนูชอบ อีตาพี่ภัทร ขาวพลัสโอโมก็เลยพ่ายแพ้ความบ้า หนุ่มคมเข้มตามสไตล์ฟีน่าไปค่ะ ด้วยเหตุผลง่ายๆว่า ฟีน่าชอบผู้ชายคมเข้มนี้ล่ะค่า
ฟีน่าขอลำเอียงอย่างเห็นได้ชัดค่ะงานนี้ แม้หน้าปกจะเป็นพี่ภัทรก็ตามทีเถอะ ป๋าเท่านั้นอันดับหนึ่งเสมอ แต่ถึงแม้พี่ภัทรจะเป็นรอง แต่ถ้าเรื่องความบ้ารักในตัวนางเอก ก็ไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน เพราะพี่ภัทรแกเป็นพวกรักมั่นมาเนิ่นนาน และดูเหมือนจะรักมาก่อนนางเอกเสียอีก
ไม่เหมือนป๋านาซิมเค้า เป็นพวกไม่เชื่อในรัก เพราะป๋าออกจะเพอร์เฟคขนาดนั้น แต่แหงล่ะ ในเมื่อป๋าเป็นพระเอกนิยายแล้ว ยังไงก็ไม่รอดพ้นเสน่ห์ของนางเอกเราไปได้ แต่ไม่ว่าป๋าจะร้าย จะเถื่อน จะโหดยังไง ฟีน่าก็รักป๋านะค่า ป๋านาซิม (ออกนอกหน้ามั่กๆ)
ส่วนนางเอก ถ้าใครอ่านวิวาห์ลวงฯ คงจะหนูพลอย หลานสาวตากลาง น้องสาวหนูลูกตาลได้ดี เธอโตเป็นสาวแล้ว และเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ดแต่แสนขี้ลืมนี้ซิค่ะ และหนูพลอยก็ดันเป็นพวกเกลียดหมอแต่หมอหลงรัก ชีวิตรักของหนูพลอยไม่มีอะไรมากไปกว่า โดนผู้ชายร้อยเล่ห์มุ่งมั่นทำให้เธอรักเขาให้ได้ หนูพลอยเลยสบายไป
ต่างไปจากหนูเกด ที่ดันไปถูกใจป๋าเข้า เฮ้อ เธอเลยต้องเข้าข่าย เป็นเมียพี่ต้องอดทนในความเถื่อนของเขาสักนิด หมดน้ำตาไปหลายไห เปลืองน้ำลายกล่อมไปหลายปี๊บ แต่สงสัยฟีน่าจะอยู่ในโหมดชอบพระเอกร้ายกาจ ก็เลยชอบหนูเกดไปด้วย แรกๆ จะน่าสงสารไปบ้าง แต่สุดท้าย น่าอิจฉาชะมัด กรี๊ด ฉันอยากเป็นหนูเกด หุๆๆ ที่ไม่มีวันจะหนีไปจากเตียงป๋าเด็ดขาด โฮะๆๆๆๆ
แสดงความบ้าออกนอกหน้าขนาดนี้ คงไม่ต้องบอกว่าฟีน่าน่ะชอบหรือเปล่า ชอบค่า แต่จะเลิฟป๋าเป็นพิเศษ คนอาราย เถื่อนได้ เถื่อนดี หื่น ห่าม โหด หึง หวง ปกติสาม ห. ฟีน่าก็ไม่รอดล่ะ มากัน ห้า ห. เลย มีหรือจะรอดพ้น แม้เริ่มต้นคู่ป๋าจะไม่ค่อยโสภาเท่าไรในสายตาฟีน่า คือแนวเราจะปล้ำเจ้าเป็นอีหนู ดีนะที่ไม่ใช่แนวหน้ามืดตาลาย คล้ายจะขืนใจลูกเดียว ไม่เช่นป๋าก็ป๋าเถอะ ฟีน่าก็ไม่ปลื้มได้ เพราะยังไงฟีน่าก็เน้นว่าคนโดนข่มขืน ให้ตายก็รักกันไม่ลงค่ะ
และยิ่งได้ใจยามสาวเจ้าหนีหายไป ให้ป๋าต้องแทบคลั่งใจตาย แหมป๋าขรา ขนาดไม่รู้ว่ารัก ป๋ายังออกอาการขนาดนี้ ทำแบบนี้สาวน้อยที่แสนอ่อนไหวอย่างฟีน่าก็แทบอยากไปปลอบใจป๋าในฐานะ สาวไทยไม่สิ้นไร้เท่าใบพุทรานะคะ หนูเกดหายไป ก็ยังมีฟีน่ารอป๋าอยู่นะคะ (เหลียวซ้ายแลขวา ปลอดสามีมาคอยคุม) แล้วป๋าก็ไม่เคยทิ้งอาการ ห้า ห. ทนหายห่วง แค่ได้เจอสาวเจ้าเพราะชะตาฟ้าลิขิตที่สาวๆหลายคนที่รอคิวไม่ปลื้มใจเลยว่าเจอกันทำไม แต่เอาน่ะฉันไม่ใช่นางเอกนี้ ชิ! แค่อาการ ห้า ห.ช่วงแรกของป๋าก็กินขาดล่ะ
แต่ช่วงหลังเนี่ย อารายมันจะร้อยเล่ห์เจ้าแผนการณ์ไม่ต่างจากพี่ภัทร( ต้องขออภัยสำหรับแฟนคลับพี่ภัทร แบบว่าฟีน่าแฟนป๋าเต็มขั้นค่ะ พี่ภัทรละไว้ในฐานที่เข้าใจ อิๆๆๆ) บทจะเถื่อนป๋าก็เถื่อนได้ใจ บทจะหวานป๋าขรา เกรงใจกันบ้างซิค่ะ อิจฉาค่ะ เข้าใจไหมค่ะว่าอิจฉานางเอกน่ะ ถึงป๋าจะเถื่อน จะร้ายยังไง ฟีน่าก็ยังคงคอนเซปต์ ถึงร้ายก็รักเธอเสมอนะค่า
พูดถึงพี่ภัทรกันนิดเด๋วจะหาว่ายิ่งกว่าลำเอียง พี่ภัทรก็ดีนะคะ แต่ส่วนตัวฟีน่า แกจืดไปหน่อย ขาวไปนิด เจอเข้มๆเข้าไป ความรักแบบรักเธอเสมอเลย สีสันอ่อนไปนิดสำหรับตัวเอง (บอกแล้วว่าลำเอียง) และอีกอย่างที่ฟีน่า ไม่ค่อยแนวนิดหนึ่ง พอๆกับแรกเจอกันของป๋าและหนูเกดคือ ไอ้ฉากที่พี่ภัทรโมเมรวบรัดหนูพลอยนี้ล่ะ มันสมควรจริงๆให้หนูพลอยเขาเกลียดขี้หน้า มีอย่างที่ไหน ไปสมอ้างแบบนั้น พี่ภัทรขรา ไงล่ะ แทนที่จะดีกลับแย่ ดีนะไม่โดนเขาเกลียดจนวันตายน่ะ รู้ค่าว่าอยากจะผูกมัดเขาไว้ แต่ถ้าแนวลูกผู้ชาย พี่ภัทรจะเท่กว่านี้สำหรับฟีน่านะคะ
แต่ถึงจะบ้าแค่ไหน หลงป๋าหัวปักหัวปำ ก็ยังไม่วายขอบ่นตามประสาคนขี้บ่นค่ะ เล่มนี้ฟีน่าไม่เจอคำผิดเหมือนเล่มก่อนๆค่ะ ซึ่งไม่ได้ตั้งใจจับผิดนะค่า แต่มันเห็นเอง แต่ที่เจอไปคำหนึ่งคือ คำว่าพิโรธ แม้แท้จริงคำนี้จะแปลว่าโกรธ โมโห แต่ในลักษณะการใช้ทั่วไปนั้น พิโรธให้ความรู้สึกเป็นคำราชาศัพท์คำหนึ่งค่ะ จริงๆใช้คำว่า โกรธ เกรี้ยวกราด โมโหก็น่าจะได้แล้วค่ะ อันที่จริงไม่มีการห้ามใช้ เพียงแต่ฟีน่าชินกับการเห็นคำนี้เป็นราชาศัพท์ก็เท่านั้นเอง
ปัญหาต่อมาคือ พักนี้ฟีน่าเกิดอาการอิ่มกับเลิฟซีนค่ะ เจอฉากเลิฟซีนของพี่ภัทรกับหนูพลอยเข้าไปนี้ บอกตรงๆว่าบางช่วง กระโดดเลยค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับความลำเอียงที่ป๋ากินแห้วกระป๋องบ่อยๆนะคะ แต่ฟีน่ารู้สึกว่าเยอะไปหน่อยค่ะ อย่าให้ได้อยู่กันสองต่อสองเชียวนะ พี่ภัทรแกจะสวมบทหื่นขึ้นมาทันใด จนบางครั้งรู้สึกว่ามันเริ่มเยอะไปหน่อยค่ะ
สำหรับจุดอื่นๆ สำหรับฟีน่า โอเคค่ะ อ่านแล้วยังสนุกเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน และเป็นเรื่องที่ฟีน่าชอบอีกเรื่องหนึ่งเลยค่ะ สำหรับอุบัติรักฯเล่มนี้ ใครที่ชอบอารมณ์ขันของคนเขียน ก็ยังหาอ่านได้เหมือนเดิมเลยค่ะ สำหรับตอนพิเศษท้ายเล่ม และตัวฟีน่าก็รอจะได้เห็นเวอร์ชั่นป๋ารอบสองกับคาร์รีม น้องชายสุดหล่อของป๋าที่คิดว่าดีกรีความเถื่อนของไม่ต่างกัน ยังไงซะฟีน่าก็ยังยืนยันว่า เถื่อนดีค่ะ ฟีน่าชอบ