ในสายตาของคนทั่วไป พิมธีราเป็นผู้หญิงแสนธรรมดา ไร้สีสัน ไม่มีวันสะดุดตาใคร หากแต่วันนี้เธอกลับกล้าที่จะออกจากชีวิตที่เรียบง่ายและคุ้นเคยมาสู่สังคมเมืองที่เธอรู้สึกว่าผิดที่ผิดทาง ทว่านี้คือชีวิตที่พิมธีราได้เลือกแล้ว แล้วความเป็นไปที่แสนจืดชืดของเธอกลับต้องมาพลิกผัน เมื่อความไม่ตั้งใจและเผลอไผลไปของเธอและธรณินทร์ ผู้ชายที่เพียบพร้อมไปกว่าเธอทุกด้าน
ไร้คำตอบในความรู้สึกว่าทำไม ธรณินทร์ถึงไม่ดีใจเลยแม้แต่น้อยที่พิมธีราไม่เรียกร้องสิ่งใดจากความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดครั้งนี้นอกจาก ขอให้เธอและเขาต่างคนต่างมีชีวิตและอย่าได้พบเจอกันอีกเลย แต่ความรู้สึกลึกๆที่ธรณินทร์ไม่เคยเข้าใจก็ไม่อาจเก็บงำไว้ได้ แม้จะไม่รู้ว่ามันควรเรียกว่าอะไร แต่เขาก็อยากมีผู้หญิงธรรมดาเช่นพิมธีราอยู่เคียงข้าง
แม้จะพยายามหลบเลี่ยงธรณินทร์สักเท่าไร แต่พิมธีราก็ไม่อาจซ่อนตัวเองให้พ้นจากสายตาเขาได้ แต่คราวนี้ เหตุผลในการกลับเข้ามาในชีวิตของเธอคือการขอเป็นคนรัก แม้ว่าพิมธีราจะรู้ว่าเธอไม่มีอะไรเหมาะสมกับธรณินทร์เลยแม้แต่น้อย หากเมื่อหัวใจเธอรู้แล้วว่ารักเขา เธอก็จะยอมเสี่ยงเอาหัวใจตัวเองกับรักครั้งนี้ แต่อย่างน้อย พิมธีราก็เผื่อใจไว้หากสักวันต้องเจ็บ
ใครจะเชื่อว่าผู้ชายสมบูรณ์แบบเช่นเขาจะเลือกผู้หญิงเรียบง่ายเช่นพิมธีรา ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ซ่อนเร้นในหัวใจ เธอคือคนที่เข้าใจเขาเป็นที่สุด พิมธีราเป็นคนเดียวที่ธรณินทร์ต้องการ เธอทำให้ชีวิตที่เดียวดายของเขาเติมเต็มด้วยความรักจากใครสักคนที่จะรักเขาอย่างไร้เงื่อนไข ไม่สนใจว่าเขาคือธรณินทร์ผู้ชายที่เพียบพร้อมแต่กลับมีรอยมลทินที่ลบไม่ออกในชีวิต
ความรักไม่ได้จบลงด้วยคำว่าแต่งงาน หากมันคือจุดเริ่มต้นของความรักและการใช้ชีวิตคู่ พิมธีราไม่เคยรู้สึกว่าเข้าใกล้คำว่าครอบครัวมาก่อนหน้าจะได้ใช้ชีวิตกับธรณินทร์ แต่ความรักมันยังไม่พอ ความเชื่อใจและความเข้าใจในกันและกันก็คือส่วนสำคัญในชีวิต พิมธีรารู้ดีว่าหัวใจของธรณินทร์ไม่มีใครนอกจากเธอ ไม่เคยรักใครนอกจากเธอ แต่พิษของความแค้นที่เขาเลือกจะใช้มันบำบัดความอับอายในชีวิต กลับย้อนกลับมาทำร้ายเธอและเขา
ท้ายที่สุดธรณินทร์ได้อะไรจากแผนการนี้ เขาไม่ได้สะใจ สุขใจ อิ่มใจกับมันเลย ซ้ำร้ายยังพรากพิมธีราไปจากเขาทั้งเป็น ธรณินทร์อาจเป็นผู้ชายที่เก่ง ฉลาดไปเสียทุกอย่าง แต่เขากลับโง่เขลาที่จะถนอมหัวใจผู้หญิงที่เขารัก เธอต้องเจ็บปวดกับการกระทำที่เลือดเย็นของเขา ตอนนี้ธรณินทร์ไม่สนใจแล้วว่าอดีตของเขาจะเป็นเช่นไร เจ็บปวดหรือต้องการแก้แค้นสักเพียงใด เพราะสิ่งเดียวที่ธรณินทร์สนใจคือได้มีชีวิตที่เหลืออยู่กับพิมธีรา เธอคือคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกว่าบ้านที่แท้จริงเป็นเช่นไร ธรณินทร์จะไม่ยอมให้พิมธีรารู้สึกว่าความสุขที่มีต่อกันแสนสั้น หากมันจะยั่งยืนไปตราบเท่าชีวิตของเธอและเขา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
แต่ความเป็นจริงแล้วเรื่องราวไม่ใช่อย่างที่คิดเลยค่ะ นางเอกตัดสินใจออกจากบ้านเพราะรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินในครอบครัว เมื่อแม่แต่งงานใหม่ พ่อเลี้ยงไม่ได้เลวร้าย แต่เธอก็รู้สึกผิดที่ผิดทาง และเธอเลือกมาอยู่กรุงเทพ แม้จะไม่คุ้นเคยและดูไม่เข้ากับสังคมแบบนี้เลย แต่นางเอกก็ต้องอยู่ โชคดีที่ได้อาศัยคอนโดหรูของเพื่อน แต่พื้นที่ที่เธออยู่กลับนำพระเอกมาในชีวิต ค่ำคืนที่ผิดพลาดที่เกิดขึ้น นางเอกจึงขอหันหลังให้กับพระเอก แต่ท้ายสุดพระเอกก็ทนไม่ได้ เขาไม่เคยรู้เลยว่าตลอดเวลาที่รู้จักนางเอกมานาน จะมีบางอย่างที่มากกว่าที่เคยคิด
แต่แม้จะดูเหมือนว่าเป็นรักที่แสนน่าอิจฉา หากนางเอกก็เจียมใจเสมอว่าสักวันความสัมพันธ์ที่ผิดฝาผิดตัวจะจบลง แต่เธอไม่รู้เลยว่าเพราะตัวเองเป็นแบบนี้จึงผูกใจพระเอกไว้ได้ แล้วความรักก็ไม่ได้จบลงด้วยคำว่าแต่งงาน เมื่อความจริงที่เจ็บปวดของพระเอกก็เปิดเผยขึ้น พระเอกไม่ใช่คนที่เพียบพร้อม แต่มีมลทินที่เกิดจากพ่อแม่ทิ้งไว้ให้ แต่ไม่ทำให้นางเอกเลิกรักพระเอกได้ มันยิ่งกลับให้เธอรักเขามากขึ้น แต่เรื่องในอดีตก็ทำให้พระเอกต้องการแก้แค้นคนที่ทำให้เขาต้องเจ็บอาย แล้วมันก็ทำให้นางเอกทิ้งเขาไป สุดท้ายแล้วพระเอกเลยคิดได้ว่าเขาไม่อยากแก้แค้นอีกแล้ว แต่ต้องการแค่นางเอก
อ่านจบแล้วแบบว่าชอบมากเลยค่ะ ทั้งๆที่มันไม่แนวรักหวานจ๋อยอะไรเลย นางเอกก็แสนธรรมดา ไม่มีความตื่นเต้น สวย เก่ง ฉลาดมากๆเลย แต่ฟีน่ากลับชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนอ่านบาดแผลหัวใจ จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์คือความผิดพลาด แต่ไม่ได้จบลงแค่นั้นหรือกลับมาเริ่มต้นด้วยการขึ้นเตียงกันอย่างร้อนแรง ประหนึ่งหนังอย่างว่า ความรักไม่ได้จบลงแค่การแต่งงาน แต่มันคือจุดเริ่มต้น รัก เข้าใจ คำสัญญาก็ยังไม่พอ แต่ต้องมีหลายๆอย่างประกอบ
พระเอกเรื่องนี้เป็นผู้ชายที่ผิวเผินเพียบพร้อมที่สุด หน้าตาดีสุดๆ เก่งเรื่องงานโดยไม่ต้องพึงพาพ่อแม่ รวยอย่างแน่นอน แต่ความจริงพระเอกมีบาดแผลที่เจ็บปวดมากที่สุด จากผลพวงของพ่อและแม่ ครอบครัวที่แตกร้าว คนรอบข้างที่คอยบงการชีวิตครอบครัว จนเขารู้สึกไม่แคร์ใคร ไม่ต้องการอยู่ร่วมกับใคร มีแค่นางเอกจริงๆที่คือคนที่เขารักที่สุด ด้วยรักไร้เหตุผล แต่เวลาร้ายกาจพระเอกก็น่ากลัวมากโดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับนางเอก
ส่วนนางเอกเนี่ย ช่างเป็นคนที่เรียกว่าหากเดินสวนกันเธอจะไร้จุดเด่น ไร้ความสนใจใดๆทั้งสิ้น เป็นผู้หญิงที่ใจเย็นมาก เข้าใจโลก มองอะไรด้วยสายตาแบบผู้ใหญ่ ฟีน่าชอบความคิดของนางเอกมาก แม้จะรักพระเอก แต่ในความรักเธอก็รักแบบมีสติ ไม่ได้รักหัวปักหัวปำ หากสักวันหนึ่งต้องเลิกกัน เธอก็ไม่เสียใจเพราะอย่างน้อย พระเอกก็เคยรักเธอ นางเอกไม่เคยโวยวาย ไม่เรียกร้อง ไม่น่ารำคาญ มีแต่ความเข้าใจให้กับพระเอกและทุกคนรอบข้าง จนมันกลายเป็นความกดดันบางอย่างที่พระเอกทำ แต่นางเอกก็ไม่ใช่คนประเภทเจ้าคิดเจ้าแค้น(แบบฟีน่า) แต่ก็ไม่ได้หัวอ่อนจนปวกเปียก
แม้ครั้งแรกอ่านๆไปไม่เข้าใจว่าทำไมพระเอกรักนางเอกได้ แต่พออ่านไปแล้วจะเข้าใจเลยว่า นางเอกนี้ล่ะเหมาะกับพระเอกที่สุด เขาแสวงหาผู้หญิงที่รักความเป็นเขา เข้าใจตัวเขา อยู่ใกล้แล้วรู้สึกเหมือนมีบ้านจริงๆ ไม่อ้างว้างอีกต่อไป
พระเอกเนี่ย เป็นแนวที่ชอบเลยค่ะ แม้จะแอบขี้หึงแทนนางเอก ก็เพราะเคยเป็นแฟนเก่าของเพื่อนนางเอกมาก่อน แต่พระเอกไม่ใช่คนอยู่กับอดีตและแท้จริงไม่ใช่รัก ฟีน่าชอบพระเอกเย็นชากับคนอื่นแต่จะดีกับนางเอกคนเดียว แม้จะไม่ได้หวานน้ำตาลเกาะแต่เห็นชัดว่ารัก พร้อมจะแสดงว่าเสมอ เป็นคนขี้หึงแบบร้ายกาจอีกต่างหาก แต่ก็โดนนางเอกปราบซะอยู่หมัด เพราะนางเอกเล่นหันหลังให้ไปเลย เป็นไงล่ะ
เขาแอบซ่อนผู้ชายน่ากลัวเอาไว้ เห็นได้ชัดตอนพระเอกขู่คนที่แกล้งนางเอก ถ้าเป็นฟีน่าเจอไปแบบนั้นคงกลัวหัวหดไปเลยค่ะ จริงๆเล้วเป็นคนเลือดเย็นด้วยซ้ำไป ไอ้ตอนแก้แค้นแฟนเก่าเนี่ย ใจร้ายมาก หักหน้ากันชนิดอยู่ในสังคมเดียวกันแทบไม่ได้ แม้จะแอบเห็นด้วยแต่นะสงสารนางเอกค่ะ เพราะพระเอกเชื่อมั่นในตัวเองและความรักมากไปนิด
พระเอกเป็นตัวละครที่น่าสงสารมากๆ ตอนแรกไม่รู้เลยว่าเขามีอดีตแบบไหน แต่พออ่านเจอ สุดๆเลยค่ะ ทำเอาฟีน่าร้องไห้เลย มันเจ็บปวดน่าดูที่ใครๆก็ตราหน้าเขาและแม่แบบนั้น แม้แต่คนที่คิดว่ารักก็ทิ้งกันได้ นิยายค่อนข้างจะเป็นนิยายแนวซีนอารมณ์ตลอดค่ะ เพราะชีวิตพระเอก นางเอกไม่ได้สมบูรณ์แบบสักคน ต้องเจอกับความสูญเสียตลอด โดยเฉพาะพระเอก ดีที่เขามีนางเอกอยู่ข้างๆ
ฟีน่าชอบนิยายเรื่องนี้เพราะนานๆทีจะมีนิยายแบบนี้ค่ะ ไม่ต้องหวือหวา ไม่เกินจริง จับต้อง พบเห็นได้ พระเอกไม่ใช่คนเพียบพร้อม มีความทระนงตัวลึกๆ เขาร้ายได้ เห็นแก่ตัวได้ ทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ จนหลงลืมความรู้สึกนางเอกบางครั้ง อย่างที่บอกว่ารักไม่ได้จบแค่แต่งงาน แต่มันต้องมีมากกว่านั้น และสอนให้เห็นแม้จะเข้าใจและไว้วางใจ แต่ความแค้น ทิฐิก็ทำลายความรักได้ หากทนจนรู้สึกว่าไม่ไหว ก็ต้องระเบิด
ฟีน่าร้องไห้ตอนนางเอกทิ้งพระเอกไปเลยค่ะ แม้จะรู้นะว่านางเอกไม่ได้คิดว่าพระเอกหมดรัก เลิกรัก แต่มันไม่ไหวแล้ว สิ่งที่คุณทำให้มันทำให้ฉันเหนื่อย ขอเก็บแต่ความรักที่มีเอาไว้ดีกว่าก่อนจะรับไม่ได้กับการแก้แค้นของพระเอก พระเอกไม่รู้หรอกว่านางเอกต้องกดดันแค่ไหน ลำพังแอบระแวงเรื่องคนรักเก่าและอะไรอีกมากมาย แม้จะมารู้เหตุผลจริงๆที่ทำ ก็ไม่ทำให้เธอมีความสุข เธออยู่ไม่ได้กับคนที่ใจร้ายแบบนั้น ทำเอาพระเอกเสียศูนย์ไปเลย นางเอกไม่โวยวาย ไม่พร่ำบ่นเอาแต่ใจ หากทิ้งระเบิดตูมเดียว พระเอกจอด
และชอบมากที่พระเอกขนาดเสียใจก็ไม่ทำร้ายตัวเอง ไม่ออกไปเที่ยว กินเหล้าเมาหัวราน้ำ ทำแต่งานๆๆ เพื่อให้เหนื่อยจะได้หลับ ต้องบังคับให้ตัวเองกินเพื่อไม่ให้นางเอกต้องเป็นห่วง และยอมถอยหลังกลับมาเริ่มต้นศูนย์ใหม่กับนางเอก เพราะเขารักเธอจริงๆ รักมากกว่าใครและจะไม่ยอมให้นางเอกคิดว่าสักวันเราต้องเลิกกันเพราะเธอคือคนที่เขารอคอย
อาจจะไม่เหมาะกับคนชอบความหวือหวาในนิยายค่ะ แต่ฟีน่าชอบอย่างที่บอกว่ามันเป็นนิยายแบบซีนอารมณ์มากกว่า เป็นความคิดแบบผู้ใหญ่แม้พระเอกนางเอกจะแค่ยี่สิบต้นๆ ปกติพระเอกต่ำกว่าสามสิบฟีน่าจะเฉยๆ แต่ธรณินทร์เป็นผู้ชายที่ภูมิฐานกว่าอายุมากค่ะ
อาจจะมีไม่ชอบอีกนิดคือ แกสามารถจูบกับผู้หญิงอื่นหรือแฟนเก่าที่เขาวางแผนแก้แค้น แต่ไม่ใช่เพราะรัก พิศวาส แต่เป็นการหักหน้าผู้หญิงพวกนั้นว่าเขาไม่ต้องการ ฉันหวงนะเนี่ย แต่พระเอกก้อใจโหดมาก เพราะสุดท้ายก็ได้แต่ความเย็นชาแทน
เป็นนิยายที่เล่นกับอารมณ์สมกับการเป็นนิยายให้อ่านไม่ใช่นิยายทำละคร ฟีน่าชอบนิยายเป็นนิยายมากกว่านิยายเป็นละครค่ะ ปกติถ้าเจอนิยายแนวซีนอารมณ์ฟีน่าจะเปิดกลาง เปิดท้ายอ่าน แต่เรื่องนี้ไม่กล้า อยากรู้ว่าพระเอกจะทำยังไงต่อไป เรื่องมันควรจบลงตั้งแต่กลางเรื่องที่สองคนตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน
เราจะไม่เห็นฉากแต่งงานหรูหราอลังการ ไม่มีแขกนับพัน แค่คนสองคนตกลงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไม่มีแม้กระทั่งทะเบียนสมรส แต่มันมีอะไรมากกว่ากระดาษหนึ่งแผ่น หรืองานพิธีการสวยงาม แต่คือใจของคนสองคน ที่ค่อยๆเริ่มต้นความรักที่อาจจะผิดพลาดไปบ้าง
และนอกจากพระเอก นางเอกแล้ว ฟีน่าก็ชอบเพื่อนพระเอกทุกคนโดยเฉพาะชนาธิป เป็นชายหนุ่มในฝันของสาวๆ ขี้เล่น อารมณ์ดีต่างจากพระเอกอย่างสิ้นเชิง เพราะพระเอกเย็นชามาก แถมคุณชนาธิปก็เป็นผู้ชายที่อ่านนิยายอีกต่างหาก
ขอแนะนำเลยค่ะสำหรับคนอยากอ่านนิยายแบบเล่นกับอารมณ์คนอ่าน ให้คอยลุ้นว่าจะเป็นเช่นไร ชีวิตพระเอก นางเอกไม่ได้เป็นแบบอย่างที่เราใฝ่ฝัน แต่มันเจ็บปวดกว่าที่เราคิดไว้ แต่สอนให้เราเข้าใจคำว่ารักมากขึ้น มันอาจจะเป็นความรักที่อาจจะเกิดกับเราสักวัน อย่างที่บอกว่ารักมันยังไม่พอ การแต่งงานไม่ใช่เครื่องการันตีคำว่าชีวิตคู่ คำสัญญาไม่สำคัญหากไม่มีความเชื่อใจและมั่นใจ ทิฐิและความแค้นก็ทำลายความรักที่ยิ่งใหญ่ได้ ความเชื่อมั่นจะทำให้หลงลืมและลำพองว่าอีกคนจะเข้าใจในสิ่งที่ทำ แต่ถ้ายังมีความรัก หากผิดพลาดก็พร้อมจะเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ แต่ชีวิตคู่คือการใช้ชีวิตของคนสองคนไม่ใช่คนเดียว ต้องเคารพและยอมรับฟังความคิดของอีกคน