ช่วงนี้มีแต่ของใหม่นำเสนอค่ะ ของเก่าดองกันต่อไป เล่มล่าสุดของคุณญดาค่ะ นักเขียนที่มักจะเขียนงานแนวง่ายๆ ไม่มีอะไรให้ปวดใจกันหนักหนา ซึ่งช่วงนี้ฟีน่าก็มือดีมากหยิบเจอแต่แนวนี้ หากเล่มนี้ไม่ถึงขนาดไม่มีอะไรให้ปวดใจค่ะ มีแบบจี๊ดๆพอให้ได้รสชาติกันบ้าง ถ้าใครเคยอ่านงานของคุณญดาจากเรื่อง รักฤาลวงมาก่อน จะมาแนวเดียวกันค่ะ รักที่พลัดพรากเพราะความไม่เข้าใจกันบ้างอย่าง จนได้กลับมาพบกันใหม่พร้อมกับมีลูกๆเป็นสื่อรักให้คืนดีกันได้ เล่มนี้ก็มาอีกแล้วค่ะ แต่เล่มนี้จะเป็นหนุ่มน้อยน่ารักว่าวินเทอร์ที่เป็นโซ่คล้องใจ

จะว่าไปก็คล้ายๆกับรักเร่ของคุณโสภาคค่ะ ให้อารมณ์ใกล้เคียงกันแต่ปิยังกูรไม่ถึงขนาดให้ทำแท้งเพราะนางเอกหนีไปก่อนที่พระเอกจะรู้ว่าท้อง แต่ก็ร้ายอีตรงที่แรกที่คบกันตัวนางเอกรักพระเอก แต่พระเอกแค่อยากจะมีอะไรเฉยๆ แต่เมื่อนางเอกจากไปเงียบๆ ไม่มีร่องรอยอะไรเหลืออยู่เลย ความผิดต่างๆก็ทำให้เขาเริ่มรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป แม้ช่วงปีแรกๆจะยังไม่สำนึกกว่าจะคิดได้ก็สายเสียแล้ว ไร้เบาะแสใดๆของนางเอกทิ้งไว้ให้

หากทฤษฏีโลกกลมใช้ได้กับในนิยายเสมอค่ะ เมื่อเขาได้พบกับลูกชายตัวเองที่ไม่เคยรู้ว่ามี ความผูกพันธ์ทางสายเลือดก็ทำให้รักเด็กคนนี้มาก ไม่ต่างจากคนในครอบครัวและยิ่งได้รู้ว่าเป็นลูกตัวเองก็ยิ่งรัก แต่จะทำยังไงให้นางเอกยอมคืนดีด้วย กว่าจะง้อได้ก็แทบแย่ ดีนะนางเอกยังไม่เคยหมดรักแม้จะมาพร้อมกับแค้นก็ตาม แต่เพราะลูกจริงๆค่ะ ถึงได้ยอมคืนดีได้ง่ายดายหน่อย

ก็อย่างที่บอกว่าช่วงนี้ชอบอ่านอะไรสบายๆ แม้เล่มนี้จะไม่ถึงกับสบายนักแต่ก็ไม่ปวดใจจี๊ดๆเพราะคนเขียนไม่เล่ารายละเอียดช่วงที่พระเอกนิสัยแย่มากให้อ่านสักเท่าไร แค่เป็นการนึกถึงความหลังเท่านั้น ก็เลยไม่ถึงขนาดรักหรือเกลียดพระเอกสักเท่าไร แต่ก็มีแอบชังน้ำหน้าพระเอกบ้าง ตอนนางเอกคิดถึงตอนที่ทำให้สะบั้นความสัมพันธ์กันครั้งนั้น

ส่วนนางเอกก็ช่างใจเด็ดและเข้มแข็งดีค่ะ แถมด้วยว่ายังโชคดีที่มีคนคอยอุ้มชู ไม่ตกระกำลำบากเท่าไรเหมือนวายูนจากรักเร่ค่ะ ยิ่งมาเจอภาวะโลกมันกลมด้วยยิ่งไม่ลำบากใหญ่ แค่คอยเอาใจช่วยไม่ให้ยอมคืนดีกับพระเอกง่ายๆ ต้องดัดนิสัยผู้ชายนิสัยไม่ดีซะบ้างก็เท่านั้นค่ะ

ส่วนลูกชายอย่างหนูวินเทอร์น่ารักมากๆๆๆ ช่างพูดช่างเจรจา ฉลาดหลักแหลม นิสัยดีขี้อ้อน ไม่ต้องแปลกใจว่าใครก็รัก ใครก็หลง ถือเป็นโซ่ทองคล้องใจชั้นดี และนับเป็นหนึ่งในเงื่อนไขที่ทำให้นางเอกใจอ่อนง่ายขึ้นเพราะไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อผสมกับใจตัวเองที่ไม่หมดรักเขาเสียที

ในเรื่องนี้จะมีอีกคู่คือน้องสาวพระเอกกับน้องชายนางเอกที่มารักกันเอง ก็น่ารักดีค่ะไม่ดึงความสนใจจากคู่หลักมาเท่าไร สมกับเป็นคู่รอง จากความสัมพันธ์ฉันเพื่อนกลายเป็นความรัก
เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นนิยายคุณญดาจึงไม่ต้องปวดใจอะไรกันมากมายค่ะ แค่จี๊ดๆใจเล็กน้อยพอค่ะ นางเอกไม่ใจแข็งเป็นหิน แม้คนอ่านอยากจะให้หินกว่านี้สักหน่อย พระเอกที่ไม่หงอจนเกินไปในตอนง้อนางเอก ครอบครัวพระเอกที่เข้าข่ายแสนดียอมรับในตัวนางเอกได้ง่ายดายไม่ต้องกลัวมีปัญหาแม่สามีลูกสะใภ้ ทำให้อ่านนิยายเรื่องนี้ได้สบายใจดีค่ะ


อย่างที่บอกว่าอ่านไปสักพักให้หวนนึกถึงรักเร่จริงๆค่ะ แนวมาพบกันใหม่หลังจากห่างกันไปหลายปีและมีลูกเป็นสื่ออีก แต่รักเร่จะเข้มข้นกว่าตรงที่ให้รายละเอียดว่าพระเอกร้ายมากขนาดไหน ทำไมนางเอกถึงได้ใจแข็งเป็นหินขนาดนั้น แต่เรื่องนี้จะเบากว่า อ่านง่ายกว่า ไม่ถึงขนาดเสียน้ำตากับความเจ็บปวดของนางเอกเท่าไร ไม่แอบภาวนาให้พระเอกต้องกินน้ำตาต่างข้าว

อ่านนิยายรักหวานจ๋อยมาหลายเล่ม ขอขมๆแซมบ้างค่ะ แม้จะน้อยแต่ก็ดีกว่าหวานทุกวันค่ะ แต่ไม่ขมปี๋หรอกนะคะ เอาแค่พอได้ลิ้มรสชาติค่ะ ให้เทียบกับนิยายแนวเดียวกันรักฤาลวง เรื่องนี้เข้มข้นกว่าค่ะ พระเอกดูมุ่งมั่นมากกว่าค่ะ
สรุปแล้วชอบเรื่องนี้ค่ะ แนวดีกว่าเล่มก่อนหน้านั้นของคุณญดาค่ะ รู้สึกช่วงนี้จะอารมณ์จุกจิกไม่ค่อยมีค่ะ ชอบอะไรง่ายๆ ไม่ขี้บ่นสักเท่าไรหรืออาจจะเพราะรู้แนวงานเขียนของคุณญดามั๊งค่ะเลยเดาทางได้ไม่ต้องคาดหวังว่าจะเจอนิยายเจ้าน้ำตา หรือติดใจในความน่ารักของวินเทอร์ก็ไม่รู้ค่ะ น่ารักดีจริงๆ

พอกันติมาอ่านรีวิว

ก็นึกถึงรักเร่เหมือนกัน เหอๆ

แวะมาทักทายคุณฟีน่าค่ะ หลังจากหายหัวไปนาน

นิยายเรื่องนี้ ไม่รันทดมากใช่มั้ยคะ

พอดีไม่เคยอ่านงานเขียนของคนนี้มาก่อนเลยค่ะ

เลยรู้สึกสนใจ

ปล. มีใครเคยอ่านเรื่อง ลุ้นรัก...นักการเมืองบ้าง

อยากรุว่าเปนไง หนุกมั้ย

คุณกันติมา ลองไปหาอ่านดูซิค่ะ จะว่าคล้ายแต่ก้ไม่ถึงกับบาดใจ ลงไปนอนร้องว่าพระเอกร้ายกาจแบบคุณรามิลค่ะ จะหลงๆความน่ารักของพ่อหนูวินเทอร์ซะมากค่ะ ปกติไม่ค่อยชอบเด็ก ยกเว้นพ่อของเด็ก ฟีน่ายังชอบวินเทอร์เลยค่ะ มีลูกมีหลานน่ารักแบบนี้ไม่หลงก้ให้รู้ไป ส่วนพระเอกก็ใช่ได้เลยนะคะ รักแล้วง้อ ยอมลงให้แต่ไม่ถึงกับขนาดว่ากลัว ยังมีอุตส่าห์ดุและเผด็จการกับนางเอกเป็นพักๆ

คุณแอง ไม่รันทดค่ะ ถ้าอ่านของคุณญดาจะแนวสบายๆค่ะไม่ต้องมาเสียน้ำตาหรอกค่ะ บางทีอ่านไปโลกนี้สีชมพูไปเลย ฟีน่ารีวิวของคุณญดาไว้หลายเล่มเลยค่ะ เพราะอ่านทุกเล่ม ในบล็อกนี้จะรีวิวไว้สอง-สามเรื่องแล้วค่ะ แต่ที่อ่านแล้ว อิจฉานางเอกที่เกิดมาโชคดีในความรักสุดๆก็ต้อง สัญญาหัวใจ ที่ออกกับมธุรดาค่ะ พระเอกเป็นพี่ชายที่โตมาด้วยกัน ปกป้องดูแลนางเอกตั้งแต่เด็กจนโต สุดท้ายก็ได้แต่งงานกัน พระเอกจะรักนางเอกที่สุด ทนุถนอมนางเอก และให้ความสำคัญกับนางเอกที่สุด แถมพูดจาคะขากับนางเอกคนเดียวอีกต่างหากค่ะ

ส่วนลุ้นรักนักการเมือง ฟีน่าอ่านแล้วอยู่ในลิงค์นี้นะคะ คห.ที่ 46 ค่ะ เรื่องนี้ฟีน่าเฉยๆค่ะ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=philiciana&month=01-2010&date=13&group=3&gblog=15

ขอบคุณค่า เด๋วตามไปอ่านในรีวิวค่ะ อิอิ

กำลังคิดอยู่เลยว่าถ้าพระเอกใจร้ายเท่าคุณรามิลคงไม่หามาอ่าน 55 ไม่อยากเครียดอ่ะค่ะ แต่ถ้าคุณฟีน่าฟันเฟิรมว่าเป็นแนวสบายๆ ไม่เครียดเดี๋ยวไปสอยมาอ่านบ้างดีกว่า

เคยอ่านของคุณญดาหลายเล่มแล้ว ยังไม่แนวเท่าไหร่
แต่ก้อซื้อของเค้ามาอ่านได้ทุกทีซิน่า ไม่รู้เป็นไง 555

คุณเปิ้ลค่ะ เฮียรามิลเนี่ยสุดใจแล้วค่ะ แต่อย่างที่บอกว่าเกลียดแกไม่ลงไม่รู้ทำไม ส่วนคุณปิยังกูรเนี่ยยังไม่ถึงขึ้นนั้นค่ะ หรือว่าอาจจะถึงแต่เราไม่ค่อยเห็น

ว่าแต่คุณเปิ้ลถือว่าใจดีเลยถ้าเทียบกับฟีน่า ถ้าฟีน่าไม่แนวสักสองเล่มก็ลาแล้วค่ะ

แต่แองว่ายังไงแองก็ยัง
บ้ารามิลเหมือนเดิมค่ะ

อิอิ เลวได้ใจ อ่านไปเกลียดไป
แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรัก หุหุหุ

คุณแอง ก็พอกันละคะ ร้ายขนาดไหนก็ยังอ่านรักเร่ได้ตลอด

คุณฟีน่าขราาาา นางเอกสวยมั๊ยคร้าาา ถ้าสวยไม่ได้ครึ่งของอิมรานก็ไม่อยากอ่านนะค้าาา

สวยจ้าคุณอิมราน

เคยอ่านเรื่องอะไร จำไม่ได้แล้วของสนพ.มธุรดา ตะวันฉายแสง ใช่คนเดียวกันมั้ย

วนในอ่างมากเลยค่ะ ไม่กล้าอ่านเรื่องอื่นๆอีกจริงๆ

คุณแอน แนวของคุณญดาเขาจะเรื่อยๆ ไม่มีอะไรมากมายค่ะ อ่านแล้วให้อารมณ์ดีค่ะ แต่ตะวันฉายแสง ฟีน่าก็ไม่ได้ชอบเท่าไร ชอบเรื่องนี้มากกว่าค่ะ

สวัสดีค่ะคุณฟีน่า
ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยกันเท่าไหร่เข้ามาอ่านแต่รีวิวแล้วก็ไปหาหนังสือมาอ่าเท่านั้นเอง สารภาพตรงๆเลยช่วงนี้ไปติดอยู่ที่บล็อคของคุณBigger เสียเป็นส่วนใหญ่+กลับงานยุ่ง วันนั้นยังเจอคุณฟีน่าอยู่เลย ไปตั้งกระทู้ไว้ถามแฟนๆเจ๊บิ๊ก นี่ก็พึ่งได้อ่านเยื่อรักฯจบไป น้องวินเทอร์น่ารักมากค่ะ เป็นเด็กฉลาดมาก มีฉากสะเทือนใจบ้าง(กับตัวเองนะคนอื่นไม่รู้เป็นหรือเปล่า) ตอนที่น้องชายนางเอกไปขออโหสิเพื่อลาบวชกับตอนที่จัดงานแล้วแม่มาเจอกับแม่พระเอกแล้วแนะนำตัวกัน สงสารนางเอกกับน้องมาก คิดดูสิแม่ทำเป็นไม่รู้จักกัน แถมตอนไปเล่าเรื่องให้ฟังหลังจากกลับบ้านแล้วเราเงี้ยน้ำตาคลอเลย แต่อ่านจบแล้วสนุกมากค่ะ ต้องมีเก็บไว้เป็นของตัวเองแน่ๆ
นี่ก็ว่าจะไปหารักเร่มาอ่านอีกแต่กำลังทำใจอยู่เห็นว่าพระเอกค่อนข้างหูเบาแถมใจร้ายสุดๆ แต่มีแต่คนบอกสนุกคงต้องไปมีไว้เป็นของตัวเองแล้วหล่ะ เพราะของคุณโสภาค มีฟ้าจรดทรายเรื่องเดียวเอง แล้วมีเรื่องไหนสนุกๆอีกบ้างค่ะ คุณฟีน่าแนะนำหน่อยสิค่ะ แต่ยิ่งถ้ามีรีวิวด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ ขอบคุณค่ะ

คุณวิมลค่ะ แนะนำให้หารักเร่มาอ่านค่ะ บาดใจอย่างมาก อ่านครั้งใดฟีน่าก็ร้องไห้ร้องห่ม เจ็บใจอีตารามิลอย่างแรง แต่อ่านไปก็เกลียดแกไม่ลงจริงๆ

เยื่อรักฯ เบากว่าหวานกว่าค่ะ ซึ่งฟีน่าชอบอ่านบ่อยๆค่ะ ชอบความหน้าด้าน หน้ามีนของคุณใหญ่นี้ล่ะคะ

จนถึงทุกวันนี้ก็ไม่เคยซื้อรักเร่ เก็บไว้เลยค่ะ ยืมห้องสมุดอ่านตั้งแต่ ม.2 คือเกลียดพระเอกมากเลยค่ะ คือวายูนต้องใจอ่อนเพราะลูกและเพราะรัก ทำไมผู้หญิงต้องรักคนเลวหรือนิสัยไม่ดีด้วยนะ เพื่อนผู้ชายเคยถามว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบคนเจ้าชู้ รักคนเลว แต่แต่งกับคนเลว โห เอารองเท้าขว้างหัวมันเลย นี่ชั้นมันผู้หญิงแปลกย่ะ คนดีต้องมาอันดับหนึ่ง แต่ส่วนตัวจะเกลียดพระเอกแต่ชอบพระรองตลอดเลย เพราะรู้สึกว่าเป็นรักแท้ก็ไม่รู้ ชีวิตจริงก็แต่งกับคนที่ชอบไม่ถึงกับรักแต่เค้ารักเรามาก (มองเข้าข้างตัวเอง) แต่บอกรักเราแค่ 3 ครั้งในชีวิต 5555 เค้าเป็นคนขรึมน่ะค่ะ เป็นทหารอากาศด้วย ก็เลยไม่ค่อยพูด ชอบพระเอกแนวนี้มาก แบบเย็นชา เคร่งขรึม ฉลาด อิอิ ยิ่ง comment ยิ่งเพ้อเจ้อ ขอโทษด้วยค่ะ ไม่ทราบพอจะมีใครแนะนำนวนิยายแนวนี้บ้างคะ

ขอแก้ค่ะ แต่งกับคนรวยค่ะ อิอิ รีบ type ไปหน่อย

คุณบัวค่ะ ฟีน่าว่าเหตุผลที่ผู้หญิงชอบคนเลว(ในนิยาย) อาจจะเพราะรู้สึกว่าตัวเองเก่งและสำคัญที่สุด แม้ผู้ชายที่แย่สุดใจยังรักและดูแลเรา ไม่เหมือนกับคนอื่น อะไรทำนองนั้น

แนวพระเอกเคร่งขรีม เย็นชา แต่รักนางเอก ก็มี

อัสวัตของเจ้าป้าวรรณวรรธน์ก็แน่จะเป็นเช่นนั้น

ดุจรักดุจดวงใจของแอลลี่ พระเอก เย็นชากับคนรอบข้างหมดทุกคน แรกๆนางเอกก็โดนหางเลขไปด้วยอะไรแบบนั้น

ตอนนี้นึกออกแค่นี้ล่ะค่ะ

มีทั้ง 2 เรื่องนี้เลยค่ะ อ่านแล้วอ่านอีก โดยเฉพาะเรื่อง อัสวัต แบบ crazy มากค่ะ อ่านไปลุ้นจัดแฟนยังว่าเธออ่าน 100 รอบแล้วยังจะมีลุ้นอะไรอีก เพ้อฝันเกินเหตุ (คงจะแอบด่าเราว่าเพ้อเจ้ออยู่ในใจแต่ไม่กล้าพูด) แหมก็อยากเป็นนางเอกนี่คะ

คุณบัว ต้องบอกว่าตอนนี้นึกไม่ค่อยออกเลยค่ะ

อ้อ งั้นล่าสุดที่อ่าน ครีษมายัน อมันตราค่ะ พระเอกเย็นชา ร้ายกาจจริงๆ แต่รักนางเอกมาก ไปลองอ่านที่บล็อกล่าสุดได้ค่ะ