“Sherlock Holmes” ... อาจจะเป็น เพียงหนึ่งในคดีสิวๆ ไขชิลๆ แต่ก็สนุกหล้ายหลาย!

ประกาศ...ประกาศ!!

ผมมี Twitter เป็นของตัวเองแล้วนะครับ.. ใครสนใจจะ follow ผม ก็ขอชวน follow เข้ามากันที่.. //twitter.com/once_upon_a_man

มีอะไรไวว่อง อยากจะบอก อยากจะพูด จะรีบมาอัพเดทที่ทวีตทันทีทันใดเลยนะครับ ..ขอขอบคุณที่รับผมเป็นเพื่อนครับ

---

ก่อนอื่นใด เราคงต้องคารวะให้กับความอัจฉริยะของ “เซอร์ อาเธอร์ โคแนน ดอยล์” ..สำหรับการเป็นผู้ให้กำเนิด นิยายสืบสวนสอบสวน ที่ถึงอาจจะไม่ใช่เล่มแรก แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของความสนใจสำหรับหนอนหนังสือ

ใครที่คิดว่าตัวเองชอบเรื่องแนวไขคดี ซ้อนซับ มีลับลมคมใน ประมาณนี้แล้ว ..ถ้าอาจเคยได้อ่านมาหลายๆเล่มนับสิบนับร้อย แต่ก็ยังพลาดไม่เคยจะสัมผัสหรือรู้จัก “เชอร์ล็อค โฮล์มส์” มาก่อน ก็อย่าได้พูดว่าตัวเองเป็นแฟนพันธุ์แท้ของนิยายสืบสวนเป็นเด็ดขาด

เพราะเหตุใดหรือ เราถึงต้องรู้จัก เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ? ..มันเป็นคำถามที่ง่ายดาย สาเหตุมันก็ย่อมต้องเป็นเพราะ ในบรรดาเรื่องราวสืบสวน สอบสวน ด้วยกัน หากถามหาแรงบันดาลใจที่ทำให้เกิดการเขียนขึ้นมาเป็นตุเป็นตะ อันดับแรกๆของนักเขียนหลายต่อหลายคน มักจะต้องยก เชอร์ล็อค โฮล์มส์ เป็นไอดอลของตัวเอง

แล้วเพราะเหตุใดหรือ ทำไม เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ถึงถูกจัดเป็นไอดอล ? ..หากใครได้อ่านหนังสือแล้ว ก็จะรู้ว่า เขาคือนักสืบที่มีเสน่ห์ที่สุด เท่าที่เราเคยรู้จักนักสืบมา ...ในความอัจฉริยะ ช่างคิดช่างค้น มันได้แฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม ลูกล่อลูกชนที่แพรวพราว แต่ขณะเดียวกันในภาพลักษณ์ที่ดูออกจะขบถๆ ไม่ค่อยมีสังคม เขาก็ยังเป็นคนที่หวังให้พึ่งพาสำหรับใครๆ ได้ในทุกๆเรื่อง ..ลองให้มีคดีที่ไหน แล้วที่นั่นมี เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ยืนอยู่ ก็จงวางใจได้เลยว่า ไม่มีอะไรไม่กระจ่างในท้ายที่สุด

ด้วยเหตุนี้นี่แหละ หนอนหนังสือ แทบจะทุกคนที่เคยได้อ่าน เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ล้วนได้แต่ตกหลุมรักคธาชายนายนักสืบคนนี้ กันไปถ้วนทั่ว






และก็ด้วยเพราะความมีเสน่ห์เฉพาะตัวในเรื่องราวจากปลายปากกาของ โคแนน ดอยล์ (ที่อาจมีคนพยายามเหมือน ..แต่สุดท้ายก็ไม่อาจใกล้เคียง) นี่เองแหละหนา ..จึงไม่แปลกอะไร ที่คอหนังอย่างเราๆ จะได้พบได้เห็น เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ออกโรงมาโชว์เท่ห์ อยู่บนจอ แล้วมันก็เคยเกิดขึ้นมาหลายๆสิบปีที่ผ่านมาแล้ว

จนในที่สุด ก็อดรนทนไม่ได้อยู่ดีที่จะต้องมีการนำมา reuse ใหม่กันอีกสักครั้ง ..และคนที่นำมันมาได้ recycle อีกสักที ก็กลายเป็น “กาย ริชชี่” ที่ส้มหล่น ได้รับสิทธิ์นั้นไป

โดยปกติแล้ว เราจะเห็น อดีตสะมีของเจ๊ดอน ผู้นี้ ทำแต่หนังที่ออกแนวจะอินดี๊ อินดี้ เล็กๆ (คนดูก็เป็นกลุ่มเล็กๆ) พอใจที่จะมีอะไรซับๆซ้อนๆยอกย้อนเวียนวน ..เลยค่อนข้างน่าแปลกใจที่ได้เห็นเขามาจับหนังสเกลใหญ่ๆ แถมมีไว้ขายชนกลุ่มคนดูหนังทั่วๆไปด้วยซะอีก

แต่จะว่าไป คนเรามันก็ต้องมีการพัฒนาละนะ... ทำหนังได้ตังค์น้อยๆ พอคืนทุนได้ ก็เยอะแล้ว ขอลองเสี่ยงทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ ให้ได้ใจลุ้นระส่ำๆกันบ้าง แค่ขาดทุนก็ช่างประไร หนีกลับไปทำเดิมๆก็ยังได้

ส่วนตัวผมแล้ว ยังไม่เคยเฉียดกาย ได้ดูหนังของ กาย ริชชี่ มาก่อนเลยจริงๆ ..กระทั่งงานที่ดังๆ(ในกลุ่มเล็กๆ)อย่าง “Snatch” หรือ “Lock, Stock and Two Smoking Barrels” ก็ไม่เคยมีคิดจะดูอย่างใครเขา... แต่กลายเป็นว่า พอผมได้ดู “Sherlock Holmes” เป็นชิ้นเปิดตัวเข้า ผมก็ชักอยากจะลองสุ่มเสี่ยงกับหนังเก่าๆก่อนๆขึ้นมาทันที






แม้จะว่าไปแล้ว เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ก็ดูไม่ใช่หนังที่ดูยากเอาการหนักหนาอะไร ไม่ได้ขายความแนว(โน้มจะทำให้มึน) ประเภทตัดต่อพรึ่บพรั่บ หมุนกล้อง 360 องศา หรือว่าสั่นกล้องโดยไม่จำเป็น... นี่คือ หนังที่ทำออกมาแบบเอาให้ดูบันเทิงจริงๆจังๆ หวังตังค์กันแรงๆ เพื่อมีหวังจะคลอดภาคต่อแบบไม่เคอะเขิน

แต่ความเป็น กาย ริชชี่ ก็ดิ้นไม่หลุดอยู่ดี ..ยังมีความรู้สึกถึง รูปแบบลายเซ็นของเขา อย่างชัดเจน ในหนังตล้าดตลาดเรื่องนี้ ..แต่มันก็ดูเข้าที และลงตัวดี กับทุกสิ่งที่ส่องประ..กาย ริชชี่ ออกมา ...แม้เขาจะไม่ได้เขียนบทด้วยตัวเองเหมือนเรื่องก่อนๆ แต่บทของคนอื่น ก็ยังเอื้อให้เขาได้ดัดมาเป็นงานกำกับที่แสดงออกถึงความเป็นตัวของตัวเอง

ซึ่งมันก็คงเกิดจาก ความที่พลอตหนังสืบสวนของ เชอร์ล็อกฯ มันเอื้อต่อการทำหนังที่สามารถมีความซ้อนซับในเนื้อเรื่องแบบของเขาได้ ..และขณะเดียวกัน การสร้างอารมณ์ขันดิบๆ อันเป็นเสน่ห์แบบริชชี่ ก็คือสิ่งหนึ่งที่เรียกร้องความสนุกสำหรับคนดูได้เสียด้วย

ในขณะที่ความเคยดิบ แสดงออกถึงความรุนแรง (ยั้วเยี้ยไปด้วยคำด่าหยาบๆ ..ฮา ไม่ฮา ก็สักว่ากันไป) ได้ถูกบั่นทอนลงให้กลายมาเป็นหนังเรต PG-13 ที่เปิดโอกาสให้เด็กดูได้ ..ริชชี่ ก็ยังอุตส่าห์หาความฮาในทางอื่นมาทดแทนได้ด้วย การใช้งาน นักแสดงที่เล่นเป็น และเล่นแล้วใช่






ยิ่งโดยเฉพาะกับสองคนที่โดดเด่นนำคู่มาเลยอย่าง “โรเบิร์ต ดาวนีย์ จูเนียร์” และ “จู๊ด ลอว์” ..คนแรกคงไม่ต้องตอบอะไร ว่าเหตุใดทำไมหมู่นี้ เขาถึงได้กลับมามีผลงานอย่างต่อเนื่อง และเป็นประเภทนักแสดงนำเสียด้วย (หลังจากแป้กติดๆกัน เล่นเป็นแต่ตัวประกอบนานนับสิบปี) เขาได้พิสูจน์มันแล้วตั้งแต่ การเป็น ซูเปอร์ฮีโร่ที่ฮาที่สุดในเวลานี้อย่าง “Iron Man” ..และในบท เชอร์ล็อค โฮล์ม ก็ได้ตอกและย้ำว่า เขาเป็นคนที่ดูเป็นธรรมชาติมากๆ สำหรับการเป็นใครก็ได้ ก็ตามที่อยากให้ใจของเขาอุปโลกน์ขึ้นมา



ส่วนคนหลัง.. หลังจากที่พักหลังๆนี้ดูตกไปมาก (เคยสูงสุดถึงขั้นเข้าชิงออสการ์มาแล้ว 2 ตัว) การได้มาเป็น “หมอวัตสัน” คู่หูคู่ซี้ตลอดกาลของพ่อยอดนักสืบ.. ได้ช่วยฉุดเขาขึ้นมา ให้กลับมาเป็นที่สนใจได้ในอีกครั้งหนึ่งจนได้ ...และมันก็ดีตรงที่ บทของหมอวัตสัน ใช่กระจอกๆ ออกฉากน้อยๆ เหมือนในนิยายไม่ แต่แทบทั้งเรื่องที่มี เชอร์ล็อค โฮล์มส์ เราก็จะได้เห็นคู่หูผู้นี้กลายเป็นเงาตามตัวกันเสียด้วย ..งานนี้ พี่จู๊ด เลยได้โอกาสขโมยซีนจากพี่เบิร์ต (ผู้กลายเป็นเจ้าพ่อขโมยซีนอันดับต้นๆไปแล้วด้วยนะนั่น!) อย่างสนุกทีเดียวเชียว

สำหรับผมแล้ว ภาพของ โฮล์มส์ และหมอวัตสัน ในรูปลักษณ์ของดาราดังทั้งสอง ..มันดูใช่มากๆ จนไม่จำเป็นต้องไปปั้นใครๆที่มีภาพเหมือนกว่า มาเป็นแทน ...เขา เข้าใจ และเข้าถึง ในการเป็นใครสักคน ที่เราเคยจินตนาการไปอีกแบบหนึ่ง แต่พอได้มาดูในหนัง เราก็อยากเปลี่ยนความเข้าใจไปที่สองคนนี้แทน



สาว “ราเชล แม๊คอดัมส์” อาจไม่ค่อยจะเด่นเท่าไหร่ในหนังที่ว่าด้วยเรื่องของชายมาดแมน(ที่ดูๆไป ก็ให้อารมณ์เก้ง กวาง โดดออกมาเหมือนกัน ) ..แต่พอเป็นฉากเข้าคู่กับ พี่เบิร์ต เมื่อไหร่ สองคนนี้ก็ดูเหมือนมีเคมีที่ต้องพ้องกันทันที (มันน่าแปลกตรงที่ ขนาดเธอเล่นหนังโรแมนติก “The Time Traveler’s Wife” ยังพยายามจะต้องสร้างเคมีให้ได้ ..แต่สุดท้าย ผมก็ยังไม่อินในการเข้าคู่กับ “เอริก บานา” อยู่ดี) ..ส่วนตัวร้าย “มาร์ก สตรอง” รู้สึกจะยังร้ายไม่ถึงกึ๋นเท่าไหร่ ดูไม่น่าเกรงขามอย่างที่บทต้องเป็น เป็นบทหนึ่งบทเดียวที่น่าผิดหวัง






แต่เอาเถอะ แค่ได้ดูการแสดงของคู่ตัวเอก (ต้องเรียกเป็นคู่ ถึงจะถูกล่ะนะ ..แต่ได้โปรดอย่าคลาดเคลื่อนเป็นคู่พระนาง อย่างใครเขานำพาก็แล้วกัน ) มีบทหนังที่เล่นมุข หักไปหักมา ยอกย้อน แต่ไม่ชวนงง แล้วตอบคำถามได้ทุกอย่าง กระจ่างสมอง (ซึ่งเป็นอะไรที่จำเป็นสำหรับหนังแนวนี้จริงๆ) รวมทั้งการกำกับในสไตล์ริชชี่ ที่เล่าเรื่องอันดูมีอะไรได้อย่างสนุก เพลิดเพลิน ก็น่าจะพอแล้ว ...หากยิ่งมาบวกด้วยกับ ดนตรีประกอบ ที่เข้าท่าเข้าทางมากๆของ “ฮานส์ ซิมเมอร์” อีกหนึ่งประการ ก็จัดว่า Sherlock Holme คือหนังที่ควรได้ดูในช่วงส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ..สำหรับใครๆก็ตามที่อยากจะได้บันเทิงเริงรื่น สร้างรอยยิ้ม ก่อความสุข ในเวลาที่เหมาะสมแก่การทำให้ตัวเองสบายใจสุดๆ เช่นนี้

แม้ส่วนตัวจะแอบงีบในช่วงต้นๆไปหน่อย (งงเหมือนกัน ว่ามีใครรมยาสลบผม หรือเพราะมนต์ดำลึกลับของ ลอร์ดแบล๊ควู้ด มาแผ่ออกมานอกจอหว่าเนี่ย!? ) แต่ก็น่ายินดีตรงที่ผมยังดูหนังรู้เรื่อง ...และถึงจะไม่ได้โดนใจยิ่งๆ สำหรับการดูหนังสืบสวนสักเรื่อง ที่ยังดูสิวๆ ชิลๆ ในการไขดคีก็ตาม (ความจริง หวังอะไรที่ใหญ่โตสำหรับ เชอร์ล็อก โฮล์มส์ มากกว่านี้) แต่นี่คือการเปิดตัวที่น่าสน และยั่วใจชวนให้อยากตามไปดูการเปิดคดีครั้งต่อไป (ที่น่าจะซับซ้อนมากขึ้นได้อีก) เสียจริงๆเลย






ขอแนะนำ...ครับ

เกรด A- ... {}

---

ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ

ผมยินดีเสมอในมิตรภาพของทุกท่าน และบล็อคของผมก็ต้อนรับเสมอในความน่ารักของทุกคน ขอขอบคุณ และสวัสดีครับ

Create Date : 31 ธันวาคม 2552		5 comments
Last Update : 31 ธันวาคม 2552 15:42:51 น.
Counter : 2499 Pageviews.
Share Tweet