หอพักตรงนั้น
เดียวนี้น่าจะเป็นตำแหน่ง
ตึกคณะพยาบาลศาสตร์
เพราะหอ ย้ายไปอยู่ข้างตึก 84 ปีนานมากแล้ว
สำหรับพยาบาลจบ ทำงาน
ส่วน นักเรียนพยาบาล หออยู่บางขุนนท์นะคะ

คิดถึงศิริราชเหมือนกันค่ะ

เขียนซะมองเห็นภาพเลยค่ะ
ต้นชมพู่ลูกดกสีสวยกับเรื่องราวของชาวหอนักเรียนพยาบาลศิริราช

เด็กหอ... มีเรื่องเล่ามากมาย...ของโขมย แหะ ๆ มันอร่อย
จริงด้วย ผมเปล่าสนับสนุนโขมยนะเออ.

ชมพู่ต้นนี้อยู่คู่กับนักเรียนพยาบาลมาหลายสิบปีเลยนะคะ
ทุกแห่งล้วนมีความทรงจำดี ๆ ให้ระลึกถึงเสมอ
เมื่อเวลาผ่านไป นึกถึงความหลังแล้วมีความสุขค่ะ

แวะไปเยี่ยมต้นชมพู่ --- น่ารักดีค่ะ

อ่านเพลินเลยค่ะ
น่าเอามาเขียนเป็นนิยายนะคะ

ต้นชมพู่คือเพื่อนของพวกเรา
เป็นความผูกพันยาวนานที่น่าประทับใจค่ะพี่น้อย

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
ชมพู่ยังยืนต้นอยู่ แต่บางคนจากไปไม่หวนคืนค่ะพี่น้อย

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หรือเปลี่ยนแปลงยาวนานขนาดไห แต่ต้นไม้ยังอยู่ รับรู้ทุกเหตุการณ์ แล้วยังงามเหมือนเดิม มาร่วมรำลึกความหลังด้วยครับ

ต้นชมพู่พื้นบ้าน ผลสีชมพูอ่อน ดก อายุยืน

ขอบคุณที่แบ่งปัน

ชมพู่หวานที่อร่อยมากกว่าปกติเพราะเป็นต้องใช้ความสามารถขโมย...อิอิ

ความทรงจำที่งดงาม ความผูกพันในที่แห่งหนึ่ง นานแค่ไหนก็ไม่อาจลืม....

กลับถึงบ้านหลายวันแล้ว สุขสำราญดีนะคะ
พักเหนื่อยเที่ยวทั่วไทยสักกี่วันดี

ชมพู่นี้น่าจะเป็นแก้มแหม่มถ้าจำไม่ผิด
แก่จัดหวานมาก เดี๋ยวนี้หากินยากแล้วค่ะ

โห เห็นแล้วอยากปีนขึ้นไปเก็บเลยค่า
ออกพวงเยอะมากกก ชอบๆ