ไปดูละคอนเวทีมา เรื่องปีเตอร์ แพน
ค่ำวานนี้ไปดูละคอนเวที กับ พ่อ แม่ และ ป้า (ชีวิตเราคลุกคลีแต่กับคนสูงอายุ อิอิ อยากบอกว่าตอนนี้ฟังคนหนุ่มสาวพูดไม่ค่อยทัน เพราะเคยชินกะคนสูงอายุซะแล้ว) ส่วนแฟน เข้าเวร อดไป เรื่อง ปีเตอร์แพน สนุกมาก เด็ก ๆ ชอบกันใหญ่ ปกติเราก็ไม่เคยดูละคอนเวทีมาก่อน ทั้งไทย และ ต่างประเทศ ขนาดที่พักที่กรุงเทพ ใกล้ มาก ยังไม่มีโอกาสได้ดู เพราะเราเสียดายตังค์ อิอิ แต่วันนี้ดูของ อังกฤษ เป็นครั้งแรก ในเมืองเล็ก เมืองนึง
เค้าทำได้ตระการตา ดีจัง และ ให้ผู้ชมมีส่วนร่วมในการแสดงเป็นครั้งคราว เช่น ฉาก ที่ ปีเตอร์ แพน จะต่อสู้กับ กัปตัน ฮุก เค้าก็จะโยนก้อน หิน ปลอม (ทำจากยาง) มาให้ผู้ชม แล้วปีเตอร์ แพน ก็จะ บอกผู้ชมว่า ให้ช่วยเค้าสู้กับ กัปตัน ฮุกด้วย พอเห็น กับ กัปตัน ฮุก ให้ ปาก้อนหิน ใส่ เค้าเลย นะ
แล้วทุกคนก็ช่วยกันปาก้อนหินปลอมใส่ สนุก ไปเลย โดย เฉพาะเด็ก ๆ
ลูกสมุนของกัปตันฮุก ก็เก่ง พวกเค้า เก่งกายกรรมกันดี ตัวงี้พริ้วเชียว
แต่แอบเห็น หนุ่ม สาว คู่ที่นั่งข้าง ๆ เรา ไม่รู้เครียดอะไรมา แก ไม่ค่อย หัวเราะเท่าไรเลย ส่วนพ่อ กับแม่ และ ป้า ก็หัวเราะกันใหญ่เลย แถมให้ความร่วมมือในการแสดงตลอดเลย เค้าให้ช่วยร้องเพลง หรือ ตบ มือ แกก็ ทำตลอด บางทีเราฟังไม่ทัน หรือ ไม่เก็ต กับมุขตลก ของเค้า ทุกคน หัวเราะ กัน ส่วนเรา นั่ง งง
ส่วนตัวแสดง ที่เป็น จิงกะเบลล่า ไม่แน่ใจว่าชื่อนี้หรือเปล่า เค้าเป็นนางฟ้า มีปีกปุย ๆ สีขาว ใส่กระโปรงสั้นจู๋ และใส่ เสก็ต เล่น อยู่คนเดียว ติต่าง ว่าบินได้ ดูน่ารักดีค่ะ
และตัวแสดงที่เป็นเด็ก ๆ ก็น่ารัก ดี มีเด็กชายคนนึงอายุ ประมาณ แปด ขวบ มั้ง เค้าแสดงเก่งมาก แถมเต้นได้พร้อมเพรียงกับผู้ใหญ่ด้วย (เอ แล้วคืนพรุ่งนี้น้อง เค้าจะตื่นไปโรงเรียนไหวมั๊ยเนี่ยะ )
ตอนจบก็จะเรียก เด็ก ๆ ที่มาชม ขึ้นไปสัมภาษณ์ บนเวที เด็ก ๆ ก็อายม้วน ต้วน ดูน่ารักดีค่ะ
ได้ถ่ายรูปอีกตามเคย เพราะเค้าไม่อนุญาติ แต่แอบ เห็น คนข้าง ๆ เค้าถ่ายรูป โดยไม่ใช้แฟลต ด้วย
อยู่ที่นี่ทำให้เรานึกถึงตอนเด็กสมัยก่อนที่เราอยู่ต่างจังหวัด ที่ผู้คน ยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นมิตร กันดี ไม่เร่งรีบ ไม่เครียด แต่หลังจากเราเข้ามาทำงานในกรุงเทพ วิถีชีวิต ก็เปลี่ยนไป เร่งรีบ ไปหมด ทำให้เรากลายเป็นคนหงุดหงิด ง่ายกว่าเมื่อก่อน ยิ้มยากมากขึ้น
บางทีก็มีวีน บ้าง อิอิ สมัยก่อนไม่มีค่ะ ยิ้มอย่างเดียว เป็นผู้หญิงเรียบร้อยดูบอบบางค่ะ อิอิ ส่วนแฟน และครอบครัวเค้าก็จะอะไรยอมได้ก็ยอมกันไป เหมือนคนต่างจังหวัดบ้านเรา
เวลาชอปปิ้งที่ซุปเปอร์ เวลาเดินชนกัน เค้าก็จะขอโทษ แล้วคนที่โดนชนก็จะยิ้มให้ และบอกไม่เป็นไรจ้า นี่แหล่ะ เสน่ห์ ของ ต่างจังหวัด แต่เราก็เข้าใจนะ
ด้วยความเร่งรีบ ความเครียด แก่งแย่ง แข่งขัน เพื่อความอยู่รอด ทั้งในที่ทำงาน หรือ สังคม บางแห่ง
Create Date : 19 ธันวาคม 2550 |
|
3 comments |
Last Update : 19 ธันวาคม 2550 17:09:00 น. |
Counter : 638 Pageviews. |
|
|
|