เที่ยวปีนัง...เมืองมรดกโลก 1 เมื่อวานลืมเล่าเรื่องที่ไปเดินชมเมืองมาแล้วเจออะไร ?? น่าสนใจนะจ๊ะ ลืมได้ไงไม่รู้เรา คือพอออกเดินจากโรงแรม เราเดินไปที่ย่านไชน่าทาวน์ก่อน สมเป็นเขตคนจีนนั่นแหละ เดินไปสักพักสายตาเหลือบไปเห็น...หมู...หมูที่ถูกฆ่าแล้วกำลังถูกแขวนเป็นพวงทั้งตัว กำลังรอการหั่นเป็นชิ้นส่วน มิเชลร้องจ๊าก...เป็นไปได้ไง ? เพราะอากาศร้อนขนาดนี้ แบตทีเรียมันชอบและออกอาละวาดในเนื้อหมูแน่ ๆ ที่สำคัญเขาทำกันโล่งโจ้ง ไม่ได้อยู่ในห้องเย็นควบคุมอุณหภูมิเหมือนที่เบลเยี่ยม ที่ใส่ถุงมือ รองเท้าฆ่าเชื้อ ชุดพิเศษ ราวกับมนุษย์อวกาศ พอมาเจอแบบนี้ มิเชลรีบกดชัตเตอร์ไม่นับ จะส่งไปให้อาจารย์ที่สอนทำอาหารดู เราเดินดูสักพักก็เดินต่อ สายตาของแม่บุญเหลือบเห็นลังพลาสติคสำหรับใส่ผลไม้มากมายวางซ้อนกัน มันไม่แปลกหรอกหากจะไม่มองเห็นว่า ข้าง ๆ เขียนเป็นภาษาไทยตัวโตว่าจากร้านเจ๊..น้อง...ต่าง ๆ ที่ส่งมาจากปากคลองตลาด อิ อิ...รู้ความจริงแล้วว่า ผลไม้มากมายที่เอามาขาย ที่แท้ก็มาจากเมืองไทย แหม่..การท่องเที่ยวมาเลเซีย เขาโฆษณาเหลือเกินว่า ที่มาเลเซีย มีผลไม้มากมายให้เลือกกินได้ทุกฤดูกาล แถมรูปสวยงามประกอบฉากตอนทำโฆษณาที่เบลเยียม ทีแท้ก็เมดอินไทยแลนด์ทั้งน้านนนน.....รู้แล้วก็อย่าซื้อกลับมาบ้านตัวเองหล่ะ..อายนะ เดินไปเรื่อยเปื่อยถึง Little India ดูบรรยากาศ แหม่..เหมือนที่มุมไบเลยวุ้ย เสียงเพลงที่เปิดจนดังไปทั้งถนนให้อารมณ์ดีแท้ ร้านขายของแบบอินเดียที่มีกลิ่นแขกแบบพิเศษหาได้ยากจากที่อื่นโชยมาเป็นระยะ บนถนนมีการทอดซาโมซ่า ขนมกินเล่นแบบแขก ที่ขาดไม่ได้คือถั่วชนิดต่าง ๆ ที่ทอดแล้ว พร้อมเข้าปาก มื้อเย็นเราเลยชิมอาหารแขกอย่างที่เล่าให้ฟัง ...กินได้..แต่ไม่ชอบจ้า มิเชลเองก็เหมือนกัน คราวนี้เล่าหมดแล้ว ไปเที่ยวกันต่อเนาะ 14 ม.ค 2555 เช้าวันนี้ตื่นกันแบบสดชื่นสบาย ๆ ไม่ต้องเร่งรีบเพราะมาพักผ่อน อาบน้ำอาบท่าแล้วก็ไปกินข้าว ห้องอาหารอยู่ตึกด้านหน้าขวามือ ตอนเย็นเขาทำเป็นภัตตาคารด้วย เปิดประตูกระจกเข้าไป ด้านขวามือมีบุฟเฟ่อาหารให้เลือกมากมายสมเป็นวัฒนธรรมผสมจริง ๆ อย่างเคย..เราเลือกกินอาหารที่คุ้นเคยก่อน จากนั้นค่อยตักอย่างอื่นมาชิมอย่างละนิดละหน่อยพอให้รู้รส ทั้งนี้กินได้ไม่หมดทุกอย่างเพราะเยอะเหลือเกิน อดพูดกับมิเชลไม่ได้ว่า ราคาค่าห้องแม้จะแพงมากกว่าที่อื่น แต่ทั้งหมดโดยรวมแล้วสมราคามาก มิเชลหน้าบานเพราะเป็นคนเลือกคนจองโรงแรมนี้ ใครจะไปจะมาขอแนะนำเลยแล้วกัน ไม่ได้ค่าอะไรจากเขาหรอก แต่อยากให้นอนสบาย ห้องสะอาด ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางอยู่ใกล้ใจกลางมรดกโลก หากชอบดูอะไรเก่า ๆ เพราะปีนังเขาเป็นเมืองมรดกโลก อนุรักษ์รูปแบบสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุเกสไว้ หากอยากดูอะไรใหม่ ๆ ตามแม่บุญไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวเมืองหลวงรับรองละลานตาแน่ ๆ แต่ตอนนี้มาเดินเที่ยวเมืองเก่ากันก่อน มาเที่ยวกับเราสองคนต้องพร้อมลุยกับการขึ้นรถเมล์ รถราง รถไฟฟ้า เราสองคนไม่เคยนั่งแท็กซี่ เพราะหนึ่งมันแพง สอง...ความมันส์ มันต่างกัน ขึ้นรถเมล์ได้เบียดกับชาวบ้านมันอบอุ่นเหมือนขึ้นรถเมล์ที่บ้านเรา แถมหน้าตาผู้คนก็คล้าย ๆ กันจนแยกแทบจะไม่ออกจะไหนไทย ไหนจีน ไหนมาเลฯ ?? ว่าแล้วเราก็จับรถเมล์สาย 101 ถ้าจำไม่ผิดไปลงที่ Tropical Spicy Garden รถเมล์สายนี้พาเราอ้อมไปทางทะเล ออกไปไกลเชียว แต่ดีเพราะระหว่างทางได้ดูวิวไปด้วย เลือกนั่งหน้าสุดเหมือนเดิมจะได้เห็นทางไปทางมา ดูรถเมล์สายอื่นที่ผ่านด้วย เกิดพลัดหลงจะได้นั่งรถสายอื่นกลับได้ไง จะเที่ยวแบบลุย ๆ มันต้องหัดสังเกตุ อย่ามัวเมาแต่มือถือที่ถอยมาใหม่ดูพิกัดจีพีเอส หรือส่งข้อความถึงเพื่อนว่าถึงไหนแล้ว จะอดมองวิว เสียดายเงินที่ต้องจ่ายไปเที่ยว ... ต้องจ่ายค่าเข้าชมคนละ 8 ริงกิตจ้า ก่อนเข้าไปต้องทายากันยุง กันแมลงทำจากตระไคร้หอมที่คุ้นเคย แล้วทำไมถึงมาที่นี่นะเหรอ ?? เพราะมิเชลแกเรียนเกี่ยวกับพันธุ์ไม้ต่าง ๆ จากทั่วโลก อีกอย่างเราอยากดูต้นไม้แปลก ๆ ที่ไม่เคยเห็น เป็นความรู้อีกอย่าง เรื่องเดินเที่ยวเมืองเก่านะใจเย็น ๆ มีเวลาหลายวัน จากนั้นเราก็เดินเรื่อยเปื่ยอชมไปเรื่อย ๆ จนไปเจอของดี ๆ ที่ว่า เป็นอาคารขนาดกลาง หน้าต่างรอบ เปิดเข้าไปข้างใน เห็นคนประมาณ ๑๐ กว่าคน ยืนอยู่หน้าเตาแก๊สกำลังเรียนทำอาหารกัน นักเรียนที่ว่ามาจากต่างถิ่น ต่างชาติก็มี เขามาเรียนทำอาหารมาเลเซียกัน ตอนไปถึงเขากำลังทำแกงแดง มังสวิรัติ ใส่พริกแกงแดง ถั่วฝักยาว มะเขือ แล้วอะไรอีกจำไม่ได้เพราะดูไม่ทัน เลยถามไถ่กัน จากนั้นมิเชลก็บอกไปว่า เราสองคนสอนทำอาหารเช่นกัน เท่านั้นแหละ ครูชาวมาเลฯ เชื้อสายจีน เธอตาโตบอกว่าอยากได้ครูสอนทำอาหารไทย มาสอนที่นี่หน่อยสิ ว่าแล้วก็ขอเมล์ไว้ติดต่อ ถามเราว่าจะกลับเมือ่ไหร่จะทำคอร์สพิเศษ เล่นเอาเราตั้งตัวแทบไม่ทัน เลยบอกไปว่าคงไม่สามารถทำได้เพราะเรามาเที่ยว อีกอย่างแม้จะอยู่ติดกัน แต่ข้าวของบางอย่างไม่ได้เหมือนกันหมด ไม่อยากยุ่งยากเลยบอกปัดไป ดูเธอจะผิดหวังไม่น้อย แล้วเราก็ออกมาด้านนอก ก่อนออกมาแม่บุญถามพนักงานว่า อยากกินอาหารขึ้นชื่อของปีนังที่ชื่อว่า laksa เพราะติดในใจมานาน เนื่องจากที่เบลเยียม ตอนไปทอลองทำงานที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง ในเมนูเธอเขียนว่า ก๋วยเตี๋ยวแกง โดยผสมเครื่องแกงแดงเล็กน้อย ใส่กระทิ เนื้อไก่ แล้วก็ใส่ในเส้นหมี่ขาว โรสต้นหอมหั่น เลยถามเพราะไม่เคยเห็น ไม่รู้จัก เจ้าของร้านบอกว่าเป็นอาหารขึ้นชื่อของมาเลเซีย กับ สิงคโปร์ พอมาที่นี่อ่านในโปรชัวร์ เขาบอกว่า ที่ปีนัง ก๋วยเตี๋ยวที่ว่ารสชาติไม่เหมือนที่อื่น ๆ เพราะทำจากเนื้อปลา เลยยิ่งสงสัยมากขึ้น อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง ?? พอพนักงานบอกว่าร้านอร่อยเขาอยู่ไกล เอาแค่ต้นตำหรับแต่พอกินได้ตกลงไหม ?? เอาสิ...แม่บุญว่า ๆ แล้วก็แค่ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามที่มีร้านขายข้าวแกงตั้งหันหน้าออกทะเลนั่นแหละ พนักงานชี้บอกทาง มิเชลเลือกต้มปลา คล้าย ๆ ต้มยำแต่รสอ่อนเครื่องเครากว่า ไม่เผ็ดส่วนแม่บุญขอลอง laksa ตำหรับปีนัง นั่งรอสักพักเขายกมาเสริฟ ถ้วยพลาสติคสีแดงสดใสกับของที่สั่งมาวางตรงหน้า ดูเส้นสีขาวในน้ำแกง เหมือนเกี๋ยมอี๋แต่ยาวกว่า ส่วนน้ำแกงคุ้น ๆ ว่าแล้วก็ชิม...รสไม่จัดจ้าน และเหมือนน้ำยาขนมจีนไม่มีผิด น้ำยาปลา..รสเข้มข้นแบบไทยที่ตอนหลังรุ่นน้องที่อยู่นครศรี ฯ บอกว่าชาวมาเล ฯ เวลาเขามาเที่ยวที่หาดใหญ่ เขามาเหมาขนมจีนกินกันแทบเหลี้ยงหม้อเพราะความอร่อย เออ..ท่าจะจริง เพราะที่วางตรงหน้าบอกได้ว่าแค่พอกินได้ เท่านั้น ส่วนชามของมิเชลเหมือนต้มยำปลา ใส่ผักกระหล่ำ สรุป...ต้มยำกับขนมจีนน้ำยาปลาไทยอร่อยที่สุดในโลก กินกันกันหิวแล้วก็นั่งรถเมล์กลับทางเดิม รอนานมาก ๆ เกือบชั่วโมงเล่นเอาขนมจีนปีนังที่กินมาย่อยแทบหมด จากนั้นก็นั่งไปลงใจกลางเมืองเก่า เริ่มเดินดูตึกรามบ้านช่องของเขาแบบเจาะลึก ๆ ที่ว่าลึกได้แค่ประตู เพราะเขาปิดบ้านกันหมด บ้านเรือนของเขาจะคล้าย ๆ ที่ภูเก็ต ๆ เองก็มีบ้านแบบนี้ และสวยไม่แพ้กัน ที่นักท่องเที่ยวฮินติดอันดับก็คือนั่งสามล้อปีนังชมเมือง ครึ่งชั่วโมงสี่ร้อยบาท...แพง..เดินเองดีกว่าได้ออกกำลังขาไปด้วย อยากหยุดถ่ายรูปตรงไหนก็หยุด แต่ถ้านั่งรถเขาต้องทำเวลา ไม่มีแวะ หรือหากแวะเวลาก็ลดน้อยถอยลง เลือกกันเอาเอง รออ่านต่อนะจ๊ะ ตอนนี้ยาว   Create Date : 20 มีนาคม 2555 23 comments Last Update : 1 สิงหาคม 2556 11:16:16 น. Counter : 3968 Pageviews. Share Tweet

เจิมมมมมม   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 20 มีนาคม 2555 2:51:52 น.

น่าไปเที่ยวจังเลย ตึกเก่าๆดูขลังดีนะแม่บุญนะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 20 มีนาคม 2555 2:57:18 น.

เจิมไม่ทัน ตามไปอ่านก่อนดีกว่า อิอิอิ   โดย: bear hunt 20 มีนาคม 2555 3:53:03 น.

สวยจริงๆค่ะแม่บุญ อยากไปเที่ยวด้วยจังเลย ชลชอบบ้านเรือนเก่าๆ ดูแล้วนึกถึงความเป็นอยู่ของคนสมัยนั้นๆ รอชมตอนต่อไปค่ะ   โดย: bear hunt 20 มีนาคม 2555 4:05:18 น.

คุณแม่บุญเที่ยวได้ละเอียด สนุกมาก เซฟเก็บไว้เผื่อได้ไปเที่ยวอีก   โดย: BeeTee IP: 124.122.209.138 20 มีนาคม 2555 5:40:03 น.

เคยไปเที่ยวแค่กัวลาลัมเปอร์ค่ะ ได้ความรู้เกี่ยวกับปีนังจากแม่บุญ เป็นอีกเมืองที่น่าเที่ยวจริงๆค่ะ   โดย: ทิพย์ IP: 58.104.13.174 20 มีนาคม 2555 7:39:18 น.

ตามมาอ่านต่อค่ะ มดค่ะ   โดย: jewelmoda 20 มีนาคม 2555 9:30:32 น.

สวัสดีค่ะแม่บุญ มาแปะไว้ก่อนค่ะ ยังไม่ได้อ่านค่ะ เดี๋ยววนไปอ่านตอนแรกก่อนดีกว่า กลัวจะไม่ได้อรรถรส(ใช้คำถูกมั้ยคะ)ในการอ่านค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆกับการสอบของหนุ่มๆทำให้เข้าบล็อกได้ไม่นานค่ะ ข้ออ้างแบบนี้ฟังขึ้นมั้ยคะ แม่บุญ แหะ แหะ   โดย: phunsud 20 มีนาคม 2555 10:52:46 น.

บ้านเมืองเค้าสวยดีจังเลยค่ะแม่บุญ ค่อยๆเดินค่อยๆชมค่ะ อาหารเช้าบางอย่างคล้ายๆกับภาคใต้ค่ะ โดยเฉพาะ ข้าวเหนียวห่อด้วยใบกระพ้อ(หรือเปล่า) ขนมสีเขียวๆนั่นแปลกดีเค้าเรียกว่าอะไรหรือคะ ปล.เห็นด้วยเลย ขนมจีนบ้านเราอร่อยสุดค่ะ   โดย: phunsud 20 มีนาคม 2555 11:33:34 น.

นี่ละสามล้อที่ท้าทาย ในอดีตไม่กล้านั่งได้แต่ยืนถ่ายรูปข้างๆ แต่ไปเวียดนากล้านั่งเป็นครั้งแรกถามว่าลองอีกไหม ตอบได้คำเดียวว่าไม่ๆๆๆๆ อ่านเพลินๆถ้ามีโอกาสคงได้ไปอีกสักครั้ง อาหารไทยเรายังดังอีกไม่ว่าไปที่ไหนปลื้มใจ   โดย: หมุยจุ๋ย 20 มีนาคม 2555 16:07:05 น.

มีข้าวเหนียวต้มห่อใบกะพ้อเหมือนแถวบ้านที่ปัตตานีเลย อาหารการกินเค้าหลายอย่างเหมือนที่บ้านเพราะเราอยู่ใกล้กัน ฮ่ะๆๆๆ   โดย: settembre IP: 78.134.124.52 20 มีนาคม 2555 17:48:54 น.

ตามแม่บุญมาเที่ยวปีนังด้วยค่ะ ขนมที่ห่อใบตองข้างในไม่รู้จะเหมือนบ้านเราไหม เห็นมีขนมต้มวางใกล้ที่ห่อใบตองด้วย อ่านไปดูรูปไป....กำลังอินเชียว อ้าวจบดื้อๆซะงั้น   โดย: ร่มไม้เย็น 20 มีนาคม 2555 19:39:07 น.

อ่านแล้วก็เพลินไปกับแม่บุญนะ เหมือนได้ไปเที่ยวจริงๆเขียนได้โวหารดีมากเพื่อนรัก..ขอชมจ้า   โดย: ่jitra IP: 49.48.114.209 20 มีนาคม 2555 21:11:12 น.

สวัสดียามดึกค่ะแม่บุญ.. ฟ้าตามมาอ่านด้วยคนและมาส่งแม่บุญเข้านอนด้วยนะคะ พักผ่อนไปกับสายลมแผ่วพลิ้ว เย็นกาย..สบายใจ หลับอย่างเป็นสุขในยามค่ำคืนนี้กัน นะคะ "มีจิตใจทรนงคงอย่างสิงห์ อยู่อย่างหยิ่งมีศักดิ์ศรีนี้อย่างเสือ ความนุ่มนวลอ่อนไหวไว้จุนเจือ มีไว้เผื่อลบกระด้างถางใจตน" มีความมั่นคงในใจ...ไม่อ่อนไหวให้ใจอ่อนล้า กันนะคะ   โดย: พิรุณร่ำ 20 มีนาคม 2555 22:43:59 น.

เมืองไทยที่รัก ร้อนจังเลย แม่บุญหนีร้อนกลับไปหรือยังค่ะ มดค่ะ   โดย: jewelmoda 21 มีนาคม 2555 12:00:54 น.

แม่บุญขา มาโหวตให้แม่บุญนะคะ แหะๆ ค่าครองชีพสิงคโปร์แพงค่ะ วัตถุดิบของกินต่างๆ ก็นำเข้าหมด ราคาอาหารเลยแพงหน่อยอะค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 มีนาคม 2555 14:26:00 น.

แม่บุญ สวัสดีค่ะ น่าอิจฉาที่สุดเที่ยวรอบโลกเลย ปีนัง ได้ยินก็นึก อ้อ คือที่นี่แน่เลยมาเลเซีย แต่ที่ออ้อีกอย่าง ปีนัง เป็นตลาดที่เมืองโคราชค่ะ อิอิ เกี่ยวกันมั๊ย ไม่เกี่ยว แต่ชื่อเหมือนกันค่ะ ปีนังสวยจังค่ะ น่าเที่ยวนะคะ ไม่ไกลถ้าบอกว่าต่างประเทศ แต่ถ้าถามตอนนี้ โห อย่างไกลเลยค่ะ แค่นู๋อุ๊นั่งทัวร์ไปเมืองตรังตั้ง 12 ชั่วโมง 555 ปีนังนั่งตูดช้ำแน่เลย แม่บุญอยู่ไกลบ้านรักษาสุขภาพนะคะ   โดย: maitip@kettip 21 มีนาคม 2555 16:24:21 น.

ตามพี่ไก่มาเที่ยวคะ อัพบล็อกแล้วหายหัวไปหลายวันเลยนัท แหะ ๆ ดูแล้วเพลินเลย โดยเฉพาะอาหาร อยู่บ้านเราหมูแขวนแบบนี้เรื่องปกติเนอะ แต่เชื่อคะว่าอย่างแฟนพี่ไก่คงว่าแปลกเนอะ เพราะตอนเขาเรียนมาคงไม่เจอแบบนั้น มาเลเซียนัทเคยไปใกล้ ๆ ปีนัง แต่ไม่ได้เข้าเขตคะ ปีหน้าอยากเก็บตังส์ไปสิงคโปร์คะ จะพาชาร์ลอตตืไปเที่ยวยูนิเวิร์สแซลสตูดิโอ (เก็บตังส์ก่อน เที่ยวทีนัทหมดตรูดที แหะ ๆ) อ้อ เห็นพี่ไก่ไม่เม้นรีวิวร้านอาหาร จะบอกว่าร้านมิตรานัทก้รู้ว่ามันอยู่แถว ๆ เซ็นต์คาเทอริน แต่หาไม่เจอคะ แหะ ๆ ความเห็นส่วนตัวนัทว่ากับข้าวยังโอเคคะ เพราะร้านที่เมืองไทยพวกข้าวแกงส่วนใหญ่จะหวานทั้งนั้นเลย หาร้านไม่หวานยากมาก แต่นัทแนะนำร้านดาวีนะคะ อยู่ไม่ไกลจากร้านไทยซุปเปอร์ฯ นะคะ อาหารเมนคอร์สไม่หวาน สด อร่อยดีคะ แต่ยำขอเตือนไว้เลย นัทไปทานมาสามครั้ง หวานแบบเกินยำทุกครั้ง แต่ของเขาสดจริง ๆ คะ รู้สึกนัทจะเขียนรีวิวก่อนร้านไทยเวียดนามนะคะ ลองไปดูนะคะ ว่าง ๆ นัทเข้าบรัสเซลล์จะบอกแล้วกันคะ เผื่อได้ไปเจอทานข้าวกันบ้าง อ้อ เอาบล็อกเที่ยวลักเซมเบิร์กมาฝากถึงที่เลยคะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 21 มีนาคม 2555 18:55:04 น.

นี่คะพี่ไก่ลองดูร้านนี้นะคะ ร้านดาวีคะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=venus-bart-charlotte&month=03-2012&date=10&group=29&gblog=6   โดย: We Are FroM BeLGiUM 21 มีนาคม 2555 20:06:27 น.

หมูน่าสงสารจังเลยค่ะแม่บุญ แต่ถ้าได้มาทำหมูหันสักตัวคงจะดีไม่น้อยเลยค่ะ ขนมน่าชิมทั้งนั้นเลยค่ะ ดูหน้าต่างรู้เลยว่าเก่ามากๆ อยากไปเรียนทำอาหารไทยด้วยจังเลย เห็นยำมะม่วงแล้วเปรี้ยวปากมากๆค่ะ ประตูบ้านเขาหรูดีนะค่ะ ปล เพลงที่เปิดในบล็อกเป็นเพลงจีนค่ะแม่บุญ คริ คริ   โดย: Mitsubachi 21 มีนาคม 2555 20:48:09 น.

สวัสดีจ้า น่าอิจฉาสองคนตายายจริง ๆ อ่านแล้วเหมือนเช่นเคย เต็มไปด้วยเกร็ดความรู้   โดย: นัท จาก สเปน (Komvorn ) 23 มีนาคม 2555 2:00:01 น.

เห็นน้องหมูห้อยแล้ว น่าสงสารจังค่ะ แม่บุญเก่งจังค่ะ ถ้าเป็นป้าอิ๋วเดินผ่านลังผลไม้ ก็ผ่านเฉยๆ แต่แม่บุญช่างสังเกต อ่านภาษาไทย คิดไปถึง ปากคลองตลาดแถมวิเคราะห์ถึง การสื่อการท่องเที่ยวของมาเลเซียได้อีก เยี่ยมเลยค่ะ จริงๆด้วยเนอะ เขาสื่อการท่องเที่ยวเขา นอกจากธรรมชาติแล้ว อาหาร เขาจะสื่ออาหารทะเลและผลไม้ด้วยค่ะ แม่ครัวไทยจากเบลเยี่ยม เจอแม่ครัวมาเลย์ อิอิ สงสัยว่าไม่มีรูปแม่บุญ คงเพราะเป็นคนถ่ายนะเอง เห็นหน้าตายำมะม่วงแล้วคิดถึงบ้านค่ะ แบบใต้ๆ มันดูโล้นๆ ง่ายๆ แบบนี้แหละค่ะ แต่อร่อยนักแล ส่วนลักซา ป้าอิ๋วก็คิดเสมอว่าเหมือนอะไรเน้อ มาถึงถึงน้ำยาปลาตอนที่แม่บุญเอ่ยถึงนี่แหละค่ะ จริงๆ ด้วยค่ะ ต่างกันตรงเส้นแค่นั้นเองค่ะ แม่บุญเที่ยวแล้วชอบถ่ายรูปประตูหน้าต่าง หลังคาเหมือนป้าอิ๋วเด๊ะเลยค่ะ แต่ที่ปีนังไม่เคยได้ไปเดินเที่ยวตะรอนแบบนี้เลยค่ะ ดีจังนะคะ เห็นอาหารบุปเฟต์ในร้านนั่น บางอย่างดูเหมือนอาหารใต้มากเลยค่ะ แต่ปีนังกับไทย ก็ไกล้ๆกันเองเนอะ   โดย: Sai Eeuu 25 มีนาคม 2555 8:53:55 น.

แวะมาชมครับ ภาพกระชับและบรรยายดีครับ   โดย: koonkrich 4 เมษายน 2555 21:58:19 น.