คิดไปเขียนไปตามสไตส์...แม่บุญ.....
Welcome to my little world .....
Group Blog
 
 
มีนาคม 2555
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
22 มีนาคม 2555
 
All Blogs
 
เที่ยวปีนัง...เมืองมรดกโลก 2




เดินเที่ยวต่อกันดีกว่า



Photobucket




เราสองคนติดอกติดใจกับเมืองเก่าไม่ว่าที่ไหน ๆ มันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก เดินกันจนเมื่อยขาไปหมด บุญเข้าข้างที่เราไปเจอร้านขายกาแฟ ขายขนมเค้กที่อร่อยที่สุด แถมชิ้นโต ราคาไม่แพงเลย กินแล้วซื้อเพิ่มใส่กล่องเอากลับไปกินที่ห้องพักด้วย ระหว่างที่กำลังก้มหน้าก้มตากินขนมเค้ก พลันก็ได้ยินเสียงภาษาไทยแว่ว ๆ มาใกล้ ๆ กลุ่มคนไทยเลยวัยรุ่นเกือบสิบคนกำลังหามุมถ่ายรูปหน้าวัดจีนเก่าแก่หน้าร้านกาแฟนั่นแหละ เราฟังกันไปแล้วมิเชลก็อกให้แม่บุญทักทาย แม่บุญเลยบอกว่าขนมเค้กร้านนี้อร่อยมากให้รีบ ๆ ซื้อและชิมเพราะหาไม่จะหมดก่อน ได้ผล..พากันชิมกันใหญ่พร้อมบอกว่าอร่อย ๆ ๆ จากนั้นเราเลยได้เริ่มสนทนากันเลยได้ทราบว่าเป็นคณะอาจารย์จากจุฬา ฯ มาเที่ยวกันเองแบบเพื่อน ที่สนิท ๆ มากันทางรถไฟเหมือนกัน แต่จะนอนแค่สองคืนแล้วกลับ แถมในคณะยังมีอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศสที่เรียนจบจากฝรั่งเศสอีกต่างหาก งานนี้มิเชลสุดแสนจะดีใจ เพราะจะได้พูดทั้งไทย ฝรั่งเศส แบบทูอินวัน แถมสามารถอธิบายได้กระจ่างกว่าแม่บุญอีก





Photobucket




ตกลงเราเลยขอรวมคณะเพื่อเดินไปชมหมู่บ้านชาวประมง ที่เขาอนุรักษ์เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่จะข้ามไปไม่ได้เช่นกัน เดินไปคุยไปถามไถ่กันจนไปถึงที่ จากนั้นก็เดินชมกันตามความชอบ หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่สร้างด้วยไม้แฝงตัวอยู่ตรงกันข้ามกับศูนย์อาหารใหญ่ที่มีอาหารไทยขายด้วย สองข้างเป็นบ้านไม้หลังคามุงสังกะสี หน้าร้อนคงเอาเรื่องน่าดู ตั้งแต่ต้นทาง ๆ เดินเป็นไม้ ที่ได้รับการดุแลรักษาอย่างดี บ้านทั้งสองข้างทางสะอาดสะอ้าน หลาย ๆ หลังทำเป็นโฮมสเตย์ให้นักท่องเที่ยวมานอนฟังเสียงคลื่น มาดูวิวตอนอาทิตย์ตกดิน เรามารู้เอาเมื่อตอนไปเห็น สายไปแล้ว แต่..จะสะดวกแค่ไหนอันนี้แล้วแต่ความชอบของแต่ละคน



Photobucket




เรามาหยุดอยู่สุดทางเดินไม้ เป็นท่าเรือด้วย ลมที่พัดโชยมาเป็นระยะ ๆ ทำให้ไม่ร้อนเหมือนตอนเดินเข้ามา หลาย ๆ คนสมัครใจที่จะนั่งห้อยขา ดูเรือชาวประมงที่จอดเรียงรายเป็นฉากพร้อมแสงเกือบสุดท้ายของพระอาทิตย์ยามเย็น หลาย ๆ คนเดินถ่ายภาพสวย ๆ แม่บุญอีกคน ส่วนมิเชลติดใจในการคุยภาษาฝรั่งเศส แกคงคิดถึงบ้านนั่นเองเนาะ
เรานั่งคุยกันสักพักก็เริ่มเดินกลับทางเดิม จนมาถึงโรงแรม นัดเจอกันตอนสองทุ่มเพื่อจะตลุยราตรีหาของกินยามค่ำ เพราะเริ่มเห็นพ่อค้าแม่ค้าขนข้าวของมาตั้งเรียงรายกันแล้ว



Photobucket



เราสองคนกลับห้องพักอาบน้ำอาบท่าเสร็จ มานั่งเช็คเมล์ที่มีบริการฟรี จนได้เวลานัดก็ออกไปเจอกันที่โรงแรมที่คณะอาจารย์เขามาพัก อาจารย์ภาษาฝรั่งเศสเดินนำไปดูห้องพัก ซึ่งเป็นห้องพักรวมร่วมสิบคน ราคาไม่แพงเลย ห้องน้ำแยกอยู่ชั้นล่างสุด กระดานไม้เก่า ๆ ดูโทรมตามกาลเวลา แอบได้ยินเสียงยุงที่บินอยู่ใกล้ ๆ ว่าแล้วก็ขนลุกเพราะแม่บุญนี่เลือดคงจะหวานมาก ยุงมันชอบเคยโดนกัดจนขาลายพร้อยไปด้วยตุ่มยุงกัดตอนเป็นเด็กเลยขยาด ๆ จากนั้นก็เดินออกไปหาข้าวกิน



Photobucket


ถนนด้านหน้าโรงแรมที่ตอนนี้แปลงโฉมเป็นศูนย์อาหารกลางแจ้ง มีอาหารสาระพัดอย่างให้เลือก ทั้งจีน อินเดีย หรือจะเอาลูกผสม เราเดินผ่านร้านแรกไปจนถึงร้านสุดท้าย และกลับมายังร้านที่หมายตาไว้ แม่บุญเลือกที่จะลอง laksa อีกรอบ แต่คราวนี้เป็นเส้นหมี่ขาว น้ำซุปเผ็ดจากพริกแกงแดงผสมน้ำพริกเผา ทำให้เข้มข้นแบบไม่ใส่กระทิ เครื่องเครามีเต้าหู้ทอด ไข่ต้มครึ่งฟอง กุ้งสองตัวขนาดนิ้วชี้ผอม ๆ แม่บุญขอแบบเผ็ดเขาเลยโรยน้ำพริกเผามาให้อีกรอบ ส่วนน้ำเราสั่งน้ำผลไม้ ๆ ที่ว่าที่เมืองไทยเราก็มี แต่แม่บุญจำชื่อไม่ได้ ลูกสีเขียว ๆ น้ำออกรสฝาดนิดหน่อย เราได้ที่นั่งกับคนมาเลเชื้อสายจีน ที่ขับรถมาจากบัตเตอร์เวอร์ทมากินที่นี่ เลยได้คุยกันไปด้วย



Photobucket



พอกินเสร็จเขาอาสาพาไปดูปีนังยามค่ำ เรามองหน้ากันแล้วพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว เหมือนจะกลัวเขาเปลี่ยนใจ ...เรื่องแบบนี้สำหรับแม่บุญ..ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะตลอดระยะเวลาที่เดินทางไปไหน ๆ จะเจอคนใจดีมีเมตตาเสนอให้ความช่วยเหลือ หรือชวนไปกินข้าวบ่อย มิเชลเองแรก ๆ ก็แปลกใจ แต่พอเดินทางกับแม่บุญบ่อย ๆ แกเลยชิน ส่วนอาจารย์ฝรั่งเศส..ขอไปบอกเพื่อน ๆ ก็ขู่ว่า ระวังเขาจะเอาไปขาย อาจารย์คงบอกไปว่า ดูจากหน้าตาและท่าทางแล้วพวกเราไม่รวยพอที่เขาจะเอาไปทำอะไรได้ ไม่ต้องห่วง ตกลงเลยเดินตามกันไปขึ้นรถ ๆ โตโยต้าแคมรี่คันโต..จอดรออย่างสงบอยู่ฝั่งตรงข้าม เรามองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย เพราะท่าทางของเขาสองคนดูธรรมดา แต่เมื่อได้คุยแล้วปรากฏว่าทั้งคู่เป็นนักเดินทางตัวยง เดินทางปีละหลายหน หลายประเทศ สามีเป็นสมาชิกของชมรมที่จัดเดินทางรอบโลกไปท่องไซบีเรียมาแล้ว เราเลยได้แต่อ้าปากค้าง



Photobucket


ภาพนี้เป็นภาพที่วิ่งมาดักถ่ายอย่างเร่งรีบ ขบวนแห่ของชาวอินเดียที่เดินผ่านมาช่วงที่เรากำลังคุยกัน พอเหลือบไปเห็นเลยวิ่งสี่คูณร้อยไปดักถ่าย ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นพิธีอะไร





เขาขับรถพาเราไปชมเมืองแบบไม่เร่งรีบ อธิบายสถานที่สำคัญ ๆ ที่ถูกแสงไฟสาดส่องอย่างสวยงามยามค่ำคืนแต่ละแห่ง สุดท้ายไปจอดที่หน้าศูนย์อาหารใหญ่ริมทะเลติดกับศูนย์การค้าใหญ่โตแต่ปิดแล้ว เราเดินดูอาหารต่าง ๆ อย่างละลานตาอีกรอบ เลือกได้ที่นั่งมุมเหมาะ สองท่านผู้ใจดีก็ไปเหมาไก่สะเต๊ะ เนื้อแกะสะเต๊ะ เจ้าอร่อยมาให้ชิม อร่อยสมชื่อจริง ๆ ยังตบท้ายด้วยของหวานอีกสองถ้วยใหญ่ กินกันแทบไม่หมด จากนั้นก็ขับรถกลับไปส่งอาจารย์ที่โรงแรมก่อน แล้วไปส่งเราทีหลัง มิเชลเลยขอเลี้ยงเบียร์ กาแฟ คืนบ้าง ก่อนกลับซึ่งเลยเที่ยงคืนไปมากโข เขาให้ที่อยู่เอาไว้ บอกว่าจะมาเมื่อไหร่ให้บอก เพราะมี Time share hotel ห้าดาวให้พักฟรี ไม่ต้องไปเสียเงินค่าห้อง เราสองคนเลยเสนอให้มาเที่ยวเบลเยียมบ้าง มิตรภาพระหว่างการเดินทางที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งกับเราสองคน เป็นเรื่องเล่าที่หลาย ๆ คนบอกว่าไม่เคยเจอ ไม่เคยเห็น แม่บุญว่า เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับตัวเราเองด้วย หากนั่งคอแข็งไม่พูดไม่จากับใครเลย อันนั้นไม่ใช่วิสัยของเรา ๆ เป็นคนง่าย ๆ คุยได้กับทุกคน ไม่ได้ถือเนื้อถือตัว เพราะถือว่าทุกคนเกิดมาเหมือนกัน จะแตกต่างบ้างก็อาจจะเรื่องอื่น รอยยิ้ม...ที่เป็นสะพาน พร้อมคำเริ่มต้นสนทนาง่าย ๆ ไม่ได้ยากเย็นแต่อย่างใด ที่สำคัญ...ทุกอย่าง..ต้องมาจากใจ


Photobucket



ขอนอนก่อนนะ พรุ่งนี้จะพาไปกัวลาล้มเปอร์ ...



Create Date : 22 มีนาคม 2555
Last Update : 1 สิงหาคม 2556 11:19:24 น. 21 comments
Counter : 2524 Pageviews.

 
เจิมก่อน จากนั้นค่อยตามอ่าน อิอิอิ


โดย: bear hunt วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:0:36:39 น.  

 
อยากไปเที่ยวด้วยจังเลยค่ะ

ชลก็ดีใจนะค่ะที่เวลาเดินทางไปไหนมาไหนแล้วเจอคนไทย
แต่สงสัยว่าหน้าจะไม่ค่อยรับแขก เลยไม่ค่อยมีใครเค้าอยากจะคุยด้วย อิอิอิ



โดย: bear hunt วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:0:42:22 น.  

 
ตามแม่บุญมาเที่ยวทันแล้วค่ะ มัวแต่นั่งรถไฟมาเลยมาช้าค่ะ
ปีนังน่าไปเที่ยวจัง คนสมัยก่อนชอบส่งลูกไปเรียนที่ปีนัง
อันนี้จำมาจากละครค่ะ สมัยนี้ไม่รู้ยังมีส่งไปเรียนที่ปีนังกันอีกมั้ย
ถ้ามีโอกาสจะลองไปเที่ยวสักครั้งค่ะ


โดย: ALDI วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:0:46:41 น.  

 
เป็นการเดินทางที่สนุก เพราะมิตรภาพดีดี
....ตามแม่บุญเที่ยวต่อคะ.........


โดย: ตรี (kate_tee ) วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:9:30:12 น.  

 
ตามแม่บุญมาอย่างด่วนเลยค่ะ
โอ้โฮ..เห็นขนมชิ้นโตมาก ๆ เลยค่ะแม่บุญ แถมอร่อยอีกต่างหาก
งานนี้ไม่ผิดหวังเนอะ อาหารการกินก็เพียบ เรามันคนเห็นแก่กิน กร๊ากกกกกกก มองแต่ของกินไว้ก่อน
แม่บุญโชคดีมาก ๆ ค่ะที่ได้พบเจอมิตรภาพที่ดีระหว่างเดินทาง
ซึ่งบางครั้งก็ต่อยอดมาเป็นมิตรที่รู้ใจกันได้นะ อย่างน้อยก็รักการเดินทางเหมือน ๆ กันค่ะ
รอไปเที่ยวกัวลาลัมเปอร์ต่อนะคะ

ปล.แม่บุญไม่ต้องซีเรียสเรื่องมาทักทายหรอกค่ะ เอาตามสะดวกเนอะ ช่วงนี้แม่บุญงานเยอะอีกแล้ว ก็อย่าลืมดูแลสุขภาพนะคะ ด้วยความห่วงใยค่ะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:9:44:41 น.  

 
แวะมาทักทายและมาตามเที่ยวต่อครับ


โดย: กัปตันลูกชุบ วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:9:54:54 น.  

 
ขอตามมาอ่านด้วยค่ะ แล้วจะเก็บปีนังเป็นเป้าหมายต่อไป


โดย: จิตหลอน วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:12:09:14 น.  

 
สวัสดีค่ะแม่บุญ
เมื่อวันก่อน ไปสนามตายโสดมา
ทำให้คิดถึงคนบ้านนี้ขึ้นมาได้ เลยแวะมาทักทายค่ะ
หากว่างง ลองถามมิเชล คุณซามีดูนะคะ
ว่าหมายถึงอะไร เอิ๊กๆๆๆ

แอมอร



โดย: peeamp วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:17:28:28 น.  

 


มาเที่ยวปีนังต่อภาค 2 ค่ะ
ยกเค็กมาฝากแม่บุญด้วยค่ะ คลิกที่รูปถึงร้านเลยค่ะ


โดย: Mitsubachi วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:18:35:57 น.  

 
ติดใจบรรดาของกินทั้งหลายด้วยค่ะ คล้ายๆที่บ้านปัตตานีเลย ว่าแล้วก็อยากกินอ่ะ


โดย: settembre IP: 78.134.64.194 วันที่: 23 มีนาคม 2555 เวลา:1:25:09 น.  

 
ว่าแล้วก็ตามมาติด ๆ จ้า


โดย: นัท จาก สเปน (Komvorn ) วันที่: 23 มีนาคม 2555 เวลา:2:11:33 น.  

 
ทำดีได้ดีค่ะ ใจบุญก็ได้บุญเห็นกันเร็วๆ เลยค่ะไม่ต้องรอ...ชาติเหมือนที่เขาว่ากัน รักษาสุขภาพน่ะค่ะพี่ไก่ กุ้งก็สบายตามอัตภาพค่ะ


โดย: กุ้ง (kungviyada ) วันที่: 23 มีนาคม 2555 เวลา:15:54:08 น.  

 
ดีจังเลยค่ะ หนูจะไปเที่ยวทั้งกัวลาลัมเปอร์กับปีนังเดือนกันยา คราวนี้ได้อ่านเรื่องปีนัง เหมือนได้เก็บข้อมูลคร่าวๆ ขอบคุณค่ะ :)


โดย: แฟนlinKinPark วันที่: 23 มีนาคม 2555 เวลา:17:26:51 น.  

 
ตามแม่บุญมาเที่ยวปีนังด้วยคนค่ะ
เห็นภาพขนมเค็กแล้วอยากลองชิมจัง ท่าทางน่าอร่อย ^^

มีคนชอบชวนแม่บุญไปทานข้าวด้วยบ่อยๆ โอ้ว้าว น่าอิจฉาจัง
คุณมิเชลคงชื่นใจ (คุณภรรยามีเสน่ห์ อิอิ)
เจอเพื่อนร่วมทางคุยกันถูกใจ มิตรภาพก็เกิดขึ้นได้
ไว้จะรอชมบล็อกต่อไปแน่นอนค่ะ


โดย: diamondsky วันที่: 24 มีนาคม 2555 เวลา:5:19:32 น.  

 
มาเที่ยวต่อแล้วค่ะ

ร้านขนมเค็กที่อร่อยที่สุดเนี่ย เดี๋ยวไปวันหลังต้องให้แม่บุญเขียนแผนที่แนะนำแล้วล่ะค่ะ อิอิ

หมู่บ้านชาวประมง คล้ายๆ กับที่ไทยนะคะ แหม๋ ก็มาเลย์ ไทย ก็ไม่ไกลกันเท่าไรนะคะ

ชอบประโยคสุดท้ายจังค่ะ แม่บุญ

"รอยยิ้ม...ที่เป็นสะพาน พร้อมคำเริ่มต้นสนทนาง่าย ๆ ไม่ได้ยากเย็นแต่อย่างใด ที่สำคัญ...ทุกอย่าง..ต้องมาจากใจ"

จะจำเอาไว้ใช้แน่ๆ ค่ะ


โดย: Sai Eeuu วันที่: 25 มีนาคม 2555 เวลา:10:23:39 น.  

 
จริงอย่างแม่บุญว่า
ไปไหนหากพกรอยยิ้มกับความจริงใจไปด้วย
มักเจอสิ่งดีดีรออยู่เสมอ
ยุ้ยเองหลายๆ ครั้งเคยได้รับประสบการณ์แบบแม่บุญนี่แหละค่ะ
เพียงแต่สมัยนี้โลกมันน่ากลัวขึ้น คนเราก็เลยระวังตัวกันมากขึ้นมังคะ
หลายปีก่อนเคยขับรถไปมาเลย์กับคนข้างๆ
แวะบ้านที่ยะลาก่อนแล้วตะลุยออกด่านสะเดา
ยอมรับมาเลย์อย่างนึงค่ะ เค้ามีมารยาทในการขับรถมาก
หาคนขับแซงขวาปรู๊ดปร๊าดแบบบ้านเราน้อยมาก
คันไหนแซงมาทะเบียนไทยแลนด์เกือบทุกคัน อายจัง



โดย: PrettyNovember วันที่: 26 มีนาคม 2555 เวลา:16:08:20 น.  

 
สวัสดีค่ะแม่บุญ
มาราตรีสวัสดิ์ค่ะ วันนี้ง่วงนอนแล้ว
พรุ่งนี้มาเก็บรายละเอียดอีกทีค่ะ
ไม่อยากอ่านข้ามๆมันไม่สนุกค่ะ
ราตรีสวัสดิ์นะคะ ...


โดย: phunsud วันที่: 26 มีนาคม 2555 เวลา:20:22:11 น.  

 
มาแล้วค่าแม่บุญขา...
มาแปะไว้ตั้งหลายวันกว่าจะมาเก็บรายละเอียด
ซึ้งใจกับมิตรภาพระหว่างทางจังค่ะ
เพราะแม่บุญเป็นคนน่ารักงัยคะ
ใครๆถึงได้อยากรู้จัก อยากคุยด้วย


โดย: phunsud วันที่: 29 มีนาคม 2555 เวลา:13:15:29 น.  

 
สวัสดีคะ คุณแม่บุญ
ชื่ิอต่ายนะคะ เป็นพนักงาน ออฟฟิสตัวเล็กๆ แอบเข้ามาอ่านอยู่เรื่อยๆเลยคะ เพราะวางแผนจะไปปีนัง เหมือนกันค่า แต่ของต่ายจองตั๋วไว้ไป พฤษภาคมปีหน้าโน้นแนะคะ แต่ก็เห่อๆๆอ่านรีวิวทุกวันเลยคะ อยากจะรบกวนถามคะ ว่าร้านขายขนมเค้กแสนอร่อยของแม่บุญอยู่ตรงส่วนไหนเหรอคะ ใเดาว่าน่าจะในGroge Town ใช่หรือเปล่าคะ พอจะบอกทิศทางคร่าวๆได้หรือเปล่าคะ หรือชื่อร้านก็ได้คะ (พอดีกำลังหัดทำขนคะเลยสนใจเป็นพิเศษ) ขอบคุณมากนะคะสำหรับรีวิวสวยๆ สนุกๆ ที่สร้างแรงบันดาลใจให้ ขอบคุณจริงๆคะ
ปล.โรงแรมที่แม่บุญแนะนำก็สวยมากเลยคะ แต่ต่ายงบน้อย แต่ถ้าทำได้จะเก็บเงินไปนอนที่นั่นสักคืนแน่นอนคะ
ต่าย


โดย: bekatai IP: 125.24.20.217 วันที่: 21 พฤษภาคม 2555 เวลา:12:26:17 น.  

 
แม่บุญเดินเที่ยวแบบไปเรื่อย ๆ จำได้ว่าร้านนี้ตั้งอยู่หน้าวัดจีน ที่ทาสีเขียวอ่อน เป็นจุดถ่ายภาพเลยก็ว่าได้ อยู่ในเขตเมืองเก่า George Town อย่างที่ว่า แต่..จำชื่อร้านไม่ได้ค่ะ เขาขายชา กาแฟ ไอศครีม ขยับขึ้นไปดูรูปแรก..ขวามือล่างสุด อยู่ตรงกันข้ามกับตึกนี้เลยค่ะ เอาใจช่วยให้หาเจอนะคะ

ขยันเดินหน่อยนะคะ เพราะบ้านเรือนเขาสวยมาก ได้บรรยากาศเก่า ๆ อย่าลืมชิม ก๋วยเต่๊ยวผัดขนาดแท้ ร้านข้างทางรถเข็นนั่นแหละค่ะ อร่อยสุด ราคาไม่แพง ส่วนโรงแรมที่แม่บุยพัก...ราคาสูงไปนิดแต่สมกับราคาจริง ๆ คุ้มค่ะ

ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ

ปล. ในบล็อคแก๊งค์ มีหลายบล้อคมากที่ทำขนมฝีมือระดับปรมาจารย์ แถมมีสูตรที่แน่นอน ลองเปิดอ่านดูนะคะ


โดย: Maeboon วันที่: 21 พฤษภาคม 2555 เวลา:15:50:58 น.  

 
สวัสดีคะ คุณแม่บุญ
กว่าจะได้เข้ามาอ่านอีครั้งก็ผ่านไปจนสิ้นเดือนเลย ขอบคุณนะคะที่ช่วยแนะนำรับรองว่าจะไปหาร้านขนมร้านนี้ให้เจอให้ได้เลยคะ ส่วนเรื่องโรงแรมก็ตั้งใจแน่นอนแล้วละคะ ว่าจะไปค้างที่นั้นสัก 1 คืนค่า ขอเลียนแบบหน่อยนะคะ (อิอิ) เรื่องเดินไม่หยั่นค่า อุตสาห์เก็บเงินวางแผนรับรองคะ ว่าจะเดินชมให้ทั่วเมืองเลย อ้อแต่ต้องใส่กว๋ยเตี๋ยวผัดไว้ในเพิ่มในรายการอีก1 อย่างสินะคะ ส่วนการฝึกทำขนมก็เริ่มต้นจาก ห้องก้นครัวและชาวบล็อกแก็งนี้ละคะ ไม่มีเวลาและเงินมากมายจะไปเรียนที่แพงๆที่ไหนหรอกคะ และขนมที่ลองทำตามแทบทุกคนก็อร่อยๆจริงๆคะ แม้หน้าตาขนมที่ทำออกมาจะไม่าสวยงามเหมือนต้นฉบับ ก็คงต้องใช้เวลาเรียนรู้กันไปเรื่อยๆละนะคะ
ขอบคุณมากมายสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์และคำแนะนำนะคะ มันสร้างแรงบับดาลใจให้กับต่ายได้มากมายเลยคะ
ต่าย


โดย: bekatia IP: 125.24.52.176 วันที่: 30 พฤษภาคม 2555 เวลา:12:43:59 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maeboon
Location :
กรุงเทพฯ Belgium

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [?]




แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ


ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ

free counters
New Comments
Friends' blogs
[Add Maeboon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.