สานใจใส่รัก...หนอนไหม...พิมพ์มาดาหรือน้องพลอย สาววัยใส...ที่เรียนจบมาเป็นปีแระ แต่ก็ไม่ยอมกลับเมืองไทยสักที เดือดร้อนพ่อแม่ต้องบอกว่าให้มาช่วยงานหน่อยเถอะ เหนื่อยจนจะทนไม่ไหวแล้ว...สาเหตุที่เธอไม่ยอมกลับ เพราะกลัวว่าจะทำใจให้ยอมรับกับความรักของลูกพี่ลูกน้องที่ชื่อภัทริกาหรือพี่ฟ้าได้ เพราะพลอยแอบชอบแดเนียลคนรักของพี่ฟ้าอยู่...โดยที่ไม่รู้ว่าทั้งสองคนได้เลิกร้างกันไปแล้ว...
วาทิน...ผู้จัดการหนุ่มอนาคตไกล เป็นหัวหน้างานของภัทริกา และเป็นคนที่ผู้ใหญ่ได้หมายมั่นไว้ว่าจะให้ทั้งคู่แต่งงานกัน...ทั้งสองคนก็ดูเข้ากันได้ดี แต่ยังไม่ถึงขั้นรัก...
ฉากเปิดตัวพระนางเจอกัน...เป็นอะไรที่...ซ้ำๆนิดนึงนะ...ประมาณว่านางเอกเธอทำมือถือหล่นที่สนามบิน แล้วพระเอกก็เหยียบมันพัง...แถมยังเ้ข้าใจผิดคิดว่านางเอกเป็นพวกสิบแปดมงกุฏอีก
"นี่! ทำของคนอื่นพังแล้วยังจะมาว่าเจ้าของอีกเหรอ"...."เป็นผู้ชายซะเปล่า ไม่อายบ้างหรือไง"
"โอเคๆ คงร้อนเงินสินะ แต่ไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ได้ มือถือเครื่องนึงถูกๆก็หลักพันนะคุณ"
"หา!"
"เอ้า...แค่นี้คงพอนะ"
"นะ...นี่คุณ!"
"อ้าว...ทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ หรือว่าน้อยไป"....."งั้น...เพิ่มอีกสองพันพอไหม"
แยกจากกันด้วยความโมโห...แต่ดวงคนมันสมพงษ์กันอ่ะนะ...ในวันเดียวกันยังจะไปเจอกันที่ห้างอีก...คราวนี้วาทินไปกับภัทริกาด้วย ส่วนพิมพ์มาดาไปซื้อมือถือใหม่
"ฮี่ย!"...."คนตาถั่ว ทำโทรศัพท์ฉันเจ๊งไม่พอ ยังจะมาทำฉันเจ็บตัวอีกเหรอ"
"คนตาถั่ว?"
"ใช่ คุณนั่นแหละ นายถั่ว"...."ซุ่มซ่ามขนาดนี้จะมีใครอีก"
"หา?!"..."ผมนี่เหรอซุ่มซ่าม"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"ผมขอโทษละกัน ผมไม่ได้ตั้งใจ อ่านหนังสือเพลินไปหน่อย"
"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บหรือไง"
"โอเคๆ"...."แล้วคราวนี้จะเอาเท่าไหร่ล่ะ"
"หมายความว่าไง"
"ก็...เอาค่าเสียหายเท่าไหร่"
"นะ..นี่คุณ!"
"คุณก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก สองร้อยคงพอมั้ง"
"มันจะมากไปแล้วนะ"
"เหรอ"..."งั้นก็ห้าสิบบาทละกัน"...
พอต้องเข้าไปช่วยงานที่บริษัท...พิมพ์มาดาก็พยายามหาทางขัดขวางวาทินกับภัทริกา...ยิ่งรู้มาว่าแดเนียลหายตัวไปไหนไม่รู้ ไม่ติดต่อพี่ฟ้าของเธออีก ก็ยิ่งร้อนใจ...พอต้องไปทำงานตามหาศิลปินวาดภาพสำหรับคอลเล็กชั่นใหม่ที่วาทินกับภัทริกาต้องไปด้วยกัน พิมพ์มาดาก็ขอตามไปด้วยอีกคน...แล้วใครจะคาดคิดว่า แดเนียลที่หายไปอยู่ที่กระบี่นี่เอง แถมเป็นบุคคลที่ทางบริษัทต้องการร่วมงานด้วยอีกต่างหาก...แต่ความเย็นชาที่แสดงออกต่อกันของภัทริกากับแดเนียลทำให้พิมพ์มาดาไม่สบายใจ ยิ่งคิดไปว่าวาทินคือสาเหตุ...ส่วนวาทินอาศัยจังหวะเหมาะวางแผนทันที...
"เขาทะเลาะกันก็ดีแล้วนี่ น้องฟ้าจะได้เลิกสนใจคุณแดเนียลและยอมรับหมั้นผมซะที"..."อีกอย่าง เขาจะได้กลับมาสนใจคุณไง มีความสุขกันทุกคนไม่ดีเหรอ"
"ไม่ได้! คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะ พี่ฟ้ากับพี่แดนเขาจะเสียใจ"
แล้วหลังจากนั้นก็เกิดการต่อรองกันขึ้น ต่อกันไป ต่อกันมา...ไหงผลออกมาเป็นแบบนี้อ่ะเนี่ย???
"ก็...ผมต้องหาใครสักคนมาเป็นแฟน"
"แล้วคุณจะหาใครมารับบทแฟนหลอกๆี่นี่ล่ะ คุณถั่ว"
"ก็คุณไงครับ คุณก้อนหิน"...นางเอกไม่ทันพระเอกอีกแล้วสินะ...
แล้วภารกิจแฟนหลอกๆก็เริ่มขึ้น...ส่วนฟากแดเนียลกับภัทริกาก็ดูระหองระแหง ไม่ลงเอยกันสักที...เรื่องรักวุ่นๆไม่พอ ยังมีตัวร้ายโผล่ออกมาอีก...ตัวร้ายแบบนี้ไม่มีก็ได้นะ ดูไม่ได้น่ากลัวเล้ยยยย ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่...แต่ถ้าไม่มี ก็ไม่ได้พิสูจน์รักแท้สิเนอะ
อ่านจบ...ยังไม่ถึงขั้นชอบมาก แต่ว่าก็อ่านได้สนุกๆเพลินๆดีค่ะ พระเอกก็ออกแนวกวนๆ(เฉพาะกับนางเอกนะ) แล้วก็ชอบคาดการณ์ประมาณว่าเดี๋ยวเถอะต้องเกิดเหตุแบบนี้แน่...แบบบางทีแม้นนนนแ่ม่นแหละ...แถมยังเจ้าเล่ห์หลอกล่อนางเอกสารพัดวิธีอีกต่างหาก ส่วนนางเอกก็นะ...แรกๆก็ร้ายกับเค้า พอสักพักไหงแพ้ทางอย่างนี้เนี่ย....เอาเป็นว่าพล็อตเรื่องไม่แปลกใหม่เท่าไหร่...แต่ก็น่ารัก น่าหยิกอ่านได้เพลิดเพลินอยู่ค่ะ...หากใครอ่านดราม่ามาหนักๆ แล้วอยากคั่นด้วยเรื่องเบาๆ ก็แนะนำค่ะ....อ้อ แต่มีอีกนิดนึงตรงที่...เหมือนจะมีเกริ่นถึงอีกคู่ ซึ่งไม่แน่ใจว่า...มีตีพิมพ์ไปแล้วหรือยัง...แบบว่าคู่นั้นเกริ่นไว้ซะ...อยากรู้ อยากเห็นอีกแล้ว
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2556 เวลา:8:54:50 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [