134>>>บุพเพกำนัลรัก...อุธิยา

บุพเพกำนัลรัก...อุธิยา...ออกตัวก่อนเลยว่าไม่ค่อยชอบแนวโคแก่-หญ้าอ่อนเท่าไหร่...แต่...เล่มนี้...มันฟินมากมายอ่ะค่ะ


ความรักส่วนใหญ่ของพระเอกนางเอก...มักจะเกิดก่อนแล้วค่อยแต่งงานกัน...แต่ก็มีหลายเืรื่องที่พล็อตมาแบบว่า...แต่งๆกันไปเหอะ เดี๋ยวก็รักกันเอง...เล่มนี้ก็หนีไม่พ้นเหมือนกันค่ะ...


สาวสวยยุค3G อย่างรุจี...เพิ่งก้าวพ้นชีวิตการเป็นนักศึกษามาหมาดๆ...พ่อก็มาขอให้แต่งงานกับนักธุรกิจวัยสามสิบแปดอย่างภาคี...ในหัวของสาวน้อยวัยยี่สิบกว่าๆ คิดแล้วว่า...ภาคีต้องหัวล้าน ลงพุง ใส่แว่นหนา...แต่พอเจอตัวจริง...ทุกอย่างตรงกันข้ามหมด

ภาคีหนุ่มใหญ่...วันๆเอาแต่ทำงานจนพ่อเป็นห่วงกลัวลูกชายจะขึ้นคาน เอ๊ย จะไม่มีคู่ชีวิต หลังจากเข็ดขยาดความรักกับภรรยาคนแรกที่เลิกร้างกันไปเพราะเขาประสบอุบัติเหตุ...เลยไปทาบทามขอรุจีให้กับภาคี

รุจี...จากที่เคยคิดไว้ว่าภาคีอย่างโน้นอย่างนี้...พอเห็นหน้า ได้คุยด้วย เท่านั้นแหละ...ยอมตกลงแต่งงานกะเค้าเฉยเลย...
"ภาคี  พรมวัฒนา ผู้บริหารหนุ่มถนนสายไอทีที่น่าจับตามอง..."
"ฉันรู้แล้วว่าแกยอมเพราะอะไร ดูซี้ ถ้าอ้วนล่ำดำเตี้ย แว่นหนา ไอ้รุไม่ตกลงหรอก คนอะไร้ดูดีชะมัด"
"เฮ้ย ไม่เกี่ยวนะออ ป๊าขอร้องต่างหาก"
"ทุกทีเห็นแกปฏิเสธ"
"อายุสามสิบแปดเหรอ"
"หา! รุ นี่แกจะเข้าสมาคมหญ้าอ่อนเหมือนวาวเหรอ"
"นี่ออ ฉันนั่งเฉยๆ อย่าลากฉันไปเกี่ยว"
"หน้าแบบนี้นี่เอง ถึงได้ละลายกฏเหล็กแกหมดเลย ไหนว่าต้องอายุห่างไม่เกินห้าปี น่ารัก โรแมนติก เอาใจเก่ง มีอารมณ์ขัน มีครบไหม"



สุดท้าย...หญ้าอ่อนอย่างรุจีก็แต่งงานกับโคแก่(แต่หน้าหล่อ)อย่างภาคีจนได้...ความเวิ่นเว้อของนางทำเอาคนอ่านฮามากมายตอนเข้าหอ...พอพระเอกจับมือก็คิดไปไกลมากกกกกก พอพระเอกกอดก็ตัวเกร็งซะ...
"ไม่มีอะไรหรอก วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว นอนเถอะ"
ทีนี้...นางคิดไปไกลว่าเขาจะปล่อยให้รอดเพราะเพิ่งรู้จักกันไม่นาน จะรอจนกว่าจะพร้อม...แต่ที่ไหนได้...โดนหลอกให้ตายใจไปคืนนึง...พอเช้าปุ๊บ...ก็...
"คุณภาคีคะ"
"ทำไม"...ตอบไปมือก็เป็นปลาหมึกไป...ไม่อยากอธิบายมาก คนอ่านเขิน
"คือ คุณภาคี...มัน...เช้าแล้วนะคะ"
"เช้าเหรอ แล้วไง"...อ๊ายยยยยย ไม่แล้วไงหรอกค่า...



รุจีก็ต้องย้ายตัวเองเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวพรหมวัฒนาอย่างสมบูรณ์แบบ มีพ่อ มี่พี่สาว พี่เขยและหลานสาววัยเอ๊าะอย่างหยกด้วย...หยกเผลอเรียกรุจีว่าพี่บ่อยๆ เพราะวัยที่ห่างกันแค่ไม่กี่ปี ทั้งคู่เข้ากันได้ดีเยี่ยม...และรุจียังติดเล่นเกมส์ เฟซบุ๊ค อินสตาแกรม...แบบว่าตรงข้ามกันกับคุณภาีคีทุกอย่าง...เพราะเขาเช้าไปทำงาน...เย็นกลับมาทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตา...มืดหน่อยนั่งอ่านหนังสือชีวประวัติ...อืมมมมม ต่างกันสุดขั้ว...จะเข้ากันได้ไหมเนี่ย...
"รุ นอนได้แล้ว"
"อีกแป๊บค่ะ" ผ่านไปพักใหญ่นางก็ยังเล่นเกมส์อย่างเมามันส์...
"นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ผมต้องทำงานนะ"
"คุณภาคีนอนก่อนได้เลยค่ะ เดี๋ยวรุไปนอนค่ะ"
"ผมจะปิดไฟแล้ว"
"ได้เลยค่ะ เดี๋ยวรุไปเล่นตรงระเบียง ไม่ต้องห่วงค่ะ"...นางยังไม่รู้สึกตัวอีก...
"อ๊ะ!"
"พอนอนได้แล้ว"...คุณพ่อเริ่มดุแล้วนะ หนูรุจี...555
"แต่..."......."คุณภาคีคะ"
"ได้เวลานอนแล้วนะรุ"
"ขอรุ...ล็อกเอาต์ก่อน"
"นอนซะ"
"นอนไม่หลับ ยังไม่ง่วง"
"หลับตา แล้วก็หยุดพูดซะ เดี๋ยวก็หลับเอง"......


ทั้งคู่...แม้จะต่างวัย ต่างความคิด...แต่ก็พยายามเรียนรู้กันและกัน ประคับประคองชีวิตคู่...แต่เชื่อเหอะ ถ้าจะเขียนแค่ให้ดูจิ้นตามแล้วฟินอย่างเดียว มันก็ง่ายไป...ความรักมันต้องมีอุปสรรคสินะ...และอุปสรรคตัวแรกคือ...ภรรยาเก่า...ที่เกิดเสียดายพระเอกขึ้นมา แต่รุจีสาวเปรี้ยว เซี้ยวซ่าส์ก็มีวิะีรับมืออยู่บ้าง ยกตัวอย่าง...รุจีไปเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ภาคีและเจอกับนิดภรรยาเก่าเข้า...เธอก็ทำเป็นหวังดีชี้แนะว่าภาคีน่ะชอบสีฟ้า...แต่..รุจีเธอซื้อสีเขียว(สีที่เธอชอบ)สองตัวเลย 555 พอกลับมาบ้านภาคียังทำให้ฟินได้อีก
"ชอบไหมคะ"
"ก็สวยดี ขอบใจนะ"
"อืม...มีบางคนบอกรุว่าน่าจะซื้อสีฟ้า เพราะคุณภาคีชอบสีฟ้า แต่รุอยากให้ใส่สีนี้มากว่า ก็เลยซื้อสีนี้มาค่ะ"
"ใคร"........."สีฟ้าก็เป็นแค่สีที่ชอบ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะชอบทุกอย่างที่เป็นสีฟ้า"
"แสดงว่าคุณภาคีกำลังเปลี่ยนใจมาชอบสีเขียวใช่ไหมคะ"
"ต้องดูก่อนว่าสีเขียวมีดีอะไรให้ผมชอบบ้าง"...แอบกรี๊ดในใจประหนึ่งว่าตัวเองเป็นรุจี...


นอกจากอุปสรรคตัวแรกแล้ว...ยังมีอีกเล็กๆน้อยๆ เพราะความสวยของรุจีทำให้นักร้องหนุ่มมาชอบแถมไม่เชื่ออีกว่าเธอแต่งงานแล้ว (คนนี้แอบน่ากลัว ตื๊อเกินไป แถมมั่นใจว่าตัวเองเสน่ห์แรงอีกตะหาก) แค่นั้นไม่พอพ่อของภาคียังป่วยหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลอีก...ทีนี้ก็มีเรื่องราวเข้าใจผิดกันใหญ่โต จนชีวิตคู่เกือบจะไปไม่รอด...คนอ่านลุ้นเหนื่อยเลยค่ะ เฮ่อออออ

ปล...แถมฉากหวานๆ อ้อนๆ อีกสักหน่อย แบบว่าเค้าชอบมากเลย
"ตัวร้อน ไม่สบายเหรอ"
"ปวดหัวค่ะ เจ็บคอ"
"แล้วกินยาหรือยัง"
"คุณภาคีหยิบให้หน่อยสิคะ"
"ทำไม ยาที่ผมหยิบให้จะหายเร็วกว่าหยิบเองเหรอ"....แหมมมม ปกติพูดน้อย แต่พอพูดทีนี่ทำเอาม้วนต้วนเลย...



"ว๊าว คุณภาคีซื้อมาเหรอคะ"
"วันก่อนเห็นทำท่าจะไปซื้อแต่ไม่มีเวลา พอดีผมมีนัดกับลูกค้าที่ห้างเลยซื้อมาฝาก"
"เนื่องในโอกาสอะไรคะ"
"ไม่มี"
"ไม่มี...แล้วให้เพราะอะไรคะ"
"ก็แค่อยากให้แปลกเหรอ"
"ปกติเวลาสามีภรรยาซื้อของให้กัน ก็มักมีเหตุผลไงคะ วันเกิด ปีใหม่ ครบรอบแต่งงาน อะไรทำนองนี้่"
"ผมเป็นคนไม่จำรายละเอียดวันพวกนี้มั้ง ถ้าต้องซื้อให้ตามเทศกาลผมว่ามันเป็นหน้าที่เกินไป ไม่ใช่ความรู้สึก"...."ผมรู้สึกว่ารุเป็นคนสำคัญ เลยอยากซื้อให้คนสำคัญ แค่นั้นเอง"....กรี๊ดสลบไปอีกรอบ



อ่านจบ...มันฟินมากค่ะ อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่า...อยากเป็นนางเอกเรื่องนี้เลยแหละ (ออกอาการนิดนึง ไม่ว่ากันเนอะ)...เอาจริงๆ พระเอกวัยสามสิบแปดขวบนี่ไม่ถือว่าเป็นโคแก่สำหรับเราเลยค่ะ (แหงล่ะ) เพียงแต่นางเอกเธออายุน้อยไปนิดเลยดูห่างวัยกันมาก...
พระเอกนี่ครบสูตรเลย...หล่อ รวย หน้าที่การงานดี มีปมนิดๆเรื่องขา(เกี่ยวกัับอุบัติเหตุ) มีตำหนิหน่อยนึงตรงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว...แหงล่ะ...ถ้ายังไม่แต่งนี่มีสิทธิ์คิดว่าเป็นเกย์ได้เลย...แต่รักครอบครัวมาก เป็นผู้ใหญ่ แม้จะเข้มงวดแต่ก็มีเหตุมีผล ใจเย็น ฉลาด ไม่พูดไม่ได้หมายความว่าไม่รู้...แบบนี้เอานางเอกอยู่ค่ะ เพราะรุจีสาวยุคใหม่เปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟัน งานบ้านไม่เอาไหน งานนอกก็ไม่ถนัด งานหลักคืออัพเดตสเตตัส เล่นเฮเดย์ ดูซีรี่ส์เกาหลี หนีเที่ยว...เอ่อ...คุณสมบัตินางแบบนี้...แต่อ่านไปอ่านมาไม่ยักกะรำคาญนางเลยแฮะ ไม่รู้คนเขียนเค้าเขียนยังไง แม้จะดูเด็กๆไปบ้าง บางเหตุการณ์ก็ดูไร้เหตุผล...แต่แหมเห็น เมียเก่า...เอ๊ย ภรรยาเก่า มาทำงานใกล้สามีตัวเอง ใครไม่หึงบ้าง รอให้ง้อพระเอกก็ดั๊นเป็นคนไม่ค่อยพูดซะอีก...มันก็เลยมีฉากกระเง้ากระงอด พอให้เจ็บๆคันๆกันนิดนึง บางตอนก็อยากเขกกะโหลกนางเอก เพราะงี่เง่าไปบ้าง...บางตอนก็อยากเขวี้ยงค้อนใส่พระเอกที่...ช่างคิดเหลือเกินว่าคนอย่างนางเอกจะเข้าใจเหตุผลแบบผู้ใหญ่ๆได้...
แต่สรุปแล้ว...เรื่องนี้สนุกเกินคาดหมายค่ะ อมยิ้ม กรีดร้อง(บ้าไปแล้ว) แอบคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกบ๊อยบ่อย...ไม่คิดว่าพล็อตโคแก่หญ้าอ่อนจะทำให้อิน ฟิน จิ้นกระจายได้ขนาดนี้...ชักติดใจอยากหาแนวนี้มาอ่านเพิ่มแล้วค่ะ

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:28:38 น. Counter : 867 Pageviews.		18 comments
Share Tweet