หาเวลาว่างๆได้คืนละ 2-3 เพลง...

ลองอีกแบบ เป็น .flv พอดีว่าเครื่องผมเองมี flv player อยู่แล้ว จึงไม่แน่ใจว่า ถ้าในเครื่องไม่มี จะเล่นจาก youtube ได้เลยหรือเปล่า แต่ไฟล์แบบนี้เล็กกว่า .wmv จะฟังไม่ค่อยสะดุด

อัพรูปเก่าๆไว้ดูกันสักหน่อย ขอบคุณพี่โก๋ยโด๋ย ที่เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี บอกก่อนว่า ไม่ได้เรียงลำดับตามวันเวลา เพราะจำไม่ได้จริงๆ

รูปที่เก็บจากเมื่อครั้งเล่นประจำที่ห้องอาหาร"แนนซี่" สระบุรี ปัจจุบัน(2555)กลายเป็นอาคารของธุรกิจอย่างอื่นไปแล้ว 2-3 แบบ เหลือเพียงตำนานให้คนวัยกลางคนเอาไว้คุยกัน เป็นทรีโอ 3 คน มี มิตร-โด๋ย-ตั้ม พี่ใหญ่ยังไม่ได้เข้ามาร่วมทีม

2 รูปข้างบน เล่นประจำที่ผับ"วาเลนไทน์" ตอนนี้พี่ใหญ่เข้ามาร่วมด้วยแล้ว ก็ดูมาดการแต่งตัวของพี่โก๋ยโด๋ยซะก่อน ไม่ว่าจะสวนอาหารหรือโรงแรม 5 ดาว สไตล์คงที่ตลอด...

รูปนี้เล่นตอนกลางวัน สมัยนั้นเป็นวิทยาลัยเทคนิคสระบุรี ต้นแบบเพลงเพื่อชีวิตมันๆมีวงเดียวคือคาราบาว ก็ทั้งร้องทั้งเต้นตามกันสนั่นโรงอาหาร ไม่มีกระทบกระทั่งกันแต่อย่างใด ประทับใจมาก

รูปจากสวนอาหาร"ลานเกวียน" เวทีคือเนินเตี้ยๆได้อารมณ์เพื่อชีวิตมากๆ ปัจจุบันก็ไม่มีแล้วเช่นกัน น่าจะเป็นที่แรกๆที่พี่ใหญ่เข้ามาร่วมวงด้วย ปกติพี่ใหญ่จะไม่ออกมายืนข้างหน้า ชอบไปนั่งบนดุมล้อเกวียนคอยโซโล่อยู่ข้างหลัง ต้องเอาน้ำปลาไปราดไว้ บังคับไม่ให้แกนั่ง แกจึงจำใจออกมายืนร่วมกันได้อย่างที่เห็น...

จากซ้ายสุดมาคือพี่แดง-มิตร-โด๋ย-ตั้ม ถ่ายบนเนินลานเกวียน พี่แดงเป็นมือเบสรุ่นพี่ที่พวกเรานับถือ ก็ได้ร่วมงานกันในอีกหลายๆจังหวัด ตอนนี้(2555)ยังไม่เจอตัว ใครเจอก็ฝากส่งข่าวด้วย

งานเลี้ยงวิทยาลัยเทคนิคสระบุรีในโรงแรมเกี่ยวอัน อาจารย์ซึ่งค่อนข้างสนิทกันก็ให้เกียรติมาจ้างวงดนตรีเพื่อชีวิตอย่างพวกเราไปเล่น นานๆก็ได้กินอาหารหรูๆเป็นบุญปากสักที...

ส่วนมากแล้วจะเล่นประจำตามห้องอาหาร การรับงานนอกก็นานๆที ยากตรงที่การหาวงไปแทนที่งานประจำ เพราะวงเรามีเอกลักษณ์เด่นชัดคือแนวเพลงเพื่อชีวิต กลุ่มลูกค้าที่มาฟังจึงเด่นชัดตามไปด้วย 

แต่งานใหญ่ๆตามโรงแรมหรูๆก็เคยรับนะ (แต่น้อยมาก)...

นั่งฟังผลงานในอดีตของวงพวกเราแล้วก็ขำๆดี ได้บรรยากาศของการเล่นสดๆ มีทั้งเล่นหลุดและร้องหลุด ถ้าจะพูดถึงสวนอาหาร"ลานเกวียน", ห้องอาหาร"แนนซี่" ถ้าอายุไม่ถึงหลักสี่มักจะงงๆ สมัยก่อนร้านอาหารไม่มากมายขนาดนี้ วงเราเล่นดีขนาดแขกต้องยืนรอข้างนอกก่อน โต๊ะข้างในเช็คบิลเมื่อไรจึงจะได้เข้ามานั่งฟังเพลง (หรือว่าเขาไม่มีที่ไป?)

งานเพลงเพื่อชีวิต ประเภทคาราบาว, คาราวาน หรือแม้แต่อัสนี-วสันต์ แฟนเพลงขาดิ้นก็มักกระทบกระทั่งกันบ้าง(เล็กๆ)เป็นธรรมดา ทางร้านก็เลยจ้าง ส.ห. มาดูแลความเรียบร้อย แต่ว่าแค่จ้างคืนแรก ส.ห.ก็พาพวกมาสนุกซะกระจุยกระจาย...เวรกรรม...

ไปเล่นบางที่ มีน้องๆนับหน้าถือตาก็ถือว่ารอดตัวไป เป็นผู้ใหญ่ที่มีเด็ก(เจ้าถิ่น)คุ้มครอง แต่บางที่บารมีไม่มากพอ ต้องโทรตามพี่เกรียงกลางดึก ขนเครื่องกลับกันโกลาหลก็มี นับว่าเป็นประสบการณ์ร่วมกันที่น่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง...