...ส บ า ย ๆ ส ไ ต ล์ มื อ ไ ม่ PRO แ ถ ม ยั ง... LOWFESSIONAL ...

<<
มกราคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
18 มกราคม 2553
 

ไอทีขี้เมา+เม้าส์และคีย์บอร์ดไร้สาย(ครั้งแรก)

|เรื่องทั้งหมด|เรื่องที่แล้ว|เรื่องต่อไป|
เป็นความใฝ่ฝันมาแต่ใหนแต่ไรแล้วครับ กับการได้เป็นเจ้าของคีย์บอร์ดและเม้าส์ไร้สายสักชุด เพราะเมื่อก่อนนั้น ราคาพูดได้เต็มปากว่า "แพง" ไม่กล้าจับเลยทีเดียว แต่เดี๋ยวนี้ถูกลงมากมาย จับจ่ายได้ในราคาไม่ถึงพัน เมื่อเสาร์ที่ผ่านมาผมก็เลยคว้ามาเป็นเจ้าของซะ 1 เซ็ท



ลืมเล่าถึงสาเหตที่ทำไมอยากได้นักหนา...
ผมเคยเป็นนักดนตรีอาชีพครับ คำว่า"เคยเป็น" ก็หมายความว่าปัจจุบันเลิกแล้วครับ เลิกตั้งแต่หันหน้ามาทำงานออฟฟิชนี่แหละ แต่ด้วยคำว่า"เคยเป็น" ทำให้มีความจำเป็นที่จะต้องติดตั้งโปรแกรมคาราโอเกะไว้ในคอมที่บ้าน พร้อมกับมีชุดไมค์+ขยายเสียงเล็กๆ ไว้คอยซัพพอร์ทตามบ้านพี่บ้านน้อง รวมทั้งญาติๆอยู่เป็นประจำ (ไม่บ่อยนัก แต่ก็ถือได้ว่าประจำ)

ไม่ว่าจะเป็นเทศกาลขึ้นปีใหม่ เทศกาลสงกรานต์ ฉลองได้เลื่อนตำแหน่ง วันเกิด ขึ้นบ้านใหม่ และอาจรวมไปถึง วันที่เพื่อนญาติคนนั้นเขามารวมตัวกันเ้ยอะๆที่บ้าน พอโซดาพร้อม กับแกล้มพร้อม ก็เป็นอันต้องมีการคิดถึงผมกันแล้ว (จะดีใจดีมั้ยหนอ...)

ไอ้กระผมมันก็ชอบซะด้วยสิ(อ้าว...) อาจเป็นเพราะไฟมันยังติดมืออยู่ ถึงเลิกเล่นเป็นอาชีพไปนานมากแล้วก็ตาม พอญาติคนใหนเรียกมา ผมก็คว้าคอม+จอ+แอมป์+ไมค์ (ลำโพงไปหาเอาข้างหน้า ยกเว้นบ้านใหนไม่มีจริงๆ ค่อยถอดจากสเตอริโอที่บ้านไปด้วย) ใส่เบาะหลังรถไป พอถึงที่หมายก็ใช้เวลาไม่เกิน 15 นาที เพลงแรกก็จะได้เริ่มขึ้นแล้ว

อย่างไรก็ตาม...เพื่อมิให้เสียภาพพจน์ ขอชี้แจงก่อนว่า ผมมิได้เป็นนักดื่มตัวฉกาจอะไรหรอกครับ แค่พอดื่มได้บ้างเท่านั้น เอาแค่ไม่ต้องไปปฏิเสธให้ใครๆเขาต้องคะยั้นคะยอ ให้เป็นที่รำคาญใจของผู้อื่นก็พอแล้ว ดังนั้น ก็จะมีแค่เสียงแซวๆว่า
"เฮ้ย...ยุงไข่แล้ว" หรือ
"ทำไมมันใสยังกะน้ำเปล่าฟระ?"
ซึ่งอันที่จริง มันคือเทคนิคในการดื่มแล้วไม่เมาของผมนั่นเองครับ (ได้รับคำชมอยู่บ่อยๆว่า ดื่มทั้งคืนไม่มีเมาเหมือนคนอื่นๆ)

ประเด็นก็คือ ผมมักนั่งเหงาอยู่ข้างๆคอมจนโลกลืม นานๆพอเจ้าภาพนึกได้ จึงจะมีกับแกล้มโผล่มาสักช้อนสองช้อน บางทีในแก้วมันใสมากไป ก็ต้องเดินไปรินเอาเอง

บางทีไปนั่งคุยร่วมกันบนโต๊ะ พอเขาจะเอาเพลงนั้น จะร้องเพลงนี้ ก็ต้องลุกไปคีย์เพลง แล้วจึงค่อยกลับมานั่งใหม่ นั่งๆลุกๆอยู่อย่างนั้นแหละ เหนื่อยเหมือนกันนะนี่...

ก็เลยตั้งใจไว้ว่า วันใหนได้เป็นเจ้าของคีย์บอร์ดไร้สายขึ้นมา จะนั่งดื่มนั่งกินร่วมกันกับแขกเหรื่อนี่แหละ ไม่ต้องไปนั่งเฝ้าข้างคอม หรือคอยวิ่งไปวิ่งมาอีกแล้ว น้ำไม่ให้พร่อง กับแกล้มไม่ให้พลาด ใครจะร้องเพลงอะไรก็คีย์ได้เลย จะปรับเปลี่ยนคีย์ ช้าไปเร็วไปก็ไม่ต้องลุกแล้ว ฮ่าๆ (งานนี้อาจมีเมาได้)

แล้ววันนี้ก็สมปราถนาครับ ตั้งคอมต่อสายเทสต์ไมค์เสร็จ ก็เลยบอกเจ้าภาพ(ก็ญาติๆกันอีกเหมือนเคย) ว่าขอที่นั่งในโต๊ะที่นึงนะ พร้อมกับกันที่ว่างๆให้สัก 1 ตารางฟุต



เขามองหน้างงๆ ถามว่า อ้าว เมริงไม่นั่งข้างคอมหยั่งเก่าเรอะ เดี๋ยวจะหาโต๊ะเล็กๆไปวางกับแกล้มให้สักตัวก็ได้ ผมเลยบอกว่าไม่ต้องหรอก นั่งรวมกันข้างหน้านั่นแหละ เขาก็ยังไม่หายงง แต่ก็บอกว่า เออๆ ได้ๆ

และแล้ว...เสียงเพลงก็เริ่มขึ้น... เพลงแล้วเพลงเล่า และดูเหมือนว่า คืนนี้จะราบรื่นเป็นพิเศษ เพราะเสียงเพลงไม่มีขาดตอน ขอเพลงใหนได้ทันที จะเปลี่ยนคิวก็ได้ทันทีเหมือนกัน

และก็มีคนเดินมาดู/มาถามอยู่บ่อยๆว่า ไอ้ลูกเขยบ้านนี้ ที่เคยนั่งเคาะเพลงอยู่หน้าคอมมันมาหรือเปล่าฟระ? อ่อ...มันไปนั่งรวมกับเขาอยู่โน่น... แล้วมันใส่เพลงยังไงฟระ? ก็เป็นที่ขำๆกันไป (ผมสะใจมาก กลายเป็นจุดสนใจไปเลย)

พอดึกๆเข้าหน่อยก็ชักผิดปกติครับ


เหน็บรับประทานครับท่านผู้ชม อืม...ก็นั่งอยู่กับที่เป็นชั่วโมงๆเลย เพลินๆไป อ้าว ลุกไม่ขึ้นซะแล้วเรา

และอีกอย่าง (สำคัญมาก) วันนี้รู้สึกแว้บๆมากกว่าทุกครั้งแฮะ...

เพราะแก้วผมมันอยู่ในที่เกิดเหตุเลยน่ะสิ พอยกขึ้นมาได้สัก 2 อึกเท่านั้น "มือชง" ที่อยู่ใกล้ๆก็คว้าไปเติม พอผมเงยหน้าขึ้นมาจากไวร์เลสคีย์บอร์ดทีไร แก้วผมมันก็เต็มอยู่อย่างเดิมทุกที พยายามดื่มเท่าไรมันก็ไม่หมด (สงสัยแก้วจะผิดปกติ เพราะเวลายกขึ้นมาเห็นมันสั่นๆเล็กน้อย...)

อ้อ...วันนี้มีทั้งมือชงและมือตบนะครับ มือชงน่ะอยู่ร่วมโต๊ะกันนี่แหละ ส่วนมือตบนั้นคุยกันอยู่หน้าครัว ยังไม่แสดงตัว เอาไว้เวลาเลิกงาน ถ้ามือชงมันขอไปต่อที่อื่น ตอนนี้แหละมือตบจะออกมา เอิ๊กๆ

จะว่าไปแล้ว...คีย์บอร์ด+เม้าส์ไร้สาย ทำให้ผมต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการดื่มกินเลยทีเดียว นอกจากจะต้องรู้จักการยับยั้งชั่งใจแล้ว ยังต้องคอยจับคีย์บอร์ดวางไว้กับตักในแนวตั้งอีกด้วย เพราะถ้าขืนวางไว้ตรงหน้าละเรียบร้อยครับ เพราะแก้วมันผ่านไปผ่านมาตรงหน้าอยู่เรื่อย น้ำหยดแล้วหยดอีก บางทีถือแล้วมันเอียง (คนถือรักษาองศาไม่ค่อยไหวแล้ว) กระฉอกลงตรงหน้าเอาดื้อๆก็มีครับ

ส่วนเม้าส์นั้น ผมปิดสวิทซ์(กันเปลืองถ่าน) แล้วเอาใส่กระเป๋าเสื้อไว้เลยครับ กลัวมันหล่นไปใต้โต๊ะแล้วจะโดนเหยียบแตกซะเปล่าๆ จะใช้อีกทีก็ตอนชัทดาวน์เครื่องนั่นแหละครับ (คงอีกนานโขอยู่)

เดี๋ยวจะไม่มีสาระ สรุปไว้สักหน่อยก็แล้วกันนะครับ

  1. ไวร์เลสคีย์บอร์ดชุดนี้ ระบุไว้ว่า ใช้งานได้ในระยะ 10 เมตร แต่เอาเข้าจริงคงไม่ได้ใช้ขนาดนั้นหรอกครับ แค่เมตรกว่าๆก็อ่านตัวหนังสือในจอคอมไม่ไหวแล้ว ตัววิ่งเนื้อร้องน่ะไม่เป็นไร แต่เวลาค้นชื่อเพลงนี่สิจะลำบาก เพราะคีย์ชื่อขึ้นมาแล้ว ใช่ว่าจะร้องได้เลย ต้องดูก่อนว่าเป็นเวอร์ชั่นใหน ใครร้อง เพราะเพลงหนึ่งๆมักร้องหลายคน บางทีมีคอมเม้นท์มาว่า ขอแบบออริจอน่อลนะ ไม่งั้นร้องไม่ได้

  2. โปรแกรมคาราโอเกะที่เคยผ่านมือ พบว่า Extreme ใช้งานได้ง่ายดี ปรับเปลี่ยนขนาดเนื้อร้องได้ใหญ่ตามใจ วรรคใหนยาวๆก็ตัดคำให้ด้วยไม่มีตกหล่น ตัววิ่งก็ตรงคำเป๊ะๆ อันนี้ทำให้คนไม่รู้จังหวะก็ยังร้อง(แหกปาก)ตามไปได้ โดยดูจากตัวระบายคำร้องนั่นเอง และยังสามารถใช้ Soundfont ที่ให้เสียงโป๊งๆชึ่งเหมือนวงใหญ่ที่มาเล่นข้างบ้านได้ด้วย

  3. แต่โปรแกรมที่ผมชอบและใช้ประจำก็คือ Karalight ครับ ใช้ Soundfont ได้เหมือนกัน แต่สวยน้อยกว่าตัวบนเล็กน้อย เพิ่มขนาดเนื้อร้องได้ แต่ถ้าเจอวรรคยาวๆจะไม่ตัดคำให้ ทำให้ล้นจอออกไป มีผลทำให้มืออาชีพบางคนร้องไม่ได้ไปเลย การระบายคำร้องก็ไม่ค่อยราบเรียบเท่าไร ทำให้คนที่จ้องตัวระบายหลงทางไปเลยก็มี แต่ข้อดีคือ โหลดเพลงได้เร็วกว่าตัวบนมากครับ เรียกว่ากด Enter ปุ๊บก็ขึ้นเลยทันที ถ้าเล่นเพลงเร็วๆเต้นๆกันอยู่แล้วละก็ หยั่งกับการเล่นเมดเล่ย์เลยละครับ ไม่มีการเงียบระหว่างเพลงให้ขาแด๊นซ์เสียอารมณ์

  4. การรู้จักเพลงก็เป็นเรื่องสำคัญ เวลากำลังซึ้งๆหรือกำลังมันส์ๆ จะได้สลับคิวเพลงตามคำขอ มาต่อกันให้อารมณ์ต่อเนื่อง ไม่ใช่เร็วบ้างช้าบ้าง บางเพลงอินโทรยืดยาดเกิน ก็อาจจะเริ่มเล่นที่ห้องหลังๆให้เลยๆไปหน่อย บางเพลงท่อนจบค่อยๆเงียบหาย ก็อาจจะตัดออกแล้วขึ้นเพลงใหม่เลย บางเพลงท่อนฮุคโดนใจก็อาจกลับมาเล่นฮุคอีกเที่ยว2เที่ยว ฯลฯ เรื่องนี้ผมค่อนข้างได้เปรียบ เพราะเป็นนักดนตรีมาก่อน ส่วนโปรแกรมและเพลงในคอมก็เหมือนๆกันทุกบ้าน มีคนมาบ่นให้ได้ยินบ่อยๆว่า ที่บ้านก็มีอย่างนี้แหละ ทำไมอันนี้มันส์กว่าฟระ? สำคัญที่ลูกเล่นของคนเปิดเพลงนี่เอง

  5. ไมค์ร้อง ไม่ต้องไปหาซื้อแพงๆดีๆหรอกครับ ยิ่งดึกเท่าไร รับรองเสียงดีทุกคน ถ้าซื้อแพงๆมา หลุดมือสักตุ้บจะร้องไห้ครับ แล้วก็ไม่ต้องไปใช้ไมค์ลอย เพราะถ้าเสียงร้องเงียบแล้วจะตามหายาก และก็ ไม่จำเป็นต้องมี 2 ตัว (ร้องเพลงคู่ก็ให้สลับกันถือก็ได้) เพราะหากมี 2 ตัว จะต้องเพิ่มภาระในการจัดการกับเรื่องการแย่งกันร้อง แย่งกันพูด อีกคนกำลังพูดแต่อีกคนจะร้อง หรืออีกคนกำลังร้องแต่อีกคนกลับพูด โอ๊ย...เวียนหัวครับ มีอันเดียวเป็นจบ

  6. ต่อเนื่องจากข้อ 5. ครับ อย่าลืมผูกสายไมค์ไว้กับขาโต๊ะด้วย เวลาใครเดินจนสุดสาย จะได้ไม่ดึงแอมป์ร่วงลงมาครับ อ่อ...ของผมต่อสายไว้ให้ด้วยเป็น 10 เมตร ลากกันได้ยันท้ายโต๊ะสบายๆครับ (ส่วนมากไมค์ราคาถูกสายจะสั้น) การต่อสายต้องบัดกรีให้แน่นหนาครับ ใครทำไม่เป็นก็ไปจ้างร้านซ่อมวิทยุทำให้ก็ได้ อย่าใช้แบบเสียบแจ็คต่อตรงกลาง นานๆไปจะมีเสียงครืดคราดให้ปวดหู หรือไม่ก็พาลให้ลำโพงขาดได้ด้วย อีกอย่างมักพบว่า ไม่หยียบแตกก็ดึงกันจนหลุด ต้องลุกไปเสียบบ่อยๆครับ

  7. การดื่มสุราเป็นอันตรายต่อสุขภาพนะครับ และอาจจะต้องแวะนอนที่ด่านถ้าเป่าแล้วเกิน เช้ามาอาจจะเจอกับมือตบที่รออยู่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็ได้

อ้าว...เมื่อกี้ผมดื่มไปครึ่งแก้วนะ ทำไมมันยังเหลืออยู่เต็มแก้วอย่างเก่าอีก ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ ขอตัวไปสำรวจแก้วก่อนครับผม

ปล. & หมายเหตุ
สงกรานต์ 2553 ได้เวลาอัพเดทเพลง เพื่อจะหิ้วคอมฯไปยังบ้านญาติอีกแล้วครับ หาข้อมูลในเน็ตไปเรื่อยๆ นึกอยากลองโปรแกรม li-ke Sing หรือชื่อไทยๆว่า "ลิเกซิ่ง" ดูอีกสักที ปีนี้พัฒนาไปเยอะครับ จะเอาเป็นตัวหลักในการโชว์ประจำปีละ ที่ชอบหลายๆก็คือ
- เปลี่ยนชุดกลองได้ทันที โจ๊ะก็เอาให้สนั่น ซึ้งก็หนึบๆหน่อย ลองแล้วได้อารมณ์มาก
- กะเอาก่อนถึงห้องท้ายๆเพลง กด END เพื่อตัดจบ เพลงที่กำลังเล่นจะค่อยๆ Fade-Out ลง พร้อมๆกับเพลงในคิวจะเริ่มเล่นทันที ได้ความต่อเนื่องดีมากครับ สังเกตว่าคนที่นั่งฟังหันขวับเลยทีเดียว ประมาณว่า "ใช้โปรแกรมไร?" บางคนถึงกับเดินมาถามเลยครับ (หน้าบาน... อิอิ)
- เนื้อร้อง ปรับให้ตัวใหญ่ๆขึ้นมาได้โขอยู่ เจอประโยคสั้นๆก็จะแสดงตามที่ปรับไว้ ถ้าเจอท่อนยาวๆ จะลดขนาดลงมา ให้พอดีขอบจอโดยอัตโนมัติ โอ๊ยยยยย...ถูกใจขนาดคร้าบบบ!!!
และยังมีลูกเล่นอีกเยอะครับ ขอบคุณผู้พัฒนาด้วยใจจริง งานนี้เขาทำเอาสนุก แจกฟรี 100% ไม่ต้องแกะไม่ต้องแฮ้กคร้าบบบ...จ้าวนาย...(อยากเข้าไปคุยกับท่าน GAMO ผู้พัฒนา ใครช่วยแจก invite ให้ทีครับผม)

ปล.2
16 เม.ย.2553 หมดเทศกาล มานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย ครบ 32 อย่างเดิม เลยขอกลับมาอัพเดทให้ฟังซักหน่อย...
Li-ke Sing หรือลิเกซิ่ง ร้องเล่นเพลินๆดีมาก เปลี่ยนเสียงกลองได้ หาเพลงจากคำร้องได้ (อันนี้ดีมาก เพราะนักร้องจำเป็นไม่ค่อยจำชื่อเพลง จะจำได้แต่ท่อนฮุค)
ข้อเสียอันเดียวก็คือ ขณะที่พลงกำลังเล่นอยู่ เมื่อเราทำการค้นหาเพลง การปาดเนื้อเพลงจะสะดุดครับ นักร้องจำเป็น ซึ่งดีกรีค่อนข้างแก่กันมากแล้ว ถึงกับร้องไม่ได้กันเลยทีเดียว แต่ก็สามารถหลีกเลี่ยงได้ โดยผมจะค้นเพลงหรือป้อนเพลงใหม่ ในขณะที่เป็นท่อนโซโล่ครับ ถึงแม้ไม่สะดวกนัก แต่ก็พอกล้อมแกล้มไปได้
อีกนิดนึง...ในขณะเล่นเพลงเร็วๆให้ผู้มีเกียรติได้แด๊นซ์กัน พอกด END เพื่อตัดไปยังเพลงใหม่ ดนตรีจะค่อยๆ FADE - OUT ทำให้อารมณ์สะดุดเล็กน้อย พอถึงเวลาจะแด๊นซ์ ผมจึงสลับมาใช้ karalight ซึ่งตัดจบและขึ้นเพลงใหม่เกือบจะทันที ได้อารมณ์ต่อเนื่องดีมากครับผม
ลิ้งก์ลิเกซิ่ง



Create Date : 18 มกราคม 2553
Last Update : 16 เมษายน 2553 8:58:40 น. 2 comments
Counter : 2349 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
ขอบคุณครับ สำหรับความรู้ดี ๆ

เอ้า!!

ชนแก้ว
 
 

โดย: clubp_mark วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:0:10:54 น.  

 
 
 
โห๋ เพ่
คิดดีแหะ......
 
 

โดย: xman2548 IP: 203.113.122.178 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:16:22:35 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

mitrapap
 
Location :
สระบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [?]

Free Domain Names @ .co.nr!
[Add mitrapap's blog to your web]

MY VIP Friend

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com