กลิ่นของความทรงจำ
เพลงที่เราได้ยินได้ฟังเมื่อยังเด็ก.... การละเล่นกิจกรรมที่เราได้มีส่วนร่วมทำในยามเยาว์... อ้อมกอดความอบอุ่นจากคุณพ่อคุณแม่ในยามที่เราเหงา.... วีรกรรมต่างๆนานา.... เมื่อครั้งก่อนเก่า
นี่เป็นเพียงตัวอย่าง..... เรื่องราวจากกาลเวลาที่ไหลผ่านไป
สิ่งที่เรียกความทรงจำสิ่งที่ทำเมื่อครั้งยังเยาว์วัย.... ผมอยากเรียกมันว่า กลิ่นของความทรงจำ ..... ไม่ใช่เพียง เก่า แต่เป็นความ เก่า ที่ต้องมี กลิ่น
สเน่ห์ เป็นอีกหนึ่งคำ..... เหมาะกับคำว่ากลิ่นของความทรงจำ กลิ่นที่จะพาหัวใจย้อนวันเวลาพัดพาไปยังความสุขเมื่อครั้งก่อนเก่า
สำหรับตัวผมเอง.... เพียงมองเห็นจักรยานที่ผมหัดปั่นจอดอยู่ข้างหลังบ้าน แม้จะปั่นไม่ได้แล้ว.... เพราะสภาพตอนนี้ได้เพียง พิง มิอาจขยับไหวติงได้อีกต่อไป.... ผมเป็นคนเดียวในละแวกนั้นที่ได้จักรยานโดยไม่ต้องร้องขอ... เพราะคุณพ่อจับฉลากได้มา.... ผมเลยไม่ต้องขอแต่ประการใด
ผมล้มกับจักรยานคันนี้ไม่รู้กี่ครั้ง..... ผมเดินทางกับมันไม่รู้ว่าเป็นระยะทางเท่าไหร่....
ฝุ่นจับเต็มคัน..... แต่ก็มีกลิ่นอายของความทรงจำ กลิ่นของความคิดถึงที่ทำให้ผม... ยิ้มออกมาได้ ถ้าคนอื่นมามองจักรยานคันนี้แล้วคงรู้สึกเฉยๆ.... ไม่ได้มองเห็นอะไร
สิ่งต่างๆที่เราได้ทำเมื่อยามเยาว์..... เยาว์กว่ายามนี้ คงถูกวางไว้สักที่ของถนนแห่งกาลเวลา รอเรากลับไปพบ..... พาหนะที่นำพาความทรงจำมาร้อยเรียงเรื่องราว ความสนุกสนาน... ความสุขเมื่อครั้งยังเด็กล้วนเต็มไปด้วยความสุขที่เรียบง่าย
เด็กๆน่ารักเสมอ... แม้จะทะเลาะกันแต่แป๊ปเดียวก็หาย เช้าตีกัน... เที่ยงทานข้าวด้วยกัน ตกเย็นโดนดุพร้อมกันเพราะร่วมมือกันเถลไถล.... ^^
บางครั้งชีวิตดูเหมือนจะเดินไปข้างหน้า.... แต่ที่เดินมีแต่ความคิดกับหัวใจ ชีวิตจริงๆของคนทุกคนล้วนหยุดอยู่กับที่ แต่ คิด ว่ากำลังเคลื่อนไป เพียงเปลี่ยนแปลง..... ไม่มีเคลื่อนไปข้างหน้าหรือถอยหลัง เพียง เปลี่ยนแปลง .....
ดอกไม้ไม่ได้เกิดมาเพื่อเบ่งบาน.... เพียงแต่ว่ามันตูมตลอดไปไม่ได้ ความเปลี่ยนแปลงจึงสวยงามดั่งงานศิลปะ... เพียงรู้จักและเข้าใจ ชีวิตคนไม่ได้โตขึ้น.... เพียงตั้งช่อ.... ดอกตูม.... เบ่งบานแล้วก็ร่วงโรยลงไป ไม่ใช่เพราะเติบโต.... แต่เพราะไม่สามารถคงอยู่ได้นานไม่ว่าจะสภาวะไหน เพียง เปลี่ยนแปลง มิใช่เติบโตหรือร่วงโรย
เมื่อยามเบ่งบาน.... ชีวิต ช่วงนั้นจะมีกลิ่น กลิ่น ที่ทำให้คิดถึง.... ยามเบ่งบานของชีวิตไม่ใช่ช่วงกลาง.... แต่กลับเบ่งบานในช่วงเริ่มต้น ความทรงจำสมัยเยาว์วัยของคนส่วนใหญ่.... ที่เบ่งบานมีกลิ่นได้ เพราะความสุขที่ เรียบง่าย เพียงได้ออกจากบ้านไปตลาดแค่นี้ก็ยิ้มหน้าบานตะไท.... ^^
ความทรงจำที่ทำให้เราคิดถึงอมยิ้มและหัวเราะ.... มักจะเป็นความสุขที่เกิดจากความ เรียบง่าย ความสุขที่ได้รับเพียงนั่งพร้อมหน้า... ทานลูกชิ้นข้างทาง โบกเรียกรถเข็นไอติม... บางทีไม่ทันต้องวิ่งไล่ตามรถไอติม ^^
ใครที่ปีนี้ทุกข์มากกว่าสุข... เพราะสุขหายากหรือเพราะความสุขมีเงื่อนไขมากมาย ส่วนใครมีสุขมากกว่าทุกข์... คุณแบ่งปันสุขที่มีให้คนอื่นได้รับแค่ไหน... ^^
ตัวผมเองปีนี้เป็นปีที่ดีอีกปี.... ปีนี้ผมได้พบคุณขวัญ..... ปีนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงเรื่องงานอีกครั้ง... ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมเขียนบล็อกทั้งปีแม้จะไม่ครบ 365 วัน... ปีนี้ผมเขียนบล็อกทั้งหมดเกือบ 350 บทความ
แต่ผมที่ผมได้จากบทความเกือบ 350.... ไม่ใช่บทความ ไม่ใช่ความคิด แต่เป็นความรัก.... และมิตรภาพดีๆจากเพื่อนๆที่นี่
บล็อกสำหรับผม.... ไม่ใช่ตัวหนังสือหรือบทความใดๆ แต่เป็นที่ๆเราแบ่งสุขและทุกข์ให้กับใครสักคนที่เราไม่รู้จักเพียงแวะเข้ามาทัก แม้เราจะไม่เคยเห็นหน้าและไม่รู้จักกัน มิตรภาพ ความรัก ความทรงจำดีๆบางครั้ง..... ไม่จำเป็นต้องสัมผัสได้ด้วยกายหรือประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่างเสมอไป เพียงใจเราที่เชื่อมถึงกันแบ่งปันเรื่องราวสุขทุกข์ด้วยความจริงใจ
ผมกลับไปอ่านคอมเม้นท์เก่าๆ อ่านบทความเก่าๆ.... เมื่อผมแก่ตัวลงคอมเม้นท์และบทความในปีนี้ทั้งปี... ผมรู้ว่าสิ่งนี้จะกลายเป็นเหมือนจักรยานที่อยู่หลังบ้านผม ที่นี่จะกลายเป็น กลิ่น ของความทรงจำของผม... ^^
ผมขอสวัสดีปีเก่าทุกๆท่านที่แวะเข้ามา...... ผมหวังว่าปีนี้ทั้งปีของทุกๆท่าน เมื่อวันข้างหน้าเรากลับมานึกถึง.... ขอให้เหมือนไวน์กลิ่นหอมรสล้ำค่า....
สวัสดีปีเก่าอีกครั้งครับ.... ^^
.........................................จากพระจันทร์ของขวัญ
Create Date : 30 ธันวาคม 2553 |
|
25 comments |
Last Update : 30 ธันวาคม 2553 7:29:13 น. |
Counter : 556 Pageviews. |
|
|
|
ปีนึงเขียนเกิน 350 บล้อก
ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้วครับ
ผมก็ตั้งใจจะเขียนให้ได้ 356 บล้อกนะครับ
แต่ไม่ถึงหรอกครับ
แค่เฉี่ยวๆเหมือนกัน