Bloggang.com : กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก : เมื่อครั้งไปเป็น… ทาส

เมื่อครั้งไปเป็น… ทาส

เมื่อตะกี๊ไปตอบกระทู้นึงในสวนลุมมา
เกี่ยวกับการงานที่แสนจะโหดหินทมิฬชาติ
เจอกระทู้นี้ไป… ความทรงจำครั้งสมัยไปเป็น “ทาส” ก็ผุดขึ้นมารำไร
เลยเขียนตอบไปซะยาวเหยียด
แต่… ไม่หนำใจ… เลยเก็บมาเล่าในนี้อีกรอบ

สมัยที่เรายังสาวใส เพิ่งออกจากรั้วมหาลัยได้ปีสองปี
ก็ใฝ่ฝันอยากทำงานสำนักพิมพ์มั่กๆ
และแล้วฝันก็เป็นจริง… เป็นสำนักพิมพ์ที่พิมพ์หนังสือเล่มโปรดเราซะด้วย

จะเหลือเหรอคะ… กระโดดเข้าใส่โดยพลัน

ถึงกะลาออกจากที่เก่าที่เงินเดือนดีมั่กๆ… พอดีอิ่มตัวด้วยล่ะค่ะ
และก็อุดมคติสูงอ่ะนะ… ยอมลดเงินเดือน… เพื่องานที่รัก (ทำไปด้าย)

แต่พอเข้าไปทำ โห… นี่มันโรงงานนรกชัดๆ

วันนึงจะมีตอกบัตร 4 ครั้งคือ ตอนเช้า-กลางวันทั้งก่อน-หลังกินข้าว-ตอนเย็น
มาสาย 3 ครั้งตัดเงิน 1 โอที
งานเลิก 18.00 น. แต่ใครออกเวลานี้… โดนเหล่ค่ะ
(เดือนๆ นึงเราได้ค่านั่งเล่นที่ออฟฟิศ (โอที) 2-3 พันเชียวนา)

ห้ามรับโทรศัพท์ส่วนตัวในออฟฟิศ… ถ้าเป็นสายออฟฟิศจะมีด่านสกรีน
ถ้าบอกว่าเพื่อนหรือญาติ… เขาจะตัดสาย ไม่โอนให้
ส่วนมือถือ… ใครใช้ให้เห็น มีเตือนค่ะ

งานเราต้องออกไปพบปะนักเขียนข้างนอกบ่อยๆ
แต่ว่า… เบิกค่ารถไม่ได้นะคะ
แล้วไปให้ไกลยังงัย ถ้าไม่ดึกดื่นมากนัก… ต้องกลับมาตอกบัตรค่ะ

แรกๆ ก็อึ้งๆ นะคะ… แต่พอดีสนุกกับตัวงาน
ก็.. ทนด้ายยย… ค่าาาาาา

แต่วันดีคืนดีเขาก็ให้เราไปช่วยส่วนเว็บไซต์
พอทำๆ ไป… เขามาบอกบก.ว่าจะย้ายเรามาทำเว็บไซต์เต็มตัวนะ
อย่าใช้เราทำงานต้นฉบับอีกล่ะ
เราก็อึ้งสิคะ…
ตอนสัมภาษณ์เข้ามา ก็รู้ว่าเราเลือกที่นี่เพราะอยากทำงานหนังสือ
ถึงกับยอมปรับเงื่อนไขโน่นนี่
แล้วมาทำงี้… มันหลอกกันนี่หว่า

ตอนนั้นยังเด็ก… ทิฐิสูง.. มุ่งเอาชนะค่ะ
เลยไม่ลาออก… อยู่กวนซ่งติงมันดีกว่า…

คือเจ้าของ (หรือเจ้านาย) เนี่ยค่อนข้างจะโปรดเราอ่ะค่ะ
เพราะว่าปลื้มสถาบันที่เราจบมา (อันนี้มารู้ทีหลัง… ดูความคิดเขานะ)

เราก็เริ่มไม่พูดกับเจ้านาย… ถามมาตอบไป
ทำงานด้วยใบหน้าเป็นซ่งติง
ไม่มีงาน… ไม่อยู่ทำโอค่ะ… เดินออกมันเฉยเลย

หุหุหุ… บรรยากาศมาคุได้ไม่นาน
ฝ่ายบุคคลก็เรียกเราไปพบ… แล้วให้ออก
โดยบอกว่าจะออกวันไหนก็ได้ แต่จะให้เงินเดือนเต็มเดือน แล้วก็ชดเชยให้อีก 1 เดือน
ตอนนั้นเพิ่งทำงานได้แค่ 7-8 เดือนเองค่ะ… ได้แค่นี้พอใจแล้ว

ตอนนั้นยอมรับว่า… สะจายยยยยยยมั่กๆ
แต่ตอนนี้นึกย้อนกลับไป… ไมเรางี่เง่ายังงี้นะ
ไม่รู้เหรอว่าไอ้ช่วงที่กวนซ่งติงเขาเนี่ย… เราเองก็ใช่ว่าจะมีความสุข
แต่ตอนนั้นยังเด็กอ่ะค่ะ Y_Y

เราว่าเราอึดนะ
งานหนักไม่ว่าไม่เกี่ยง… สู้อยู่แล้ว... ถึงไหนถึงกัน
แต่ขอความสบายใจด้วยเถอะ... ม่ายงั้นมันบั่นทอนจิตใจอ่ะค่ะ

Create Date : 22 มกราคม 2548

Last Update : 22 มกราคม 2548 2:11:11 น.

25 comments

Counter : 469 Pageviews.

แวะมาเยี่ยมค่ะ เหนจะจริงอ่ะ อยู่ที่ไหนไม่สบายใจแล้วมันบั่นทอนจิตใจจริงๆ เราเลยเปลี่ยนงานเปนว่าเล่นเหมือนกัน อิอิ

โดย: prncess

วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:8:21:46 น.

เปลี่ยนงานในช่วงแรกๆของชีวิตการทำงาน
เรื่องปกติมากครับ
ว่าแต่ว่างานปัจจุบัน ทำมากี่ปีแล้วล่ะ

โดย: หน้ากากเสือ IP: 203.150.217.111 วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:11:16:54 น.

- - - เข้าตำรา.. - - -
คับที่อยู่ได้.. คับใจอยู่ยาก..
..

ว่าแต่.. กางเกงที่คับหน่ะ.. หายคับหรือยัง??
( ลดความอวบไปถึงไหนละคะเนี่ย?? หุๆ )

++ King of Alan's blog ++

โดย: King of Alan วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:11:31:39 น.

อดทน....กวงซ่งติง นานมากนะคะ

นับถือ ๆ

โดย: มีอมยิ้ม

วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:13:34:37 น.

ได้ทำงานที่ชอบนี่ดีจริงๆ เลยนะ

บางทีคนเรายอมเป็นทาสอยู่ได้นานเหมือนกันนะ
เพราะความรักนี่แหละเนอะ

โดย: วรา (แฟนไท

) วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:14:19:22 น.

มาเยี่ยมค่ะ

โดย: รักดี

วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:14:42:12 น.

อ่านะ สะจายดีจัง .. แต่ก็ยังดีนะฮะ ที่มีงานให้เลือกทำตั้งเยอะอ่า ..

ผมเรียนจบไปคงตกงาน สักพักใหญ่ๆ อิอิ
ยังไม่มีโอกาสไปกวงซ่งติงคาย ..

เ ด็ ก ช า ย หั ว ห อ ม

โดย: เด็กชายหัวหอม

วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:20:59:47 น.

^
^
กรี๊ดดดดดด ชอบเรื่องนี้มั่กๆ

โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก

วันที่: 22 มกราคม 2548 เวลา:21:32:53 น.

ผมยังเรียนไม่จบซะทีแฮะ

โดย: _Vinjard_

วันที่: 23 มกราคม 2548 เวลา:0:24:22 น.

เรียนรู้เร็วนะยะ มีไอคอนดุ๊กดิ๊ก มาปรากฎ

โดย: minnie the mouse

วันที่: 23 มกราคม 2548 เวลา:4:29:35 น.

> - - - >เล่นง่ายนะยะ... เขียนทีเดียว โพสต์มันซะทั่ว <- - - -<

แน่นอนแก...มันต้องใช้สื่อในมือให้เต็มที่น่ะ...อิอิ

โดย: minnie the mouse IP: 202.142.193.16 วันที่: 23 มกราคม 2548 เวลา:12:33:06 น.

ขะหวับแวะมาทักทายนะครับ

ช่วงนี้ อากาศ หนาว ดูแล สุขภาพ ด้วย นะครับ

สิริสุขะเกษมสุม
จงงง จงงง จงหลงทางเข้าไป Blog ข้าเจ้า ณ บัดเด๋วนี้

+++:ฤ สรวงพิโรธ:+++
BlogGang....ของบอกอกูรู นะคร้าบ

โดย: บอกอกูรู

วันที่: 23 มกราคม 2548 เวลา:12:42:25 น.

~ เล่าได้อารมณ์มากๆ ค่ะ อิอิ ~

เธออยู่ไหนในคืนเหน็บหนาว
รู้ไหมมีใครคิดถึงกัน

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 23 มกราคม 2548 เวลา:17:38:04 น.

สะใจกว่าผมอีกอ่ะ

ตอนผมจะออกจากที่เก่า ก็พอดีไม่มีงานแหละครับ

ก็เลยนั่งเล่น Pantip ไปเรื่อยๆ

อยู่ๆ เจ้านายก็เรียกไปบอกว่า ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว

จะกลับไปอยู่ที่บ้านก็ได้นะ ไม่ต้องมาทำงานหรอก

สงสัยจะกลัวเปลืองแอร์

โดย: Marvellous Boy

วันที่: 23 มกราคม 2548 เวลา:21:59:54 น.

อุดมการณ์เดียวกันเลย ขอให้ได้ทำงานอย่างที่ใจรัก
งานหนักแค่ไหนก็ไม่หวั่น เงินเดือนไม่มาก ขอแค่พออยู่ได้

ตอนนี้เริ่มเหล่ๆ เพื่อนแล้วอ่ะครับ
แบบว่าเงินเดือนเพื่อนๆ แซงเราไป 5 เท่าขึ้นกันหมดแล้ว
ยังชั่งใจอยู่ว่า จะไปหรืออยู่ดีหลังจากรับโบนัสเมษานี้ อิอิ

ห้ามคลิก

โดย: มังกรสยาม

วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:1:45:21 น.

แวะมาเยี่ยมจ้า

สะใจจริงๆด้วย นรกมาก เพราะงี้แหละถึงเกลียดงานประจำ ซิกๆ

Naragade's Blog

โดย: นราเกตต์

วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:4:55:50 น.

มาลงชื่อแล้วนะคะ ที่จริงมาอ่านหลายทีแล้วล่ะค่ะ
แต่ความที่เปิ่น เชย และ ฯลฯ

เอาเป็นว่าวันนี้มาเยี่ยม เนอะ

นี่พยายามจำทำของตัวเอง แต่เหนื่อยแล้วค่ะ
ได้แบบจืดชืด ขี้เกียจอ่านลูกเล่น อิอิ

เจอนัลกองสุมเลย
แล้วจะแวะมานะคะ

โดย: รัม (Poison_Rose

) วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:8:33:18 น.

ไปทเยวไหนเนี่ย

ยะฮู อยู่ไหมเอ่ย

โดย: แฟนไท IP: 202.133.176.95 วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:13:44:02 น.

เพิ่งเจออะไรเคืองๆเกี่ยวกับงานมาพอดิบพอดี วันนี้รับจ๊อบมาหนึ่งจ๊อบ นัด 10 โมง เราหรือก็ไปตรงเวลา แต่เค้ามากันซะเกือบเที่ยง แถมติดนู่นติดนี่ให้รอถึงบ่ายสามแน่ะ -_-" ถ้าไม่อาศัยว่าใจรักปุ๊กคงกลับบ้านแน่ๆเลยอ่ะค่ะ เคืองยิ่งนัก

ตอนนี้แฮปปี้กับงานแล้วก็ดีใจด้วยนะคะ ^_^

โดย: Hobbit (Hobbit

) วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:22:05:04 น.

อีกไม่นาน ผมก็ต้องเข้าสู่วัยทำงาน
ถึงเวลานั้น จะมาเล่าสู่กันฟังนะค๊าบ พี่สาว

โดย: เจ้า ก.ไก่ ประกายกาโม่

วันที่: 24 มกราคม 2548 เวลา:22:29:25 น.

นิสัยคนไทยก็งี้แหร่ะ
แบบว่าเข้าตรงออกตรงมันผิดตรงไหนฟร๊ะ
จะมาแหล่ตรูกันทำไม
บอกตรง ๆ ไม่เคยสนใจเลยจริง ๆ เต็มที่ก็ลาออก
ยอมอดตายดีกว่าอึดอัดใจแบบนี้ไม่ไหว
ตอนนี้เลยต้องมาวิจัยฝุ่นจนทุกวันนี้
เริ่ม ๆ จะอดตายแล้วเหมือนกัน
เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก
ยังอุตส่าห์อารมณ์ดีได้น๊ะนั่น

อย่าไปท้อฮะ...อย่าไปท้อ
ใครที่อกหักมาพักบ้านนี้

โดย: นางมารร้าย

วันที่: 25 มกราคม 2548 เวลา:1:11:03 น.