๑ ละคร ๑ ข่าว... บอกให้รู้ว่าเราโชคดีแค่ไหน
สัปดาห์ที่ผ่านมารู้สึกเหนื่อยๆ ล้าๆ กับอารมณ์ของผู้คนที่ต้องทำงานร่วมกัน จนแอบคิดในใจว่า "ทำไมชีวิตฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ"
แต่ช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมามีเวลานั่งดูซีรี่ส์ญี่ปุ่นที่เพื่อนส่งมาให้ เรื่อง... "1 Litre of Tears" ละครที่สร้างจากบันทึกของเด็กสาวคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับโรคร้ายเมื่อวัย ๑๕ ปี โรคที่เซลล์สมองส่วนหลังจะค่อยๆ หดตัวและหายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้การเคลื่อนไหวและการพูดของเธอค่อยๆ เสื่อมลง ต่อไปนี้คือการสปอยล์... (จะว่าไปก็ไม่เชิงสปอยล์หรอกค่ะ เพราะมันบอกไว้ตั้งแต่ตอนเปิดเรื่องเลย ^^") ... ... เธอเริ่มหกล้มบ่อยๆ... คีบอาหารผิดๆ ถูกๆ... เดินลำบาก ต่อมาต้องนั่งรถเข็น... เริ่มออกเสียงพูดและเขียนหนังสือได้อย่างยากลำบาก จนกระทั่งต้องนอนอยู่บนเตียง... พูดแทบไม่ได้ และขยับอวัยวะใดๆ ไม่ได้เลย ที่เลวร้ายคือ... สมองส่วนคิดและรับรู้ต่างๆ ของเธอยังคงทำงานเป็นปกติ!!!
แต่ตลอดเวลาที่ต้องเผชิญกับโรคบ้าๆ นี้... เด็กหญิงคนนี้ไม่เคยท้อถอย เธอพยายามปรับชีวิตเพื่อจะอยู่กับโรคร้ายนี้ให้ได้... และเป็นภาระกับคนอื่นให้น้อยที่สุด เจ๋งมาก
จบการสปอยล์แต่เพียงเท่านี้...
ดูซีรี่ส์จบ... ก็เปิดเจอข่าวระเบิดในจังหวัดชายแดนใต้เมื่อวันอาทิตย์ วันดีๆ ของชาวไทยเชื้อสายจีนที่ทุกคนออกมาเที่ยว มาสังสรรค์ใช้แต๊ะเอีย แต่หลายคนกลับต้องมาบาดเจ็บ... เสียชีวิต... และสูญเสียคนที่ตนรักไปอย่างไม่คาดฝัน
ตอกย้ำให้รับรู้ชะตากรรมของเพื่อนร่วมสังคมที่อยู่ห่างจากเราไปไม่กี่ร้อยกิโลเมตร แต่ชีวิตของเขาเหล่านั้นช่างต่างกับเราเหลือเกิน
หนึ่งละครกับหนึ่งเหตุการณ์จริง ทำให้มองเห็นว่า... ไม่ใช่แต่เราที่มีปัญหา ไม่นับว่า... ปัญหาของเรามันช่างเล็กจ้อยเหลือเกิน เมื่อเทียบกับชีวิตของเด็กญี่ปุ่นคนนั้น... และชะตากรรมของชาวใต้ในบ้านเรา
เมื่อเราโชคดีขนาดนี้... เจอแมลง วัชพืช และฝุ่นผงบ้างจะเป็นไรไป
ขอให้กำลังใจชาวใต้ทุกคน และหวังว่าปัญหาต่างๆ จะมีทางคลี่คลายในเร็ววันนะคะ
Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
16 comments |
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2550 14:48:52 น. |
Counter : 460 Pageviews. |
|
|
|