พักนี้ คนรอบตัวมีแต่ พูด ว่า "โลกจะถล่มแล้ว" "เดี๋ยวก็ตายแล้ว"
จริง ๆ ไม่ใช่ค่เพียงคนรอบรอบข้างหรอก เราเองก็พูดกับที่บ้านบ่อย ๆ เหมือนกัน บางทีเวลาเอ่ยแบบนี้ออกไป ก็กลัวบ้างเหมือนกัน แต่บางทีก็เหมือนเตือนสติให้คนรอบตัว ตระหนักว่าไม่ให้ใช้ชีวิตประมาท
ให้ทำดีใส่กันเอาไว้ ก่อนที่จะไม่ได้ทำ แต่ก็มีบางคนที่พอพูดประโยคนี้แล้วก็คิดได้ว่าให้รีบทำสิ่งที่ตัวเองต้องการ อยากมีแฟนสักร้อยคนก็รีบทำ
เข้าเรื่องดีกว่า ที่บ่นว่าอย่างนี้ เพราะช่วงนี้ คนใกล้ตัวทำให้รู้สึกว่า
ถ้าพรุ่งนี้โลกจะแตก พรุ่งนี้เราจะจากกัน เนี่ยเหรอสิ่งที่เธอให้ฉัน เต็มที่แล้วใช่มั๊ย ใส่ใจและดูแลกันเท่านี้พอใช่หรือไม่ รู้ก็รู้อะนะว่าเธอไม่มีเวลา ทั้งงาน ทั้งเรียน ทั้งที่บ้าน ทั้งเพื่อน แต่ไม่มีฉันซักเท่าไหร่ ยอกรับว่าเธอพยายามแบ่งเวลามาให้ฉัน แต่ฉันกลับไม่ค่อยรู้สึกถึงมันซักเท่าไหร่เลย
เหมือนลมปลิวผ่านผิวหนังอะ
นี่ยังดีนะที่ฉันพยายามไม่คิดมาก ถ้าเป็นแต่ก่อนที่ยังคิดมาก ยังคบกันใหม่ ๆ ฉันคงเศร้ากว่านี้
บางทีก็คิดว่า ก็ถ้าไอ้คนที่มีอยู่เขาไม่ใส่ใจกันนักก็ หันมาใส่ใจตัวเอง อยู่คนเดียวก็แล้วกันวะ จะได้ไม่ต้องมีความหวังเล็ก ๆ ในใจว่าเค้าจะมาใยดี เพราะมันเศร้า หรือมันเป็นเราไปชอบเค้าก่อนเนี่ย เลยต้องเป็นแบบนี้
หรือทางที่ดีฉันคงต้องไปหากิจกรรมอะไรทำเพื่อจะได้ยุ่งเหมือนกันจะได้ไม่ต้องมานั่งสนใจว่าเค้าจะสนใจเรามั๊ย เค้าจะโทรหาหรือปล่าว
เฮ้ย ถ้าพรุ่งนี้โลกจะแตกแล้วมีแค่นี้ ทำเหมือนมีพรุ่งนี้ทุกวันแบบนี้ ฉันมันคงไม่ได้มีอะไรให้น่าห่วงเลยใช่มะคะคะคะคะคคะคะคะ อีกอย่างถ้าไม่มีฉันก็จะได้ทำอะไรตามใจได้มากกว่านี้
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
