มารยาทแบบไทยๆๆ ใช้ไม่ได้ที่นี่นะ!!....
ชีวิตนี้...เฮ้อ....ล้วนมีเรื่องให้เรียนรู้มากมาย... เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ ๔ กรกฎาคม ๒๐๐๗ อันเป็นวันชาติของอเมริกา เราไปอยู่ที่นู่นได้หย่อนไป ๑๓ วันก็เรียกได้ว่าครบปีค่ะ แต่นี่...จะเป็นปาร์ตี้วันชาติอเมริกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราจะจดจำมิรู้ลืม...ตามดิชั้นมาเลยค่ะ คุณผู้โชม เรื่องมีอยู่ว่า... วันชาติจัดเป็นวันหยุดให้ทุกคนได้เฉลิมฉลองในเอกราชอธิปไตยและดูพลุดอกไม้ไฟกัน (อิชั้นขอยืนยันว่าพลุดอกไม้ไฟที่แอลเอนั้น มันไม่อลังการงานสร้างเหมือนของพวกเราชาวไทยในวันงานในหลวงเฉลิมฉลองการครองราชย์ซักนิด ยังจำพลุของไซโก้บริษัทญี่ปุ่นที่ทำเป็นรูปโดราเอมอนกันได้มั้ยคะ..สุดยอดเจงๆ ทั้งสูง..ทั้งสวย แต่ของฝรั่งนั้นเรียกว่าธรรมดามาก...เข้เข้ก็ว่าได้ และความสูงเท่าต้นมะพร้าว ไม่ก็แค่ตึกสองชั้น) วันนี้เรา (คุณอาและดิฮั้น) ได้รับเชิญไปงานปาร์ตี้แบบสบายๆที่บ้านเพื่อนอาคนหนึ่งชื่อ Nancy สาวสวยอเมริกันวัยห้าสิบ ซึ่งอยู่ในละแวกบ้านเดียวกับพวกเรา Nancy เชิญชวนว่า "ที่บ้านชั้นมีระเบียงที่นั่งชมพลุไฟได้เห็นชัดไปถึงสามชายหาด ทั้งที่ Redondo Beach, Hermosa Beach และ Manhattan Beach ต้องมากันให้ได้นะ" พวกเราทั้งสองคนจึงพาเหรดไปที่บ้านแนนซี่ และไม่ลืมติดไม้ติดมือไอศครีม,เชอรรี่และมะม่วงไปฝากเค้าด้วย ปาร์ตี้วันนั้นมีคนไม่มากนัก ล้วนเป็นเพื่อนก๊วนตีแบดมินตันของอาเราทั้งสิ้น รวมทั้งหมดแค่ ๖ คน เหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี จนกระทั่ง...ทุกคนกินอาหารเสร็จสรรพ อาเราบอกให้เอาจานไปเก็บและล้างให้เค้าด้วย และปอกมะม่วงมาให้เพื่อนๆอากิน ไอ้ดิชั้นก็ทำตามทุกอย่างแบบว่านอนสอนง่าย ปอกมะม่วงเสร็จ แล้วมาล้างจานทั้งหมด ทายสิคะ เกิดอะไรขึ้น!! ฟังดูทุกอย่างก็น่าจะเรียบร้อยดีใช่ม้า...ถูกต้องค่ะ ถ้าเรื่องเหล่านี้ทั้งหมดเกิดขึ้นที่บ้านเรา... . . . แต่....นี่มันอเมริกา!!! ที่บ้าน NANCY สาวชาวอเมริกัน!!! (-_-'') งานเข้าชุดใหญ่เลยค่ะ ระหว่างที่ดิชั้นกะลังล้างจานนั้นเอง... และนี่คือบทสนทนาที่ทำเอาดิชั้นแทบสิ้นสติ!!! แนนซี่ - "นี่ ทำตัวตามสบายเถอะ ไม่ต้องล้างจานหรอก ออกไปดูพลุไฟได้แล้วจ้ะ" โอ - "ไม่เป็นไรค่ะ นิดหน่อยเอง อีกอย่างที่บ้านเมืองชั้นเวลาเลิกปาร์ตี้แล้วก็ต้องช่วยกันเก็บล้างแบบเนี้ยแหละ ไม่มีปัญหาค่ะ" แนนซี่ - "แต่นี่ไม่ใช่เมืองไทยนะจ้ะ และหนูก็เป็นแขกของชั้นด้วย และสิ่งที่หนูทำอยู่เนี่ยก็เหมือนเป็นการ "ดูถูก"ชั้น..." โอ - "!!!!!!!!'' ( O_o ) คือ...เอิ่ม...ป้าแนนซี่แกพูดได้หวานซ่อนเปรี้ยวแมกกกค่ะ... น้ำเสียงราบ...เรียบไม่มีมะเทิ่ง แต่เราตกใจอย่างที่สุดอ่ะ... เพราะเรา-เค้าไม่ได้สนิทกันพอจะพูดตรงได้ขนาดนี้นะ อ่ะ...เอาเสียงซาวด์แทร็คไปฟังซ้ำอีกทีละกัน ก้องอยู่ในบ้องหูเดี๊ยนมากๆค่ะ หลอนเหมือนใครมาเปิดเทปวนไปมา... Nancy : "But it's NOT in our culture because you are my guest and what you are doing..it's kind of INSULTING to me". หลังจากได้สติกลับคืนมา เราต้องรีบขอโทษขอโพยพี่แกเป็นคำรบใหญ่ และรีบมุดหัวหายตัวไปสิงสถิตแถวระเบียง งุด งุด....หาทำเลเหมาะๆเพื่อเอาศีรษะโหม่งพื้นด้านล่าง ...แว๊กกกกก..ไม่ใช่ละ.... ก็ไปดูพลุไฟตามที่ป้าแกแนะนำค่ะ นาทีที่เราเดินออกมาจากบ้านแนนซี่เมื่อปาร์ตี้เลิกนั้นเอง ความสว่างวาบก็บังเกิดขึ้นในสมองจ้อยๆ
เมื่อสายตาเรามองไปยังบริเวณครัวและซิงค์ล้างจานต้นเหตุนั้นอีกครั้ง
โอ้ว...เข้าใจล่ะ ว่าทำไมแนนซี่ถึงไม่อยากให้เราล้างจานให้เพราะ... ๑. เป็นธรรมเนียมเค้าว่าเมื่อเรามาเป็นแขก หน้าที่ต้อบรับขับสู้ทุกอย่างตกเป็นของเจ้าของบ้านที่จะได้โชว์ฝีมือเต็มที่ ๒. ...เค้ามีเครื่องล้างจาน...!!!! เด่อเอ้ย
Free TextEditor
เอาสะโพกสวยๆอวบๆมาฝาก
"เมื่อกี้ใครแอบดูบ้านท้ายผม ยกมือขึ้น!!"
แมวพันธุ์ผสม...ผสมกระดองทรงตะกร้าซักผ้า
"ประทานโทษ จะถ่ายไปหาสวรรค์วิมานอะไรนักหนาครับพี่โน้ง"...แมวทำหน้าเซ็ง(ก็เป็นนะ)
"...กลั้นใจตายดีกว่า..."
อร้ายยย...อย่าเพิ่งรีบโทรหามูลนิธิป้องกันการทารุณกรรมสัตว์นะคะ นี่เป็นท่านอนแบบแมวๆ ของบ้านเดี๊ยนเองค่า คงนึกว่าตัวเองหายใจได้ทางผิวหนัง
ทายสิ...อะไรอยู่ในตู้เสื้อผ้า??? ใครเห็นแล้วรีบกดปุ่มไฟ ตอบมาเลยค่ะ!!
เอ้า..มาดูเฉลยกัน ใครทายถูกบ้าง ขอบตาขาวๆเห็นกันมั้ยคะ
Create Date : 04 มีนาคม 2552 |
|
46 comments |
Last Update : 4 มีนาคม 2552 17:51:41 น. |
Counter : 1022 Pageviews. |
|
|
|
มิซั๊บว่า.....แมววววว หรือ อะไรครับนั่น.......
ทำไมมันช่าง Bigggggg!!! and เบ้อออเหิ่มขนาด!!
ครับ เค้ามีเครื่องล้างจานนนนน!!
อีกอย่างเค้าคงอยากถามเราต่อด้วยว่า บ้านแกมีป่าว!!!!!