|
|
10-เมื่อแทกซี่ถูกโกง
เรื่องเล่า แทกซี่นิวยอร์ก 7
ตอน เมื่อแทกซี่ถูกโกง
เรื่องเล่า แทกซี่นิวยอร์ก.... ตอน เมื่อผมถูกโกง... ทำไงอะ... เรื่องนี้แสบมากๆ ..ผมได้เคยเล่าไปแล้วนะครับว่า... กลโกงของแทกซี่นิวยอร์กนี่ มันมีแบบไหนบ้างครับ ที่คนขับตัวแสบมันจะหาทางโกงผู้โดยสารได้มันฟันได้มันจะฟัน .. ก็ส่วนมากที่เป็นเหยื่อ เป็นพวกทัวริสท์ทั้งจากนอกและในเมกาเอง จนเป็นที่กล่าวขวัญ และขึ้นชื่อในทางลบ จากคนที่ได้รับฟังและคนที่ไม่เคยนั่งแทกซี่นิวยอร์ก.. .. แต่วันนี้ผมจะเล่าให้ฟังถึงเรื่องเมื่อแทกซี่ถูกโกงบ้าง มีด้วยหรือ ใครๆ ก็รู้ว่า คนจะขับแทกซี่ได้นะ ต้องเป็นคนที่รียกว่า TOUGH พอสมควร ต้องมีไรที่เป็นแบบ ห่ามๆ ทรามๆนิดๆด้วย กล้าเสียงดัง หน้าด้าน ด่าคำหยาบเป็นโวยวายเป็น และที่สำคัญต้องอ่านคนออกรอบรู้ถึงสภาพรอบตัว ทั้งผู้คนและเหตุการณ์ คนที่โกงแทกซี่ได้นี่ ก็ผู้โดยสารนี่แหละ คุณสมบัติก็มีแบบเดียวกับคนขับแทกซี่ การโกงมีตั้งแต่ หน้าด้านวิ่งลงจากรถเฉยๆ เพราะพวกนี้รู้ว่าคนขับจะไม่วิ่งหรอก ไม่คุ้มกับการเสี่ยง บางลูกค้าก็เบี้ยวแกล้งทำเสียงดัง โวยวายว่าแทกซี่โกงมีเตอร์ จาก ZAPPER ให้มีเตอร์หมุนเร็ว ต้องคอยให้ตำรวจมารับทราบ แล้วถือโอกาสหายตัวไป บางทีทำเป็นให้ไปรับเพื่อนที่จุดหนึ่ง แล้วลงหายไปไม่กลับมาจ่ายเงิน สำหรับผมตอนที่ขับใหม่ๆ ก็โดนเกือบทุกวันอะนะ เพราะขาดประสบการณ์ อ่านคนไม่ออก เชื่อใจคนที่ แต่งตัวดีพูดจาดี แต่แม่งเบี้ยวเฉย หรือบางทีก็ไว้ใจแม้ ไอ้พวกวัยรุ่นไอ้มืดไอ้โก้ แล้วอีกอย่างผมขี้หยวนด้วยนะ คิดว่าช่างแม่งมรึง ไม่กี่ตังค์ ไม่คุ้มกับการไปเสี่ยงตามมันไป ผมเกลียดมากกับเรื่องโกงๆ ของคน ตั้งแต่ตอนอยู่ไทยแลนด์แดนคอรัปชั่นแล้วละ เกลียดพวกเจ้าหน้าที่หรือราชการที่ฉ้อฉล กินบ้านโกงเมือง พอมาอยู่นี่ก็พยายามไม่ทำไรที่ผิดกฎหมาย ไม่อยากทำไรที่เป็นทริก เพื่อให้ตัวเองมีแต่ได้รับเล็กรับน้อย ไม่อยากเห็นแก่ได้อย่างเดียว ก็เล่นแบบตรงไปตรงมา เคารพกฎหมาย แบบพลเมืองดีคนหนึ่งอะนะ และเมื่อผมได้มาขับแทกซี่ ก็ตั้งใจจะเป็นคนขับที่ดี ไม่ตามไอ้พวกขี้โกงพันนั้น ไม่เคยคิดเอาเปรียบ หรือหาทางโกงผู้โดยสาร บางทีก็ทำใจดี ขี้หยวนเสียอีก หากเจอผู้โดยสารที่เห็นว่านิสัยดี บางคนบอกตรงๆ มีเงินไม่พอก็โอเค ไปส่งให้ ก็เรียกว่าขับฟรีก็หลายครั้งเมียผมยังบ่นเลย หากตอนผมมาเล่าเรื่องเจอะเจอคนดีๆ แล้วให้นั่งฟรีๆ แกว่าไม่รู้จะขับทำไม เหนื่อยเปล่า ผมก็ว่า น่าไม่ทุกวันหรอก ช่วยได้ช่วยไปเถอะ
เอ้อ เรื่องใจดีใจถึงของผมนี่ ก็อยากอวดเหมือนกันนะ ว่าผมเป็นแบบนั้นจริงๆ เอาสักเรื่องนะ ก่อนเจอกับเรื่องที่คนดีๆ อย่างผม( ฮา ฮา ฮา) ถูกคนไม่ดีโกงเอา โถน่าสงสารอะนิ.............คือวันหนึ่งนะ ผมรับคนจากสนามบิน KENNEDY เป็นคนไทยด้วยละ อือม์ เรื่องได้เจอคนไทยที่เพิ่ง เดินทางมา ท่าทางไม่ค่อยรู้เรื่อง ผิดถิ่นแปลกที่นี่ ผมจะหาทาง หรืออาสา ถามไถ่เลยละ เพราะผมเข้าใจถึงความกลัว กังวลกับสภาพใหม่ๆ กลัวไปไม่ถูกหรือหลงทางกับจุดหมาย ผมคิดถึงตอนที่ผมมาถึงนี่วันแรกได้ดีครับ โอย กลัวไปหมด ภาษาก็ไม่กระดิก ฟังไม่ออกเหมือนหลงฝูงมาอยู่กับเขานะครับน้องคนไทยนั่นพอรู้ว่าผมเป็นคนไทย ท่าทางแกดีใจนะครับ แบบยกมือไหว้สวัสดีผมเลยอะ เออ เด็กนี่นิสัยดีนีหว่า แกบอกเป็นนักศึกษามาเรียนต่อ ไม่เคยมาเมกาก่อนเลย แกจะไปเข้าแคมปัสที่ COLLEGE ซึ่งอยู่ไกลถึง LONG ISLAND ในเขต NASSAU COUNTY ผมก็บอกแกครับพร้อมทั้งให้แกดูหนังสือคู่มือแทกซี่ ว่าผมต้องชาร์ชค่าโดยสารมีเตอร์สองเท่านะ เมื่อออกนอกเขต NEW YOTK CITY ก็คงรวมแล้วประมาณ 40-45 เหรียญนะ แกคำนวน เอา 25 คูณ คือค่าเงินสมัยนั้นนะครับ แล้วบอก โห พี่ตั้งพันกว่าบาทเชียวหรือ แต่น้องนั่นก็ตกลงไปนะ ตอนนั่งรถมาแกก็คุยให้ฟัง บอกเป็นเด็กต่างจังหวัด พ่อแม่อยากให้มีอนาคตดี เลยหาเงินได้ก้อนหนึ่ง ส่งลูกมาเรียน การพูดการจาน้องคนนี้มีสัมมาคารวะดี เหมือนผ่านการอบนมจากครอบครัวที่ดีนะครับ แต่แกก็คงเหมือนไม่เชื่อใจผมนะ คงกลัวว่าผมจะหลอกโกงเงิน อาจได้รับข่าวด้านลบมาก่อนเรื่องแทกซี่นิวยอร์ก ก็ได้ เอาเถอะ น้องเอ้ย พี่เข้าใจนะ เมื่อถึงจุดหมาย วันนั้น COLLEGE ปิดทำการเพราะเป็นวันอาทิตย์ ผมยังไม่ยกกระเป๋าสองใบ ที่หนักมากๆ ลงก่อนนะ ล็อกรถไว้ แล้วทำเหมือนเป็น GAURDIAN หรือผู้ปกครองมาส่งลูกเข้าเรียนนะครับ พาแกเดินติดต่อสอบถาม ไปตามตึกต่างๆ กว่าจะแกจะเข้า ดอร์มได้ ก็เสียเวลาเกินชั่วโมงเลยละ แล้วผมก็ต้องช่วยแกขนกระเป๋าแสนหนัก เดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง พอเข้าห้องก็ช่วยสำรวจความเรียบร้อย โทรไปบอกเจ้าหน้าที่ บอกขาดหลอดไฟที่โต๊ะเขียนหนังสือ พอทุกอย่างโอเคเสร็จหมดเรียบร้อย น้องนั่นยกมือไหว้ผม บอกขอบคุณผม แล้วยื่นแบงค์ร้อยเหรียญให้ผม บอกพี่รับไว้ร้อยเลยนะ พี่เสียเวลามาช่วยผม เออ ไอ้น้องนี่ ใจมันถึงหวะ ผมชอบครับ คนมีน้ำใจตอบคนแบบนี้ เลยคิดว่าหากเขาใจถึง เราต้องให้ถึงกว่า ผมเลยบอกน้องนั้นว่า พี่ยินดีช่วยนะน้อง เก็บเงินไว้เถอะ ขอให้ตั้งใจเรียน จบแล้วไปเป็นคนดีช่วยที่บ้านเรานะ ขอให้จำเริญๆนะน้อง ผมเห็นแววตาแก ที่ยกมือไหว้ผมอีกที อ่านได้ชัดว่า แกซึ้งกับที่ผมช่วยแก มีน้ำตาคลอนะ แกมาจดชื่อผมจากใบขับขี่ ที่ติดไว้ในรถด้านหน้า ยกมือไหว้ผมอีกครั้ง
แล้วผมก็บอกลาแกกลับ ขณะขับรถกลับผมรู้สึกปิติในใจนะ ไม่รู้สึกเสียดายหรือคิดถึงเรื่องเงินเลยครับและ ก็ไม่ได้คิดถึงผลบุญทานบุญคุณที่ได้ทำไรหรอกครับ แต่เมื่อสิ่งที่ทำ มีค่ากับจิตใจเองและคนที่รับที่เราช่วย ก็เป็นคนดีอีกเลย บางครั้งก็ภูมิใจตัวเองได้ลงเหมือนกันนิเรา จะว่าผมชมตัวเองบ้าง เรื่องอย่างนี้ ผมก็ยอมรับครับ.................................................................................................
หุหุหุ จบเรื่องสิ่งดีๆ แล้วมาฟังเรื่อง คนโกง ที่มาโกงคนดีๆ อย่างผม ( ฮาฮา ) บ้างนะ เอาเลยนะ.....................................................
คืนนั้น หน้าร้อน สักสองทุ่มกว่าๆนะ รู้สึกว่า ทำไมคืนนี้มันเงียบๆ ไปนะ SLOWBUSINESS มากเลยอะ ผมขับรถเปล่าขึ้นลง UPTOWN -DOWNTOWN ไม่มีคนเรียกนานแล้วนะ แล้วพอถึงถนน 63 ตัดกับ MADISON AVENUE เออ มีคนหนึ่งนะโบกแทกซี่ ผมจอดรับ ผู้ชายวัยสักยี่สิบกว่าๆ ขึ้นรถมาแล้ว ทักผมก่อนเลย HOWDY สำเนียงออกทาง WESTนะ บอกให้ไปส่งที่โรงแรม WALDORF ASTORIA ผมก็กดมีเตอร์ ขับไปโรงแรมนั่น
.........................................................................
****ขอกล่าวนอกเรื่อง ถึงโรงแรม WALDORF สักนิดครับ คือโรงแรมนี้ นับเป็น
LANDMARK แห่งหนึ่งของนิวยอร์ก ในหลวงและสมเด็จพระบรมราชินีนาถของไทยเราก็ได้ทรงประทับที่โรงแรมนี้ เมื่อครั้งสองพระองค์(และพระราชโอรส กับ พระราชธิดา) เสด็จประภาสอเมริกาอย่างเป็นทางการ ประมาณปีพ.ศ2502
พอถึงวันที่ 5 ธันวาคมของทุกปี แม้จนปัจจุบันนี้ เขาจะปักธงชาติไทยที่หน้าตึกส่วนบนของโรงแรม ก็วันพระราชสมภพในหลวงเราไงละครับ คือโรงแรมเขาถือเป็นเกียรติอย่างสูง ที่ได้ถวายการต้อนรับพระประมุขของประเทศและบุคคลสำคัญอื่นๆ ของโลกครับ *****
........................................................................................................
เอ้า มาเล่าต่อนะ ขณะที่นั่งมาในรถ ชายผู้โดยสาร ก็ถามผมว่า อยากได้ GOOD TRIP AND GOOD TIP ไหมละ ผมก็ถามกลับว่า แบบไหนละยู ไอ้หมอนั่น ( เรียกอย่างนี้ดีกว่านะ) ก็บอกว่าส่งมันที่โรงแรม มันไปเอากระเป๋า แล้วไปสนามบิน เอากระเป๋าไปส่งให้เพื่อนและจะนั่งกลับมาโรงแรมอีก ดีไหมละ ง่ายๆ ไปกลับบวกกู้ดทิป ผมก็เห็นว่า คืนนี้ธุรกิจไม่ดีเท่าไร ไปแบบง่ายๆ นี้ดีกว่า ได้เงินแล้วกลับบ้านนอนเลยจึงตอบตกลง โอ้เข่ เมื่อถึงโรงแรมผมจอดรถคอยมันโดยไม่ต้องปิดมีเตอร์ ระหว่างนั้นผมลงไปคุยกับ DOORMAN ที่รู้จักถามถึงไอ้หมอนี่ ดอร์แมนบอกว่า อ๋อ ไอ้หมอนี่ ขี้เหนียวไม่ทิป จะเช็กเอ้าท์คืนนี้ ผมก็ถามว่า มันมากับเพื่อนอีกคนใช่ปะ ดอร์แมนว่า ก็เห็นแต่มันคนเดียวนะ ผมก็ชักเอะใจแล้ว แต่ไม่ทันได้คิดไรมาก ไอ้หมอนั้นก็มาพอดี พร้อมกับกระเป๋าแบบ WEEKENDER ไม่เล็กไม่ใหญ่ ยี่ห้อ NIKE เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เสี่ยงไปดีกว่า แต่เรารู้ตัวนี่ เราได้เปรียบนีหว่า แล้วผมก็ออกรถต่อไปสนามบิน ระหว่างทางไอ้หมอนั่น ชวนพูดชมผมอย่างโน้นอย่างนี้เน้นแต่ว่า ผมโชคดีที่จะทำเงินง่ายๆ กับทริปนี้ เออ นึกว่าฉลาดตายอะ จะโกงทียิ่งพูดมาก ยิ่งไม่น่าเชื่อ แต่ผมก็พูดโต้ตอบมันดีนะ ให้มันตายใจ ทำแบบไม่รู้เรื่องนะ สีหน้ายิ้มแย้มด้วย เหลือบไปดูทางกระจก เห็นสีหน้าและนัยตาบอกสมหวัง ของมันมันคงคิดว่า ไอ้ตี๋แทกซี่นี่ คงอ่อนเชิงมาก มั้ง คงเห็นแก่เงิน หรือไม่ก็โง่ชิกหาย หนอย ไม่รู้จัก โทนี่ จา แล้วไอ้คาวบอย เอ้ย เอ้อ เพลินไปครับ ตอนนั้น โทนี่ จา ยังไม่เกิดครับ เดี๋ยวเถอะผมวางแผนแก้ไว้แล้วอะ คิดว่าไอ้หมอนี่มันรู้จักแทกซี่นิวยอร์กน้อยไปแล้ว ไอ้บ้านนอกตะวันตกเอ้ย เขามีแต่จะโดนแทกซี่นิวยอร์กโกง นี่มันจะคิดมาโกงแทกซี่นิวยอร์ก
เมื่อถึงสนามบิน ผมส่งมันที่ AMERICAN TERMINAL มันรีบบอกผมนะ ว่ายูคอยในรถสามนาที ไอเอากระเป๋านี่ให้เพื่อนไอ ที่เคาน์เตอร์ อเมริกันแอร์ไลนส์ อย่าปิดมีเตอร์นะ โอเค ซี้หยู่ แล้วมันก็ลงรถไป ผมมองตามนะ พอลับมุม ผมก็ลงจากรถเดินตามมันไป บอกพนักงานแอร์ไลน์ว่า ผู้โดยสารไม่จ่ายเงินค่าแทกซี่ จะไปตาม ฝากดูรถให้หน่อย ตาลุงนั่น ก็ใจดี บอกไปเลย พอผมเข้ามาข้างในเทอร์มินอล เห็นไอ้คาวบอยตัวแสบ เดินขึ้นไปชั้นสอง แหนะ เอากรูแน่
ผมก็เดินตามมันขึ้นไป โห ยังกะหนังสายลับ เจมส์ บอนด์เลยอะ พอขึ้นถึงชั้นสอง ผมเห็นพอดี ไอ้แสบ เดินเข้าห้องน้ำ โหะ ง่ายละทีนี้ มันจะหนีไปไหน
ผมไปยืนดักมันหน้าห้องน้ำ... ชายหนุ่มกัดกรามกรอดๆ.. แมกนั่ม.54 ชื้นเหงื่อเดี๋ยวคงได้สังเวยเลือด ..โอ้ย..ลืมตัว พล่ามเพลินไป ดูหนังสายลับมากไปอะ... ขอโทษ แล้วผมก็ตัดสินใจ เปิดประตูห้องน้ำ เดินเข้าไป เห็นไอ้แสบกำลังยืนหน้ากระจกหวีผม แน้ โกงแล้วยังจะทำหล่ออีกนิ กระเป๋ามันวางไว้ที่พื้น รวดเร็วปาน กามนิตหนุ่ม ผมถลา ไปที่กระเป๋าไนกี้ ของมัน หยิบหูกระเป๋าแล้วยกกระเป๋าเอามาไว้กับตัว ผมตะโกนใส่มันด้วยภาษาอังกฤษ สำเนียงดอกเตอร์ไตรรงค์
"HEY YOU,ASSHOLE GIVE ME THE MONEY OR I 'll CALL THE POLICE"
หน้ามันเสียเห็นชัดมากๆ เพราะมันไม่คิดว่า ผมจะตามมันได้นะ มันหยิบเงินจากกระเป๋าเสื้อ ผมกระชากมานับได้แค่แปดเหรียญเองนะ แล้วผมก็เกิดเจ็บใจที่มันจะคิดโกง เหมือนหมาบ้าแล้ว ต้องให้มันรู้บ้าง มีคนมาออดูกันนะ ที่ผมตะโกนใส่มัน ผมเหลือบเห็นตั๋วเครื่องบินที่เหน็บกับกระเป๋าเสื้อมัน ผมกระชาก ดึงตั๋วนั้นมาไว้ในมือได้อีก แล้วบอกมันอีกว่า หากยูไม่จ่ายมาอีกสามสิบดอลล่า ไอจะไปบอกโพลิสนะ ทีนี้มันอุทานว่า โอ ชิท แล้วทำหน้าเหมือนร้องไห้ ยกมือปิดหน้า ผมรู้ว่ามันไม่มีเงินให้แน่ แต่อยากให้บทเรียนแสบๆ กับมันอีกเลยชูตั๋วเครื่องบิน ตรงหน้ามัน แล้วจัดการฉีกเป็นสี่ท่อน ขยำไว้ในมือ หลังจากนั้น ผมตะโกนใส่มันอีกครั้งว่า ไอจะไปแจ้งโพลิส แล้วผมก็หิ้วกระเป๋าเดินออกมาเฉย ลงชั้นล่างจะไปที่รถแทกซี่ ผ่านตาลุงคนนั้น แกถามว่าได้ไหมค่าแทกซี่ ผมบอก มันไม่มีเงินเลยให้กระเป๋านี้มา ผมโยนกระเป๋าใส่รถแล้วขับรถกลับบ้าน หมดอารมณ์จะขับต่อ
เมื่อเข้าบ้าน เมียผมถามว่า ไปเอากระเป๋าใครมา ผมบอก ลูกค้าลืมไว้พรุ่งนี้ จะเอาไปคืน ผมเปิดกระเป๋ามันดูเจอใบขับขี่บัตร์เครดิท และเสื้อผ้าสามสี่ชุดและแว่นตายี่ห้อ ARMANI เออดีหว่า อาร์มานี่ ผมก็เอามานี่กรูจะเอาไว้ใส่ขับรถทำเท่ห์ ผมไม่ทราบว่าไอ้บ้านั่น จะหาทางขึ้นเครื่องยังไง ไม่ง่ายนะ สมัยนั้น คอมพิวเตอร์ไม่จัดการให้ทุกอย่างเหมือนสมัยนี้ แต่มันคงได้บทเรียนแสบๆ จากแทกซี่นิวยอร์กไปมากละที่จริง ที่มันไม่กล้าตามผมมา เมื่อผมบอกจะไปแจ้งตำรวจ เพราะเขามีกฎว่าผู้โดยสารต้องมีเงินสดจ่ายทันทีที่ถึงจุดหมาย ไม่จ่ายจะโดนจับฐานฉ้อโกง และอาจต้องสงสัยว่าจะทำการจี้ปล้นคนขับแทกซี่ เพราะไม่มีเงิน ขึ้นแทกซี่มาได้ไงอะ คุณว่าผมทำแรงไปไหมครับ คือผมเจ็บใจนะ ผมไม่โกงใคร แล้วมาโกงผม ผมยอมไม่ได้ ว่าใจดำก็ต้องยอมละ วันรุ่งขึ้นผมเอาประเป๋ามันกับเสื้อผ้า ไปบริจากให้ SALVATION ARMY แล้วส่งใบขับขี่ และบัตรสำคัญต่างๆของมัน พร้อมด้วยข้อความตัวโต ส่งทางไปรษณีย์ ตามที่อยู่ ของมัน
เมือง AUSTIN ,TEXAS ผมเขียนไปอย่างนี้ครับ
" HEY ASSHOLE, DON'T DO IT AGAIN IN NEW YORK ,
TAXI WILL F..CK UP YOUR ASS..,. NOT YOU.. F..CK TAXI 'S ASS"
.....................................................................................................................................
| Create Date : 11 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 11 สิงหาคม 2548 12:30:49 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 877 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ตุ้มเม้ง ริวซากิแอล IP: 202.142.216.225 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:16:06:00 น. |
|
|
|
โดย: nutxnut  วันที่: 19 กันยายน 2548 เวลา:0:52:24 น. |
|
|
|
| โดย: ณัฎฐะมุกวารินทร์ IP: 116.58.231.242 วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:1:10:25 น. |
|
|
|
| โดย: กหหก IP: 117.47.197.251 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:44:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
New York United States
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
|
กรุณาตรวจตราสิ่งของก่อนลงจากรถไป แค่ลืมหัวใจไว้ในรถ คนขับก็สดชื่น.... โอ่เค้
Please check your belongings before leaving my cab, just leave your heart here ...Thank You
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
