BlogGang.com : : sitcomthai - เรื่องหลอน โพธิ์ผีสิง

เรื่องหลอน โพธิ์ผีสิง

เรื่องผีจากคอลัมภ์ขนหัวลุก หนังสือพิมพ์ข่าวสด
"แดงน้อย" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากซอยศรีบางซื่อในอดีต

สมัยเด็กผมอยู่ในซอยบันไดหิน เชิงสะพานพิบูลสงคราม ถนนประชาราษฎร์ 1 ต่อมาได้ชื่อซอยอย่างเป็นทางการว่า "ซอยศรีบางซื่อ" ซอยนี้ขนานกับคลองบางซื่อไปยันโรงเลื่อยที่แม่น้ำเจ้าพระยา เลี้ยวซ้ายไปถึงสะพานโค้ง ข้ามปากคลองไปวัดแก้วฟ้า

เหตุการณ์ขนหัวลุกเกิดขึ้นในซอยบันไดหินนั่นเอง!

ตอนแรกทางเดินยังเป็นดินล้วนๆ ฝนตกเมื่อไหร่ก็เฉอะแฉะน่าดู ต่อมาสร้างเป็นทางลาดปูน...แต่ทางดีๆ ก็ไปหยุดแค่ก๊อกประปาสาธารณะกลางซอยเท่านั้นเอง ใกล้ๆ กับก๊อกประปาที่ชาวบ้านมาซักผ้า อาบน้ำ และรองน้ำใส่กระป๋องหิ้วกลับบ้าน คือต้นโพธิ์ขนาดใหญ่ ขนาบด้วยบ้านคุณยายพลอยกับสวนเปลี่ยวรกร้าง น่ากลัวสำหรับเด็กๆ ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืน

ต้นโพธิ์ที่ว่าตั้งอยู่กลางซอยจริงๆ ค่อนไปทางสวนเปลี่ยว คนที่ต้องเดินผ่านส่วนมากจะไปทางซ้าย ติดกับรั้วสังกะสียายพลอย แต่ถ้าฝนตกจนเฉอะแฉะก็ต้องเดินอ้อมไปทางด้านขวา ติดๆ กับต้นโพธิ์

ไม่ต้องบอก คุณๆ ก็ต้องเดาได้ว่าต้นโพธิ์ขนาดใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขาร่มครึ้มน่ะผีดุสาหัสจริงๆ ขนาดชาวบ้านเรียก "เจ้าพ่อโพธิ์" แต่ก็ไม่วายไปจุดธูปขอหวยตอนค่ำๆ ส่วนมากใช้มีดบางฝานรากบนดินแล้วรดน้ำ ใช้นิ้วมือขัดถูจนกว่าจะเห็นตัวหวย คือทำกันมาตั้งแต่สมัยหวย ก.ข. ที่ออกเช้า-เย็น จนถึงหาเลขเด็ดในยุคสลากกินรวบ...เอาไปทุ่มแทงหวยใต้ดินกัน!

เรื่องแทงผิดแทงถูกเป็นของธรรมดา แต่คนแทงถูกก็ร่ำลือว่าเจ้าพ่อโพธิ์ให้หวยแม่นอย่าบอกใคร...เอาผ้าเขียวผ้าแดงมาพันแก้บนให้อร่าม ไหนจะพวกตุ๊กตาดินเผา ไม่ว่าช้างม้า ละครรำ หรือเด็กไว้ผมจุกก็เอามากองไว้เต็มโคนโพธิ์ด้านริมคูติดสวนเปลี่ยวนั่นแหละครับ

มีคนบอกว่าจะให้ขลังต้องไปจุดธูปจุดเทียนขอหวยตอนดึกๆ ยิ่งดึกยิ่งแม่นว่างั้นเถอะ! คนกลัวผีแต่อยากได้เลขเด็ดก็ต้องทำใจให้กล้าๆ หน่อย หรือไม่ก็แข็งใจว่าไม่กลัวผีหลอก แต่อยากได้หวยเจ๋งๆ มากกว่า

ความจริงมีคนไปจุดธูปบนบานเจ้าพ่อโพธิ์สารพัด ทั้งเรื่องความรัก เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วย แม้แต่เรื่องขอให้เจ้าพ่อบันดาลให้ลูกหลานรอดพ้นจากการโดนเกณฑ์ทหารก็ยังมี แต่เรื่องขอหวยนี่ต้องถือว่ามากที่สุด!

มีคนเล่าว่าโดนผีหลอกที่ต้นโพธิ์มากมาย เช่น ลุงฉุนคนปากคลองเล่าว่า คืนนั้นฝนตกหนักจนหนทางเฉอะแฉะ แถมลื่นน่ากลัว แกกลับบ้านราวสองทุ่มเศษเลยอ้อมไปเดินด้านขวาเพราะทางเดินที่เป็นคันดินสูงกว่า...จู่ๆ ก็เจอเข้าจังเบอร์

กลิ่นธูปควันเทียนลอยกรุ่น ลุงฉุนเห็นผู้หญิงในชุดดำนั่งพับเพียบอยู่ที่ลานแคบๆ โคนโพธิ์ มองเห็นหน้าไม่ถนัดเพราะผมยาวปิดบังไว้ เห็นแต่ตุ๊กตาเกลื่อนอยู่ในแสงเทียนเท่านั้น

คงมาขอหวยล่ะมั้ง? ลุงฉุนนึก เดินผ่านไปบนคันดินริมคู ก่อนจะหันไปมองอีกครั้ง...แต่ต้องยืนตะลึง หน้าชาเห่อ ขนลุกซ่าไปทั้งตัวในพริบตา ไม่มีผู้หญิงในชุดดำเสียแล้ว ธูปเทียนก็หายไปหมดสิ้น! วิ่งซีครับ...วิ่งล้มลุกคลุกคลานมาจนถึงบ้านใกล้ๆ โรงเลื่อย สบถสาบานว่าชาตินี้จะไม่ยอมเดินเข้าซอยตอนกลางคืนเด็ดขาด

ป้าเลื่อนกับพี่นวล สองแม่ลูกที่ทำงานฟั่นธูปอยู่ปากคลองตลาดก็เจอดีเข้าเช่นกัน

ธรรมดาแกจะกลับถึงบ้านตอนเย็นๆ มีเวลามาอาบน้ำ ตักน้ำประปาที่ก๊อกกลับบ้านด้วยซ้ำ แต่ช่วงนั้นงานชุกก็เลยทำงานจนมืดค่ำ กว่าจะเดินเข้าบ้านได้ก็เกือบสองทุ่ม

ที่ก๊อกน้ำว่างเปล่า ผู้คนดับไฟเข้านอนกันเกือบหมด โชคดีที่เป็นฤดูหนาว ทางเดินแห้งสนิท ป้าเลื่อนกับพี่นวลก็ชวนกันเลาะลงด้านซ้าย เดินเลียบรั้วสังกะสียายพลอยด้วยความรอบคอบ...เร่งฝีเท้าจนได้ยินเสียงช้อนในกล่องข้าวกระทบกันเบาๆ

พอผ่านต้นโพธิ์เสียงลมแรงก็พัดซ่า ยอดโพธิ์สะบัดเกรียวกราวคล้ายใครกำลังหัวเราะเย้ยหยัน ป้าเลื่อนปากคอแห้งผากบอกลูกสาวเสียงสั่นว่า...รีบเดินเร็วๆ อย่าหันไปมอง!

ทันใดนั้นเอง เสียงซู่ๆ จากยอดโพธิ์ก็ดังกึกก้องเข้าไปในหัวใจ ราวกับมีอะไรบางอย่างกำลังร่วงหล่นลงมา ตามกิ่งก้านสาขาหนาทึบอย่างรวดเร็ว "ไม่ต้องกลัว ตะกวดน่ะ" ป้าเลื่อนปลอบใจลูกสาว "มันคงกัดกันจนตกลงมา..."

แทบไม่ขาดเสียง ร่างหนึ่งก็หล่นตุ๊บลงมายืนจังก้า...เป็นชายผิวดำร่างใหญ่ ตาแดงก่ำปานแสงไฟ! สองแม่ลูกหวีดร้องสุดเสียง เผ่นอ้าวไม่คิดชีวิต ถุงเสื้อผ้ากับกล่องข้าวหลุดกระเด็นไปทางไหนไม่มีใครแยแสอีกแล้ว

"ผีหลอก! ช่วยด้วย...ผีหลอกโว้ย..." เสียงร้องโหวกโหวยดังก้องอยู่ในความเงียบเชียบ เคล้ากับเสียงใครกลุ่มหนึ่งหัวเราะครืนด้วยความขบขันอย่างเหลือประมาณ!

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2558

Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2558 19:00:16 น.

0 comments

Counter : 1221 Pageviews.