"ผมรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็น ‘ของ’ ชิ้นหนึ่งไปตั้งเมื่อไหร่ไม่รู้....."

ประโยคนี้ใช่เลยค่ะ เวลาเร่งรีบ หรือแม้วันที่ไม่เร่งรีบ คนส่วนมากก็จะเดินผ่านไปโดยไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ตรงสะพานแบบนั้นหรอกค่ะ บางทีเราก็ไม่รู้ว่าเค้าโดนบังคับมาหรือว่าเค้าตั้งใจมาเอง แต่เราว่าส่วนมากก็น่าสงสารนะคะ คนที่ไม่มีอะไร ไม่รู้จะไปทำอะไร ยิ่งโดนหลอกมายิ่งแย่ใหญ่เลย คิดๆ ไปชีวิตเรายังดีกว่าคนเหล่านี้มากมายเลยที่มีอาชีพ มีที่พักพิง

เขียนบรรยายเก่งนะคะ ซัมเมอร์ไม่ค่อยถนัดเขียนบรรยายอะ นึกไม่ออกแต่ถ้ามีบทสนทนาด้วยก็ยังพอไหวค่ะ

เอาความจริงของโลกเบี้ยวๆใบนี้มาเขียนอีกแล้วนะครับ
อ่านแล้วเศร้า พี่นี่เขียนเล่นกับอารมณ์คนเก่งชะมัด




ปล. ไม่ได้ตั้งใจเหมือนนะ "โลกทั้งใบ : โลกของผม"
ชื่อเรื่องเหมือนกันเปี๊ยบเลย อิอิ

เขียนได้เห็นภาพมากๆค่ะ อย่างกับอยู่ในเหตุการณ์จริงๆเลยท

อ่านแล้วรู้สึกเศร้าตามไปด้วยเลยค่ะ
ชอบบทบรรยายความรูสึกมากเลยค่ะ เก็บรายละเอียดของความรูสึกจนอ่านแล้วคิดตามไปเลยค่ะ

อ่านแล้ว เห็นภาพ เด็ก นึกถึงเรื่องราวตอนเด็กๆค่ะ
เรื่องของญาติคุณครูที่โรงเรียน ตอนที่เรียนประถม
วันนั้นเป็นวันสอบ แต่เห็นคุณครูวุ่นวายกันมากมาย
เราเป็นเด็ก ก็พยายามฟัง ว่าครูเค้าพูดอะไรกัน
ถึงได้รู้ว่า น้องสาวครู ที่ลูกหาย เจอตัวลูกแล้ว เค้าตามหาลูก เป็นปีๆ
ลูกประมาณ 3 - 4 ขวบ วันนั้น ครอบครัวครู ไปเดินเที่ยวห้าง
แล้วก็ไปหยุดที่สะพานลอย เห็นเด็ก คนนึงนั่งขอทาน แต่แขน หรือ ขา
นี่แหล่ะ ขาด จะมาหาเค้า เค้าก็เห็นและสงสาร มาก เด็กตัวผอม แต่เค้าจ้องหน้ามองดีดี นี่ ลูกเค้านี่ แต่โดนตัดแขน แล้วก็ลิ้นค่ะ เป็นข่าวดังด้วยนะ ตอนนั้น

เนี่ยทำให้หนู ใจหายทุกครั้ง เวลาเจ้าภูมิไปไหนแล้วไม่บอก เวลาไปเที่ยว ก็ต้องติดกันแจ กลัวจนขึ้นสมองเลย

โหฟี่งานเขียนวันนี้ออกแนวกึ่งสารคดีชีวิตเลยนะนี่

แฮ่รอปูเสื่ออ่านที่ฟี่ไปเที่ยวมาอ่า หนุกมั้ยๆ ไปทำไรมาบ้างงิ

เขียนออกมาดี๊ดีค่ะ ... อ่านแล้วเป็นภาพตรงหน้าเลย
เพราะว่าภาพจากการบอกเล่าอย่างนี้ ว่าไปแล้วเราเห็นในสังคม
เมืองกรุงแทบจะเรียกว่าทุกสะพานลอยเลยนะคะ ...

เราจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนไปเดินห้างแถวๆ เซ็นทรัลปิ่นเกล้า
น่ะคะ จะมีขอทานผู้หญิงด้วย นั่งหมอบอยู่บนสะพานเชื่อมน่ะคะ
แล้วแบบว่าข้างๆ เธอก็จะมีหมาตัวสีขาวมอมๆ ตัวหนึ่ง
หมอบอยู่ด้วย เรียกว่าทั้งเธอและมัน .. หมอบลงอย่างสงบ
เห็นแล้วเป็นที่สลดแก่ความรู้สึกตัวเองไม่น้อยเลยคะ



ทำให้เราคิดถึงความเหลื่อมล้ำของสังคมมากๆ เลย
โอเค คนเรามีรวย จน ปานกลาง ซึ่งแน่นอนว่าสถานะทาง
เงินทองมันก็ห้ามกันไม่ได้เพราะบางคนรวยมาก็
เพราะว่าเค้าทำงาน ขยัน และมีฐานะดีก็เพราะผลพวงของ
การขยัน อดทน แต่ว่าบางจำพวกสิค่ะ รวย มีเงินทองมาได้
ก็เพราะว่าน้ำเงินจากการคอรัปชั่น ... พูดแล้วหมั่นไส้ค่ะ
เพราะคนพวกนี้มีเยอะเหลือเกินในบ้านเมืองของเราเน๊าะ

สวัสดีตอนมืดๆครับ..

นี่เป็นความบัดซบอย่างหนึ่งของประเทศไทยครับ..

แสดงถึงความเป็นเกษตรกรของข้าราชการที่เกี่ยวข้องได้เป็นอย่างดี

หูก็ไปนา ส่วนตาก็ไปไร่ มือก็รับเงินใต้โต๊ะ พวกเขามีอวัยวะมากมายหลายชิ้น

แต่ไม่มีอวัยวะส่วนใด ที่ใช้ทำงานเลย


ข้างสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ตรงแยกพระพรหม มีขอทานจำนวนโหลนึง..

แปลกไหม ที่ไม่มีตำรวจหรือเจ้าหน้าที่ไทยคนใดมองเห็นหรือคิดจะทำอะไรเลย?

อย่างไรไงก็คงอย่างนั้น ไม่เปลี่ยนแปลง...

นี่แหละ ประเทศไทย...



-------------------------

ฮายยยยยยยยยยยยยยยยยยย...

เรื่องเศร้าจัง..

สงสารหมาน้อยกับเด็กน้อยๆเนอะ..

แต่ผมเลิกให้เงินขอทานแล้วล่ะครับ..

เห็นเค้าว่า มันเป็นการหมุนวงจรค้ามนุษย์

ฟังดูน่ากลัวจัง

เรามันคนขวัญอ่อน เชื่อครับ...

เง้อ....

เศร้า ทำขี้มูกโป่งดีกว่า...


ฟิ้ววววววววววววววววววว...

อ่านแล้ว...น้ำตาคลอ...ค่ะ น้องฟี่

เขียนได้ดีมากจริงๆ ไม่รู้จะชมยังไงให้ตรงกับที่ใจรู้สึก

ปกติแล้วนิยายเรื่องยาวๆเล่มหนาๆ หรืออย่างน้อยก็เรื่องสั้น ถึงจะทำให้อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมอย่างมากมาย

แต่นี่..แค่ไม่กี่บรรทัด กลับทำให้รู้สึกกินใจได้ขนาดนี้

เก่งมากๆจ้า...

ฟี่ๆๆๆ

พี่แซลลี่อ่านมั่ง มีอารมณ์ร่วมอยู่นะ ชอบตรงบรรยายน้องหมาจังเลย

แต่งงๆ ตอนจบน่ะ ละเขาแปลกไปยังไงหรอ

จะรออ่านลมหนาว เย็นๆนะครับ..

กลับมาแล้วค่ะฟี่

เห็นฟี่เขียนโลกทั้งใบ อิจฉาจัง ตั้งใจจะร่วมโครงการณ์ยังไม่ได้ทำเลย

เอาไว้โอกาสหน้าเป็นเรื่องอะไรเมื่อไหร่คะช่วยแจ้งข่าวด้วยน่ะ

มาติดโครงารณ์ลอยกระทงของแซลลี่อีก อูว์ ธุระเยอะจังอิอิ

แวะมาทักทายยามบ่ายจ๊ะ

เห็นไหมล่ะว่า .. ในโลกนี้ เราต่างมีส่วน
แบ่งพื้นที่ไว้หายใจกันคนละนิด แล้วเอามาวางเรียง ๆ กัน

มันไม่ใช่ของใครเลย สักคน ..


ขอบคุณพี่ฟี่ ที่ มองเห็นมนุษย์อีกหนึ่งชีวิต
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกัน
ขอบคุณ ใจ ดี-ดี ฮะ




ปล. มาทวงความคิดถึงฮะ พรุ่งนี้อย่าลืมไปส่งด้วยล่ะ

หวัดดีค่ะ..ฟี่...ที่น่ารัก
แจงมาเก็บลิงค์เสียข้ามวันเลย
อะไรดีๆ อย่างที่ใจคิด หลายคนข้างบนพูดไปแล้ว

อ่านจบแล้วจ้า..
บอกได้คำเดียวว่าแจ่มมากๆๆๆๆๆ
ไม่มีต้องมีพล็อต ไม่ต้องมีไคลแม๊ก..
แค่ฉากๆเดียวมันเล่นกับอารมณ์และความรู้สึกได้ดีจัง
คนอย่างคนๆนั้น..อาจจะไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ในสังคม
บางทีเราเดินเห็น เราเดินผ่าน..แต่ก็ไม่ได้มองในมุมที่เขาเป็น
ฟี่สะท้อนความรู้สึกของคนๆนั้นออกมาได้ดีค่ะ..อ่านไป
มันออกแนวเรียบเรื่อยเหมือนเป็นแค่กิจวัตรหนึ่งของเขา..
แต่เล่นเอาคนอ่าน..สะท้อนสะท้าน..หัวใจโหวงเหวงทีเดียวเชียว

โลกใบนี้เศร้าจังครับ อ่านแล้วรู้สึกว่าโลกเป็นสีเทาๆทึมๆ

ชีวิตคนเรานี่ก็แตกต่างกันราวฟ้ากับดินเลยนะครับ

อ่านแล้วทำให้รู้สึกรักและขอบคุณ "ชีวิต" ของตัวเองจิงๆเลยครับ

สวัสดีค่ะน้องฟี่

เขียนได้ดี ได้อารมณ์ และเห็นภาพเลยค่ะ อ่านแล้วเศร้าเข้าบรรยากาศฝนตกเลยจ๊ะ

เก่งจังเลยค่ะ เขียนได้หลายแนวดี

นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

พี่ก๋ากลับมา
แล้วก็นั่งอ่านโลกทั้งใบของน้องฟี่

บรรยายได้เห็นภาพเลยครับ

Have a nice day..
คุณฟี่งานยุ่งอ๊ะเป่าจ๊ะ
พายุจะเข้าอีกแล้ว...
ดูแลสุขภาพด้วยน๊าา...

555+ ต้องเข้ามาอ่านใหม่

พี่แซลลี่ไปโฟกัสตรงน้องหมาแน่ๆเลย มันเลยงงๆไป

จาถักทันม๊ายน๊า อู้งานเลย ฟี่

พี่ก่ากำลังงง
ว่าน้องฟี่โดนแบนคำไหนน่ะ 5555

ทุกๆ คนมีความทรงจำที่ดีกับคนบางคนเป็นเรื่องธรรมดานะคะ แค่แอบมานั่งนึกถึงความหลังในบางวันก็สุขใจค่ะ

แวะมาทักทายครับ
พี่ฟี่ชอมผมซะตัวลอยเลยครับ
อย่างนี้ค่อยมีกำลังใจเขียนขึ้นมาหน่อย อิอิ
แต่หัวข้อหน้าคงเขียนอะไรที่สั้นๆอ่ะครับ เพราะท่าจะไม่ค่อยมีเวลา

แล้วเจอกันหัวข้อหน้านะครับ

ฮะๆ ฟี่มีเฟซบุ๊คป่าวอ่า
เค้าไม่ได้เล่นฟาร์มเน้อ แต่เล่น Pet society ล่ะ

เมื่อวานมีโฆษณาของบลิสส่งมาให้ที่บ้าน
หนังสือที่เล็งไว้เพียบเลย
งานหนังสือคราวนี้ตัวเอียงแน่ๆ เจ้า
ว่าแต่ฟี่จะไปงานวันไหนนิ

โอเคค่ะฟี่

แม่จะพยายามค่ะ 12 ตค.นี้เจอกันตรงถนนสายมิตรภาพนะคะ

อ่านไปเศร้าไป

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

ตัวอาจจะยืดขึ้นนิดหน่อย
แต่ที่แน่ๆคือผอมลงครับ

หมิงหมิงทานยากมากกกกกกกกกก

ไม่รู้จะดีขึ้นรึเปล่า
เมื่อวานหลานสาวสองคนเดินทางมาจากกรุงเทพ
กินข้าวโชว์ให้หมิงหมิงดู

เค้าเคี้ยวงั่มๆๆๆๆๆๆๆเลยครับ 55555


หวังว่าหมิงหมิงจะเลียนแบบสองสาวบ้างนะครับ 555

หนูจ๋า เที่ยวหนุกป่าว ไม่ให้เล่าให้ฟังบ้างเลย
เอารูปลงให้ดูบ้างซิ
คิดถึงนะ

สวัสดีค่ะพี่ฟี่
ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจ
และกำลังซื้อ(อิอิอิ)
มีอะไรติชมได้เลยค่ะพี่ยินดีรับฟัง
เล่มแรกอ่านไม่ไหลลื่นมากนักแต่จะพยายามไปเรื่อยๆค่ะ
ตอนนี้เล่มแรกไม่แน่ใจนะคะว่ายังวางขายไหม
เพราะเค้าออกเล่มสองกะสามมาแล้ว
เจ้านายหัวใจกับร้ายนักรักซาตาน
เล่มหลังๆเริ่มมีซาตานค่ะพี่เพราะเค้าขอมา
คืองานตรงนี้ตลาดไม่เหมือนกับนิยายราคาร้อยกว่าถ้าไม่พอใจเล่มไหนก็ไม่ต้องซื้อหาก็ได้นะคะพี่
ของแบบนี้ไม่ว่ากันค่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องฟี่

คุณฟี่ เขียนได้ดีเชียวค่ะ
เป็นโลกทั้งใบแบบที่เรียกได้ว่าเป็นมุมมองที่มองออกไปจากตัวเองเนอะ
มองเห็นโลกทั้งใบผ่านมุมมองของคนตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
ซึ่งคนทั่วไปอาจจะมองผ่านเลย

โลกใบนั้นเป็นของใครก็ล้วนอยู่ที่มุมมองที่เราเลือกสนใจโดยแท้
บางนี้โลกเล็กๆ ใบนี้อาจจะมีความมั่นคงและสงบสุขทางใจ
มากกว่าโลกเล็กๆ ที่พรั่งพร้อมไปด้วยลาภยศสรรเสริญสุของใครบางคนก็ได้นะคะ

^^

สวัสดีค่ะ

พอดีผ่านมา อ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกว่า สร้างกำลังใจให้เยอะมากๆเลยค่ะ ซึ้งจังเลย อ่านแล้วก็คิดว่า คนบางคนมีสมบัติมากมายล้นโลก แต่ไม่เคยคิดจะเผื่อแผ่เศษเงินไปให้กับคนที่ขาด ในขณะที่คนบางคน ไม่ได้มีเงินหรือของมากมาย แต่ก็เต็มใจมอบสิ่งที่มีให้กับคนอื่นที่ขาดแคลนกว่า

^^^