All Blog
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 16


ที่บ้านของมรกตเช้าวันต่อมา มุกดายืนอยู่ตรงกลาง ถูกประกบโดยมรกตและปักที่พากันมาช่วยเลือกชุดเจ้าสาว มะดันหน้าตาปลื้มสุดขีด ประไพยืนข้างๆ รุจาที่ยิ้มตื่นเต้นไปด้วย พาทีเอ่ยแนะนำเวนดี้

“คุณเวนดี้จะดูแลทุกอย่างให้เรียบร้อยไม่มีที่ติเลยครับ”
เวนดี้รีบหยิบชุดนำเสนอ “ชุดนี้ลูกไม้ฝรั่งเศส ดีไซเนอร์ดังนะคะ ไม่ต้องบินไปตัดถึงแพรีสสสส”
ปักหยิบชุดมาทาบลงบนตัวเองแล้วหมุนไปรอบๆ
“ถ้าปักได้ใส่ชุดนี้ นั่งรถม้า เคียงข้างเจ้าชาย”
“ให้มะดันตามไปรับใช้ด้วยนะเพคะ เจ้าหญิง” มะดันแซว
“ได้สิจ๊ะ นางข้าหลวงมะดัน”
“คุณปัก” มรกตเรียก
ปักหมุนตัวแล้วหันมาถอนสายบัว
“อะไรคะ หม่อมย่า”
“หน้าฉันเหมือนญาติผู้ใหญ่เธอมากเลยใช่มั้ย” มรกตเสียงเข้ม
“สวยมากไปค่ะ แลไม่ใช่เผ่าพันธุ์เดียวกัน”
ปักรีบเอาชุดไปทางมุกดา
“คุณหนูมุกลองสิคะ ลองหน่อย”
“หนูมุกว่าก็สวยดี ไม่ต้องลองหรอกค่ะ” มุกดารีบตัดบท
“ไม่ได้นะ มุก .. กะด้วยสายตาไม่ได้ หนูรุจาช่วยหน่อยเถอะ ป้าชวนหนูมาด้วยเพราะอยากให้ช่วยดูอีกแรง” ประไพบอก
“ให้คุณรุจาลองด้วยสิคะ” มุกดาเสนอ
“ไม่ .. ไม่ดีกว่าค่ะ” รุจาปฏิเสธ
“ลองเถอะ ไหนๆ สองแม่เค้าก็กะจะมีเจ้าสาวสองคนอยู่แล้ว” เผ่าพงศ์บอก
“เจ้าสาว ... สองคน ... สองคน”
ปักกับมะดันปรบมือเชียร์ ประไพรีบเลือกชุดให้รุจา รุจาทำหน้าเหรอหรา
“อย่าเลยค่ะ ไม่ดีนะคะ คุณป้า” รุจายังไม่ทันตั้งตัว
“ดีสิ เอ. ..ชุดไหนเหมาะกับหนูรุจาดีน้า”
ประไพยังไม่ยอม มรกตมาช่วยเลือกด้วย มุกดาหัวเราะที่รุจาก็หนีไม่พ้นเหมือนกัน

ที่สตาร์ไดมอนด์ เพชรยืนอยู่หน้าเจนจบกับสาลินี นิจนันท์ก้าวมายืนข้างเพชรด้วยหน้าตาแช่มชื่น
“คนที่เหมาะที่สุดสำหรับการเป็นเลขาคนใหม่ของเพชร คือ ..ฉัน” นิจนันท์บอก
เจนจบชักสีหน้า นิจนันท์มองอาการเจนจบแล้วยิ้มเหยียด
“ไม่ต้องเดือดร้อนแทนหรอก เจนจบ ...เพชรเค้าอยากให้ฉันออกมาสู่โลกภายนอกเข้าสังคม ทำงานที่เหมาะสมกับความสามารถ มีอาชีพเลี้ยงตัวได้ ...เธอสมควรจะดีใจกับฉัน”
“ดีใจที่เธอจะได้ใช้ความสามารถ แต่กลัวว่าจะทำให้เพชรกับคุณหนูมุกยิ่งปวดหัว” เจนจบบอก
“สาลี่ขอยาไมเกรนห้าโหลเลยนะคะ ถ้าจะต้องทำงานกับคุณนิจนันท์”
“เลิกบ่น แล้วก็สอนงานนิจด้วย .. คุณสาลี่” เพชรสั่งแล้วขยับจะเดินไป นิจนันท์ถามขึ้น
“อ้าว... แล้วเพชรจะไม่อยู่ออฟฟิศเหรอคะ”
“พอดีวันนี้ผมมีธุระ ไปพบลูกค้าใช่มั้ย... เจนจบ”
เจนจบมองเพชรที่โยนคำถามมาแล้วก็รีบรับลูกแทบไม่ทัน
“ใช่ๆ .. ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวรถติด”
“ทำงานให้สนุกนะ นิจ”
เพชรทิ้งท้ายแล้วรีบเดินออกไปกับเจนจบ
นิจนันท์วางแฟ้มลงอย่างแรง สาลินีหัวเราะขึ้นดังๆ
“อะอะ...อย่าคิดจะตามไปนะคะ .. คุณเพชรสั่งว่าให้เรียนรู้งาน”
สาลินีหยิบแฟ้มกระแทกไปตรงหน้านิจนันท์
“หัวไวหรือเปล่าคะ สาลี่อาจจะอยู่สอนได้ไม่นาน .. มีแพลนจะลาวงการแล้วค่ะ ยังไงคุณนิจนันท์ก็ช่วยฉลาดเร็วๆหน่อยนะคะ”
“ความฉลาดของฉัน ไม่ได้มีไว้ให้คนโง่มองเห็นหรอกจ้ะ .. อ้อ แล้วฉันว่านะ สาลินี เธออย่าแค่ลาวงการเลย ลาโลกไปเลยดีกว่า”
นิจนันท์ด่าทั้งรอยยิ้ม สาลินีกรี๊ด

เพชรกับเจนจบเดินมาถึงสระน้ำข้างบ้านของมรกต
“ทิ้งนิจนันท์ไว้ที่สตาร์ไดมอนด์น่ะดีแล้ว จะได้ไม่ต้องมาคอยตามฉัน” เพชรบอก
“คิดว่าจะหนีพ้นได้สักกี่วัน”
เพชรมองไปข้างหน้า เห็นด้านหลังของมุกดาที่อยู่ในชุดเจ้าสาว เพชรหยุดมอง มุกดาที่กำลังโทรศัพท์ไม่ทันเห็นว่าเพชรมา
“มาเร็วๆเลย พี่กฤช ... มุกจะได้รีบชิ่งไปสักที” มุกดาบอกพี่ชายผ่านมือถือ
มุกดาวางสายแล้วค่อยๆ หันมา เพชรเห็นมุกดาอยู่ในชุดเจ้าสาวสุดสวยก็ถึงกับคลี่ยิ้ม ตรงข้ามเจนจบที่มีหน้าตาเคร่งเครียด แววตาเกลียดชังมุกดาที่อยู่ในชุดเจ้าสาว
เพชรเดินเข้าไปหามุกดา
“สวย” เพชรชม
“ไม้แขวนเสื้อสวย ชุดไหนก็ดูดีทั้งนั้นแหละ” มุกดาประชด
“โอเค .. แต่ไม้แขวนเสื้อน่าจะปล่อยผมยาวๆนะ”
เพชรเอื้อมมือไปดึงผมมุกดาที่รวบไว้ง่ายๆ ให้สยายออก เจนจบจ้องภาพตรงหน้าอย่างสุดจะทนดูต่อไปไหว เขาหันหลังเดินอย่างรวดเร็วออกไปทันที
มุกดาเขินสายตาและท่าทีที่อบอุ่นของเพชร
“หนูมุกไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
เพชรดึงมือมุกดามาเกาะแขนเขา
“เกาะไว้ วันงานจริงๆคุณต้องจับมือผมแบบนี้”
เพชรดึงแขนมุกดาเข้ามาชิดแล้วยิ้ม มุกดามองสายตาหวานของเพชรแล้วเขินจนต้องอมยิ้ม เพชรดึงแขนมุกดาพาเดินเข้าไปในบ้านด้วยสีหน้าสดชื่น

ที่บ้านของมรกต ทุกคนที่อยู่ในห้องรับแขกต่างตื่นเต้นดีใจที่เห็นเพชรเดินคล้องแขนมุกดาเข้ามา
“มาแล้วเจ้าบ่าว เจ้าสาว” ประไพร้องบอก
“สวยเหมือนที่ฝันถึงทุกคืนเลย” มรกตสำทับ
“เป็นฝันที่สวยงามที่สุดครับ คุณแม่” พาทีเสริม
ทุกคนมองอย่างตื่นเต้น
“เห็นแบบนี้แล้ว แม่ล่ะอยากให้ถึงวันงานเร็วๆ แจกการ์ดพรุ่งนี้ แต่งมะรืนเลยได้มั้ยคะ” มรกตหันไปถามประไพ
“แล้วแต่คุณพี่เลยค่ะ” ประไพตอบ
สองแม่หัวเราะดีใจ มุกดาอาย ส่วนเพชรมองแล้วพูด
“ก็ดีนะ หนูมุก แต่งเดือนนี้ เดือนหน้า ท้องเลย”
“มั่น .. มั่นมากว่าน้ำยาแรง” ปักแซว
“พี่เพชรอย่าเพ้อเจ้อ หนูมุกไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
มุกดาลุกพรวด แต่เพชรดึงไว้ทำให้มุกดาเสียหลัก เซลงในตักเพชร เพชรรวบตัวเธอไว้ทันที เพชรสบตากับมุกดาในระยะประชิด กองเชียร์ที่อยู่รอบๆ ถึงกับส่งเสียงกรี๊ด
เพชรกับมุกดาสบตากันหวานซึ้ง จนมุกดาต้องหลบตาเพราะความเขิน

อีกด้านในบ้านของมรกต รุจาในชุดเจ้าสาวกำลังยกชายกระโปรงวิ่งหนีเวนดี้
“รุจาไม่แต่งแล้ว” รุจาตะโกนบอก
“ไม่ได้นะ คุณรุจาขา มาให้เวนดี้รูดซิบก่อนสิคะ ทุกคนรอดูอยู่นะคะ”
“ไม่เอา ..รุจาไม่ใช่เจ้าสาว รุจาไม่แต่งงานกับนายคมกฤช”
รุจาวิ่งไปพลางเหลียวหน้าเหลียวหลังไปพลาง เธอวิ่งไปชนเข้ากับคมกฤชที่เข้ามาพอดี รุจาเซจะล้ม คมกฤชรวบตัวรุจาไว้ ทั้งสองคนมองหน้ากัน
“ไม่แต่งกับฉัน น้ำหน้าอย่างเธอจะแต่งกับใคร”
คมกฤชถามแล้วทำตาคมใส่ รุจาพยายามจะออกจากอ้อมแขนคมกฤช
“แอนดี้ไง” รุจาบอก
“เหรอ.... เสียใจด้วยนะ ..ฉันไม่อนุญาต” คมกฤชเสียงหนักแน่น
คมกฤชมองรุจาในชุดเจ้าสาวด้วยสายตากรุ้มกริ่มแล้วก้มลงจะจูบแก้ม รุจาเบี่ยงตัวหลบ ปลายจมูกคมกฤชจึงเฉียดแก้มรุจาไป
“ปล่อยฉัน”
คมกฤชจับรุจาให้ยืนหันหลัง
“เฮ้ย ..นายจะทำอะไร” รุจาลนลาน
คมกฤชรูดซิบชุดเจ้าสาวขึ้นจนสุด แล้วก้มลงไปพูดใกล้ๆ รุจา
“วันนี้ฉันดึงขึ้นให้ก่อน ....แต่วันแต่ง ..เดี๋ยวจะดึงซิปลงให้”
รุจาเขินจึงหันไปผลักคมกฤช
“ไอ้ลามก จิตเสื่อม”
คมกฤชยิ้มชอบใจ รุจารีบยกกระโปรงขึ้นจะวิ่งกลับไปทางที่ออกมา
“คุณรุจาขา ไปให้คุณมรกตดูก่อนสิคะ” เวนดี้บอก
“ไม่ รุจาจะถอด .. คุณเวนดี้มาถอดให้รุจาเร็วๆเลยค่ะ”
รุจาจะหันหลังกลับ แต่คมกฤชกางแขนกั้น รุจายกชายกระโปรงมอง
“หลบ” รุจาสั่ง
“ไม่หลบ”
รุจาจะยกขาขึ้นเตะหน้าแข้งของคมกฤชตามความเคยชิน แต่ขาดันติดชุดเจ้าสาวทำให้เธอจะหงายหลัง คมกฤชรีบช้อนร่างรุจาขึ้นทันที รุจาดิ้นหนี
“ดิ้นมาก .. โยนตรงนี้เลยนะ”
รุจาหยุดดิ้น คมกฤชยิ้มแล้วอุ้มรุจาเดินเข้าไปในบ้านทันที

มุกดากับรุจาที่ต่างก็อยู่ในชุดเจ้าสาวนั่งลงข้างกัน เพชรกับคมกฤชนั่งประกบเจ้าสาวของตัวเองไว้คนละด้าน มุกดาจะลุก เพชรรีบโอบเอวไว้
“จะรีบไปไหนน่ะ หนูมุก เรายังไม่ได้เลือกของชำร่วย”
มุกดามองไปทางเวนดี้ที่เตรียมของชำร่วยหลายแบบเรียงรายไว้บนโต๊ะ
“แบบการ์ดด้วยค่ะ” เวนดี้รีบบอก
“จะจัดงานธีมไหน เชิญแขกกี่พัน” พาทีถาม
“อะไรไม่ว่า ฉันขอโรงแรมที่อาหารอร่อยๆ” มรกตแทรกขึ้น
“เชิญนักร้องขาวๆเซ็กซี่มาร้องเพลงกล่อมหอ” เผ่าพงศ์เสนอ
“ใช่ใช่ สองคู่เนี่ยะร่วมหอ แต่คุณเผ่าน่ะ ลงโลง” มรกตเสียงเข้ม
“แถมสาวใช้กงเต๊กเผาใส่ตามไปรับใช้อีกซักโหล” ปักสอด
“ส่วนเพื่อนเจ้าสาว มะดันกับคุณปักว่างโลดค่ะ” มะดันรีบบอก
“ชั้นไม่ว่าง จะรอแย่งช่อดอกไม้” ปักพูดแล้วหันไปยิ้มหวาน “ทั้งสองงานเลยนะคะ งานคุณรุจากับคุณคมกฤชด้วย”
ทุกคนหันมามองทางคมกฤชกับรุจา
“โอเคครับ ผมจะซื้อช่อดอกไม้ไว้คุณปัก 10 ช่อ เขวี้ยงๆ เหวี่ยงๆไป มันต้องรับได้สักช่อล่ะน่ะ” คมกฤชพูดติดตลก
“บร้าๆๆๆ ... ปักไม่ต้องมีเจ้าบ่าว 10 คนพร้อมกันเลยเหรอคะ” ปักทำท่าเขิน
“หรือไม่เอา” คมกฤชถาม
“เอาอยู่ค่ะ”
ทุกคนหัวเราะไปกับลีลาของปัก
“ดูๆแล้วงานแต่งคุณเพชรกับตากฤช นี่คงทำให้ทุกคนมีความสุข” ประไพบอก
“คุณป้าขา คู่เดียวนะคะ เน้นและขีดเส้นใต้ ... คู่เดียวค่ะ คุณเพชรกับคุณหนูมุก” รุจจารีบพูด
มุกดารีบหันไปทางรุจา “ไม่ได้หรอกค่ะ หนูมุกแต่ง คุณรุจาก็แต่งด้วยเลยนะคะ ยืนข้างๆกันจะได้ไม่เหงา”
เพชรแตะมือกับคมกฤชทันที
“ได้เลยครับ .... เราพร้อม” เพชรกับคมกฤชประสานเสียง
“สองคู่ชูชื่น วิวาห์หวาน งานแต่งบึ้มบั้ม เริ่ด เริ่ด เริ่ด .. เริ่ดที่สุดในสามโลก” มรกตสรุป
ทุกคนมีสีหน้าสดชื่น มุกดาขยับหันไปขยิบตากับพี่ชาย คมกฤชมองแล้วนึกได้
“เดี๋ยวเรามาตกลงธีมงานกันอีกทีดีมั้ยครับ คุณเพชร”
“ทำไมล่ะครับ คุยให้จบวันนี้เลย ... พาทีมันจะได้ไปเตรียมงาน” เพชรบอก
“พอดีที่ออฟฟิศผมมีลูกค้าใหม่ ... รายนี้จุกจิกมาก ผมกะว่าจะมารับให้มุกไปช่วยเทคแคร์เค้าหน่อย” คมกฤชพยายามตัดบท
“ใกล้เวลานัดแล้วด้วยใช่มั้ย พี่กฤช” มุกดาเสริม
“ใช่ครับ ... ไปก่อนเวลาหน่อยก็ดี”
“ไรอ่ะคะ .. เจ้าสาวกำลังฝันหวานเลย” ปักเสียดาย
มุกดาหันไปมองทุกคนที่หน้าม่อยลงอย่างเห็นได้ชัด
“หนูมุกขอตัวไปช่วยงานพี่กฤชก่อนนะคะ”
มุกดาหันกลับมาเห็นเพชรที่มีสีหน้าน้อยใจ

ที่ทาวน์เฮาส์สาลินี ศักดากำลังเก็บกระเป๋าเดินทาง สาลินีเข้ามาเห็นพอดี
“คุณจะเก็บกระเป๋าไปไหน”
ศักดารีบตีสีหน้าให้เป็นปกติ
“คุณกลับมาพอดี เรากำลังจะเอาอะดอเรลลาไปให้ลูกค้าที่ฝั่งโน้น” ศักดาบอก
“ฝั่งโน้น !!! ชายแดน ไม่ได้นั่งเครื่อง เอาออกไปขายที่สวิส อิตาลีเหรอ”
“ให้เราขายได้เงินก่อนสิจ๊ะ ถึงจะไปที่ๆคุณอยากไป”
“ศักดา ... เราจะไม่ถูกจับใช่มั้ย”
“ไม่หรอก .. ที่รัก”
“ฉันไม่ยอมใช้เงินในคุกนะ ยังไงคุณก็ต้องปกป้องฉัน ให้สมกับที่ฉันรับใช้คุณในฐานะเมีย แล้วก็ยอมเสี่ยงไปเป็นสายลับ”
สาลินีจ้องตาของศักดาแล้วพูดต่อ
“คุณห้ามหนีเอาตัวรอดไปแค่สองพ่อลูกนะ ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับธุรกิจขี้โกงที่จะเอาผิดคุณสองพ่อลูกให้นอนรับโทษประหารชีวิต”
ศักดาขยับจะเดินไป สาลินีหยิบปืนเล็กออกมาจากกระเป๋า ศักดาถึงกับผงะแต่พยายามเก็บอาการ
“ผมไม่ทิ้งคุณหรอก ผมรักคุณมากนะ สาลินี ผมรู้ว่าคุณเสียสละเพื่อผมมาตลอด”
“ดี .. คุณนั่งรอฉันเก็บกระเป๋าแป๊ปเดียว พ่อคุณมาเมื่อไหร่ เราพร้อมไปได้ทันที”
สาลินียิ้มเยือกเย็น ศักดาเห็นแล้วถึงกับหนาวๆร้อนๆ

ที่หน้าบ้านมรกต มุกดาเดินออกมาจากบ้านกับคมกฤชที่เดินคุยมือถือไปด้วย
“ได้เรื่องแล้วใช่มั้ย” คมกฤชคุยกับปลายสาย
มุกดามองพี่ชายคุย คมกฤชวางสายแล้วหันมาบอกมุกดา
“คนของธีรพัฒน์เจอสงครามแล้ว”

รถของสงครามกำลังเลี้ยวเข้ามาในซอย ก่อนจะจอดที่หน้าทาวน์เฮาส์ของสาลินี สงครามลงจากรถ แล้วผลุบเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว บอดี้การ์ดรีบเดินตาม ห่างออกไปด้านหลังสายของธีรพัฒน์ที่ปลอมเป็นคนขับแท็กซี่กำลังมองอยู่

สาลินีแต่งตัวสวยแบบเตรียมพร้อมจะเดินทางไปต่างประทศ เธอลากกระเป๋าเดินทาง 2 ใบใหญ่ๆ ออกมา ศักดายืนอยู่ สงครามเดินเข้ามาเห็นก็ต่อว่าทันที
“นี่เธอคิดว่าจะไปเที่ยวพักผ่อนต่างประเทศหรือไง สาลินี”
“ใช่ค่ะ สาลี่คงไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว” สาลินีรีบตอบ “คุณศักดาจะหาบ้านที่ยุโรปให้สาลี่ คุณพ่อมีอะไรขัดข้องหรือเปล่าคะ”
“ให้มันได้ไปก่อนแล้วกัน .. อย่าทำตัวเป็นจุดเด่นมากนักตอนข้ามชายแดน” สงครามตำหนิ
“นี่สาลี่ก็ทำตัวปกติที่สุดแล้วค่ะ”
สงครามมองอย่างรำคาญ ศักดาหันไปหยิบกล่องอะดอเรลลาแล้วรีบบอก
“ไปกันเถอะ พ่อ”
บอดี้การ์ดหันมาจะเปิดประตูให้ แต่ธีรพัฒน์กับลูกน้องอีก2 คน พรวดพราดเข้าประตูมา บอดี้การ์ดยิงสวนโดนลูกน้องธีรพัฒน์ตายทันที 1 คน ส่วนอีกคนหนึ่งกระสุนโดนท้องจนกระเด็น
ธีรพัฒน์หาที่กำบัง บอดี้การ์ดจะยิงต่อ แต่คมกฤชกับมุกดาพรวดเข้าประตูมาพอดี
“อีหนูมุก” สาลินีส่งเสียง
มุกดาหันมาเห็นสาลินีอยู่กับพวกศักดา
“เธอเองเหรอ ... สาลินี”
บอดี้การ์ดตั้งท่าจะยิง แต่คมกฤชยิงเข้ากลางอกจนบอดี้การ์ดคนแรกล้มลง สงครามกับศักดาจะวิ่งหนี แต่คมกฤชกระโดดพุ่งเข้าล็อคสงครามไว้ได้
ศักดาวิ่งไปไม่กี่ก้าว มุกดายิงเป็นชุดจนศักดาต้องก้มต่ำพร้อมกับกอดกล่องไว้แน่น สาลินีเห็นท่าไม่ดีรีบถีบเข้าสีข้างจนศักดากลิ้ง ศักดาหันมามองอย่าง โมโห สาลินีกระทืบซ้ำลงไปที่มือของศักดา จนกล่องอะดอเรลล่าหลุดมือ
“ฉันขอแล้วกัน” สาลินีบอกแล้วกระชากกล่องพร้อมกับวิ่งพรวดออกไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว
ศักดาจะลุกขึ้นตาม แต่มุกดาวิ่งเข้ามาเอาปืนจ่อ สงครามถูกธีรพัฒน์ใส่กุญแจมือไปแล้ว ศักดาจะวิ่งหนี มุกดาถีบเข้ากลางอกจนศักดาล้มหงาย
คมกฤชยิงบอดี้การ์ดล้มไปอีกคน แล้ววิ่งมาคุมตัวศักดาไว้ มุกดารีบวิ่งตามสาลินีไปทางด้านหลังทันที

สาลินีวิ่งถือกล่องอะดอเรลลาทะลุห้องไปออกทางด้านหลัง มุกดาวิ่งตามมา
“หยุดนะ สาลินี”
มุกดาวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

มุกดาวิ่งออกมาถึงสวนด้านหลังทาวน์เฮาส์ เธอกระชับปืนในมือแล้วมองไปรอบๆ โดยมองไม่เห็นสาลินีที่หลบอยู่ที่ผนังอีกด้าน
มุกดาเดินมาตรงกลาง สาลินีกอดกล่องอะดอเรลลาไว้แนบอกส่วนอีกมือกำปืนไว้ สาลินีขยับเท้าไปเหยียบใบไม้แห้งทำให้เกิดเสียงดังขึ้น มุกดาหันมา
สาลินีตั้งท่าจะยิงแต่มุกดาเตะสูงทำให้ปืนในมือสาลินีร่วง มุกดาเตะเสยเข้าหน้าจนสาลินีเซ สาลินีหันมาพร้อมกับเลือดที่กลบปาก
“นังหนูมุก แก..เป็นตำรวจนี่เอง”
“เธอเองก็เป็นโจร ... มอบตัวซะ สาลินี เธอยังมีทางรอด”
“ไม่.. ชีวิตฉันต้องไม่จบในคุก”
“เธอเป็นสายลับให้ศักดา ทั้งๆที่พี่เพชรดีกับเธอทุกอย่าง”
“ความดีมันกินอิ่มซะเมื่อไหร่ล่ะ เงินต่างหากที่ฉันใช้ซื้อความสุขสบาย แกเองก็เหมือนกัน ดีนักเหรอ.... หลอกผู้ชายที่จะแต่งงานด้วย”
“ฉันหลอกพี่เพชรเพื่อรักษาชีวิตเค้า ไม่ใช่หลอกเพื่อทำลายอย่างเธอ สาลินี.. เธอไม่มีทางรอดหรอก มอบตัวตอนนี้ เธอยังมีโอกาส ไม่ต้องแก่ตายในคุก”
สาลินีเริ่มมีสีหน้าสับสน
“จริงเหรอ หนูมุก ฉันไม่อยากติดคุก ... ฉันจะทำยังไงดี”
“เชื่อฉันนะ ฉันจะช่วยเธอ .. เอาอะดอเรลลามาให้ฉัน แล้วมอบตัวซะ”
สาลินีทำท่าทางอ่อนลง มุกดาจึงเดินเข้าไปใกล้ แต่แล้วสาลินีก็เปลี่ยนแววตาเป็นร้ายกาจพร้อมกับเอากล่องอะดอเรลาลาฟาดไปหมายจะตบหน้ามุกดาให้เต็มแรง
มุกดาหลบแล้วจับข้อมือสาลินีบิด กระแทกตัวสาลินีดันจนติดผนัง แต่สาลินียกเท้าถีบเข้าท้องมุกดา จนมุกดากระเด็น
สาลินีจะวิ่งหนี มุกดาเตะตัดขา สาลินีเซถลาหัวทิ่มพื้น มุกดาเตะมือซ้ำจนกล่องอะดอเรลลาหลุดมือตกพื้น มุกดาล็อคคอสาลินี สาลินีดิ้นอยู่ที่พื้นแต่มองเห็นปืนตกอยู่บนพื้น สาลินีม้วนตัวพยายามจะไปคว้าปืน แต่มุกดาวาดเท้าเตะปืนขึ้นจากพื้นขึ้นมาถือจ่อที่ตัวสาลินี สาลินีถึงกับตะลึง

ภายในทาวน์เฮาส์ สงครามถูกใส่กุญแจมือและถูกธีรพัฒน์คุมตัวอยู่ ส่วนศักดาถูกคมกฤชคุมตัวอยู่อีกด้านแต่ก็กำลังมองหาจังหวะเอาตัวรอด
มุกดาล็อคคอสาลินีเดินเข้ามา
“ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันไม่หนีให้โง่หรอก” สาลินีโวยวาย
คมกฤชกับธีรพัฒน์หันไปมอง เห็นสาลินีทำท่าทางฮึดฮัด สงครามเห็นจังหวะช่วยลูกจึงก้มลงเอาหัวเสยคางธีรพัฒน์จนหงาย คมกฤชหันมา สงครามพุ่งเข้าชนจนคมกฤชกระเด็น
“หนีไป ... ลูก.... หนีไป” สงครามตะโกนบอกลูกชาย
ศักดาหันไปแย่งปืนในมือคมกฤช แต่คมกฤชไม่ยอม ทั้งสองคนยื้อปืนกัน
มุกดาที่จับสาลินีอยู่ยกปืนขึ้นตั้งท่า แต่ไม่กล้ายิง
“หยุดนะ ศักดา” มุกดาตะโกนบอก
สงครามรีบเอาตัวมาบังลูกชาย
“หนีไป ลูก ศักดา .. หนี”
ศักดากำลังจะเสียท่าจึงหันไปคว้าแจกันฟาดเข้าที่ขมับขวาของคมกฤชเต็มแรง คมกฤชเซและกำลังจะล้ม ศักดากระชากปืนออกจากมือคมกฤชทันที
สาลินีเห็นทางรอดจึงกัดแขนมุกดาจนจมเขี้ยว แต่มุกดาก็ยังไม่ยอมปล่อย คมกฤชวิ่งเข้าไปหา ศักดาเหนี่ยวไกกระสุนถากผ่านขมับขวาของคมกฤชไป
มุกดาเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับตะลึง
คมกฤชล้มทั้งยืน
“พี่กฤช” มุกดาตะโกนสุดเสียง
สาลินีดิ้นสุดแรงจนหลุดจากมุกดาได้ มุกดาจะตามแต่เสียงคมกฤชครางขึ้นมา มุกดาหันไปมองเพราะเป็นห่วงพี่ชาย
สาลินีรีบวิ่งอย่างรวดเร็วไปทางประตู ศักดาวิ่งตาม สงครามตะโกนบอก
“หนีไป ลูก .. ศักดา ... หนีไป”
ธีรพัฒน์ที่อยู่ด้านหลังรีบเข้ามาแล้วเอาปืนฟาดหัวสงครามอย่างแรง จนสงครามสลบแน่นิ่งไป ธีรพัฒน์รีบวิ่งมาช้อนหัวคมกฤชขึ้น
“ฝากพี่กฤชด้วย”
มุกดาบอกแล้วรีบวิ่งตามสาลินีออกไปทันที

ที่ถนนด้านหลังทาวน์เฮาส์ สาลินีกับศักดาวิ่งอย่างรวดเร็วแย่งกันพุ่งออกจากประตูหน้า ทั้งสองคนมองถนนเพื่อหาทางหนี รถของภูผาแล่นมาจอดตรงหน้า
“ขึ้นมา ศักดา” ภูผาตะโกนบอก
ศักดากับสาลินีรีบวิ่งขึ้นรถภูผา
มุกดาวิ่งตามมาแล้วตั้งท่าจะยิง แต่ภูผายิงสวนมาก่อน มุกดาจึงต้องหลบ ภูผาเร่งเครื่องขับหนีไปอย่างรวดเร็ว

มุกดาลุกขึ้นแล้ววิ่งตามไป เธอมองตามรถภูผาด้วยความเจ็บใจ







Create Date : 31 มกราคม 2555
Last Update : 31 มกราคม 2555 12:14:16 น.
Counter : 346 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]