Group Blog
All Blog
|
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 17 (ต่อ) ที่โรงพยาบาล ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังฉีดยาเข็มที่สองให้ชนินทร ยาไหลผ่านหลอดไปช้าๆ มุกดามองชนินทรอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยม เจนจบเดินมาตามทางเดินหน้าห้องคนไข้ เขาเดินมาพร้อมกับช่อกุหลาบเล็กๆ สำหรับเยี่ยมไข้อยู่ในมือ สีหน้าของเจนจบเบิกบานเป็นอย่างมาก ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังฉีดยาที่ใกล้จะหมดเข็ม อยู่ๆ ก็มีเสียงดังที่ประตู มุกดาชะงักแล้วหันไปมอง เธอเห็นประตูปิดลง มุกดาฉีดยาจนหมดเข็ม เธอรีบเก็บแล้ววิ่งมาที่ประตู แต่ก็มองไม่เห็นใคร เห็นเพียงกลีบกุหลาบที่หล่นอยู่หน้าห้อง มุกดามองไปที่ทางเดินทันที เจนจบเดินอย่างรวดเร็วมาตามทางเดินหน้าห้องคนไข้ สีหน้าของเจนจบบ่งบอกว่าเขากำลังโกรธมาก เจนจบนึกถึงภาพตอนที่เปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นมุกดากำลังฉีดยาให้ชนินทร เจนจบโยนกุหลาบทิ้งลงถังขยะทันที แกเรียกร้องหาความตายเอง นังหนูมุก เจนจบต่อมือถือโทรหาภูผาทันที ภูผา...แกอยู่ไหน มาที่โรงพยาบาลด่วน อีกด้านหนึ่งในโรงพยาบาล มุกดาพยายามเดินหาแต่เห็นเพียงคนไข้ ไม่เห็นใครที่ท่าทางผิดปกติ มุกดาวิ่งกลับไปทางห้องคนไข้ เจนจบค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากที่ซ่อน เขามองตามอย่างเคียดแค้น มุกดาเดินกลับเข้ามาในห้อง รอบเตียงของชนินทรมีทั้งหมอและพยาบาลที่กำลังวุ่นวาย เช็คอาการและมองเครื่องสัญญาณชีพจร มุกดาเดินเข้ามาใกล้เตียง พยาบาลกันมุกดาออกไป ออกไปก่อนนะคะ คนไข้ฟื้นค่ะ ขอคุณหมอตรวจก่อนนะคะ มุกดาผลักพยาบาลออกแล้วเข้ามาใกล้เตียงชนินทร ชนินทร มุกเอง ..ได้ยินมั้ย พยาบาลพยายามกันมุกดาออกไป แต่เธอไม่ยอมยังคงเกาะข้างเตียงแล้วก้มลงเรียก ชนินทร ฟื้นสิ ฟื้นขึ้นมา มุกดามีสีหน้าลุ้นให้ชนินทรฟื้นขึ้น ที่สตาร์ไดมอนด์ เพชรเดินเร็วจนเกือบวิ่งนำหน้านิจนันท์ หมอโทรมาบอก ... ชนินทรฟื้นแล้ว เพชรพูด นิจนันท์วิ่งตาม เธอฝืนยิ้มตอบเต็มที่ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ... ปาฏิหาริย์ ... ปาฏิหาริย์มีจริงๆ เพชรกับนิจนันท์วิ่งไปอย่างรวดเร็ว ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังก้มมองชนินทร พยาบาลพยายามดึงมุกดาออก แต่มุกดาหันไปพูดเสียงแข็งกับพยาบาล ฉันเป็นเมียเค้า พยาบาลถึงกับผงะ มุกดารีบหันกลับมาแล้วก้มลงเขย่าชนินทร ชนินทร ... ตื่นสิ .... ตื่นขึ้นมา มุกดาเขย่าแขนชนินทรอย่างแรง อยู่ๆ เสียงเครื่องสัญญาณชีพจรก็ตกลง คุณออกไปก่อน หมอสั่ง พยาบาลดึงมุกดาออก แต่มุกดาไม่ยอม เธอยังคงเขย่าร่างของชนินทร ชนินทร ฟื้นสิ ... ชนินทร ฟื้นขึ้นมา มุกดาถูกพยาบาล 2 คนลากออกไปอย่างสุดแรง ทันใดนั้นเองชนินทรก็สะดุ้งเฮือกขึ้นมา มุกดาสะบัดพยาบาลออกแล้ววิ่งเข้าไปหาชนินทร ชนินทรลืมตาขึ้นแล้วเห็นมุกดาก้มลงมาใกล้ๆ ชนินทร ฉันเอง.... ฉันช่วยให้คุณฟื้นขึ้นมา มุกดาก้มลงใกล้แล้วถามทันที คุณรู้ใช่มั้ย ใครสั่งปล้นอะดอเรลลา ชนินทรมองมุกดาแล้วอ้าปากคล้ายจะพูด อีกด้านหนึ่ง เจนจบก้าวอย่างรวดเร็ว มีคนไข้เดินสวนผ่านไป เจนจบรอจนคนไข้เดินไปแล้วจึงหันไปมองสัญญาณไฟไหม้ทันที ภายในห้องคนไข้ มุกดาก้มลงบีบไหล่เขย่าชนินทร ใคร ชนินทร ใครเป็นคนบงการทั้งหมด ชนินทรอ้าปากกำลังจะพูด อยู่ๆ สัญญาณไฟไหม้ก็ดังขึ้น หมอและพยาบาลพากันแตกตื่น สัญญาณไฟไหม้ หมอร้องขึ้น พยาบาลกระชากมุกดา คุณออกไปก่อน ออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ มุกดาไม่ยอม เธอยังเกาะข้างเตียงชนินทรแล้วก้มลงถาม ใคร .. ชนินทร พูดสิ ใคร ชนินทรอ้าปาก มุกดามองอย่างลุ้นๆ ทางเดินในโรงพยาบาล เสียงสัญญาณไฟไหม้ยังดังต่อเนื่อง เพชร พาที และนิจนันท์เดินอย่างรวดเร็วเข้ามา คนไข้ และพยาบาลวิ่งกันอย่างอลหม่าน นิจนันท์รีบพูดขึ้น เพชรคะ เสียงสัญญาณไฟไหม้ ออกจากที่นี่ก่อนดีมั้ยคะ ไม่ ผมจะไปดูชนินทร เพชรหันไปถามพาที เจนจบล่ะ โทรบอกแล้ว มันกำลังมา พาทีตอบ เพชรหันมาเห็นเจนจบที่ทำเป็นเพิ่งวิ่งมาจากอีกทาง โรงพยาบาลวุ่นวายมากเลย เจนจบบอก ยังไงฉันก็จะไปดูชนินทร เพชรยืนยันแล้วเดินอย่างรวดเร็วนำทุกคนไป นิจนันท์มีสีหน้าวิตกแต่ก็เดินตามไป เจนจบสีหน้าเครียด เขามองอย่างหงุดหงิดแล้วรีบเดินตามไปเช่นกัน ภายในห้องคนไข้ มุกดากำลังมองชนินทรอยู่ เพชรเปิดประตูเข้ามา มุกดามองอย่างตกใจ เพชรนำทุกคนเดินเข้ามา ทำไมหนูมุกมาอยู่ที่นี่ นิจนันท์ถามขึ้น หนูมุกมาเยี่ยมชนินทร วันก่อนฉันก็เจอ เพชรตอบแทน นี่แอบนัดมาหากันเหรอคะ จะบ้าหรือไง นิจ ผัวเธอกำลังจะฟื้น ดันมาสนใจเรื่องเพชร พาทีว่า นิจนันท์ได้ยินก็รีบหยุดพูด เพชรเดินมาข้างเตียงแล้วมองชนินทร ชนินทร ชนินทรมองทุกคน นิจนันท์ยังไม่กล้าเข้าไปใกล้ เจนจบยืนนิ่งและพยายามระงับความกังวล มุกดามอง เพชรจับข้อมือชนินทรแล้วส่งสายตาห่วงใยจากใจจริงให้เพื่อน ชนินทร.. นายฟื้นแล้ว น้ำตาของชนินทรไหลออกมาเมื่อมองเพชร เขารู้สึกสำนึกผิด ชนินทรพยายามอ้าปากเพื่อออกเสียง นายจะพูดอะไร เพชรถาม เพชรก้มลงไปใกล้ปากชนินทร สีหน้านิจนันท์หวาดหวั่นจนต้องบีบมือตัวเองด้วยความกลัว เจนจบจ้องมองชนินทร ชนินทร ใครทำให้นายเป็นแบบนี้ บอกพวกเรามาเลย ชนินทรพยายามเปล่งเสียง ทุกคนที่ยืนรอฟังอยู่ในอารมณ์ที่แตกต่างกัน อะ..อะ..ระ .. ชนินทรพยายามเปล่งเสียง ทุกคนมองแล้วตั้งใจฟัง ระ ... ระ ... ระวัง... ระวัง ระวังอะไร ระวังใคร เพชรถาม ชนินทรเลื่อนสายตาไปมองนิจนันท์ ทุกคนหันไปมองตามสายตาของชนินทร นิจนันท์ยืนตัวแข็งเหมือนถูกสาป นิ ... นิ ... นิจ ชนินทรพยายามออกเสียง ทั้งห้องเงียบกริบ นิจนันท์หน้าซีดแต่ก็พยายามฝืนยิ้ม เธอรีบพลิกสถานการณ์ด้วยการตรงมากอดชนินทร โธ่ ชนินทร... คุณฟื้นขึ้นมา ก็นึกถึงฉันเลยเหรอคะ ชนินทรพยายามเบี่ยงหน้าหนี เขาหันไปมองเจนจบ เจนจบยิ้มตอบแบบไม่มีพิรุธ เจ.....เจน เราอยู่ตรงนี้แล้ว ทุกคนไม่ทิ้งนายนะ เจนจบยิ้มบอก ชนินทรมองเจนจบด้วยสายตาหวาดกลัว แก...แก... ชนินทรหายใจติดขัดขึ้นมาเฮือกใหญ่ รับรองว่า เรา..โดยเฉพาะชั้น จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนายได้อีก เจนจบพูดแล้วเข้าไปจับมือชนินทรแน่น อะไรที่ผ่านมา อย่าไปสนใจจำ นายคือเพื่อน จำไว้ ..นายคือเพื่อน เจนจบย้ำ หมอที่ยืนอยู่ด้านหลัง เห็นเหตุการณ์ก็รีบบอก คนไข้เพิ่งฟื้น ขอให้หมอตรวจก่อนนะครับ นิจนันท์รีบถอย จริงด้วย ... นั่นสิคะ เราออกไปก่อนดีกว่า ทุกคนมอง เพชรขยับตัว ชนินทรน้ำตาคลอมองเพชรแล้วพยายามพูด ..ขะ ...ขอ...โทษ เพชรมองชนินทรแล้วแตะไหล่เพื่อนก่อนจะยิ้มอย่างให้กำลังใจ อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก .. ให้หมอตรวจก่อน ฉันดีใจนะ ชนินทร ที่เห็นนายฟื้น เพชรยิ้มให้เพื่อน แล้วมองไปที่มุกดา มุกดามองเฉยๆ เพชรหันมาบอกเพื่อน ให้หมอตรวจชนินทรก่อน พาทีมาแตะไหล่ชนินทรแล้วเดินตามเพชรออกไป มุกดาทำเป็นอ้อยอิ่ง นิจนันท์มองสามี ชนินทรจ้อง จนนิจนันท์รีบหลบตาแล้วเดินก้มหน้าออกไป เจนจบกำลังจะเดินตามออกไป ชนินทรเอื้อมมือมาดึงแขนเจนจบไว้ เจนจบชะงักแล้วหันมามอง มุกดามองเห็นด้านหลังเจนจบที่ถูกชนินทรดึงข้อมือไว้ เจนจบกับชนินทรจ้องตากัน สายตาของชนินทรบ่งบอกว่ารู้เรื่องที่เจนจบทำร้ายเขา มุกดามองอย่างสงสัย เจนจบค่อยๆเอื้อมมือมาแกะมือของชนินทรออก เขาลอบบีบข้อมือของชนินทรเต็มแรง แต่มุกดามองไม่เห็นเพราะเจนจบบังอยู่ มุกดาเลยขยับเข้ามาใกล้เตียงชนินทร เจนจบวางข้อมือชนินทรลงบนเตียง เสียงเครื่องช่วยหายใจดังขึ้น มุกดาเดินมาถึงข้างเตียง ชนินทรก็สลบไปพอดี เจนจบหันมามองมุกดาด้วยสีหน้าปกติ ก่อนจะเอ่ยขึ้น ให้เพื่อนผมได้พักผ่อนก่อนนะครับ เจนจบเดินนำออกไป มุกดาเดินตาม แต่หันมามอง หมอกำลังดูอาการชนินทร เจนจบหันมามองมุกดาแล้วเรียก คุณหนูมุกครับ มุกดาหันมาเห็นเจนจบเปิดประตูก็จำต้องเดินไป เจนจบมองมุกดาที่เดินผ่านหน้าไปอย่างสังเกต บริเวณที่นั่งหน้าห้องคนไข้ เพชรกับพาทียืนอยู่ข้างนิจนันท์ที่นั่งตัวเกร็งเพราะรู้สึกหวาดหวั่นใจ ชนินทรเค้าห่วงคุณมากเลยนะ นิจ เพชรบอก นิจนันท์สะดุ้งแต่ก็พยายามฝืนยิ้ม มุกดากับเจนจบเดินมาสมทบ เค้าเตือนให้คุณระวัง เพชรบอก พวกไหน พาทีสงสัย ก็คงพวกที่หักหลังกันเองเรื่องขายอะดอเรลลา เจนจบรีบบอก ใช่..ใช่ พวกนั้นแน่ๆ นิจนันท์เสริม สงครามโดนจับไปแล้ว เพชรพูด แต่ชนินทรยังไม่รู้ เจนจบบอก มุกดามองสังเกตทุกคนที่กำลังคุยกัน พรุ่งนี้ ชนินทรน่าจะฟื้นตัวมากขึ้น คุยรู้เรื่องกว่าวันนี้ เพชรกล่าว นิจนันท์ฟังแล้วยิ่งหวาดหวั่น กลัวความจริงที่ชนินทรจะพูดออกมา เพชรหันมาทางมุกดา เดี๋ยวผมไปส่งนะ หนูมุก มุกจะเข้าบริษัทพี่กฤชค่ะ แวะมาเยี่ยมคุณชนินทรเค้าแป๊ปเดียว โชคดีที่เจอตอนคุณชนินทรฟื้นพอดี มุกดายิ้มแล้วมองทุกคน มุกไปก่อนนะคะ มีประชุมผู้ถือหุ้นค่ะ มุกดาหันหลังออกไปก่อน เพชรจะเดินตาม แต่นิจนันท์ลุกขึ้น ฉันไปส่งมั้ย นิจ เจนจบถามขึ้น ไม่เป็นไร ฉันจะกลับกับเพชร ไม่อยู่ดูแลผัวหน่อยเหรอ นิจ ชนินทรมันอุตส่าห์ห่วงเธอมาก ตื่นมาก็คิดถึงเมีย พาทีประชด หมอเค้าคงอยากเช็คอัพให้แน่ใจก่อนน่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยมแต่เช้าเลย เพชรเดินนำออกไป นิจนันท์กับพาทีเดินตาม เจนจบมองตามแล้วหันไปทางที่มุกดาเดินออกไป เจนจบรีบเดินตามไปทันที ที่มุมหนึ่งในโรงพยาบาล มุกดากำลังหลบมุมเพื่อคุยมือถือ ชนินทรฟื้นแล้วค่ะ เจอรี่ มุกจะอยู่เฝ้าเค้าที่นี่ก่อน ภูผาก้าวเข้ามาในห้องคนไข้ ชนินทรหันมาเห็นก็แปลกใจเพราะเขาไม่เคยเห็นภูผามาก่อน ภูผา จ้องชนินทรด้วยสีหน้าและแววตาที่เหมือนมัจจุราชจะมาเอาชีวิต เจนจบเดินออกมายืนในสวนหน้าตึกคนไข้ เขาแหงนมองขึ้นไปที่ตึกคนไข้ ตึกนั้นสูงมากจนเจนจบต้องแหงนคอตั้งบ่า สายตาของเขาพุ่งไปที่ระเบียงห้องคนไข้ชั้นบนที่ชนินทรอยู่ ภายในห้องคนไข้ ภูผาเดินเข้ามาใกล้ชนินทรพร้อมกับหยิบปืน ชนินทรเห็นแล้วตกใจ ภูผากำลังจะยิง แต่มุกดาพรวดเข้ามาจากประตูด้านหลังพร้อมกับพยาบาลที่ถือถาดน้ำเกลือถุงใหม่เข้ามาด้วย ภูผาหันไปยิงพยาบาล มุกดารีบใช้จังหวะนั้นผลักพยาบาลเข้าไปชนกับภูผาอย่างแรง ภูผาเสียการทรงตัว มุกดาถีบภูผาเต็มแรงจนภูผากระเด็นไปติดผนัง มุกดาพุ่งตามไป ภูผายกปืนขึ้นฟาด แต่มุกดาหลบแล้วกระแทกแขนภูผาข้างที่ถือปืนเข้ากับผนัง ภูผาจับปืนแน่นไม่ยอมปล่อย ชนินทรเห็นปืนแกว่งมาทางที่ตัวเองนอน เขามองอย่างหวาดกลัวว่ากระสุนจะพลาดมาโดน ภูผาใช้อีกมือจิกผมมุกดาแล้วเหวี่ยงเธอไปกระแทกผนัง มุกดาเซ ภูผาหันไปจะเหนี่ยวไก แต่มุกดาลุกขึ้นมากระแทกภูผาจนกระเด็น แล้วยืนขวางเตียงชนินทรไว้ทำให้ภูผายิงไม่ได้ มุกดารีบกดกริ่งเรียกพยาบาล ภูผาตัดสินใจวิ่งหนีออกไปทันที มุกดาหันมามองชนินทรแค่แวบเดียว แล้วก็วิ่งตามภูผาออกไปทันที มุกดาวิ่งออกมาที่ทางเดินภายในโรงพยาบาล เธอพยายามมองหาแต่ก็ไม่เห็นภูผา เห็นแต่คนไข้กับพยาบาลที่กำลังเดินอยู่ พยาบาลคนหนึ่งวิ่งตรงมา มุกดารีบบอก มีพยาบาลถูกยิงในห้องนั้น ต้องการความช่วยเหลือด่วน ไปเลยค่ะ พยาบาลคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปในห้อง มุกดาขยับตัวมองหา แต่ก็หาไม่เจอ เธอมีสีหน้าเจ็บใจที่ภูผาหนีไปได้ ที่บ้านเจนจบ เจนจบโมโหเป็นอย่างมาก เขามองภูผาเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย ระยำ ถ้าแกยิงชนินทรได้ ทุกอย่างมันก็จบไปแล้ว แล้วจะเอายังไง ภูผาถาม ทีนี้นังมุกมันคงไม่ยอมให้ชนินทรคลาดสายตา ชนินทรอาจจะพูดอะไรไม่ได้มาก ไม่มีคำว่าอาจจะ ... ฉันต้องมั่นใจว่า ชนินทร เพื่อนรักของชั้น.. ต้องไม่มีโอกาสเปิดปากได้อีก เจนจบย้ำแล้วมีแววตาเลือดเย็น ภายในห้องคนไข้ มุกดายืนอยู่ข้างๆ แอนดี้ ทั้งคู่มองชนินทรที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง มีพยาบาลคนหนึ่งดูแล พยาบาลมองมุกดากับแอนดี้แล้วเอ่ยขึ้น เดี๋ยวตอนคุณหมอมาตรวจ รบกวนญาติคนไข้ออกไปรอข้างนอกก่อนนะคะ เราอยู่ด้วยได้มั้ยคะ รับรองว่าไม่รบกวนคุณหมอหรอกค่ะ มุกดาขอร้อง ไม่สะดวกนะคะ ญาติรอข้างนอกดีกว่าค่ะ พยาบาลยืนยันแล้วมองด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ มุกดาสบตากับแอนดี้อย่างอึดอัด เราไปรอข้างนอกก็ได้ มุก ที่นี่มีคนของสารวัตรธีรพัฒน์ช่วยดูอยู่รอบๆ แอนดี้บอก มุกดามีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นเมื่อรู้ว่ามีกำลังเสริมจากธีรพัฒน์มาช่วยด้วย เธอกับแอนดี้หันไปมองชนินทร ในใจหวังจะให้เขาปลอดภัยเพื่อฟื้นขึ้นมาบอกความจริงทั้งหมด ที่สตาร์ไดมอนด์ นิจนันท์นั่งหน้าเครียดเรื่องที่ชนินทรฟื้น เพชรเดินเข้ามาเรียก นิจ นิจนันท์ยังนั่งนิ่งและมีสีหน้ากังวล นิจครับ คะ.. เพชรเรียกนิจจะใช้อะไรหรือคะ เลิกงานแล้วครับ ... นิจดูใจลอยๆ มีอะไรหรือเปล่า ห่วงชนินทรน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวไปพร้อมผม .. ชนินทรต้องดีใจ ที่ตื่นมาเห็นคุณ เพชรยิ้มอย่างจริงใจ ต่างจากนิจนันท์ที่ยิ้มฝืดๆ ที่ทางเดินในโรงพยาบาล มุกดากับแอนดี้เดินมาจากคนละด้าน แอนดี้พูดกับมุกดา ไม่เจอใครที่น่าสงสัย พวกภูผามันไม่น่าจะลงมือซ้ำวันนี้ ที่ระเบียงห้องคนไข้ ม่านที่เตียงคนไข้ถูกรูดออกช้าๆ พยาบาลคนหนึ่งที่เช็ดตัวชนินทรเสร็จถือกาละมังออกมา พยาบาลมองหมอที่มายืนรออยู่แล้วอย่างสงสัย คุณหมอตรวจคนไข้คนนี้หรือคะ เจนจบในชุดเสื้อกาวน์เหมือนหมอแทงมีดเข้าที่คอของพยาบาลจนล้มลงกับพื้น กาละมังหล่นพื้นเสียงดัง ชนินทรสะดุ้งแล้วหันมาเห็นเจนจบ ชนินทรหน้าตาตกใจ กะ...แก.. เจนจบไม่พูดอะไร กระชากชนินทรลงจากเตียงทันที ชะ..ช่วยด้วย ชนินทรพยายามตะโกน เจนจบหันไปเตะปากชนินทรจนเขาดิ้นอยู่กับพื้น ฉันอนุญาติให้แกพูดหรือยัง เจนจบขู่ เจนจบตามไปลากขาชนินทรไปทางระเบียงห้อง ไอ้.. เจนจบ ... แก เจนจบกระทืบลงที่อกชนินทรจนเขาดิ้นพราด เจนจบเปิดประตูระเบียงแล้วล็อคคอชนินทรออกมาที่ระเบียงทันที ที่ท้องฟ้าด้านนอก พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ทั่วท้องฟ้ามีแสงสีทองสวยงาม มองซะ ชนินทร .. นี่จะเป็นตะวันแสงสุดท้ายในชีวิตแก เจนจบบอก ชนินทรมองลงไปด้านล่างแล้วก็รู้สึกกลัว อย่า .. อย่าฆ่าฉัน กลัวอะไร เพื่อน แกมันตายไปแล้ว ..ที่ฟื้นขึ้นมาวันนี้ ...เพราะนรกให้เวลาแกกลับขึ้นมา ... ร่ำลาเมียรัก ไม่ ... ไม่พูด ...ไม่พูด ชนินทรลนลาน เจนจบมองชนินทรที่กลัวจนลนลานแล้วก็จูบลงไปที่แก้มของชนินทร ถึงแกไม่พูด นังมุกมันก็ต้องเอาอะไรมาง้างปากแกจนได้ ไหนจะยังเพชรอีกที่รอถามแกอยู่ ... บอกตรงๆ เห็นแววตาสำนึกผิดกับน้ำตาที่แกขอโทษเพชรวันนี้แล้ว ฉันซึ้งมาก .. ไม่น่าเชื่อ ว่าโจรมันยังมีวันกลับใจ เลว ... เลวที่สุด ชนินทรว่า พูดดีดีสิ ... คำสุดท้ายของชีวิต พูดดีดี .. พูดอะไรที่เป็นมงคลหน่อย คนอย่างแก ... ไม่ตายดี เจนจบล็อคอชนินทรแน่น ชนินทรดิ้นพราดเพราะขาดอากาศ เจนจบดันชนินทรมาที่ระเบียง ชนินทรมองลงไปเห็นความสูงของตึกที่อยู่ เจนจบยกตัวชนินทรขึ้นมาพาดระเบียง ยังไงก็ขอให้ฉันได้ดูความตายของแกก่อนแล้วกัน ... ลาก่อน ชั่วนิรันดร์ เพื่อนรัก เจนจบพูดแล้วผลักชนินทรสุดแรง ร่างของชนินทรลอยละลิ่วกลางอากาศหล่นร่วงลงไปยังด้านล่าง ที่ทางเดินในโรงพยาบาล เพชรกับนิจนันท์เดินอย่างรวดเร็วเข้ามา ทั้งสองกำลังจะเดินขึ้นตึก ร่างของชนินทรลอยละลิ่วอยู่กลางอากาศ มีเสียงคนหวีดร้องดังลั่น เพชรเงยหน้ามองเห็นร่างที่กำลังร่วงลงมา เพชรรีบคว้าร่างนิจนันท์ให้หลบ บนระเบียง เจนจบคลี่ยิ้มแล้วกางแขนรับแสงอาทิตย์สีเหลืองทองที่อาบไล้ทั้งร่างด้วยรอยยิ้มสุขสม ร่างชนินทรตกลงมากระแทกพื้นตรงหน้านิจนันท์กับเพชรพอดี ชนินทรตายคาที่ นิจนันท์กรี๊ดสุดเสียง เพชรตกตะลึงกับภาพที่ได้เห็น 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
