Group Blog
All Blog
|
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 12  มรกตเดินอย่างรวดเร็วเข้ามาในห้องสูทใหญ่ โดยมีพาทีเดินตามหลังเข้ามา แม่เพื่อนเก่านี่มันเป็นจอมมาร แกต้องจัดการนะ พาที กวาดไปให้พ้นหูพ้นตาชั้นซะเลย ครับ พาทีรับคำ แล้วเอาคำตอบมาให้ฉันด้วย ใครทำให้นิจนันท์มาเจ๋อที่นี่ได้ ครับ ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก้อ .. ชีวิตผมจะหาไม่ .. ครับ...ทราบครับ ... คุณแม่ พาทีก้มหน้ารับคำจ๋อยๆ มรกตมองจ้องอย่างขุ่นใจ มรกตเดินมากดออดที่หน้าห้องพักของมุกดา หนูมุกจ๋า หนูมุก ป้าเอง.. มรกตส่งเสียง มรกตรอฟังเสียงตอบแต่เมื่อเห็นเงียบก็กดออดซ้ำ หนูมุก มรกตพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีคนชุดดำใส่ถุงมือ สวมหมวกปิดใบหน้าเหลือแต่แววตา พุ่งออกมาจากด้านหลัง เข้ามากดหัวมรกตกระแทกไปกับประตูห้อง ว๊าย มรกตจะหันไป แต่คนชุดดำยังกดหัวมรกตยันไว้มือหนึ่ง อีกมือเงื้อมีดคมวาววับขึ้นมา แก แกเป็นใคร จะเอาอะไรฉันให้หมดเลย อย่าทำอะไรฉันนะ เงามีดวาววับกำลังจะจ้วงแทงลงมาที่ต้นคอมรกต แต่มุกดาเดินเข้ามาเห็นพอดี ส่วนปักที่ตามหลังมุกดามาถึงกับร้องกรี๊ดอย่างตกใจ คุณผู้หญิง มุกดาพุ่งพรวดเดียวเข้าไปยื้อมีดในมือชายชุดดำ มรกตดิ้นหลุด ปักเอาแต่ยืนกรี๊ดอยู่ด้านหลัง หนูมุก .. ระวัง มรกตตะโกน ชายในชุดดำจะแทง แต่มุกดาพลิ้วตัวหลบคมมีดได้อย่างหวุดหวิด ช่วยด้วยค่ะ ขโมย ขโมย มรกตร้องตะโกน ช่วยด้วย ขโมยแทงคน ปักส่งเสียงอีกคน ชายชุดดำวิ่งหนีไปทางบันได มุกดาวิ่งตามทันที ปักวิ่งเข้ามาประคองมรกต คุณผู้หญิงโดนกระซวกตรงไหนหรือเปล่าคะ ปักถาม บ้า.. ไม่โดนย่ะ จะแช่งหรือจะช่วยเนี่ยะ มรกตมองตามมุกดาที่วิ่งไปด้วยความเป็นห่วง หนูมุกระวังนะ ปัก... ไปตามตาเพชร ปักรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งย้อนไปทางที่มา มรกตลุกวิ่งตามไปทางบันได มุกดาวิ่งอย่างรวดเร็วตามชายชุดดำลงมาที่บันได ชายชุดดำทิ้งห่าง มุกดาตัดสินใจกระโดดเข้ารวบตัวจากด้านหลัง ชายชุดดำล็อคแขนมุกดาแล้วเหวี่ยงมุกดาไปกระแทกผนังจนมุกดาล้ม มุกดากองอยู่กับพื้น เธอเงยหน้าขึ้นเห็นชายชุดดำจะปาดมีดเข้าที่คอเธอ แต่มุกดาแอ่นตัวหงายหลบคม แล้วตวัดขาถีบชายชุดดำจนกลิ้งลงไปตามขั้นบันได มุกดาดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งตามลงมา ชายชุดดำก้มลงทำเป็นเจ็บ แต่รอจังหวะอยู่ พอมุกดาเข้ามาใกล้ ชายชุดดำก็ลุกขึ้นปาดมีดฉับโดนแขนขวามุกดาจนเลือดกระฉูด มุกดาหันไปมอง ชายชุดดำควงมีดแล้วปามาอย่างรวดเร็ว มีดปักเข้าที่แขนขวามุกดา เธอล้มหงายทันที หนูมุก หนูมุก เสียงมรกตดังขึ้น ชายชุดดำตัดสินใจหลบไปทันที มรกตวิ่งลงมาดูเห็นมุกดาโดนมีดปักแขนก็ร้องเสียงดัง ตายแล้ว ... ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยหนูมุกด้วย ชายชุดดำวิ่งอย่างรวดเร็วมาถึงมุมลับตาคนในโรงแรม เขาดึงหมวกดำปิดหน้าออกทำให้เห็นว่าคือเจนจบ เจนจบถอดเสื้อชุดดำออกจนเห็นเป็นเสื้อชุดปกติที่ใส่อยู่ด้านใน เจนจบหยุดตั้งสติและหายใจ เขามองกลับไปทางที่วิ่งมาแล้วกำเสื้อกับหมวกในมือแน่น แววตาของเจนจบเต็มไปด้วยความโมโห อีกด้านหนึ่ง มุกดามีเลือดไหลออกจากแขน เธอกำลังจะดึงมีดออก มรกตที่ประคองอยู่มองอย่างตื่นตกใจ ว๊าย ว๊าย ทำไงดี ป้าพยาบาลใครไม่เป็น หนูมุกอย่ารีบเป็นลมนะจ๊ะ เดี๋ยวป้าช็อคสลบ ปักวิ่งนำเพชรกับจนท. เข้ามา นี่ค่ะ ทางนี้ เร็วๆค่ะ คุณหนูมุกแย่แล้ว เพชรวิ่งเข้ามา พอเห็นสภาพมุกดาในอ้อมแขนแม่ เขาก็รีบเข้ามาประคองมุกดาขึ้น หนูมุก อย่าดึง เดี๋ยวเลือดจะออกมาก เพชรรีบบอก ปักรีบเข้ามาอยู่ใกล้มรกต หนูมุก ..อดทนนิดเดียว ผมจะพาไปโรงพยาบาล เพชรบอก พี่เพชร ... ตามมันไป มุกดาเสียงเบา ไม่ ..หนูมุก .. ผมต้องดูคุณก่อน มรกตหันไปบอก จนท. คนร้ายชุดดำนะ ชุดดำ .. ปิดหน้าปิดตา ชุดดำ จนท.รีบว.บอกกัน เพชรจะอุ้มมุกดา แต่มุกดามองมีดที่ปักอยู่ หนูมุก เพชรห้ามไม่ทัน มุกดาดึงพรวดเดียวจนมีดหลุดจากแขน มรกตกับปักมองอย่างหวาดเสียว มุกดาหมดแรง ปล่อยมีดหล่นบนพื้น หนูมุก ... ใจดีๆไว้ เพชรร้องบอกแล้วอุ้มมุกดาขึ้น เขารีบพามุกดาออกไปจากตรงนั้นทันที มรกตกับปักจะตามไป แต่เสียงมือถือมรกตดังขึ้น มรกตตกใจจึงหยุดเดินแล้วหยิบขึ้นมา กดรับ ที่มุมลับตาภายในโรงแรม เจนจบกำลังคุยมือถือ เขาพยายามดัดเสียงเป็นเสียงดุดัน วันนี้ฉันแค่สั่งสอนแก นังแม่จอมบงการ ... ถ้าแกยังไม่หยุดจัดแจงให้มีงานแต่งงานของเพชรกับหนูมุก .. แกตายทั้งโคตร มรกตทำหน้าตาตกใจที่ได้ยินเช่นนั้น ปักมอง แกเป็นใคร แกเป็นใคร มรกตละลักละล่ำ ปลายสายวางไป มรกตหน้าเสีย ใครคะ คุณผู้หญิง ปักถาม ไม่รู้...ฉันไม่รู้... มันขู่ว่าต้องไม่มีงานแต่งของตาเพชรกับหนูมุก ไม่งั้นเราจะตายกันทั้งหมด ทั้งสองคนหน้าตาตกใจและรู้สึกหวาดหวั่น เช้าวันใหม่ในห้องสูทใหญ่ของมรกต มุกดากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ที่แขนมีผ้าพันแผลไว้ โดยมีประไพโอบลูกไว้กับอก เพชรนั่งติดเตียง ทุกคนที่อยู่รอบๆ มองอย่างกังวล โธ่ หนูมุก ..สองครั้งแล้วนะ เกือบตายเพราะช่วยแม่ให้รอดชีวิตจากไอ้โจรบ้า มรกตบอก คมกฤช รุจา และแอนดี้ที่ยืนอยู่ห่างมองมุกดา ผมว่าไม่ใช่โจร ในตัวคุณป้าไม่มีอะไรล่อตาขนาดที่จะต้องดักจี้ คมกฤชออกความเห็น มันอาจจะคิดว่าคุณป้ากำลังเข้าห้อง เลยจะตามไปเอาของมีค่าในห้อง แต่คุณหนูมุกมาเจอก่อน รุจจาหันไปทางมรกต แล้วคุณป้าแจ้งตำรวจหรือยังคะ หนูมุกไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ คุณรุจา จะมาก จะน้อย ไม่เกี่ยวนะคะ นี่คือเรื่องความปลอดภัยของแขกทั้งหมด รุจาย้ำ ผมคุยเรียบร้อยแล้วครับ พาทีบอก ทางโรงแรมกำลังประสานกับตำรวจเร่งหาตัวคนร้ายให้ได้ แล้วก็จะรับผิดชอบทุกอย่างเต็มที่ เพราะโรงแรมถือว่าความปลอดภัยของแขกคือสิ่งที่สำคัญที่สุด เพชรเสริม ถ้าเป็นโจร มันก็ต้องเป็นคนใน เพราะรู้จักทางหนีทีไล่ดีมาก แอนดี้พูด อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่โตเลยนะคะ หนูมุกว่าคงเป็นโจรน่ะค่ะ โจรธรรมดา แอนดี้มองสบตามุกดาที่ยิ้มเหมือนเรื่องเล็กๆ งั้นฝากคุณหนูมุกไว้กับเพชรก่อนนะครับ ผมจะพาคุณป้าไปให้การกับเจ้าหน้าที่เอง พาทีบอก ไม่ต้องห่วงหนูมุกนะครับ ขอบใจมาก พาที .. ไปกันเร็ว ... คุณปัก คุณเผ่า คุณประไพ ..ไปกันให้หมดนี่แหละ ไปพาที ... นำไป มรกตสั่ง ทุกคนพากันออกไปจากห้อง เหลือเพชรที่หันมามองมุกดาอย่างห่วงใย คมกฤชกับแอนดี้ยืนอยู่ด้วยกันที่มุมหนึ่งในโรงแรม รุจาเดินเข้ามาระหว่างผู้ชายทั้งสอง ทำไมคุณหนูมุกถึงไม่เอาเรื่อง ไม่แจ้งความ เรื่องมันจบไปแล้ว ทางโรงแรมก็ทำหน้าที่ของเขาอย่างดีที่สุดแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหละที่ทำตัวเป็นอีแร้งหิวซากศพ คมกฤชว่า นายนี่คิดดูถูกฉันตลอด คิดว่าฉันกระหายข่าวบนความเดือดร้อนของคนอื่น คุณกฤชไม่ได้หมายความอย่างนั้นหรอกครับ รุจา ครอบครัวคุณเพชรกับหนูมุกมีข่าวในทางเสียหายมาตั้งแต่เรื่องอะดอเรลลา ขนาดมาเที่ยวก็ยังโดนปล้นอีก ข่าวกระจายออกไป มันคงดูไม่ดีกับครอบครัวคุณเพชร แอนดี้บอก ถ้าเป็นเหตุผลนั้น ฉันพอเข้าใจ เหตุผลของแอนดี้มันก็ดี เข้าใจได้ทุกเรื่องนั่นแหละ คมกฤชแขวะ แน่นอน เพราะแอนดี้เค้าไม่ใช่อันธพาล เป็นเด็กโตแต่ตัวอย่างนาย พอก่อนเถอะครับ รุจา แอนดี้ปราม เงียบเลย ไอ้แอนดี้ คมกฤชว่าแล้วก็หันไปพูดกับรุจา อยากด่าก็ด่ามาเลย เพราะคำด่าของเธอมันเบาหวิว ไร้สาระสไตล์ลูกคุณหนู เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เพราะฉะนั้น ... ไม่มีค่าให้ฉันเจ็บ คมกฤชมองแล้วเดินออกไป รุจาจะเดินตาม แน่จริงด่าแล้วอย่าหนีสิ แอนดี้ดึงแขนรุจาไว้ แล้วส่งแววตาขอร้อง พอเถอะรุจา .. ผมขอ เห็นแก่คุณนะ แอนดี้ .. ไม่งั้นฉันจะเล่นนายคมกฤชให้ป่น เอาซี้ ถ้าฉันป่น เธอก็เละคามือฉัน คมกฤชตะโกนเข้ามา รุจากับคมกฤชรี่จะเข้าหากัน แต่แอนดี้ดึงรุจาไว้ทำให้รุจาเซไปอยู่ในอกแอนดี้ แอนดี้จึงรวบตัวรุจาไว้ คมกฤชเห็นแล้วยิ่งโมโห โธ่เอ้ย... ก็แค่นี้ ... มุขเข่าอ่อน อยากให้ผู้ชายกอด คมกฤชยิ้มเหยียดแล้วเดินไป รุจาด่าไล่หลัง ไอ้คมกฤช ไอ้บ้า แน่จริงกลับมาเลย อย่าวิ่งหนีสิ รุจาโมโหทำท่าจะตามไป แต่แอนดี้ดึงรุจาไว้สุดแขน พาทีพากลุ่มผู้ใหญ่ และปักเดินผ่านหน้าล็อบบี้โรงแรมไป นิจนันท์นั่งอยู่บริเวณนั้น เธอลดหนังสือพิมพ์ที่กางบังหน้าลงแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ นิจนันท์ลุกขึ้นเดินไปทางด้านห้องพักทันที ภายในห้องสูทใหญ่ของมรกต เพชรขยับหมอนให้มุกดานั่งพิงสบายๆ ปวดมั้ย เพชรถาม ไม่ค่ะ มุกดายิ้ม ยังยิ้มได้อีกนะ เพชรกุมมือมุกดาแล้วมองด้วยความซึ้งใจ ขอบคุณมาก ขอบคุณที่ช่วยแม่ผม หนูมุกต้องทำอยู่แล้วค่ะ พี่เพชรก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะคะ หมายความว่าอะไร .. คุณคิดว่า ทั้งหมดที่เกิดเรื่องร้ายๆก็เพราะอาถรรพ์อะดอเรลลา ... ที่ใครเป็นเจ้าของ ... ก็ต้อง ... มุกดารีบเอามือปิดปากเพชรไม่ให้พูดคำว่าตาย อย่าพูดให้ร้ายตัวเองสิคะ หนูมุกไม่เชื่ออะไร นอกจากความจริงที่พิสูจน์ได้ด้วยหลักวิทยาศาสตร์สากล หืมม ..ไม่ต้องวิชาการมากก็ได้คุณครู เอาแบบนี้ดีกว่า นุ่มๆ หวานๆ ไม่มีหลักการ เพชรมองมุกดา แล้วกุมมือมุกดาขึ้นมาจูบเบาๆ มุกดามองอายๆ แทนคำขอบคุณจากใจผม ทั้งสองคนสบตากัน นิจนันท์เปิดประตูเข้ามา เห็นภาพเพชรกำลังจูบมือมุกดาก็อึ้งแต่ยังฝืนยิ้ม มุกดาดึงมือออกทันที คุณนิจนันท์ โถ .. คุณหนูมุก เจ็บมากหรือเปล่าคะ โชคร้ายจังเลย นิจนันท์แสร้งถามแล้วรี่เข้ามาหามุกดาที่ข้างเตียง นิจนันท์จับมือมุกดามาบีบกุมไว้แล้วทำหน้าตาเหมือนสงสารมาก เคราะห์ร้ายอะไรคะเนี่ยะ จะได้เป็นเจ้าสาวทั้งที ก็เกิดเรื่องไม่หยุดหย่อน จับตัวคนร้ายได้หรือยังคะ นิจนันท์ปล่อยมือมุกดาอย่างไม่ไยดี แล้วหันมาคุยกับเพชรจริงจัง ยังครับ เพชรตอบ คุณหนูมุกมีศัตรูที่ไหนหรือเปล่าคะ เพราะคนดีๆอย่างเพชรคงไม่มีใครคิดร้าย ไม่มีหรอกค่ะ มุกดาตอบ โจรมันตั้งใจทำร้ายคุณแม่ ไม่ใช่หนูมุก เพชรบอก อ๋อ คุณหนูมุกเลยทำหน้าที่ว่าที่สะใภ้คนเก่ง โดดเข้ามาช่วย โชคดีที่สุดเลยนะคะที่ดวงไม่ถึงตาย .. นิจนันท์เน้นคำ ไม่งั้นเพชรคงขาดเจ้าสาวไปอีกครั้ง นิจนันท์หันไปมองเพชร เธอสบตาอย่างรู้เรื่องอดีตที่เพชรไม่ได้แต่งงานเพราะเจ้าสาวหายไป มุกดามองสีหน้าเพชรที่นิ่งลงจึงเอ่ยถามทันที หมายความว่ายังไงคะ .. ขาดเจ้าสาวไปอีกครั้ง เพชรตัดบท นิจครับ ผมว่าหนูมุกคงอยากพักผ่อน อ๋อ ค่ะ .. เพชรจะไปทำธุระ ก็ตามสบายเลยนะคะ นิจดูแลคุณหนูมุกให้เองค่ะ ดีค่ะ มุกดาบอก อย่าเลยครับ ออกไปพร้อมๆกันดีกว่า หนูมุกคงต้องการความสงบ เพชรตัดบท จนมุกดามองอย่างสงสัย ทางเดินในโรงแรม เพชรเดินคุยมากับนิจนันท์ โกรธเหรอคะที่นิจพูดเรื่องเก่าๆให้คุณหนูมุกได้ยิน นิจไม่ได้ตั้งใจจะสะกิดแผลเรื่องที่ปานตาเค้าทิ้งคุณไปก่อนวันแต่งงาน เพชรเงียบ นิจนันท์ลอบยิ้มเพราะรู้ว่าเป็นเรื่องฝังใจของเพชร ก่อนจะทำสีหน้าเหมือนสำนึกผิด นิจสัญญาจะไม่พูดเรื่องนี้ ให้เพชรไม่สบายใจ นิจนันท์เปลี่ยนเป็นยิ้มประจบเอาใจเพชรทันที เพชรคะ ... นิจอยากชวนเพชรไปดูที่ที่นิจจะสร้างบ้านน่ะค่ะ ผมไม่อยากให้หนูมุกอยู่คนเดียว เพชรสีหน้าอึดอัด นิจนันท์รีบคล้องแขนเพชร โธ่ ... นิจ ยืมตัวเพชรแป๊ปเดียว ไม่กี่ชั่วโมง คุณหนูมุกเธอไม่ว่าหรอกค่ะ จะชั่วโมงหรือนาทีเดียว ... ก็ไม่ได้ ! นิจนันท์กับเพชรหันไปเห็นมรกตกับปักเดินกลับมา นิจนันท์มีสีหน้าตกใจ ดีจริงๆนะคะ ที่คุณผู้หญิงลืมกระเป๋า เลยได้กลับมาเห็นช็อตเด็ด ของนางแถวนี้ ที่กำลังงัดมารยาที่ขนมาเต็มคันรถบรรทุกบวกสิบแปดล้อ แว่วๆว่า กำลังตะกุยตะกาย ชวนคุณเพชรไปไหนเหรอคะ ปักว่า ดูที่ นิจนันท์ตอบห้วนๆ ปักเดินมาใกล้แล้วจ้องนิจนันท์ ที่ทำอะไรคะ ฮวงซุ้ยตัวเองหรือเปล่า นิจนันท์ยิ้ม อย่างนิจคงไม่ตายง่ายๆ .. วัยเราต่างกันเยอะค่ะ ป้าปัก ปักตาลุก มรกตเดินมามองนิจนันท์หัวจรดเท้า เธอนี่มีสามีแล้วใช่มั้ย มรกตถาม นิจนันท์อึ้งเพราะไม่รู้ว่ามรกตจะมาไม้ไหน มีสามีแล้วเที่ยวมาควงแขนผู้ชายอื่นๆ คนเห็นเข้า มันจะเสื่อมเสีย มาถึงตาเพชรลูกชายฉัน ฉันรู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอ ไม่จุกจิก ไม่คิดมาก แต่เผอิญครอบครัวฉันมีหน้ามีตาในสังคม แม่ครับ เพชรปราม อย่าเพิ่ง ตาเพชร .... คนนี้แม่ขอ นิจนันท์หน้าชา มรกตหันมามองหัวจรดเท้าต่อ ฉันถือที่สุดเลยนะ เรื่องลักกิน ขโมยกิน ทำตัวลับๆล่อๆ แทะเล็มของๆคนอื่น เพราะทุกคนในตระกูลฉันไม่เคยมีประวัติเสียด้านนี้ นิจนันท์จ้องมรกต มรกตจ้องกลับด้วยสายตาดุ แล้วจึงหันมาทางเพชร แกสมควรกลับไปดูเจ้าสาวของแกนะ ตาเพชร หนูมุกเจ็บตัวเพราะช่วยแม่ มรกตจ้องเพชรอย่างเอาเรื่อง เพชรหันไปบอกนิจนันท์ ค่อยไปดูที่กันวันหลังนะครับ นิจ เพชรหันหลังเดินออกไปทันที เพชรคะ นิจนันท์จะตามแต่ปักเข้ามาขวาง ไปซะเถอะ นิจนันท์ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน มรกตไล่ ขอโทษนะคะ คุณป้าอาจจะเข้าใจอะไรผิด นิจมาหาเพชร คนที่จะไล่นิจได้คือเพชร ดีจ้ะ เพราะฉันจะสั่งให้ตาเพชรไล่เธอเอง แม่ผู้หญิงมารยาจัด นิจนันท์มองจ้องมรกต ปักเท้าเอวแล้วเดินเข้าหาด้วยหน้าตาเอาเรื่อง จะไป..ไม่ไป ปักถาม นิจนันท์ต้องถอยแล้วสะบัดหน้าเดินออกไป มรกตส่ายหน้า สตรี พ.ศ.นี้ หน้าไม่มียางมะตูมจริงๆ ปักต่อว่า ฉันคงต้องรีบจัดการให้หนูมุกแต่งงานกับตาเพชรซะแล้ว คุณผู้หญิงคะ แล้วโทรศัพท์จากไอ้โจรใจทราม ที่มันขู่ไม่ยอมให้มีงานแต่งงานละคะ คุณผู้หญิงทำไมไม่บอกคุณเพชร อย่าพูดเรื่องนี้ให้ใครได้ยินนะ ปัก .. ฉันไม่กลัวมันหรอก มันอาจจะเป็นพวกที่แอบหลงรัก คลั่งไคล้หนูมุกก็ได้ มรกตมีท่าทางไม่ยอมแพ้ ยิ่งมันขู่ ฉันยิ่งต้องให้ตาเพชรกับหนูมุกมีงานแต่งงานให้เร็วที่สุด มรกตกับปักพากันเดินไป ที่ด้านหลังห่างออกไป เจนจบกำลังซุ่มมองอยู่ จะไม่มีงานแต่งงาน ... งานเดียวที่ฉันอนุญาตให้จัดได้ คืองานศพ เจนจบพูดเบาๆ เพชรนั่งอยู่ใกล้มุกดาในห้องสูทใหญ่ของมรกต มุกดาเอ่ยถามเสียงจริงจัง ใครคะ ... ที่เคยเป็นเจ้าสาวของพี่เพชร เพชรมีสีหน้าอึดอัด แต่เห็นมุกดามองแบบไม่หลบตา เพชรจึงจำต้องตอบ เค้าชื่อ ปานตา ... เราเรียนคณะเดียวกัน แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ เค้าหายตัวไป อาทิตย์เดียวก่อนวันแต่งงาน ... เราลองชุด ถ่ายรูปเจ้าบ่าว เจ้าสาว ทุกอย่างในงานแต่งงาน ผมเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว แววตาของเพชรเศร้าลงมาก มุกดามองด้วยความเห็นใจ โธ่ ... พี่เพชร ผมไม่รู้ว่าผมทำผิดอะไร พยายามติดต่อตามหาเป็นปีๆ ... แต่ก็ไม่เจออีกเลย เพชรมองไปด้านนอก สีหน้าของเขาขมขื่นกับความรักในอดีต มุกดาแตะมือเพชรเบาๆอย่างให้กำลังใจ เพชรหันมามอง อย่าไปไหนนะ หนูมุก ... อย่าหนีผมไปไหน .. แต่งงานกับผมนะครับ แววตาเพชรเต็มไปด้วยความจริงใจ จนมุกดาใจหายเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังหลอกเพชรอยู่เหมือนกัน มุกดาทำเป็นหลับตาเหมือนง่วงเพื่อเลี่ยงไม่ตอบ เพชรกุมมือมุกดาไว้แล้วดึงผ้าห่มขึ้นอย่างอ่อนโยน เพชรมองมุกดาด้วยแววตาห่วงใย เขาจูบมือมุกดาเบาๆ แล้วถอยออกมา ปล่อยให้มุกดานอนหลับสนิท เพชรเปิดประตูเดินออกไปนอกห้องอย่างเงียบๆ พอประตูปิด มุกดาก็ลืมตาขึ้นมองตามเพชรด้วยความสงสาร นิจนันท์ยืนหันรีหันขวางอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม เธอมองไปด้านห้องพัก แล้วตัดสินใจจะเดินขึ้นไป ขอร้องนะ นิจ อย่าขึ้นไปรบกวน พาทีเดินเข้ามาพอดี นิจนันท์หันกลับมามองพาทีตาใส รบกวน ... รบกวนอะไร รบกวนใครเหรอ แกล้งโง่หวังอะไรหรือเปล่า นิจ ... อย่าลืมสิ เพชรกับคุณหนูมุก เค้ากำลังจะเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เพชรสัญญาว่าจะไปดูที่กับฉัน นิจนันท์หันหลังจะเดินไป ขอเถอะ นิจนันท์ .. เลิกตามเพชรสักที นิจนันท์หันมายิ้มเยือกเย็น สีหน้าของเธอไม่เกรี้ยวกราด แต่พูดช้าๆ เน้นๆ เธอก็เป็นเพื่อนเพชรคนนึง คงไม่มีสิทธิ์ขออะไรที่เหนือกว่าฉัน ที่เป็นเพื่อนเพชรเหมือนกัน ถ้าสิทธิ์ของเพื่อนห้ามไม่ได้ แล้วสิทธิ์ของผัวล่ะ เสียงของชนินทรดังขึ้น นิจนันท์หันไป เห็นชนินทรเดินเข้ามาก็ถึงกับหน้าเสีย ชนินทรเดินมาหยุดตรงหน้านิจนันท์ นิจนันท์หันไปมองพาที พอดี ฉันเพิ่งนึกได้ว่าลืมชวนชนินทรมาปาร์ตี้ด้วย พาทีพูด ชนินทรจับแขนนิจนันท์ทันที เพิ่งรู้ที่บอกว่ามาเยี่ยมญาติ .. มีญาติอยู่แถวโรงแรมนี้ ฮันนีมูนรอบสองกันให้สนุกนะ พาทีทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป นิจนันท์หันขวับไปมองชนินทร ชนินทรยิ้มเยือกเย็น นิจนันท์เห็นแล้วเสียวสันหลังวาบ ทำไมทำหน้า ... เห็นผัวเหมือนเห็นผี เธอมาได้ยังไง แล้วทำไมจะมาไม่ได้ ก็พาทีมันเห็นเธอ.. แล้วนึกถึงฉันน่ะสิ ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ชนินทรจ้อง นิจนันท์รีบแก้ตัว ฉันหมายถึงว่าครอบครัวเพชรเค้าไม่ได้เชิญเรา นั่นน่ะสิ ไม่ได้เชิญเรา .. แต่ทำไมเธอถึงเสนอหน้ามายืนตรงนี้ได้ ไปคุยให้ฉันรู้เรื่องหน่อยดีกว่า ชนินทรลากนิจนันท์ออกไปจากตรงนั้นทันที ปล่อยฉันนะ ชนินทร ..ปล่อยชั้นก่อน นิจนันท์โวยวาย นิจนันท์ถูกชนินทรลากมาที่ริมหาด ชนินทรเหวี่ยงนิจนันท์ไปอย่างแรง ไม่อายบ้างหรือไง หรือลืมว่ายังมีผัวเป็นตัวเป็นตน ฉันมาแบบเพื่อน คนตั้งเยอะตั้งแยะ คิดว่าฉันจะทำอะไรน่าเกลียดได้ล่ะ แสดงว่าถ้าลับตา เธอก็จะทำ ก็ไม่แน่ ฉันยังสาว ยังสวย ไม่สมควรจมปลักดักดานกับผัวไร้ระดับได้นานขนาดนี้ ชนินทรบีบคอนิจนันท์ นิจนันท์ขว้างหมัดเปะปะ แต่โดนเข้าที่หน้าชนินทรจนเขาต้องปล่อยมือ นิจนันท์สะบัดตัวแล้ว รีบวิ่งออกไป ชนินทรจะวิ่งตาม แต่มีมือมาคว้าไหล่เขาไว้ ชนินทรหันไปแล้วก็มีสีหน้าตกใจเพราะเป็นเพชร เพชรลากชนินทรมาแล้วเหวี่ยงชนินทรมาที่มุมลับตาคน เพชร ชนินทรเอ่ย เพชรตามมากระชากชนินทร ถ้าแกแตะนิจนันท์แบบนั้นอีก ฉันเอาแกตายแน่ เพชรเหวี่ยงชนินทรไปอัดผนัง นิจนันท์มันหาเรื่องฉัน ชนินทรบอก หาเรื่องแค่ไหน แกเป็นผู้ชาย ห้ามทำร้ายผู้หญิง แกยังไม่เห็นนะ เพชร .. นิจนันท์ดูถูกผัวตัวเองแค่ไหน แต่แกก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายผู้หญิง คำว่าสุภาพบุรุษ มันไม่สอนแกเลยเหรอว่าต้องอดทน ให้เกียรติ ... ฉันเตือนแกนะ ชนินทร ฉันจะเตือนครั้งเดียว เพชรจ้องชนินทร เรื่องที่แกเป็นขโมย ฉันให้อภัยได้ แต่ถ้าแกทำร้ายเมียอีก แกกับฉันไม่ใช่เพื่อนกัน เพชร นิจนันท์ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เค้า ... ชนินทรพยายามบอก แต่เพชรเหวี่ยงหมัดเข้าที่หน้าชนินทรจนชนินทรเซ จำไว้ อย่าดูถูกศักดิ์ศรี อย่าทำร้ายเพศแม่ของแก เพชรจ้อง ชนินทรท่าทางกลัว เพชรเดินออกไป ชนินทรมองอย่างเจ็บใจที่ตัวเองกลายเป็นผู้ร้ายอีกจนได้ ในห้องสูทใหญ่ของมรกต มุกดามองไปที่แม่กับพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างเตียง มาคราวนี้ แม่เลยหมดสนุกไปด้วยเลย มุกดาบอก ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ .. เห็นมุกปลอดภัย แม่ก็โล่งใจ .. แย่จริงๆนะ ผู้ร้ายสมัยนี้ปล้นจี้ทรัพย์สิน ได้ไปไม่เท่าไหร่ ถึงกับต้องฆ่าแกงกัน .. ผู้หญิงก็ไม่ละเว้น เดี๋ยวผมเฝ้าน้องให้เองครับ แม่ คมกฤชบอก ประไพยิ้มเดินออกไป คมกฤชหันมาถามน้องสาว น่าจะเป็นพวกปล้นอะดอเรลลาหรือเปล่า ถ้ามันไม่ตั้งใจทำร้ายคุณป้า มุกว่าก็เป็นไปได้ .. ฝีมือใช้มีดของมันแม่นเกินกว่าจะเป็นโจรจี้ปล้นปกติ มีดของกลาง ฉันขอให้ตำรวจท้องที่ ส่งไปให้ธีรพัฒน์ช่วยตรวจดีเอ็นเอ มันใส่ถุงมือ แสดงว่ามันเตรียมตัวมาอย่างดี เราอาจจะไม่ได้ร่องรอยอะไรมาก ตอนเกิดเรื่อง มีคนๆนึงที่หายไป มุกดามองสบตากับคมกฤช นิจนันท์ คมกฤชพูด คงไม่ใช่คุณนิจนันท์หรอก มุกดาแย้ง ทำไมล่ะ อาจจะมีผู้หญิงสักคนที่หึงหวงคุณเพชร จนกล้าลงมือทำร้ายใครก็ได้... แกยังไม่รู้หรอก มุก แววตาคมกฤชนิ่งลงก่อนจะพูดต่อ ความรักของคนบางคน ... มันรุนแรงเกินจะหักห้ามใจ ไม่มีถูก ไม่มีผิด มีแต่แรงปรารถนา กับ การได้เป็นเจ้าของ... แค่หนึ่งเดียว มุกดาไม่ทันสังเกตพี่ชาย เธอหันกลับมาโดยเริ่มไม่แน่ใจกับนิจนันท์แล้ว นิจนันท์เดินมาหลบมองอยู่ที่สวนในโรงแรม พอเห็นเพชรกำลังเดินมา นิจนันท์ก็รีบทำเป็นยืนหันหลัง สะอึกสะอื้น เพชรเดินเข้ามาใกล้ นิจนันท์ยืนสะอื้นรอ เพชรเรียก นิจ นิจนันท์ทำเป็นตกใจจนตัวสั่น อย่า..อย่าทำนิจเลย นิจกลัวแล้ว เพชรเอื้อมมือไปแตะไหล่นิจนันท์เบาๆ นิจ... ผมเอง นิจนันท์ทำเป็นสะดุ้งแล้วหันมา พอเห็นหน้าเพชร เธอก็โผเข้าไปกอด เพชร.. ช่วยนิจด้วย เพชรอึกอัก นิจนันท์กอดแน่นพร้อมกับสะอื้นเสียงดัง เพชรเห็นแล้วใช่มั้ย ชนินทรเค้าระแวง เค้าตามมาหาเรื่องนิจ ถ้าเพชรไม่ช่วยเค้าคงบีบคอนิจ....ตบตีนิจอีก เพชรมองนิจนันท์ที่บีบน้ำตาพรั่งพรู จึงกอดปลอบใจเบาๆ นิจนันท์แอบยิ้มอย่างสมใจในอกเพชร ขณะนั้นเอง มุกดาก็เดินลงมา เธอมองเห็นนิจนันท์ซบอยู่ในอกเพชร มุกดาหยุดมอง เธอรู้สึกน้อยใจ แล้วก็สงสัยขึ้นมาทันที 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
