All Blog
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 9 (ต่อ)



ด้านหน้าลิฟท์ชั้นล่างคอนโดคมกฤช บรรพต สมพลก้าวเข้ามา บรรพตกดลิฟท์ มองลิฟท์ยังไม่ลงมา
บรรพตกดอีกหลายที สมพลมองเห็นบรรพตสีหน้ากระวนกระวาย
ในห้องคมกฤช คมกฤชยังตรึงร่างรุจาไว้รุจาขืนตัว คมกฤชกดไหล่รุจาแล้วก้มลงซุกไซร้ข้างแก้ม รุจาเบี่ยงหน้าหลบ คมกฤชยิ้มกวน
“หลบยังไง ... วันนี้ก็ไม่รอดมือฉัน”
“อย่าทำฉันเลยนะ คมกฤช นายเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ”
“ไม่อยากเป็นแล้ว สุภาพบุรุษ ...”
คมกฤชแกล้งยิ้มหื่นๆ ก้มลงอีกที รุจาร้อง
“โอ๊ยยย แขนๆ แขนฉัน ..”
คมกฤชรีบเงยขึ้นมามอง รุจาหน้าเบ้เพราะเจ็บแขน เขารีบขยับตัว ประคองรุจา
“ยังเจ็บอยู่เหรอ”
รุจามองสบตากับคมกฤชใกล้ชิด คมกฤชมองสายตาอ่อนโยน เป็นห่วง
“ขอโทษ .... ฉันแค่แหย่เธอเล่น”
รุจาซัดหมัดลงกลางอกคมกฤช แล้วรีบลุกมายืนห่าง
“ไหนว่าเจ็บแขน”
“ไม่เล่นมุขนี้ ก็ไม่รู้สิว่าใครฉลาดกว่าใคร”
“มารยา ...”
“ลืมไป ฉันควรจะรีบไปบอกคุณแอนดี้ว่าฉันเจ็บ เจ็บมาก เจ็บไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงหัวใจ เค้าจะได้ดูแลฉันอย่างดี”
“ไปเลย ...... เชิญไปเร็วๆเลย ..”
รุจามองคมกฤชอย่างเชิดๆ หันหลังออกไปทันที
“อ้าว เฮ้ย ... ไปจริงเหรอ”
คมกฤชรีบตามออกไป

ลิฟท์หน้าห้องคมกฤช ที่ทางเดินหน้าห้อง รุจาก้าวเข้ามากดลิฟต์ ลิฟต์เปิดเห็นบรรพตกับสมพลก้าวออกมา
“... พ่อ” รุจาตกใจ
คมกฤชที่เดินตามมา พอเห็นบรรพต ก็หยุด
“แกล่อลวงลูกสาวฉันมาถึงคอนโด”
บรรพตใส่คมกฤช สมพลยืนข้างๆ คมกฤชเลือดขึ้นหน้า
“พูดใหม่มั้ยครับ ถ้าไม่บ้าหรือโง่ ก็คงเห็นว่าผมจะหลอกล่อมาได้ยังไง ถ้าลูกสาวสุดรักสุดหวงของคุณไม่เต็มใจเดินเข้ามาหาเอง”
“แกหาว่าลูกสาวฉันมาหาแกถึงที่ แกหลอกลูกสาวฉัน หวังจะให้ลูกสาวฉันช่วยปิดข่าว บริษัทแกที่กำลังจะเจ๊ง ล้มละลาย ไม่มีเงินจ่ายค่าประกันเพชร”
“พ่อ ...”
“รุจา ... หยุดก่อน” สมพลปราม
“นี่เหรอครับ ความคิดของคนเป็นกระจกสะท้อนสังคม .. ผมบอกไว้เลยนะ ผมไม่เคยคิดจะสนิทสนมกับลูกสาวคุณเพื่อผลประโยชน์ รุจาต่างหากที่วิ่งโร่เข้ามาหาผมเพราะอยากได้ข่าว ถามลูกสาวคุณสิครับว่า วิ่งตามผมทำไม”
คมกฤชพูดด้วยอารมณ์โมโห รุจาหันไปมองหน้าคมกฤชอึ้ง
“แก...หาว่าสตรีที่มีเกียรติอย่างหนูรุจาวิ่งตาม แกมันไม่ใช่สุภาพบุรุษ” สมพลพูด
“พวกคุณก็ไม่ใช่เหมือนกัน ถึงได้เที่ยวมาฟาดหัวฟาดหางกับคนอื่น ถือว่าหนังสือพิมพ์ตัวเองใหญ่คับฟ้า ทุกคนต้องยอมสยบให้ ไม่กล้ามีปากมีเสียง”
“เห็นหรือยังรุจา .... ลูกกำลังหลงผู้ชายห่วยๆคนนึงที่มันดูถูกลูก”
“งั้นก็เก็บลูกสาวคุณใส่กุญแจล็อคไว้กับแท่นพิมพ์เลยสิครับ จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายให้คนอื่นเดือดร้อน แล้วผมบอกไว้เลยนะ .. คุณอยากลงข่าวบริษัทผมให้เสียหายแค่ไหนก็ได้ ... ผมไม่แคร์”
“แกไม่ต้องท้า แล้วแกจะได้รู้จักคนอย่างบรรพต”
บรรพตดึงรุจาออกไป รุจาขืนตัว หันมาถามคมกฤช
“นายคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ คมกฤช คิดว่าฉันมาวิ่งตามนาย”
คมกฤชรู้สึกผิดในใจ แต่ไม่อยากยอมรับต่อหน้าบรรพต
“ใช่.. เลิกมาวุ่นวายกับฉันสักที เธอต่างหากที่ใช้ฉันเป็นทางลัด ให้ตัวเองได้ข่าว”
รุจาสีหน้าผิดหวัง บรรพตลากรุจาออกไปทันที สมพลมองคมกฤช คมกฤชเดินไปทางอื่นด้วยสีหน้าโมโห คมกฤชเข้าห้องมา หันรีหันขวางหงุดหงิดเพราะเรื่องรุจา เขามองเห็นหนังสือพิมพ์นิวส์ไทม์ที่วางอยู่ ก็หยิบขึ้นมา แล้วปาลงพื้นด้วยความโมโห

ในโรงพิมพ์นิวส์ไทม์ รุจานั่งซึมอยู่ข้างแท่นพิมพ์ที่กำลังเดินเครื่อง บรรพตมองแล้วจะเดินเข้าไป สมพลดึงไว้ ส่ายหน้า
“ความเป็นห่วง มันต้องมีขอบเขตกันบ้างนะครับ” สมพลกล่าว
“ฉันไม่ได้ทำผิด”
“ไม่ผิด แต่ก็ไม่ควร .. เด็กสองคนนี้เค้าอาจจะรู้จักกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ”
“ฉันไม่เชื่อ มองหน้าฉันก็รู้แล้วว่า เจ้าเล่ห์อย่างไอ้คมกฤช มันไม่รักใครจริงสิ่งที่มันต้องการจากลูกสาวคือ ใช้รุจากลบข่าวเน่าเหม็นของบริษัทมัน”
บรรพตเดินออกไปด้วยความโมโห สมพลมองอ่อนใจ รุจาแสดงแววตาผิดหวัง
“ถ้าเป็นเพื่อนมันยากเกินไป ฉันกับนายเป็นศัตรูกันก็ได้ .. คมกฤช”

ในบ้านมุกดา หนังสือพิมพ์นิวส์ไทม์ถูกโยนจากมือคมกฤชลงบนโต๊ะ ประไพสีหน้ากังวล มองลูกชายลูกสาว
“ทำไมเค้าลงข่าวโจมตีบริษัทเรา” ประไพถาม
“พี่กฤชทะเลาะอะไรกับรุจามาหรือเปล่า”
“ยายนั่นน่ะ ไม่เท่าไหร่ นายบรรพต พ่อจอมวุ่นวายต่างหาก หาว่าฉันไปหลอกลูกสาว .. รุจาน่ะนะ ... สวยมาก สวยจนขนลุก”
“ก็ปากแบบนี้ ไปว่าลูกสาวเค้า พ่อที่ไหนได้ยินก็ต้องโมโห กฤชนัดคุณบรรพตให้สิแม่จะไปคุยกับเค้าเอง”
“ไม่ต้องเลยแม่ อย่าไปก้มหัวให้พวกบ้าอำนาจ อยากหาเรื่องผม ก็ลองดู”
“แม่ไม่ได้ทำเพื่อแกนะ กฤช แม่ทำเพื่อบริษัท”
“ให้พี่กฤชลองแก้ปัญหาก่อนนะคะ แม่”
“อะไรกันนักหนา .. เพราะเพชรเม็ดเดียว วุ่นวายไปหมด เมื่อไหร่จะหาเจอ” ประไพบ่น
มุกดามองคมกฤช สีหน้าหนักใจแทนพี่

ในบ้านมรกต มรกตยิ้มกับประไพ ท่าทางสบายใจ
“ปล่อยหน้าที่หาเพชรให้ตำรวจเค้าทำเถอะค่ะ ยังไงครอบครัวเราก็ยังรักกันเหมือนเดิม แล้วก็คงจะรักกันเพิ่มขึ้น”
มรกตกับประไพยิ้มกริ่ม มีนัย หันมายิ้มกับเพชรกับมุกดาที่นั่งโซฟาอีกตัว เพชรขยับมาโอบมุกไว้ มุกดาฉีกยิ้ม เพชรยิ่งเบียด
“จริงด้วยครับ ตอนนี้ความรักมันล้น .. จนทะลักแล้ว จริงมั้ยจ้ะ หนูมุก”
“ฮะ ฮะ ฮิ้ววว” ปักกับมะดันแซว
ปัก มะดันดี๊ด๊า มรกต ประไพ ยิ้มดีใจ เผ่าพงศ์มอง
“ชื่นมื่น เพราะมีโซ่ทองฝังเพชรคล้องใจสองตระกูล” เผ่าพงศ์กล่าว
“เรื่องข่าวไม่เป็นปัญหา ผมจะให้เจนจบคุยกับนักข่าวว่า คุณคมกฤชจ่ายเงินประกันบางส่วนมาแล้ว”
“ขอบใจมากนะคะ ลูกเพชร ที่ช่วยเรา” ประไพพูด
“ไม่เป็นไรครับ เล็กน้อยมาก ถ้าเทียบว่าผมทำเพื่อ ........ ผู้หญิงที่แสนดีของผม”
เพชรกุมมือมุกดา มุกดายิ้ม ถามหน้าตาเลี่ยนๆ กองเชียร์ยิ้มหน้าบาน
“พี่เพชรซ้อมบทพระเอกหนังรักเกาหลีเหรอคะ”
“โธ่ หนูมุกจ้ะ .. ไม่ต้องเขินหรอก .. หนูมุกก็รู้พี่เพชรทำจากหัวใจ ไม่ต้องการอะไรตอบแทนนอกจาก รางวัลเล็กๆน้อยๆให้ชื่นใจบ้าง”
สองแม่เนื้อเต้น มรกตหันไปทางคุณปัก ให้ชงมุข คุณปักมองแล้วเก็ท
“อย่างนี้ต้องมี คิส” ปักบอก
“คิส” มะดันเชียร์
“คิสเลย” มรกตเชียร์อีกคน
เพชรทำท่ายุขึ้นหันมาจูบแก้มมุกดาที่ไหวตัวไม่ทันอย่างแรง เสียงกรี๊ดของสี่สาวดัง
“คิส คิส คิส”
มุกดาทำท่าจะถอยหนี แต่เพชรคว้าตัวมากอดแน่น จูบลงแก้มอีกฟอด มุกดาตาเหลือก มะดัน ปักกรี๊ดเหมือนดูคอนเสิร์ท ทำท่าชูมือเลิฟเลิฟ เหนือหัว
“หนูมุกขอตัวนะคะ”
มุกดาเดินเร็วออกไป เผ่าพงศ์ยุลูก
“รีบตามไปสิ .. เผื่อจะได้สักฉาดสองฉาด เป็นของแถม”
เพชรรีบเดินออกไป มรกตหันมาตาดุ
“ฉันล่ะอยากซ้อมสักฉาดสองฉาด ฟาดปากคนแถวนี้จริงๆ”
เผ่าพงศ์หัวเราะค้าง รีบเอามือตบหน้าตัวเองเบาๆ

ที่สระน้ำบ้านมรกต มุกดาเดินอย่างรวดเร็ว เพชรตามมา พูดเสียงยั่วโมโห
“ทำเป็นสาวใส ไร้เดียงสา”
มุกดาหันขวับมาเกือบชนเพชร เพชรไม่หลบ มุกดามองกวน
“พี่เพชรจะแกล้งหนูมุกทำไม”
“ไม่แกล้ง จูบจริง หรือเธอคิดว่าฝัน .. ลองใหม่มั้ยล่ะ”
“ลองก็ได้ค่ะ”
เพชรยื่นหน้ามา มุกดายิ้ม ผลักอกเพชรเต็มแรงกะจะให้ตกน้ำ แต่เพชรระวังอยู่แล้ว รวบตัวมุกดาให้หงายตกลงไปด้วยกัน ทั้งสองคนตกน้ำกันลงไปกลางสระ เพชรรวบตัวมุกดา แต่เธอทะลึ่งขึ้นหนี ว่ายไปขอบสระอีกด้านอย่างเร็ว ด้วยท่าสวยงามทะมัดทะแมง มุกดาเงยขึ้นมาเห็นเพชรว่ายมาใกล้ เพชรมองมุกดา
“คราวก่อนยังว่ายน้ำไม่เป็น ต้องให้ชนินทรช่วย”
“พี่เพชรหาเรื่องหนูมุก”
มุกดาว่ายหนี แต่เพชรรวบตัวมาใกล้ เห็นสองคนเบียดชิด เนื้อแนบใต้น้ำ
“เดี๋ยวนี้เอาแต่หนี ทำไมไม่อยากเข้าใกล้ฉันเหมือนก่อนล่ะ หรือว่ามีอะไรปิดบัง”
มุกดาหันมาเผชิญหน้า เอามือคล้องคอเพชร ยิ้ม
“ไม่มีหรอกค่ะ หรือถึงมี.... ผู้ชายตาเซ่ออย่างพี่เพชรก็ไม่มีวันเห็น”
เพชรก้มหน้าจะจูบ แต่มุกดาไว เอาหัวโขกเพชรแรงเพชรหน้าหงาย มุกดาปล่อยมือ ว่ายไปขึ้นที่อีกขอบสระ เท้าเอว โบกมือให้เพชร
“ว่ายน้ำเล่น แก้บ้าไปคนเดียวก่อนนะคะ”

ในกองบก.นิวส์ไทม์ คมกฤชเดินหน้าบึ้งตึงเข้ามา พนักงานพากันมอง สมพลหันมาเห็น ก็เดินมาถาม
“มีธุระอะไรครับ คุณคมกฤช มาถึงนี่ด้วยตัวเอง”
“ข่าวที่คุณเขียนถึงบริษัทผม มันไม่จริง”
“ตรงไหนไม่จริง” รุจาพูดขึ้น
คมกฤชมองไปเห็นรุจายืนข้างพ่อ
“ฝีมือเขียนข่าวของเธอเหรอ รุจา”
“อ้าปากค้างเลยล่ะสิ คิดว่าฉันต้องเปิ่น โง่ ทำอะไรไม่ได้เรื่อง เป็นลูกไล่ของนายวันยังค่ำ รู้หรือยังว่านายคิดผิด ผิดมาก ผิดมหันต์ ผิดอย่างไม่มีวันให้อภัย”
“แล้วถ้าจะฟ้อง ก็เชิญเลยนะ .. บก.สมพลเค้ายังมีหมายเรียกไปศาลอีกเป็นตั้ง” บรรพตกล่าว
“ชินซะละ” สมพลเสริม
“ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะ..เป็นเหมือนพ่อ”
“แล้วคิดว่าฉันต้องเป็นแบบไหน วิ่งตามนายไปวันๆล่ะสิ ลืมไปได้เลย คมกฤช ไอ้คนเจ้าเล่ห์”
“ตีสองหน้า ลิ้นร้อยแฉก” บรรพตพูด
“เพราะฉะนั้นธุรกิจนายก็ต้องเอาเปรียบเหมือนตัวนาย ฉันจะสาวไส้เรื่องเพชรหายมาเป็นข่าวใหญ่แห่งปี โลกนี้มันไม่ได้มีนายคนเดียวหรอก ที่เป็นแหล่งข่าวของฉัน”
รุจาเล่นไม้แข็ง ใส่เป็นชุด คมกฤชถึงกับอึ้ง

ในเอสเค ไดมอนด์ รุจาวางเครื่องอัดเสียงตรงหน้าศักดา ศักดาไม่สนใจเรื่องอัดเสียง เอาแต่มองรุจา ตาหวานเยิ้ม
“คิดยังไงกับเรื่องเพชรอะดอเรลลาที่หายไปคะ คุณศักดาคิดว่าเป็นการโจรกรรม หรือสร้างกระแสเพื่อปั่นราคาเพชรให้สูงมากขึ้นคะ”
“ผมไม่ออกความเห็นเรื่องนี้ได้มั้ยครับ แต่ถ้าคุณนักข่าว...”
“รุจาค่ะ รุจา จากนิวส์ไทม์”
“รุจา .. รุจา ผมจำชื่อคนไม่ค่อยเก่งน่ะครับ .. จำได้แต่หน้าใสๆกับรอยยิ้มน่ารัก”
ศักดาหยอดทันที รุจาอายๆ
“พอดีวันนี้ผมมีนัดต่อ ถ้าคุณรุจาอยากได้ข่าวมากกว่านี้ เรานัดพบกันอีกทีดีมั้ยครับผมจะเล่าเรื่องอื้อฉาวของสตาร์ไดมอนด์ให้ฟังด้วย ... ว่างมั้ยครับ”
“ว่างค่ะ ว่างมาก”
รุจารีบรับคำ ท่าทางกะตือรือร้น

ในห้องทำงานคมกฤช ภาพศักดาในจอคอม มุกดากำลังคลิกให้แอนดี้ดู
“ศักดา คู่แข่งคนสำคัญของสตาร์ไดมอนด์ .. ต้องการอะดอเรลลามากถึงมากที่สุด” มุกดาบอก
“ถ้ามีแต่คนอยากได้ เราก็ต้องทำให้อะดอเรลลาปรากฏตัว”
มุกดาสบตาแอนดี้อย่างมีแผน

ในสตาร์ไดมอนด์ ชนินทรเปิดประตูเข้ามาในห้องเพชร สาลินีตามหลังมา เจนจบที่ยืนอ่านแฟ้มงานอยู่ หันมามองทั้งคู่
“ฉันคิดว่าเพชรเข้าออฟฟิศ” ชนินทรถาม
“มีอะไรหรือเปล่า”
“ฉันอยากถามเรื่องออเดอร์ลูกค้าปีหน้า”
“ประเทศไหนล่ะ .. ถามฉันก็ได้”
“ทำไมเพชรไม่มาออฟฟิศเลย”
“คุณหนูมุกก็เลยไม่มาด้วย” สาลินีพูด
“เค้าทำงานกันที่บ้าน”
“สองคน” ชนินทรถาม
“เลขาส่วนตัว ... ไม่รู้ว่าทำงาน หรือทำอย่างอื่น” สาลินีพูดประชด
เจนจบปิดแฟ้มดัง สาลินีมอง
“เธอไม่มีสิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์เรื่องเจ้านาย สาลินี ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว สำหรับปากไม่สร้างสรรค์ของเธอ อย่าให้มีครั้งต่อไปฉันกับคุณเพชรจะไม่ให้อภัยเธออีก”
“ขอโทษค่ะ”
สาลินีเมินหน้าไปทางอื่น เจนจบมองชนินทร
“เรื่องที่แกอยากรู้ ฉันคือคนที่แกต้องถาม ทุกเรื่องที่เพชรรู้ ฉันรู้”
เจนจบบอกเรียบๆแล้วเดินไปที่โต๊ะเพชร หยิบเอกสารมาดู ชนินทรมองท่าทางเจนจบที่เหมือนเป็นเจ้าของห้องเสียเอง

มุมหนึ่งในสตาร์ไดมอนด์ ชนินทรเดินอย่างรวดเร็วใจยังคิดเรื่องเจนจบ สาลินีส่งเสียงถามอยู่ตามหลัง
“ตั้งแต่มีเรื่อง คุณเพชรก็ไม่มาออฟฟิศเลย ให้คุณเจนจบดูงานทุกเรื่องแทนตลอด หมายความว่ายังไงคะ ทำไมไม่สั่งงานไว้กับผู้จัดการอย่างคุณ แต่ไปฝากไว้กับหัวหน้าฝ่ายการตลาด”
“ชั้นไม่ใช่เพชร แล้วชั้นจะรู้มั้ย หรือเธออยากรู้มาก” ชนินทรฉุนเฉียว
“ไม่เลยค่ะ ไม่ได้รู้มาก แค่สงสัย..หรือว่าคุณเพชรกำลังจะเปลี่ยนผู้จัดการ”
ชนินทรหันขวับมามองจ้อง สาลินีทำยิ้มไม่รู้ไม่ชี้
“อุ๊ย .. สาลี่ลืมค่ะ มีเอกสารต้องให้คุณเพชรดู...แต่คุณเพชรไม่มา สาลี่ขอตัวเอาไปให้คุณเจนจบดูก่อนนะคะ แทนคุณเพชรได้เหมือนกัน”
สาลินียิ้มเยาะนิดเดียว รีบเดินหน้าเริ่ดๆออกไป ชนินทรหันมาสีหน้าวิตก
“หรือพวกแกกำลังสงสัยฉัน เพราะเชื่อคำพูดนังมุก”

หน้าตึก Great Insurance มุกดากับแอนดี้เดินออกมาจากตึก ทั้งสองตรงมาที่รถโยนกุญแจข้ามหลังคารถให้แอนดี้รับแบบจับวาง แอนดี้เป็นคนขับ มุกดานั่งข้างขึ้นรถแล้วขับออกไป เพชรที่จอดรถซุ่มอยู่ อย่างมองสงสัย
ที่หน้าบ้านมุกดา มุกดากับแอนดี้ เดินเข้ามาในบ้าน
“ฉันจะไปกับนายด้วย เดี๋ยวขึ้นไปเอาเครื่องดักฟังในห้องนอนก่อน เผื่อจะช่วยอะไรได้”
มุกดาหมุนตัวกำลังจะขึ้นไปด้านบน สายตาเหลือบมองไปผ่านหน้าต่าง เพชรกำลังเดินเข้ามา
“พี่เพชร”
มุกดาหันขวับมองแอนดี้ที่ยืนอยู่ เพชรพรวดเข้ามาที่ประตู
“อยู่กับใคร หนูมุก”
เพชรมอง มุกดายืนตาปริบๆคนเดียว
“คะ”
เพชรมองไปรอบๆ
“พี่เพชรถามหาใครคะ”
“ฉันเห็น”
“ใครเหรอคะ”
เพชรมองไปด้านบนแล้วตัดสินใจวิ่งขึ้นไป มุกดาร้องห้าม
“พี่เพชร ... อย่านะ”

เพชรเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนมุกดา ไม่มีคน มุกดาทำเป็นวิ่งโวยมาด้านหลัง
“อะไรน่ะ พี่เพชร นี่มันห้องส่วนตัวของหนูมุกนะคะ มาหาใคร”
“ฉันมาหา....”
เพชรหันมามองมุกดา
“มาหาเธอ แม่ให้รับเธอไปดินเนอร์ด้วยกัน”
“มุกไม่ว่างค่ะ มีนัด ..”
“ผู้ชาย”
“เพื่อน”
“พาเพื่อนเธอไปด้วย”
“ไม่ได้ค่ะ เค้าเป็นโรคติดต่อร้ายแรง หนูมุกจะไปเยี่ยมเค้าที่บ้าน”
“ฉันไปส่ง”
“เค้าจะอาย”
“ฉันไม่เจอเค้าก็ได้ แต่เธอไปไหน ฉันจะไปส่ง”
“พี่เพชรป่วยหรือเปล่า อยู่ๆก็มาเกาะหนึบหนูมุก ยังกะตุ๊กแกข้างฝา”
“ไม่ดีเหรอ ฉันอยากดูแล คุ้มครองเธอไง ให้สมกับการเป็นว่าที่เจ้าบ่าว หรือว่าเธออึดอัด”
“ไม่อึด ไม่อัดเลยซักนิดค่ะ”
มุกดาเดินมาคล้องแขนเบียดเพชร
“หนูมุกอยากเกาะหนึบพี่เพชร ..จะตาย”
เพชรคล้องแขนมุกดาแน่นทันที มุกดาแอบทำหน้าแหวะ ที่สวนบ้านมุกดา แอนดี้ที่โดดลงจากระเบียงอีกด้าน มองไปที่ที่ชั้นบนหน้าต่างห้องมุกดาแล้วรีบวิ่งลัดเลาะตัดสนามออกจากบ้านไปอย่างเร็ว

ในฟิตเนส ศักดากำลังยกดัมเบลเสริมกล้ามแขน เหงื่อหยดเต็มหน้าเต็มตัว เสื้อกีฬาเปียกชุ่มในขณะเดียวกันก็คุยสมอล์ทอล์คอยู่
“ครับ คุณรุจาคนสวย ผมจำได้”
รุจายิ้มดีใจ
“รุจาโทรมานัดสัมภาษณ์ต่อ .. คุณศักดาว่างมั้ยคะ”
“ผมว่างเสมอสำหรับคุณ ได้ครับ ... เจอกันที่ห้องผม ขอโทษ ... ที่ห้องทำงานผม ... สวัสดีครับคุณรุจา ...”
ศักดายิ้มเจ้าเล่ห์ ที่เครื่องออกกำลังข้างๆ เห็นแอนดี้กำลังนั่งลง ยกดัมเบล แล้วเอ่ยขึ้น
“ศักดา เอสเคไดมอนด์”
ศักดายกดัมเบลค้าง หันมามองแอนดี้
“มีคนบอกว่า ถ้าอยากได้อะดอเรลลา ให้มาหาคุณ”
ศักดาปล่อยลูกเหล็กตกลงไปด้านหลัง เอี้ยวตัวหันมาจ้องแอนดี้

ในเอสเค ไดมอนด์ สงครามมองศักดา ที่หน้าตาตื่นเต้น
“แล้วแกบอกไปว่าไง” สมครามถาม
“ผมไม่รู้เรื่องอะดอเรลลา แต่มันก็ไม่เซ้าซี้อะไรนะ มันให้เบอร์แล้วก็บอกว่า มันตามอะดอเรลลามานานแล้ว พอรู้ว่าหายที่เมืองไทย ก็รีบบินมา”
“มันให้ราคาหรือเปล่า”
“บอก ... เท่าไหร่ก็ซื้อ พวกตำรวจหรือเปล่า พ่อ .. มันอาจจะมาหลอกถาม”
สงครามใช้ความคิดแล้วสั่ง
“พิสูจน์ง่ายนิดเดียว บอกให้มันโอนเงินค่ามัดจำมาก่อน ห้าสิบล้าน”

ในห้องทำงานคมกฤช แอนดี้อยู่หน้าจอคอม กดรัวคอมพิวเตอร์ มุกดากับคมกฤชยืนมองแอนดี้กด enter
“เรียบร้อย เงินล่อซื้อของเรา เข้าบัญชีเอสเค ไดมอนด์ไปแล้ว 50 ล้าน” แอนดี้บอก
“โลภอย่างศักดา .. ปลาฮุบเหยื่อแน่ๆ”
“ถ้าใครมีอะดอเรลลา มันก็ต้องควานหามาขายให้เรา” คมกฤชกล่าว
คมกฤชสีหน้าดีขึ้น แอนดี้มองแล้วตัดสินใจพูด
“เมื่อวานที่ฟิตเนส ... ผมได้ยินศักดากำลังนัดกับผู้หญิงคนนึง”
คมกฤชมองแอนดี้ เป็นคำถามว่าใคร
“รุจา”
“รุจา !! นัดอะไร ที่ไหน ยังไง เมื่อไหร่ ... หรือว่ารุจาจะไปหาข่าวจากศักดา”
แอนดี้แตะมือกับมุกดาเป็นทำนองว่า .. ใช่ละ คมกฤชยิ่งหัวเสีย
“บ้าเอ๊ย .. ยายบ้ารุจา .. เอาตัวเดินไปเข้ากรงเสือทำไม”
“คุณก็เตือนรุจาสิ”
“ไม่เตือน อยากเก่งนัก ก็ให้โดนผู้ชายชั่วๆอย่างศักดา หลอกซะให้เข็ด”
คมกฤชกระแทกเสียงแบบเจ็บใจ

ในกอง บก.นิวส์ไทม์ รุจาวางแฟ้มข่าวเป็นตั้ง เงยมองมุกดาที่มายืนตรงหน้า
“คมกฤชใช้คุณหนูมุกมากล่อมรุจาใช่มั้ยคะ”
“พี่กฤชเป็นห่วงคุณจริงๆนะ รุจา”
“ก็ให้เค้ามาเอง”
“มุกไม่รู้ว่าคุณกับพี่กฤชงอนอะไรกัน”
“ไม่ได้งอนค่ะ เกลียดกัน”
“ค่ะ เกลียดก็เกลียด .. แต่เรื่องที่คุณจะไปหาคุณศักดา..”
“เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ ... ทำไมนายคมกฤชถึงรู้ว่ารุจาจะไปหาคุณศักดา”
“พอดีเลขาคุณศักดาเป็นเพื่อนสนิ้ทสนิทกับเลขาพี่กฤช”
“งั้นฝากไปบอกพี่ชายด้วยนะคะ คุณหนูมุก ..ว่าอย่าสาระ .. สอดเรื่องรุจา ไม่ต้องกลัวหรอกว่ารุจาจะได้เงื่อนงำเด็ดๆ ที่จะคว่ำเค้าได้ .... เพราะรุจามีแน่มีเพียบด้วย”
“รุจาไม่สงสารเราสองพี่น้องเลยเหรอคะ”
“สงสารค่ะ แต่แค่คุณหนูมุกคนเดียว คนอื่น ... ก็อย่างที่บอกค่ะ ..เกลียด...”
มุกดามองรุจาที่หน้าตาเชิด ถือดีอย่างอ่อนใจ

ที่ห้องทำงานคมกฤช คมกฤชตบโต๊ะปัง มุกดากับแอนดี้ยืนมอง
“เออ.. จะไปสัมภาษณ์ล้วงลับตับไตกับนายศักดาที่ไหนก็เชิญ ฉันไม่สนใจยายรุจาแล้ว ไม่สนเลย ...”
คมกฤชกอดอกไม่สน มุกดาหันมาทางแอนดี้
“ศักดาติดต่อมาหรือยัง”

ในฟิตเนส ศักดาเดินเข้าหาพ่อที่กำลังออกกำลังกาย เหงื่อท่วมด้วยสีหน้าตื่นเต้น
“มันโอนเงินมาแล้ว .. ห้าสิบล้าน”
“อย่าเพิ่งประมาท .. เงินแค่นี้ ถ้าตำรวจจะล่อซื้อจริงๆ มันต้องหามาไว้แล้วเรียกไปอีกห้าสิบล้าน ระหว่างนี้ฉันจะให้คนสืบประวัติไอ้พ่อค้าเพชรคนนี้ก่อน”
สงครามลุกขึ้นเอาผ้าซับเหงื่อที่หน้า แล้วเดินไปที่อีกเครื่อง ศักดามองตามไม่พอใจ
“กลัวอะไรนักหนา … เงินลอยมาตรงหน้า ยังไม่คว้าไว้”
ศักดาหยิบมือถือขึ้นมา หันหลังให้พ่อ กดสายติดต่อภูผา
“ภูผา .. ฉันเอง .. ฉันอยากคุยเรื่องอะดอเรลลากับแก”









Create Date : 31 มกราคม 2555
Last Update : 31 มกราคม 2555 11:55:40 น.
Counter : 279 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]