Group Blog
All Blog
|
ทองประกายแสด ตอนที่ 14  ทองดีเดินเข้ามาในคอนโด เธอนั่งเปิดประเป๋าสตางค์ดูเหลือเงินติดกระเป๋าน้อยมาก จะอยู่ได้อีกกี่วันเนี่ย เธอถอนหายใจนั่งเหม่อ หาทางออกให้กับชีวิต ทองดีตัดสินใจหยิบโทรศัพท์กดโทรหานรินทร์ เพื่อของานทำ นรินทร์นัดให้มาพบทันที ค่ำนั้น ทองดีมาหานรินทร์ในห้องทำงาน เธอลงนั่งตรงหน้าเขา ผมติดตามข่าวคุณตลอดเลยนะ และยินดีให้คุณกลับมาร่วมงานด้วยแขกยังถามถึงคุณตลอดเลย ขอบคุณนะคะคุณนรินทร์ แต่ฉันไม่อยากเต้นแล้ว อืม...คุณก็มีชื่อเสียงแล้ว อยากทำตำแหน่งอะไรล่ะ บอกมาได้เลย ผมให้คุณเลือกได้ตามใจชอบ ยกเว้นตำแหน่งเจ้าของร้าน ฮ่าๆ ได้ค่ะ...ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยเหลือฉัน ไม่เป็นไร อย่าพูดอย่างงั้น ถือซะว่า เราต่างช่วยกันดีกว่า ทองดีพยักหน้ายอมรับข้อเสนอนั้น เมื่อกลับไปที่ห้อง เธอยืนพิงสงบสติอารมณ์พักใหญ่ แล้วเดินมาหาไทที่นอนหลับทองดีหน้าอ่อนโยนลงก้มลงจูบแก้มไท แม่ได้งานแล้วนะ พรุ่งนี้ก็จะมีเรื่องดีๆสำหรับเราสองคนแล้วอดทนหน่อยนะลูก ทองดีมีความหวัง ดารานอนรอ โฬมในห้องจนดึก เขาก็ยังไม่กลับ เธอเริ่มหงุดหงิด...โฬมเปิดประตูเดินเข้ามา ดารารีบลุกขึ้นไปต่อว่าทันที งานเลิกตั้งแต่ 2 ทุ่ม ทำไมกลับมาป่านนี้ โฬมท่าทางเบื่อๆ วันนี้วันเกิด เจ๊ดา...เขาชวนไปเป็นกลุ่ม ผมขัดไม่ได้นี่นา โฬมเดินหนี ดาราไม่ยอมจะเอาเรื่องให้ได้ อะไรกัน อาทิตย์นี้โฬมกลับเกือบเช้าทุกคืน มันอะไรกันนักกันหนา อย่าบอกนะ เพื่อนเกิดทุกวัน งานก็ไม่ใช่ว่าจะมีตลอด โฬมไม่พอใจ นี่พี่แอบเช็คตารางผมหรือ จะมากไปแล้วนะ ผมโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ แต่พี่เป็นห่วงนี่นา พี่ทำอย่างนี้เพราะพี่รักโฬมมาก โฬมน่าจะเข้าใจ พี่รักผมมาก ผมเข้าใจทุกอย่าง แต่ทำอย่างนี้ผมเบื่อ โฬมเดินหนีจะเข้าห้องน้ำ ดาราไม่ยอม เดินมากระชากเขาให้หันหน้ามาคุยกัน อย่าเดินหนีพี่ พี่ไม่ชอบ แล้วจะทำไม พี่จะตบผมอีกหรือไง ดาราชะงัก เสียงอ่อนลง พี่ขอโทษ โฬมกลับดึกทุกวัน พี่ก็เหงา แต่ผมเบื่อ เบื่อเข้าใจมั้ย พี่ทำเหมือนผมเป็นเด็กๆ ต้องกลับเข้าบ้านตรงเวลา มากินนมนอน โฬมสะบัดหน้าเดินออกจากห้อง ดารารีบคว้าแขนไว้ เดี๋ยวก่อน โฬมจะไปไหน ผมเหนื่อย ไม่อยากทะเลาะกับพี่อีกแล้ว โฬมปลดมือดาราแล้วเดินออกจากห้องไป ดาราหงุดหงิดมาก โฬมเดินหัวเสียเข้ามาในห้องรับแขกชั้นล่าง ปล่อยให้นอนหง่าวคนเดียวซะให้เข็ด ใครวะ มันจะกินข้าวบูดค้างปีอยู่ได้ โฬมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ดู ผ่านเบอร์ทองประกาย ก็ชะงัก อืม ทองประกาย โฬมตัดสินใจโทรหา ทองดีกำลังนั่ง เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ไท เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอหยิบมาดูแล้วชะงัก เบอร์แปลกๆ ใครโทรมาเนี่ย ทองดีลังเลจะกดตัด แล้วเปลี่ยนใจเป็นกดรับ ทองประกายพูดค่ะ ทองประกาย นี่ผมโฬมนะ คุณได้เบอร์ฉันมายังไง ได้มานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสโทร เป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า เรื่อยๆ มีธุระอะไร เพิ่งได้ข่าว จากเจ๊บีบี ว่าคุณแยกกันแล้วหรือ แล้วตอนนี้คุณอยู่กับใคร ผมเป็นห่วงคุณมากเลยนะนี่ คุณทำอะไรอยู่ ผมช่วยคุณได้นะ คุณจะช่วยหางานให้ฉันเหรอ เพื่อนฝูงผมในวงการเยอะแยะ ผมฝากงานให้คุณได้ คุณคงกำลังลำบาก เดือดร้อนเรื่องเงินมั๊ย ผมมีให้คุณยืมก่อนนะ ขอบคุณค่ะ แต่ฉันเกรงใจคุณ ไม่ต้องเกรงใจหรอก ให้ผมไปหาคุณนะ ดึกป่านนี้นี่นะ เป็นวันหลังดีกว่า แต่ผมอยากเจอคุณคืนนี้นี่ ให้ผมไปหาคุณนะ ทองดีไม่ไว้ใจ ทำไมต้องเป็นคืนนี้ ก็ผมเหงา คิดถึงคุณมาตลอดเลย คุณอยากช่วยฉัน หรือคุณต้องการอะไรกันแน่ อย่าคิดมากสิ ให้ผมไปหาคุณนะ ผมจะเอาเงินไปให้คุณใช้ไง แลกกับการนอนกับฉันรึเปล่า อย่าพูดตรงๆแบบนั้น ผมน่ะชอบคุณนะ เห็นคุณลำบากก็อยากช่วย ขอบใจ ถึงฉันจะลำบาก แต่ฉันก็ไม่ขายตัว โดยเฉพาะกับแมงดาอย่างคุณ ทองดีโกรธมากวางสายไป...โฬม แค้นมาก โธ่เว้ย! ทองประกาย ทองดีกลับมาทำงานที่คลับของนรินทร์อีกครั้ง แต่เธอทำหน้าที่ใหม่ คือพูดคุยทักทายดูแลแขกผู้ชายสูงวัย เธอทำงานด้วยความสบายใจ โดยได้จ้างเจียม คนเลี้ยงเด็กมาดูแลไทระหว่างที่เธอทำงาน ซึ่งเธอใช้ชีวิตอย่างนี้มาเรื่อยๆ 3 ปีผ่านไป... ทองดีนั่งรอไทอยู่ในห้อง สักครู่ไทกับเจียมกลับเข้าห้องมา ไทวิ่งมากอดทองดีจากด้านหลัง แม่ครับ ทองดีหันมายิ้มให้ลูก ไปเรียนวันแรก สนุกมั้ยลูก สนุกครับ ผมไม่ร้องไห้ด้วย เก่งมาก ไปอาบน้ำก่อนมั้ย เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวให้กิน เจียมมองทองดีอย่างแปลกใจ วันนี้คุณทองประกายไม่ออกไปทำงานเหรอคะ วันนี้คลับหยุด 1 วันค่ะ งั้นคุณก็พักเยอะๆนะคะ เห็นคุณทำงานทุกวันแล้วเจียมสงสาร ทองดียิ้ม หรือฉันจะหาคนดูแลดีนะพี่เจียม ฉันกลัวเหมือนกันนะ ว่าต่อไปฉันจะเลี้ยงดูไทไม่ไหว เจียมเข้าใจค่ะ เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่น้อยๆ ถ้าคุณมีแฟนก็ดีนะคะจะได้มีคนช่วยดูแล ทองดีถอนใจ หันไปมองไทที่ยืนอ้อยอิ่งอยู่ อ้าว ไม่ไปอาบน้ำล่ะลูก ผมอยากให้แม่อาบให้ โห กลับมาก็อ้อนเลย ไปโรงเรียนแล้วต้องโตแล้วนะ คุณครูบอกว่าเด็กอนุบาล ยังเป็นเด็กเล็กอยู่ครับ ทองดีหัวเราะสดใส เอ้า...ไป อาบให้ก็ได้ ทองดีพาลูกชายไปอาบน้ำ ค่ำคืนในวันใหม่ ทองดียิ้มหวานให้แขกก่อนลุกขึ้นแล้วเดินออกมายืนที่เคาน์เตอร์วางเงินสดปึกหนึ่ง แคชเชียร์มองด้วยหางตาเพราะไม่ค่อยชอบหน้าทองดี บัตรเครดิตไม่มีเหรอ ไม่มีหรอก รายนี้เขาใช้แต่เงินสด เปิดเมมเบอร์สองปีเลย แคชเชียร์มองหยัน ฮึ...เก่งนี่ ทำยอดเมมเบอร์เยอะแยะทุกเดือน ถามจริงๆขายเมมเบอร์อย่างเดียวหรือเปล่า ทองดีไม่พอใจ นี่...พี่ติ๊กพูดงี้หมายความว่าไง อ้าว...พี่จะไปรู้เหรอ...เห็นยอดพุ่งเอา...พุ่งเอา พูดแบบนี้อิจฉาใช่ไหม ที่ฉันทำยอดได้ ทองดีสะบัดหน้าแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานเดินไปหาแขกที่โต๊ะ ส่งบัตรส่งบิลให้ นรินทร์ เห็นรถของดำเกิงแล่นมาจอดด้านหน้า ดำเกิงลงจากรถมากับแนน แล้วพนักงานรับรถมาขับรถของดำเกิงไป จะดีเหรอแนน ผมเกรงใจอ่ะ แนนยิ้ม เกรงใจอะไรคะ เราเพิ่งคบกันไม่เท่าไหร่ ผมก็มาขอยืมเงินพี่ชายคุณแล้ว ผมรู้สึกไม่ดี ผมไม่เอาดีกว่า แนนดึงแขนไว้ ไม่เอาค่ะ อย่าทำแบบนี้ เราเพิ่งคบกันก็จริง แต่เราก็ลึกซึ้งเกินแฟนแล้วนะคะ แต่ผมกลัวพี่ชายคุณจะว่า เขาจะไปว่าอะไร คุณเอาเงินไปทำธุรกิจ พอได้กำไรคุณก็มาคืน คนขยันทำมาหากินน่ะพี่แนนเขาชอบค่ะ ถ้าแนนการันตีแบบนี้ผมก็สบายใจ ทั้งคู่ยิ้มหวานแล้วควงกันเดินเข้าไปในผับ ทองดีรับทิปจากแขกสองพันยกมือไหว้สวยงามแล้วขอตัวลุกมา แต่พอจะเดินออกเธอก็สวนกับแขกกลุ่มนึงที่เดินเข้ามา คือรัฐมนตรีประจักษ์ โดยมีเลขาและลูกน้องหลายคนเดินตาม พนักงานพาเข้าไปที่โต๊ะแขกทองดี แขกของทองดีรีบลุกขึ้นยืนต้อนรับอย่างนอบน้อม ดำเกิงกับแนน พากันไปนั่งลง ที่โซฟามุมนึง ทองดีหันไปเห็นดำเกิงมากับผู้หญิง เธอแค้นเลือดขึ้นหน้า เดินไปเอาน้ำสาดใส่หน้า ดำเกิงกับแนนตกใจ เฮ้ย...นี่มันอะไรกันเนี่ย ทองประกาย จำฉันได้เหรอ ไอ้ผู้ชายหน้าตัวเมีย แกทำลายชีวิตทำลายอาชีพฉัน ไอ้คนหลอกลวง ดำเกิงอายมากหันมองผู้คนที่กำลังมอง ทองดีหันไปพูดกับแนน มากับมันใช่มั๊ย ไอ้นี่น่ะมันหลอกฟันนะ ระวังตัวไว้ให้ดี สันดานเลวเอาตัวรอด ฉันเตือนด้วยความหวังดีนะ ดำเกิงรีบปฏิเสธ แนน...อย่าไปเชื่ออีนี่นะ กูไปทำอะไรมึง แรดมาให้กูฟันเอง ทองดีตบผัวะ ดำเกิงจะชกใส่ แนนจับไว้ ทองดีชี้หน้า สันดานมันออกแล้วเห็นมั๊ย กัปตันของร้านเข้ามาห้าม อย่ามีเรื่องกันครับ...หยุด นรินทร์วิ่งเข้ามา อะไรกัน ทองประกาย มีเรื่องอะไรกัน อ้าว...แนน มาที่นี่ได้ไงเนี่ย แนนชะงัก พี่นรินทร์ ทองดีงงๆ รู้จักกันเหรอ แนนเป็นน้องสาวฉัน งั้นก็เตือนน้องสาวคุณด้วย ว่าอย่าไปคบกับไอ้ผู้ชายสันดานเลวตัวนี้ ดำเกิงโมโห คุณนั่นแหล่ะ เตือนนังนี่ ที่มันมาทำมารยาททรามกับผม ไล่มันออกไปเลย นรินทร์อึ้งหันมาพูดกับทองดี ขอโทษแขกซะทองประกาย ทองดีเชิดหน้า ขอโทษไอ้ชั่วนี่น่ะเหรอ ฉันยอมลาออกยังดีกว่า นรินทร์อึ้ง ดำเกิงสะใจ แนนสังเกตุดำเกิง เสียใจที่ดูคนผิด ขอโทษแขกซะ ทองประกาย นรินทร์สั่งเสียงเข้ม คุณเลือกแขกชั่วๆนี่ มากกว่าเลือกฉันใช่มั๊ย ทองดีมองนรินทร์ที่นิ่งเงียบ ได้...ฉันจะไปเคลียร์เงินเดือนที่แคชเชียร์นะ ทองดีเดินออกไปที่แคชเชียร์ เอาเงินเดือนฉันมา แคชเชียร์ไม่พอใจเสียงแข็งใส่ เธอยังอยู่ไม่ครบเดือน ทองดีเอื้อมหยิบเงินปึกนึงที่แขกมาทำเมมเบอร์ แคชเชียร์คว้ามือไว้ ตะโกนเรียก นรินทร์ คุณนรินทร์ ช่วยด้วย ตามตำรวจเลยค่ะ ดำเกิงตะโกนยุ ตามตำรวจมาจับมันเลย ทองดีตบหน้าแคชเชียร์แล้วเงื้อซ้ำ แคชเชียร์เงียบลงทันที หันมองให้นรินทร์ช่วย นรินทร์พยักหน้า ให้เขาไป ทองยิ้มเยาะใส่ แล้วเดินสบัดออก หันมองดำเกิงแค้นๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของประจักษ์โดยตลอด นรินทร์หันมองน้องกับดำเกิงไม่พอใจ แนน ไปรอพี่ที่ห้องทำงาน เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน เดี๋ยวผมไปส่งให้เองครับ แนนมองดำเกิงอย่างผิดหวัง แล้วเดินออกไป แนน ฟังผมก่อน อย่าไปเชื่ออีบ้านั่น คุณกลับไปซะดีกว่า อย่ามายุ่งกับน้องสาวผม ผมรู้ประวัติคุณนะ อย่าให้ผมเห็นหน้าคุณอีก คุณอย่าไปเชื่ออีนั่นนะ มันโกหก นรินทร์กอดอกมองหน้า ดำเกิงจ๋อยๆ หัวฟัดหัวเหวี่ยงเดินออกไป ทองดีเดินจ้ำออกมาจากผับผ่านลานจอดรถแล้วชะงักคิดได้ เริ่มมองหาไปรอบๆแล้วรีบเดินไปที่รถดำเกิง เธอยิ้มแล้วหยิบเหรียญออกมาขูดรถ แล้วทำเป็นเดินรอบรถไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินสะใจออกไปเรียกแท๊กซี่ไป...ดำเกิงเดินโมโหออกมา ซวยจริงๆ ทำไมต้องมาเจอมันด้วยวะ ดำเกิงเห็นรถถูกขูดขีดเป็นรอยเต็มไปหมด ที่ฝากกระโปรงเป็นคำด่าด้วย ดำเกิงอึ้งโกรธลมออกหู อีทองประกาย อี...อี...สารเลว ทองดียืนรอแท็กซี่ หันมองตามเสียงตะโกน เธอหัวเราะสะใจ โยนเหรียญในมือขึ้น แล้วขึ้นแท็กซี่ออกไป ค่ำนั้น...ดาราเดินเข้าบ้านมา คนรับใช้เดินมารับของ นี่โฬมกลับมาหรือยัง ยังค่ะ ดาราหงุดหงิดมาก แล้วบอกหรือเปล่าว่าจะไปไหน กลับเมื่อไหร่ ไม่ทราบค่ะ ดาราตวาดแว๊ด อะไรกัน ไม่รู้อะไรซักอย่าง ไปหาน้ำมาให้ฉันดื่มจะมีปัญญาทำได้ไหม คนรับใช้คอหด รีบเดินไปให้พ้น ดาราหยิบโทรศัพท์มากด โฬมเดินเข้ามาพอดี ตรงเข้ามาออดอ้อนดารา มาแล้วครับ แหม...ผมคิดถึงพี่จังเลย ไปไหนมา ทำไมกลับเอาป่านนี้ พี่จำชายได้มั้ยครับ เขารับปริญญา ผมเลยไปยินดีกับเขาด้วย แหม...จะปฎิเสธก็ใช่ที่ คนเคยเดินแบบด้วยกันด้วยกัน ดาราจ้องหน้า โฬมยิ้มแหยๆ แฮ่ะๆ ผมเลยกลับช้าไปหน่อย ดารามองอย่างไม่เชื่อถือ หันไปคว้าตัวเขามองอย่างพิจารณา โฬมหน้าใสปิ๊ง ตัวหอมฉุย โฬมพยายามจะถอยห่างแต่ดาราดึงมาดม เหรอ...งานรับปริญญา เขาจัดในห้องหรือไง รับเสร็จก็เดินลงอ่างอาบน้ำเลยใช่มะ เอ๊ะ...หรือว่ารับกันในอ่างเลยกันแน่ โฬมแอบเบื่อ โห...พี่ดาราก๊อ...ไปตั้งแต่เช้า งานรับปริญญาพี่ก็รู้ว่ามันร้อนขนาดไหน ขากลับผมเลยแวะอาบน้ำคอนโดเพื่อน...เข้าบ้านมาพี่จะได้ไม่เหม็นสาบผมไงครับ อย่าให้พี่จับได้ก็แล้วกัน ฉันดับอนาคตเธอแน่... โฬมกอดดารา ผมไม่กล้าหรอกครับ บอกแล้วไง ผมรักพี่คนเดียว โฬมซุกซอกคอไซร้จนดาราอ่อนระทวย เขาทำท่าจะอุ้มเธอขึ้นข้างบน แต่เธอขืนตัวไว้ ตรงนี้ก็ได้...เปลี่ยนบรรยากาศไง ดาราดึงคอเสื้อเขาเข้าหาตัวแล้วดึงลงนอนที่โซฟา จะดีเหรอครับเดี๋ยวเด็กมาเห็น แดงสาวใช้เดินเข้ามาพร้อมถาดเครื่องดื่มในมือ ชะงักตกใจทำถาดแก้วน้ำตกแตก แล้วรีบวิ่งออกไปทันที ดารามองตามเด็กรับใช้ที่วิ่งไปแล้วยิ้มปลื้ม กระชับคอเสื้อโฬมจนรัดคอแน่นแล้วดึงเขามาซุกไซร้ต่อ แดงวิ่งหน้าเริ่ดเข้ามาในห้องครัว คนอื่นมองหน้ากันเลิ่กลัก วิ่งหนีอะไรมา นังแดง ก็หนีคุณผู้หญิงกับคุณโฬมมานั่นแหละ คนอะไรก็ไม่รู้ ชอบทำอะไรประเจิดประเจ้อ...ไม่อายผีสางบ้างเลย คนรับใช้หัวเราะ ยังไม่ชินอีกเหรอวะ คนรับใช้อีกคนมองแดงขำๆ อยู่มาจะสองเดือนแล้วน่าจะตายด้านเหมือนพวกฉันได้แล้วนะ คุณโฬมนี่ก็แปลกนะ หน้าตาก็หล่อ ชื่อเสียงก็มี ไม่น่ามาทำแบบนี้เลย แหม...ถ้าไม่ให้คุณดาราทำแบบนี้ คุณโฬมคงมาไกลแบบนี้หรอกวะ คนรับใช้นินทากันสนุกปาก เช้าวันใหม่...ทองดียืนเหม่ออยู่ริมหน้าต่าง เธอถอนหายใจ ไทแต่งตัวเสร็จก็เรียกแม่ แม่ครับ ไทเสร็จแล้วครับ อ้าว เสร็จแล้วก็ไปลูก ถือกระเป๋าไหวมั๊ย ไหวครับ...แม่ครับค่าเทอมคืออะไรครับ ค่าเทอม ทำไมเหรอลูก คุณครูบอกว่า ให้แม่ไปจ่ายค่าเทอมครับ ทองดีอึ้ง พยักหน้ารับ ยิ้มแห้งๆพาลูกออกไป ดารากำลังนั่งทำงานอยู่ในร้านเสื้อ ทองดีเดินเข้ามาหา พี่ดาราคะ สวัสดีค่ะ หายไปนาน จนฉันเกือบลืมเธอไปแล้ว โทรมานัดฉัน มีอะไรจ๊ะ ฉันอยากให้พี่ช่วยหางานให้ฉัน งานอะไร งานอะไรก็ได้ที่ได้เงินค่ะ ดารายิ้ม หมดทางไปแล้วสิ ถึงโทรหาฉัน หล่อนเงียบหายไปนานขนาดนี้ใครเขาจะมารอหล่อนล่ะยะ กว่าจะตัดสินใจได้ รอจนชื่อเสียงหายไปหมดแล้วนะยะ ดารามองค้อน ค่ำนั้น โฬมเห็นดารานิ่งคิดอยู่ก็ถามอย่างแปลกใจ พี่ดารากำลังคิดอะไรอยู่ครับ วันนี้นังทองประกายมันมาหาฉัน โฬมชะงัก ทองประกาย มาขอให้พี่ช่วย คงหมดที่ไปแล้วล่ะสิ แล้วพี่ว่ายังไงล่ะครับ เจ้าสัวปั้นเคยสนใจมัน ตอนนั้นพี่เสนอคนอื่นก็ไม่เอานังนี่มันน่าจะฮอตในหมู่ผู้ชาย พี่จะลองดูกับมันซะหน่อย พี่คิดจะสร้างค่าตัวให้ทองประกายใช่มั้ย ใช่สิยะ ใครจะเหมือนนั่งโย่งนั่นล่ะ ให้เธอแบบฟรีๆ โธ่พี่...นั่นมันจริงที่ไหน พี่ดาราก็ไปเชื่อหนังสือพิมพ์ ฉันเชื่อตัวฉันเอง อย่าให้ฉันจับได้ก็แล้วกัน แล้วพี่จะเอายังไง กับทองประกาย ก็คงต้องขุดมันขึ้นมาก่อน เอามาปัดฝุ่นใหม่ ไปจมดินอยู่ตั้งนานนี่ แต่ปั้นให้เป็นนางเอก คงยาก แต่ถ้าเป็นนางแบบเปรี้ยวๆแรงๆ ก็พอไหว โฬมมองดาราอย่างขยะแขยงแต่ต้องพูดดีด้วย พี่ดาราของผมนี่ เยี่ยมจริงๆ โฬมไซร้ซอกคออีก ดาราเริ่มเคลิ้ม 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
