สองคนในร่างเดียว

R008 - กิจกรรมชีวิต

รอบนี้ขอร่ายยาวเลยแล้วกัน

ก่อนหน้านี้ นับจากวันที่เล่าเรื่องนี้กับที่กระทำจริง ๆ นี่ผ่านมาจะเดือนครึ่งแล้วนะเนี่ย... หุหุ แต่เห็นว่ามันเป็นแนวเด็กน้อยริมทาง เลยเอามารวมกันทีเดียวเลย หุหุ

ช่วงที่ต้องให้วัคซีนพิษสุนัขบ้าแก่เด็ก ๆ สถานที่หนึ่งจำนวนประมาณ 20 กว่าตัว... แจนก็จัดการไปซื้อวัคซีนพิษสุนัขบ้า เข็ม หลอด ถุงมือ สำลี แอลกอฮอลล์ และใบลาพักร้อน หุหุ

เพื่อลาพักร้อนไปฉีดยาให้มะหมาจรจัด... (อย่าไปบอกที่ทำงานนะคะ)....

วันที่ลาไปฉีด ก็ดั๊นนนน พาเอาฝนไปด้วย... วิ่งตากฝนไล่จับมะหมาอยู่คนเดียว... จนเปียก และบังเอิญมีคนที่รู้จักเขาเห็นเลยมาช่วยจับหมา บังเอิญเป็นมะหมาที่จับเนื้อต้องตัวได้นะคะ มะหมาแถวนั้นจะคุ้นคนมาก ไม่ใช่ไม่รู้จักก็ไปจับเขาฉีด หุหุ....

ลุยฉีดยามะหมาวันนั้นไปครึ่งวันกว่า พอบ่าย 2 กว่า มือเริ่มสั่น เพราะคนฉีดไม่ได้ทานข้าว คนช่วยจับมะหมาก็กลัว กลัวว่าเข็มจะปักโดนคนจับ 5555 (ขำสุด ๆ) แต่เราหิวมากแล้ว ไม่ไหว เลยต้องหยุดพัก ทานข้าวและมาลุยต่อ หุหุ เสร็จเอาเข้าจริง ๆ ก็ บ่าย 4 โมง ที่ช้าไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ.... อุปสรรค คือ
1.ฝนที่ตกหนักมาก ทั้งลมทั้งฝน
2.มะหมาบางตัวไหวตัวทัน รู้ว่าจะฉีดยา เลยหนีไปหลบ กว่าจะเจอ เล่นเอาเสียเวลาไปก็มี
3.การพูดคุยกับคนที่หลบฝนแถวนั้น (เพราะเขาสงสัยว่าเปนใคร ทำไมถึงมาทำกับหมาจรจัด กับคำถามที่โดนบ่อยที่สุดคือ “รักสุนัขเหรอครับ/คะ?” ซึ่งแจนจะตอบได้คำเดียวเลยว่า “รักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” หุหุ)

พอเสร็จจากวันนั้นก็เข้าชีวิตปกติ กลับมาสลบ วันรุ่งขึ้นตื่นไปทำงาน อย่างเคย ๆ และพอเสาร์-อาทิตย์ ทำเรื่องมะหมา....ต่อ

และก่อนอื่นที่จะพามาอีกสถานที่หนึ่ง ต้องขอแนะนำพี่สาวท่านหนึ่งชื่อพี่ต้อม (ขอเรียกชื่อพี่ ที่ใจดีออกอากาศหน่อยนะคะ) แจนก็ได้รับความอนุเคราะห์ วัคซีนจำนวนหนึ่ง ประมาณ 10-12 หรือ 15 หลอด ไม่รู้จำไม่ค่อยได้อ่ะ... เพื่อจะได้แจกจ่ายแก่เด็ก ๆ แถว ๆ ที่ แจนกับพี่ต้อมเจอกันทุกเสาร์อาทิตย์ และพอได้วันนั้น พี่ต้อมก็ช่วยกันจับมะหมาแถวนั้นเลย... น่ารักจริง ๆ จับได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมมันด้วย....หุหุ

และไม่นานก็ช่วงเทศกาลแห่งความรักของมะหมาเริ่มขึ้น (ซึ่งเดี๋ยวนี้ไม่ใช่แค่มีแค่ เดือน 12 ตามโบร่ำโบราณบอกไว้เสียแล้ว….) คราวนี้เป็นคิวลุยเดี่ยวของแจน แน่นอน หุหุ รายแรกที่จะยกไปคราวนี้ (ซึ่งไม่รู้ว่า รายที่สองและสามจะห่างหายจากบล๊อกไปหรือไม่ อย่างไร ไม่ทราบชะตากรรมและอารมณ์ของเจ้าของบล๊อก อิ อิ) เป็นสาวเทอเรียผสม ชื่อ “สโนไวท์” มาแรก ๆ ขนสวยยาว น่ารัก เสียแต่ ขี้กลัวและไม่ไว้ใจใครเลย ไม่ยอมให้ใครจับตัว.... หลายท่านที่รักมะหมาแถวนั้น เอาอกเอาใจสุด ๆ เพราะเป็นมะหมาดูน่าสงสาร เหมือนผู้ดีตกยาก (เขาว่างั้นอะนะ) ก็เลยได้รับชื่อว่า สโนไวท์ มาจนกระทั่งวันนี้...

เธอมาอยู่ที่นี่ได้ประมาณ เท่าไหร่น๊า... จำได้ว่าเป็นเมื่อ พฤศจิกายน ปีที่แล้ว ยังลุ้นอยู่ว่าอย่าเพิ่งท้องนะโว๊ยยยย โชคดีที่ได้รับการผสมมาแล้ว แต่มะสำเร็จ.... และที่สำคัญเธอไม่ยอมให้มนุษย์จับตัวเธอ จนเวลาล่วงเลยมาได้วันที่ 28 เมษายน 2550 เราจำได้เลย แจนเดินไปให้ข้าวมะหมากับพี่ต้อม(สุดเฮ๊ววว) สโนไวท์ก็เดินมาหาและให้เราจับตัวและแถมให้มือกับแจนด้วย.... แจนคิดว่า เพราะพี่ต้อมแน่ ๆ ไม่งั้นสโนไวท์ ไม่ยอมให้จับตัว เพราะอะไรทราบไหมคะ... เพราะพี่ต้อมจะเป็นคนบอกแจนว่าเจอมะหมามาใหม่ตัวหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นแจนก็งง ๆ เพราะมันเยอะจนงงไปหมด... จำได้ว่าตอนที่พี่ต้อมเจอเนี่ย พี่ต้อมบอกว่า สโนไวท์ เป็นขี้เรื้อนแล้ว... เราก็งง เพราะเราเห็นแรก ๆ มันยังมีขนนี่หว่า สรุป... พอไปเจออีกที ใช่จริง ๆ ด้วยเธอไปบวชมาค่ะ... ไม่มีขนเลยยย เวรกรรม ก็ก่อนพาไปทำหมันอ่ะค่ะ ก็เอายาผสมกะข้าวปลา จนเธองามขึ้นมาอีกครั้ง สโนไวท์ เธอคงเล็งเห็นผลดีว่า เธอสวยขึ้นเพราะข้าวปลาของเราก็เลยให้จับเนื้อต้องตัว และโดนอุ้มขึ้นรถไปปิดอู่ในที่สุด.....

และพอกลับมาอยู่ที่เดิม สโนไวท์เธองอนแจนไปสักพัก และตอนนี้ก็เดินมาหาและให้มือเหมือนเดิมแล้ว...

เฮ้อ.....

ที่ถอนหายใจเนี่ยไม่ใช่อะไรหรอกนะคะ.... ก็นึกถึงเรื่องพ่อยอดชาย, แม่หญิงเล็ก, แม่แพนดี้ และพ่อโกร่ง นี่สิคะ.... น่ากลุ้มใจ

1. พ่อยอดชาย เธอหายตัวไปจากกลุ่ม (กลุ่มเธอคือ สโนไวท์ หญิงเล็ก ยอดชาย) ผ่านฤดูกาลผสมมาหลายฤดู พ่อยอดชายเธอไม่เคยไปไหนไกลหรือติดหญิงที่ไหนเลย เลยสร้างความแปลกใจปนกังวลใจให้เราเล็กน้อย....เฮ้อ....

2. แม่หญิงเล็ก... เธอทำหมันกลับมา เธอดันมีเลือดออกที่อวัยวะเพศ ทางท่ามีแนวโน้มว่าจะเป็นมะเร็งที่ตรงนั้นนะเนี่ย กลุ้มเอาการ

3. แม่แพนดี้... เธอเป็นมะเร็ง ก้อนเท่ากำปั้นคนใหญ่ ๆ ที่ตรงอวัยวะเพศ และข้อเท้าหลัง อีกก้อนใหญ่ ๆ เฮ้อออ... นึกแล้วน้ำตาจะไหล... เธอนาน ๆ มาขอข้าวทานที ตอนนี้ยังจับไม่ได้ เฝ้าตามจับเธอมานานมากแล้ว....แต่ยังไม่สำเร็จ...

4. พ่อโกร่ง... รายนี้ก็มะเร็ง... พ่อโกร่งนิสัยดีมาก ทานข้าวเยอะ เหงือกยังสีชมพู จมูกชื้น น่ารัก เสียแต่ผอมมากกกก มากจริง ๆ... จนน่าห่วง...

ไม่นานคงต้องยกพ่อโกร่งนี่ไปรักษาก่อน หรือไปพร้อมหญิงเล็ก เพราะเจอบ่อยและที่สำคัญเขาให้อุ้ม...


เรื่องพวกนี้เป็นเล็กสำหรับเรา เรื่องใหญ่ก็คือความเจ็บปวดของเด็ก ๆ เหล่านี้ เราแค่เสียค่าน้ำมัน เสียเวลา แต่เป็นการเสียที่เราพร้อมและมีความสุขที่จะให้ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย... ว่าแต่ว่าสงสารมะหมาเน๊อะ....

ต้องออกตัวก่อนเลยนะคะ ว่าเราไม่ได้เป็นคนดี ใจดี เป็นนางฟ้าแต่อย่างใด.... แต่เราเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตนเองมากเท่านั้นเอง เรารู้สึกว่าถ้าเราสามารถทำอะไรได้ และเราไม่ทำเสียบ้าง เราจะรู้สึกผิด เป็นคนที่ทำความดีโดยไม่ได้ตั้งใจ(เป็นคนดี)เท่านั้นเอง....

ตอนนี้ให้ดูสโนไวท์ตอนกำลังพาไปทำหมันก่อนแล้วกันนะคะ รูปท่าน เอ้ย ตัวอื่น ๆ จะค่อย ๆ หามาให้ชม...ในรูปสโนไวท์ ขนกำลังขึ้นนะคะ... ซึ่งปัจจุบันขึ้นสวยงามแล้วค่ะ








Pocket for my Love Index.

สารบัญ 2007

สารบัญ 2006



ปล. Comment ทักทาย แนะนำกันได้ทุกคน ไม่ต้องสมัครสมาชิกนะคะ...


Create Date : 01 มิถุนายน 2550
Last Update : 1 มิถุนายน 2550 18:45:19 น. 14 comments
Counter : 387 Pageviews.  

 
ใจบุญจังเลยค่ะ

สัมผัสได้กับน้ำใจใสสะอาดของเจ้าของบล็อกเลยค่ะ


โดย: โสดในซอย วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:19:28:36 น.  

 
ขอให้บุญกุศลที่ทำส่งผลให้ชีวิตคุณมีความสุขค่ะ



โดย: เยี่ยมรุ้ง วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:19:52:38 น.  

 


*** สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ
และขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม หน่อยอิงที่ Blog นะคะ
ทุก comment คือกำลังใจให้แก่กัน
จะแวะมาทักทายอีกนะคะ ***



โดย: หน่อยอิง วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:21:27:43 น.  

 




สวัสดีตอนค่ำๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ถ้าจะบอกว่า ** คิดถึง **
ก็คงไม่ได้ถึงครึ่งที่รู้สึก
งั้นขอเก็บไว้ในใจลึก-ลึก
ให้เธอรู้สึกได้ด้วยใจ


** มีความสุขในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **


มีพี่ยอดสน ด้วยเหรอเนี่ย หยิงเหล็ก ทั้งสองคนเลยอะ..
ดีใจกับเจ้า สโนไวน์ ด้วยนะจ้าที่ขนขึ้นเยอะแล้ว
อยากให้มีคนใจบุญแบบคุณ เจนกับพี่ยอดสน เยอะๆๆจังเลย
พวกน้องหมาคงจะไม่ต้องลำบากและเป็นแบบนี้กัน


โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:1:16:47 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับคุณแจน
อยากเห็นนิวแม่สโนว์ไวท์จังครับ แล้วถ่ายรูปมาโชว์นะครับ
โชคดีของมะหมาที่มีคุณแจนและเพื่อนๆใจดีครับ


โดย: ลุงกล้วย วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:3:03:53 น.  

 
สโนไวท์สมชื่อเลยค่ะ ตอนนี้ขนงามแล้วหรอคะ อยากดูรูปจังเลย


โดย: juriojung วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:6:39:48 น.  

 


enjoy your day


โดย: Holden Caulfield วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:14:36:04 น.  

 
พี่นับอะค่ะ

คนละพี่ต้อมกานแย๊วอ่ะค่ะ....เดวพี่ต้อม (ยอดสน) มาเอาแจนตายเลย

ก็น้องเล่นมะติดต่อพี่เขาเลยอ่ะ


โดย: เจ้าของบล๊อก IP: 202.28.169.165 วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:7:16:35 น.  

 
หมาของเค้าเป็นเนื้องอกที่ท้องง่ะค่ะ
ผ่าไปแล้ว 2 ครั้ง
ครั้งที่ 2 นี่เพิ่งผ่านไปเดือนนึง
หมอว่าอาจจะเป็นมะเร็ง
((ดีน๊ะ มาเล็งเฉย ๆ ไม่ได้มายิง))
เห็นว่าหมอนัดตรวจอีกทีง่ะค่ะ



โดย: นางมารร้าย วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:20:52:37 น.  

 
คิดถึง รักษาสุขภาพด้วย


โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:8:12:15 น.  

 
ใจบุญเหมือนเดิมเลยนะคะ

ตอนแรกธัญเข้าใจว่าคุณแจนเบื่อหมา (อ่านแต่หัวเรื่องค่ะ) มาแบบรีบ ๆ ดีนะที่คุณแจนไปแก้ไขความเข้าใจ

ตกลงก็ยังรักน้องหมาเหมือนเดิม

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมค่ะ


โดย: Thanvarath วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:12:11:16 น.  

 




สวัสดีตอนเช้าๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ถ้าความคิดถึงนั้นนับได้
จะใส่โหลและผูกโบว์หรูดูสดใส
หากความห่วงใยนับได้ใส่ไว้ที่ใจ
และเก็บเอาไว้ให้สำหรับเธอ


** มีความสุขกับคนที่คุณรักนะจ้า **



โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 6 มิถุนายน 2550 เวลา:12:36:35 น.  

 
แจนเป็นคนดี ใจบุญในสายตาเราล่ะจ้ะ


โดย: JewNid วันที่: 7 มิถุนายน 2550 เวลา:23:23:11 น.  

 
ใจบุญจริงๆ ด้วยค่ะ
ปล.ไม่ไปบอกที่ทำงานหรอกค่ะ ว่าแต่คุณแจนทำงานที่ไหนเหรอ


โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:22:10:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Jannyfer
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นผู้หญิง หลายอารมณ์ เปลี่ยนอารมณ์อย่างเร็วชนิดคนรอบข้างไล่ไม่ทัน... เห็นอย่างนี้ ใจกว้างนะจะบอกให้... ใครโดนโกรธจากเราเนี่ย ซวยโคตร ๆๆๆๆ... 5555
[Add Jannyfer's blog to your web]