สองคนในร่างเดียว

R001- ให้มันได้อย่างนี้สิ.....555

วันนี้ตั้งใจจะมาอัพบล๊อก แต่ดั๊นนน ลืมหยิบ drive ที่อุตส่าห์เก็บข้อมูลเพื่ออัพบล๊อกมาเสียอีก... นั่งคิด ๆๆๆๆ ว่าจะทำอย่างไรดีหว่า... เลยตัดสินใจ เปิด multi ขอเรื่องของตัวเองมาอัพแล้วกัน... อิ อิ

เริ่ม....

เรื่องเกิดเมื่อ วันที่ 5 ธันวาคม 2549 อิ อิ

มีอยู่ 1 วัน... เราได้อยู่บ้านเป็นวันแรก แม้จะไม่เต็มวันเต็มที่นักและไม่ได้นอนกลิ้งอย่างที่หวังเอาไว้ ก็ยังดีใจที่ได้วุ่นอยู่ที่บ้าน หุหุ

พอตกค่ำก็ต้องเริ่มกิจกรรมพาเจ้าตัวแสบ “แมม” ไปหาหมอ คุณพอบอกว่าให้ไปหาที่ร้านหมอนก เพราะคุณพ่อชื่นชมหมอนกมาก....อิ อิ... “โอเชชชช เรายินดีอยู่แร๊ววว”

พอไปเสร็จกลับเข้ามาบ้านก็ทำโน่นทำนี่ เช็ดรถ(เพราะแมมทำเลอะ) เวลาก็ปาเข้าไป 3 ทุ่ม... ขณะที่เช็ดรถอยู่หน้าบ้าน... ก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครมายืนยิ้มอยู่... สรุปหันไปมอง ก็เป็น “เจ้าเด๋อ” ที่อยู่ซอยข้าง ๆ มายืนกระดิกหางยิ้มให้อยู่...

แจน-เอ๊า! เข้ามาในซอยนี้ได้ไงเล๊า... แล้วนี่จะวิ่งกลับออกไปได้ไหมเนี่ย
(เพราะมันมีกลุ่มหมาปากซอยอยู่ ที่ชอบรังแกเจ้าเด๋อเป็นประจำ)
เจ้าเด๋อ-ก็กระดิกหางอยู่อย่างนั้น หูไม่ลู่ไปข้างหลัง หน้าผากย่น ๆ คิ้วขมวดตลอดเวลา
แจน-โอเค งั้นเดี๋ยวพี่แจนเช็ดรถเสร็จแล้วเดี๋ยวพาเดินกลับไปนะ...
เจ้าเด๋อ-ก็กระดิกหางและจ้องมาอยู่เหมือนเดิม
แจนคิดในใจ ทำไมแกไม่พูดวะ ไอ้เบื๊อกกกก

พอเสร็จจากธุระในบ้าน...เราก็ไปบอกพ่อว่าเดี๋ยวอย่าเพิ่งล็อคบ้านนะเดี๋ยวจะพาเจ้าเด๋อกลับไปซอยโน้นก่อน และเราก็ออกมาชวนเจ้าเด๋อเดินกลับออกไป เจ้าเด๋อก็เดินตามเรื่อย ๆ สักพัก พอถึงกลางซอย เจ้าถิ่นปากซอย มายืนดักกลางถนน และจ้องมา เหมือนประมาณว่า “แน่จริง แกเดินออกมาดิ โด่...”

เท่านั้นแหละ เจ้าเด๋อก็เดินกลับไปอยู่ตรงหน้าบ้านเราเหมือนเดิม.... เฮ้อออ .... เรากลับมาทำท่าจะอุ้ม... มันเอาปากขบเรานะ แต่ขบเบา ๆ เหมือนเป็นการเตือนว่า “อย่าอุ้ม เข้าใจไหม”

แจน-โอเค ไม่อุ้ม ไม่อุ้ม...

เรากับเจ้าเด๋อก็เดินออกเดินเข้าซอยไปมาได้แค่ บ้านเราไปกลางซอย และก็ต้องเดินกลับเพราะเจ้าเด๋อ มันหนีเจ้าปากซอยเข้ามาเหมือนเดิม...

แจน-เฮ้อออ... แม้จะไม่กี่เมตร แต่เดินไปเดินมามันก็เมื่อยนะโว๊ยยยยยยย แกตัดสินใจกล้า ๆ หน่อยเดินไปกับฉัน เดี๋ยวฉันช่วยเอง มา มา มา

แล้วเจ้าเด๋อ ก็เดินถอยหลังกลับไป....เวรกรรม...

จริง ๆ เจ้าเด๋อ เป็นหมาอยู่ในซอยเรา คุณอาที่อยู่ปากซอยเขาเลี้ยงไว้ เพราะเกิดมาด้วยความพลาดพลั้งทำหมันตัวแม่ไม่ทัน... มันก็โตมาพร้อมกับพวกพี่ ๆ วิ่งไปวิ่งมาในซอย แต่ยังงัยไม่รู้ มันก็จโดนพวกพี่น้องรุมแกล้งประจำ รวมไปถึงตัวพ่อมันด้วย มันจึงวิ่งเจ็บหนีตายไปซ่อนอยู่ซอยข้าง ๆ เป็นประจำ จนชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ซอยข้าง ๆ เขาสงสารจึงใส่ปลอกคอ ให้ข้าวให้น้ำ และให้มันอยู่ประจำที่หน้าออฟฟิตเขานั่นแหละ... นาน ๆ หน เจ้าเด๋อถึงจะวิ่งมาจ๊ะกับพี่น้องอีกครั้ง ก็หนีกันหางจุกตูดเลยยย....
จริง ๆ จะให้เจ้าเด๋อ มันนอนอยู่หน้าบ้านเราก็ได้ มันก็เข้ากับ รปภ. หน้าบ้านได้ดี แต่ปัญหา คือ หมาบ้านเราจะเห่ากันทั้งคืนเลยยยยยย นี่เองจึงต้องพาเด๋อกลับไปซอยข้าง ๆ ให้ได้....

ขณะฉันเดินคิดไปคิดมาว่าจะทำอย่างไรให้เจ้าเด๋อเดินตามออกไป เราเดินไปที่ปากซอย แล้วพอดีคุณอาที่อยู่ตรงปากซอยเดินออกมานอกบ้านเขาพอดี เลยบอกเขา เขาบอกว่า
คุณอาบ้านปากซอย-อ้าว มันยังอยู่ในซอย เมื่อหัวค่ำผมเอาไก่ล่อมันออกมา พอมันเห็นเจ้าตัวนี้มันก็วิ่งกลับไปอีก...

แจน-อืมมมม ค่ะ คือต้องเอามันออกไปซอยเดิมให้ได้ เพราะไม่งั้น อาคงเข้าเจ้าเน๊อะ ว่า หมาบ้านหนูมันจะเห่ากันทั้งคืน ไม่ได้นอนกันแน่ หุหุ
คุณอาบ้านปากซอย-อืมมม ใช่ เข้าใจ เข้าใจ เดี๋ยวรอผมแป๊บนึง เดี๋ยวผมเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวมาช่วย
แจน-ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวแจนเดินอยู่แถวนี้นะคะ

ว่าแล้วระหว่างที่รอคุณอาเขาเปลี่ยนชุด เราก็เดินกลับมาที่หน้าบ้านเหมือนเดิม แล้วก็สังเกตว่า เจ้าเด๋อ มันเดินเรื่อย ๆ เอื่อย ๆ เข้าไปทางท้ายซอย เข้าไปตรงที่เขาก่อสร้างหอพัก... เราก็เดินตามเข้าไปเพื่อจะดูว่า มันมีช่อง รู ที่ลอดไปซอยข้าง ๆ ได้หรือเปล่า... เพราะเท่าที่จำได้ตอนที่วอยข้าง ๆ เขาสร้างเพื่อจัดทำโครงการออฟฟิตเช่าอย่างปัจจุบันนี้เนี่ย เขาได้ล้อมรั้วปิดหมด...

ที่กอสร้างก็มื๊ดดด มืด เราเองก็ด่อม ๆ มอง ๆ อาศัยแสงไฟน้อยนิดมองตามเงาเจ้าเด๋อไป... มองตามเงาผ่านเสา ผ่านช่องไปสักแป๊บเดียว เงาของเจ้าเด๋อก็หายไป...
เราก็คิดในใจ “เอ๊ะ เอาละสิ... เอ... ยังไงดีหว่า.... แล้วมันจะโดนคนงานไล่ไหมนั่นถ้ามันนอนที่นี่ตอนกลางคืนหน่ะ... เอ๊ะ ยังไงดีวะเนี่ย”

ยังไงไม่รู้...เราก็เลยตัดสินใจเดินออกจากซอยไปเพื่อไปที่ซอยข้าง ๆ เพื่อที่จะเดินไปที่ที่เจ้าเด๋อได้พักอยู่ สรุปพอเดินไปถึง ก็เห็นเจ้าเด๋อนอนบนเก้าอี้ม้าหินอย่างสบายใจ หน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อืมมม นี่สรุปชั้นบ้าจี้ไปคนเดียวใช่ไหมเนี่ย ที่ห่วงแกเนี่ย ใช่ไหม ฮึ ใช่ไหม๊ ใช่ไหม๊”

หน้าเจ้าเด๋อเหมือนมันบอกว่า “เกิดอะไรขึ้นหล่ะ มีอะไร ทำไม เหรอ...”

ประมาณนั้นเลยยย

แล้วเราก็เดินกลับมาที่ซอบบ้านอย่างเดิม ก็บอก รปภ. กับ คุณอาบ้านปากซอย ว่า
แจน-เอออออออ ไม่ต้องบ้าจี้ตามแจนแล้วนะคะ.... หุหุ เจ้านั่นมันกลับไปนอนสบายใจ ทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยที่หน้าบ้านมันแล้วเรียบร้อยค่ะ หุหุ

เป็นไงลอกบล๊อกตัวเองจากอีกบล๊อกหนึ่ง แสนง่ายดาย สบายร่างกายและสมองมั่ก ๆ หุหุ



เส้นทาง 2007




Create Date : 03 มกราคม 2550
Last Update : 3 มกราคม 2550 8:25:47 น. 14 comments
Counter : 336 Pageviews.  

 
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะแจน มีความสุขสนุกกับการทำงานนะคะ ... ฝากความคิดถึงเด็กๆของแจนด้วยนะ



โดย: ตะกร้าหวายสีขาว วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:10:57:56 น.  

 
เด๋อ...จริง ๆ

ว่าแต่... ถ้ามันลืมตาดูโลกได้ด้วยแบบนั้น แถวบ้านผมเรียกว่า "หลง" ล่ะ (ลูกหลง)





โดย: Plin, :-p วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:12:04:44 น.  

 



โบว์ว่านะ เจ้าเด๋อก็คงคิด
พูดตั้งเยอะแล้วทำไมป้าแจนไม่เข้าใจหว้า อิอิ^^...



โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:14:04:55 น.  

 
อ่ะอ่ะ แจนบ้าจี้ตามเจ้าเด๋อ . . . . . สวัสดีปีใหม่นะครับ . . . .


โดย: K-Birch (K-Birch ) วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:14:21:41 น.  

 
ขอให้มีความสุขแจน


โดย: โสมรัศมี วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:17:35:16 น.  

 
ฮ่า ฮ่า อ่านแล้วก็ต้องอมยิ้ม ... ชอบชื่อจัง เจ้าเด๋อ

มีความสุขมากๆ น๊าแจน ...

มีเล่าเล็กน้อย นอกเรื่องหน่อยน๊า ช่วงปีใหม่น้องชายเรากลับบ้านอ่ะ พอดีช่วงที่หมาเราตายน้องเราอยู่กรุงเทพ พอปีใหม่นี้เค้ากลับบ้าน เราก็โทรไปคุยกับน้องเรา ก็ถามว่าเป็นไง กลับบ้านไม่เจอไอ้ป็อกกี้แล้วเหมือนบ้านเหงาไม๊ น้องเราบอกว่า รู้สึกเลยจริงๆ ว่าบ้านเงียบมาก กินขนมไม่มีมันวิ่งเข้ามาขอ กลับถึงบ้านทุกครั้งเวลานั่งในรถน้องเราชอบซ่อน ป็อกกิ้มันก็จะวิ่งวนๆ เพราะมันคงได้กลิ่นว่ามีใครมาถึงบ้านแน่ๆ แต่ตอนนี้ทุกอย่างไม่มี มันเหงาจัง คุยกันสองพี่น้อง นั่งร้องไห้กันเฉยเลยอ่ะอ่ะแจน ... พูดแล้วคิดถึง น้ำตาหยดแหมะเลยอ่ะ ขนาดว่ามันตายไปตั้งแต่วันที่ 23 กค แล้วนะเนี่ย


โดย: Jewnid IP: 80.56.213.206 วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:18:00:15 น.  

 


โดย: **mp5** วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:18:22:41 น.  

 
เราก็เคยทำทั้งบลอค และเอ็มเอสเอ็นสเปซน่ะ แต่ไปๆมาๆก็เหลือบลอคอันเดียว แบบว่าขี้เกียจน่ะ

สวัสดีปีใหม่นะคะคุณแจน


โดย: เนียนอ๋อง วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:18:35:34 น.  

 


โดย: LuckyMoby วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:21:34:50 น.  

 


อรุณสวัสดิ์ครับคุณแจน ลุงกล้วยมาส่งความสุขแล้วครับ


โดย: ลุงกล้วย วันที่: 4 มกราคม 2550 เวลา:6:07:21 น.  

 
**สวัสดีปีใหม่ปี50จ้าแจน** :::
...ขออวยพร...เทวัญ...จากชั้นฟ้า
......มอบคำว่า..."จงรวย"...เป็นของขวัญ
.........ทรัพย์มากมี...เงินทอง...กองอนันต์
............วันสำคัญ...ปีใหม่...ให้โชคดี
...............อย่าได้มี...ความเศร้า...ความเหงาโศก
..................อย่าวิตก...เศร้าครอง...จิตหมองศรี
.....................วันปีใหม่...จงมีชัย...และโชคดี
........................ญาติวงศา...น้องพี่...สุขีเทอญ
แครอท. เขียน พี่แป๋มส่งให้ด้วยใจ


โดย: หยิ๋งแป๋ม วันที่: 4 มกราคม 2550 เวลา:10:59:48 น.  

 
สวัสดีปีใหม่นะคะ มีความสุขเยอะๆ เงินทองเต็มบ้านนะคะ


โดย: pinkydog วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:22:50:24 น.  

 






โดย: เอื้องศาลา วันที่: 12 เมษายน 2550 เวลา:19:40:32 น.  

 
น่าสงสารเด็กน้อยกับตัวที่อยู่ที่วัดแล้วพิการจังเลยดูรูปมันแล้วน้ำตามันจะไหลมันอยู่ที่ไหนจังหวัดไหนแล้วมันมีคนดูไหมค่ะช่วยไปบอกที่blogหน่อยนะค่ะอยากเอามาเลี้ยงที่บ้านจังเลย


โดย: som (~hisassygirl~ ) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:23:17:11 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Jannyfer
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นผู้หญิง หลายอารมณ์ เปลี่ยนอารมณ์อย่างเร็วชนิดคนรอบข้างไล่ไม่ทัน... เห็นอย่างนี้ ใจกว้างนะจะบอกให้... ใครโดนโกรธจากเราเนี่ย ซวยโคตร ๆๆๆๆ... 5555
[Add Jannyfer's blog to your web]