ที่ประจำ รู้สึกหรือเปล่าว่า blog แจนส่วนมากจะมีแต่เรื่องโหด ๆ ฮิ ฮิ... ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ... มาต่อดีก่า... ตอนนี่ที่ประจำเจ้าหลง ซังฮี้ เช้า : หน้าร้านขนาบน้ำ ติดกับท่าเรือซังฮี้.. เย็น : ก็ร้านอาหารรถเข็น แถว ๆ หน้าวัดภคินีนาค.. เดี๋ยวไปทานข้าวก่อนนะคะ ส่วนเรื่องเจ้าหลง ซังฮี้.. คงต้องขออนุญาต ใช้การสอดส่องไปก่อน.... แต่ถ้าเพื่อน ๆ ท่านใดพอจะมีเวลานำไปโพสหาบ้านให้ก็ได้นะคะ ไม่ว่ากัน เพราะบังเอิญตัวที่อยู่แถวนั้นอีกตัวก็ดั๊นป่วยขึ้นมาอีกค่ะ.. คราวนี้ไม่รู้จะเรียงลำดับอันไหนก่อนเลย... ฮิ ฮิ.. เจอหมา เป็นสิบ ไม่เหนื่อยเท่าเจอหมาป่วย 1 ตัวอ่ะ...   Create Date : 20 มกราคม 2548     1 comment Last Update : 23 มกราคม 2548 13:36:50 น.     Counter : 516 Pageviews.   Share Tweet

รูปหลงมาแย้วจ้า รูปที่ 1... รูปที่ 2... รูปที่ 3... เห็นไหมว่ามี 20 นิ้วด้วยอ่ะ.. รูปที่ 4... เนี่ยหน้าตาอย่างเนี้ย ถามใครก็ไม่มีใครรู้จักเลย.. รู้แต่ว่าเห็นมันมาอยู่แถวนี้เท่านั้นเอง... เมื่อเช้าเจอเขาอยู่ตรงร้านอาหารขนาบน้ำ..ติดกับท่าเรือที่แจนลงพอดีเลย... ขอถ่ายรูปไว้หน่อย... ปล.ส่วนรูปขาของน้องเทคโนที่มารอเรือแถวนั้นไม่ต้องสนใจนะจ้า....ฮิ ฮิ... (เขาก็มองแจนแบบแปลก ๆ อ่ะ แต่แจนก็ไม่สนใจ)   Create Date : 19 มกราคม 2548     15 comment Last Update : 19 มกราคม 2548 21:25:42 น.     Counter : 1240 Pageviews.   Share Tweet

เจอหมาหลงออกมาจากไหนไม่รู้ (ถ้ารู้..คงไม่ปล่อยให้หลง) เนี่ย.....เรามีอาการซึม เศร้าเล็กน้อยถึงปานกลาง.... เมื่อวาน...เสร็จภาระกิจเจ้านายที่ตากสินก็เดินทางกลับบ้าน... ลงเรือเจ้าด่วนพระยาท่าตากสิน.....ขึ้นต่อรถที่ท่าซังฮี้..... เจอหมาตัวหนึ่งนั่งที่ท่าน้ำ หน้าตรงมองออกมาที่แม่น้ำ..... เราเลยเข้าไปเล่นด้วย...แปลกที่จับได้ลูบเล่นได้... แถมยิ้มให้อีก... เลยแปลกใจหนักเข้าไปอีก...พยายามสบตาคนที่ท่าเรือ แต่ไม่มีใครสนใจหมาตัวนี้กะเราเลย...เราก็คิดว่า... เอาเถอะมันคงออกมาส่งใครแล้วเดี๋ยวก็คงกลับบ้าน... แล้วเราก็เดินออกจากตรงนั่นเพื่อจะมุ่งหน้ากลับบ้านตามปกติทุกวัน... แต่พอเดินมาจากท่าน้ำได้ประมาณเกือบ 1 กิโล... กำลังหยุดข้ามถนนตรงปากซอยวัดภคินีนาค... หมาตัวเดิมที่เราทักก็วิ่งเหยาะ ๆ แซงเราไป... เราเห็นอย่างนั้น ก็หันหน้าไปมองป้าขายพวงมาลัยปากซอยนั้น (รู้จักกันเพราะหมานั่นแหละ) แล้วทำมือทำไม้ ถามเขาว่าเจ้านี่มาจากไหน... แล้วเดินเข้าไปหาป้าเขา....เพื่อพูดคุย.. ป้าเขาบอกว่า... หลงมาจากไหนไม่รู้ 4 วันแล้ว... เราก็รับทราบแล้วก็เดินทางต่อ... แต่ตาก็เหลียวหาเจ้าหลงอยู่ (คนแถวนั้นเขาเรียกเจ้าหมากันอย่างนั้น) แล้วมาเจอเขานอนอยู่ริมฟุตบาท... ไม่ไกลจากปากซอยหน้าวัดนัก.. เราก็ทำตามปกติ ปกติก็พกยาไว้อยู่แล้ว... เลยเช็ดแผล ทำแผลให้..แล้วเล่นกับเขาสักครู่..แล้วก็ออกมา... เมื่อคืนเลยนอนร้องไห้สงสารมันเพราะหน้าตามันเลิ่กลั่กยังไงไม่รู้.... พอตอนเช้ามาเจอที่ท่าน้ำสะพานกรุงธนอีก... เขานอนแบบเหมือนหมอบแต่ยกหัวขึ้นมาคอยมองคนที่ผ่านไปมานะ... คิดแล้วเศร้าจังเลย.....มันคงคิดถึงบ้านเน๊อะ... (เดี๋ยวขอซับน้ำตาก่อน เดี๋ยวเพื่อนร่วมงานเห็น...ไม่ดี) หมาตัวนี้ถ้าเจ้าของของเขาไม่เจอ...หรือยังไงก็ตาม ถ้าเขายังต้องอยู่แถวนั้น... ก็จะขอคิดว่าคงจะมา replace กับหมาปากซอยวัดภคินี ที่ตายไปเมื่อกุมภาปีที่แล้วนั่นเอง... ที่เราคิดว่าเป็นหมาหลง ไม่น่าเป็นหมาโดนปล่อยเพราะ... มันใจดีมาก ๆ น่ารัก.... หล่อเชียว... สีน้ำตาลลายเสือ... มีปลอกคอ...เป็นชนิดมีราคาด้วย มี 20 นิ้ว...(หมาลักษณะนี้ไม่ค่อยมีใครทิ้งหรอก) ถึง...เจ้าหลง(อีกตัวที่ซังฮี้) "พี่อวยพรให้....หนูเจอแต่สิ่งดี ๆ...ขึ้นเรื่อย และพี่ยินดีให้ขนมหรือข้าวเล็กน้อย(ตามกำลังและโอกาส) เพื่อ.. ให้หนูมีกำลังใจรอคอยที่จะเจอเจ้านายของหนูนะคะ"   Create Date : 18 มกราคม 2548     28 comment Last Update : 18 มกราคม 2548 10:08:54 น.     Counter : 448 Pageviews.   Share Tweet