D007 - มีทติ้งน้อย น้อย กับอาหารบุฟเฟ่ค่ะ รอบนี้ เพื่อน ๆ ประจำบล๊อกคงงง เอ๊ะ เข้าบล๊อกผิดหรือเปล่า ทำไมเข้ามาไม่ใช่เรื่องน้องหมา หุหุ ไม่ผิดค่ะ วันนี้ขอฟรีเดย์สักวัน มาไดอารี่กันบ้าง เน๊อะ วันนี้ค่ะวันหยุดตื่นมาแต่เช้ามีโปรเจคสองอย่างค่ะ อย่างแรกคือเป็นนางงามรักสุนัขค่ะ ทำโดยการคิดถึงสุนัขริมทางค่ะ ต่อจากนั้นก็ตัดสินใจไปเยี่ยม พร้อมขนมนมเนยค่ะ เล่นสักพัก กลับมาบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ดำเนินการโปรเจคที่สองทันใด อย่างที่สองคือแวะไปรับของ และเอาไปให้ญาติแถวสีลมค่ะ ไม่มีอะไรยากค่ะ แค่เอารถไปจอดไว้ที่ทำงานและนั่งรถไฟฟ้าไป ตอนที่เอารถไปจอดที่ทำงานและกำลังจะออกไปขึ้นรถไฟฟ้า เจอ ค่ะ เจอ... เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ทำงาน แวะเข้ามาเหมือนกัน ครั้งแรกเลยกะว่าจะชวนไปทานข้าวเที่ยงกันก่อน แต่ก็ยั้ง ๆ ไว้เพราะธุระตัวเองยังไม่แล้วเสร็จ เลยต้องแค่ say hi! ไปก่อน แขวนท้องรอไป พอตอนที่อยู่บนรถไฟฟ้า ญาติโทรมาบอกให้รีบมาหน่อยเพราะจะรีบออกไปข้างนอก หวานหมูเลย "ดี จะได้รีบให้รีบกลับ อิ อิ" ว่าแล้วรีบโทรดักเพื่อน ๆ ค่ะ กลัวจะว้าเหว่เหมือนสองวันที่ผ่านมาอีก อิ อิ พอเสร็จโปรเจคที่สองอย่างรวดเร็ว ก่อนเที่ยงนิดหน่อย กลับมาที่ทำงาน เพื่อน ๆ นอนกันค่ะ นอนกันจริงจัง เพราะทำงานเสร็จกันดึก เอ้ย ไม่ใช่สิ เช้าเลยยยย ... ลากไปกิน โออิชิ บุฟเฟ่ค่ะ (สมใจมาก) มาเริ่มกันเลย เดินทางกันไป สี่คน หลังจากได้โต๊ะก็เริ่มเลยค่ะ สำรวจท้องเรียบร้อยก็สำรวจอาหาร คุณอนันต์ "จาเริ่มกินแล้วนะ...คร๊าบบบ" (ดู ชิ้นแรกที่เกนก็ส่อ ซะแล้ว) ) สบโชค "สู้ตายครับ" (อั้ม อั้มมมมม) TaTi เอาจริงเอาจังเสมอไม่ว่าเรื่องอะไร ดูหน้าจิ (ใครบังคับให้มาเนี่ย ฮึ!) อาหารจานใครเป็นจานใครไม่รู้แล้ว รีบถ่ายรูปจะได้กิน หิวมากแล้ว อืมมมมม น้ำลายหก... ขอกลืนน้ำลายก่อน พูดไม่ออก ได้แต่ถ่ายรูปไปก่อน ไม่ไหวแล้ว เริ่มมีอุปกรณ์เข้ามาแล้วค่ะ ขอทานก่อนแล้วกัน... อิ อิ TaTi เห็นท่าทางเราไม่ค่อยดี กินมากที่สุด รีบไปคว้าขนมหวานมาอุดท้องเราซะหน่อย นี่เป็นของคุณอนันต์ หน้าโหดมากแต่ดูของที่เลือกกินสิ ขัดกันสิ้นเชิง อิ อิ ระหว่างที่ทุกคน ยอมแพ้กันหมดแล้ว ซึ่งแปลกใจมาก ทำไมทานกันน้อยจัง สงสัยเมื่อวานทำงานเครียดกันไปหน่อย ทานไม่ค่อยลง ดูอาการค่ะ สบโชค "โห พี่ไม่ไหวแล้วครับ" หน้าตาเหนื่อยหน่ายเต็มทน นี่! เป็น ลุงยัน แล้ว ตั้งตัวไม่ได้ ส่วนคุณอนันต์มาดดีไม่มีตก ไม่มีอาการสักนิดว่าอิ่ม เก่งมาก เราจะตายตอนขึ้นรถค่ะ ตอนลุกขึ้นยืนก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่พอเดินมาถึงรถ เนี่ย..โห สำนึกเลย (แต่ไม่เข็ดหรอก) ยังแอบนึกในใจว่า "จริง ๆ อาหารก็ไม่เยอะนะ แต่ทำไมอิ่มจัง หุหุ" TaTi ขับรถหน้ายังเครียดไม่หาย ส่วนตานี่ กอด ขอ... รอรอบต่อไปแล้ว หุหุ แจกสุนัขฟรี(มีรูป) Pocket for my Love Index. สารบัญ 2007 สารบัญ 2006   Create Date : 24 ธันวาคม 2550     29 comment Last Update : 26 ธันวาคม 2550 11:07:19 น.     Counter : 739 Pageviews.   Share Tweet

D006 - รักดอกจึงหยอกเล่น อิ อิ แจนได้รู้จักพี่คนหนึ่งนะคะ... นิสัยดีมากกกก... น่ารัก... แหม๋ ชีวิตสมบูรณ์แบบทุกอย่าง แต่น่าเสียดาย ตาเหล่!!!! ซะงั้น.... (นี่ แกล้งน้องนัก น้องแกล้งกลับเสียเลย) มาถึงกับหลานสาวของพี่อีกคน... เธอเป็นเด็กคนแรกที่ได้ขึ้นบล๊อกแจนเลยนะเนี่ย 555 อย่างที่คนสนิท ๆ จะทราบกันดี ว่าแจนจะไม่ปลื้มเด็ก อิ อิ... แต่ต้องยกนิ้วให้เด็กคนนี้เลย... จิตใจดีชะมัด.... Pocket for my Love Index. Index 2006 Index 2007   Create Date : 11 มิถุนายน 2550     3 comment Last Update : 11 มิถุนายน 2550 11:47:22 น.     Counter : 372 Pageviews.   Share Tweet

D005 - รีบออกจากความฝันก่อนดีกว่า เนื่องจาก บล๊อกที่แล้ว... อัพไปเมื่อวันก่อนนี้เอง... รีบหนีออกจากความฝันอันงดงามและซึมเศร้าไปก่อนดีกว่า.... เพราะไม่รู้ตัวเองทนอยู่ได้อย่างไร ผ่านมาก็นาน งานก็เยอะ เรื่องส่วนตัวก็ยุ่ง แถมเรื่องเด็กนอกบ้านก็เยอะ... ตลกตัวเองเหมือนกัน... พอสมองว่างหน่อยแทนที่จะผ่อนคลายตัวเอง ก็ดันมาซึมเศร้าอีก...เวร.... จริง ๆ ช่วงที่ผ่านมามีทั้งเรื่องไม่ดี และเรื่องดี ๆ มากมาย จนเขียนเล่าให้อ่านกันไม่ไหว...(จริง ๆ คนเขียน เขียนไม่ไหว แต่ทำเป็นบ่นไปงั้นแหละ หุหุ) เอาอย่างนี้ดีกว่า เอาเรื่องน่ารักไป 1 เรื่องก่อน.... ช่วงที่ผ่านมาได้ไปสัมมนาวิชาการที่ มวกเหล็ก สระบุรี... ได้พักที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง... บรรยากาศดีนะคะ ด้วยความที่เป็นเลขา และทำงานร่วมกับบรรดา อาจารย์และคณาจารย์ระดับสูงหลายท่าน จึงทำให้ไม่ได้มีเวลาไปถ่ายรูปที่ไหนเลยยยยยยย... ไปถึงก็อยู่แต่ในห้องสัมมนา... (มีความสุขจริง ๆ หุหุ) แต่ ค่ะ แต่... ยังมีเรื่องน่ารักให้เห็นเยอะแยะตามประสาคนช่างสังเกต (ชีวิตสรรพสัตว์ทั้งหลาย) หุหุ ชีวิตนอกจากห้องสัมมนาแล้ว ก็เป็นห้องอาหาร ริมระเบียงและสนามหญ้ารอบบ้านพักของตัวเองเนี่ยแหละ หุหุ ภาพแรกเป็นน้องเหมียวสีดำ เชื่องมากกกกก น่ารักดี... อีกตัวแมวส้ม ท่าทางไม่ไว้ใจเราเลย แอบด้อม ๆ มอง ๆ เราเล่นกับแมวสีดำอยู่รอบ ๆ พอเราถอยออกไปก็ขึ้นมานอนโชว์แป๊บ ๆ อีกแป๊บเดียวก็ไปนอนโชว์ให้เราถ่ายรูปคู่ น่ารักมาก คราวนี้มาสนามหญ้ารอบบ้านพัก เจอกวางกลางพนาไพรค่ะ เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ สุนัข ค่ะ สุนัข มาเดินตรวจตราดูความเรียบร้อยหรือจะชมบรรยากาศยามเช้ารอบรีสอร์ทไม่ทราบ พอเดินมองกันใกล้ ๆ สายตาเจ้านี่มันเหมือนจะบอกเราว่า "ยัยบ้า มาทำอะไร เนี่ย!" แค่นี้พอกระชุ่มกระชวย รีบไปทำงานต่อแระ.... อัพไปลุก ๆ นั่ง ๆ ไป เสียงานเสียการไปเยอะเลย 55555 เส้นทางสารบัญ 2007 เส้นทางสารบัญ 2006   Create Date : 23 มีนาคม 2550     16 comment Last Update : 23 มีนาคม 2550 11:25:09 น.     Counter : 442 Pageviews.   Share Tweet

D004-วันพิเศษของคุณพ่อคุณแม่ อยากจะบอกว่า สิ่งใด ๆ ในโลกนี้ ก็มิสามารถเทียบได้กับความรัก ความห่วงใย และความปรารถนาดี ๆ ที่คุณพ่อคุณแม่มีให้ลูกตลอดมา จนกระทั่งทำให้ลูกเติบโต เป็นคนได้จนบัดนี้ ลูกของคุณพ่อคุณแม่คนนี้ แม้จะไม่ดีได้ดังที่คุณพ่อคุณแม่หวังและตั้งใจไว้ แต่ไม่ว่าลูกคนนี้จะทำอะไรก็ตาม คุณพ่อและคุณแม่ก็ยังคงเป็นกำลังใจและที่ปรึกษาที่ดีตลอดมา.... ลูกคนนี้อยากจะบอกว่า ลูกรักและห่วงใยคุณพ่อคุณแม่เสมอ และจะยังดูแลคุณพ่อคุณแม่เช่นดังเดิมที่ผ่านมาและตลอดไป....รักคุณพ่อคุณแม่มาก ๆ ในตอนเช้า ความุว่นวายของวันได้เริ่มขึ้น แต่ลูกได้ซื้อพวงมาลัยเตรียมที่จะกลับไปกราบเท้าคุณพ่อคุณแม่ไว้แล้ว ตอนนี้เหลือแต่เพียงว่า ตั้งใจทำงานและรอเวลากับไปพบช่วงเวลาที่อบอุ่นที่ครอบครัวแสนรักอีกครั้ง และจะได้เห็นรอยยิ้มของคุณพ่อคุณแม่ที่ยิ้มให้ลูกอย่างมีความสุข อย่างเช่นปีที่แล้วที่ลูกได้เห็น คิดแล้วช่างเป็นกำลังใจที่ดีเหลือเกิน จากลูก ปล. ขอบคุณเพื่อนจากบล๊อกที่แล้ว ที่ไปอวยพรทิ้งไว้นะคะ มาอัพบล๊อกช้าไปหน่อยเพราะ มาถึงที่ทำงานก็ยุ่งเลยหน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ Blog ที่แล้ว เส้นทางสารบัญ 2007 เส้นทางสารบัญ 2006   Create Date : 26 มกราคม 2550     30 comment Last Update : 26 มกราคม 2550 11:08:02 น.     Counter : 258 Pageviews.   Share Tweet

D003-มุมความคิดเรื่องความเหงาของผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อน ๆ เชื่อไหมคะว่า แต่ก่อนแจนแทบจะไม่ได้รู้สึกเลยว่า “เหงา” เป็นอย่างไร อาจจะเป็นได้ว่าชีวิตปกติมีเรื่องราวอะไรทำมากมาย ทำงาน พาคุณพ่อคุณแม่ไปไหนมาไหน ออกกำลังกาย เล่นกับหมานอกบ้านและในบ้าน ให้ข้าวหมา ดังนั้นชีวิตใน 24 ชั่วโมงต่อวันของแจนจะหมดไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับความเหน็ดหนื่อยและความสุข อาจจะมีทุกข์บ้างเล็กน้อย และนี่ก็คือชีวิต ในเวลาที่มีหรือพบเห็นคนที่เกิดอาการ ”เหงา” แจนยังรู้สึกสงสัยว่า “ทำไม๊ ทำไม จะเหงาได้ไง ชีวิตมีอะไรทำตั้งมากมาย” “เอ๊ะ หรือว่าเขาไม่เคยอยู่คนเดียว เลยพาลเหงาได้” คิดไป ต่าง ๆ นานา และก็ต้องหยุดคิดเพราะชีวิตก็เริ่มเข้ากิจกรรมอันวุ่นวายของตัวเองอีก สงสัยไหมคะว่า ทำไมวันนี้แจนเขียนเรื่องนี้ “ใช่แล้วค่ะ ช่วงนี้แจนรู้สึกเหงา” แม้เป็นช่วงเล็กน้อยที่อยู่คนเดียว อาจเป็นเพราะเป็นคนชอบคิดโน่นคิดนี่ตลอดวัน ดังนั้นเวลาอยู่เฉย ๆ คนเดียว สิ่งที่จะไม่เคยหยุดก็คือความคิด และความเหงาจะเป็นมากก็ตอน เดินทางกลับบ้าน-เข้าบ้านนั่งพักเพื่อรอเวลาให้ข้าวหมา เนี่ยจะเป็นมากที่สุด และประโยคที่เคยสงสัยคนอื่น ก็เข้ามาในความคิด และก็เริ่มดูแคลนตัวเองว่าปล่อยให้ใจและอารมณ์อ่อนแอได้ยังไง แย่จริง ๆ “มันเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่หนอ” คิดอยู่เหมือนกัน หนึ่งเดือนผ่านไปเข้าเดือนที่สองเริ่มจิตตก ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาเปรียบเทียบกิจกรรมและเรื่องราวที่เจอ ก็พบว่า “จริง ๆ แล้วจะเกิดอาการเหงาจะเป็นช่วงเดิม ๆ ของวัน ก็คือ ช่วงเวลาที่เคยมีกิจกรมกับยายปาดัมหายไป ทำมห้เรารู้สึก คิดถึง หดหู่และพาลไปจนเกิดอาการเหงาได้” แน่นอนช่วงเวลา เกือบ 17 ปีที่ผ่านมา มันได้เปลี่ยนไป เรายังปรับตัวได้มีดีเลยทำให้จัดการตารางเวลาชีวิตได้ไม่ดีนัก “เอาใหม่ เรื่องคิดถึงยังไงก็ยังมีอยุ่แน่นอน โดยธรรมชาติพร้อมกับใจที่ต้องการคิดถึง แต่อย่าให้มากจนทำให้จิตเราอ่อนแอ” ตอนนี้วิธีแก้ ก็ง่าย ๆ คือ คิดถึงแต่พองาม คิดแต่เรื่องดี ๆ ที่ให้กัน จะได้อุ่นใจเสมอ ส่วนเรื่องกิจกรรมก็ปรับเปลี่ยนเล็กน้อยคือ ช่วงเดินทางก็ตั้งใจเดินทาง ขับรถให้ดี ๆ อย่าเหม่ออีก – ช่วงนั่งพักรอให้ข้าวหมา ก็ลดลง ไม่ต้องนั่งพักนานแล้ว เพราะกลางคืนก็ได้นอน เอาเวลาไปกวาดบ้าน เล่นกับหมาให้มากขึ้น แค่นั้นเอง อิ อิ ว่าแล้วก็เข้ากิจกรรมการทำงานที่วุ่นวายของวันต่อ ลุยยยยยยยยยย.... ปล. ปาดัมไม่ต้องกลัวว่าแม่จะลืมลูกนะจ๊ะ แม่บอกได้เลยว่า “ไม่มีวันจ๊ะ ลูกอยู่ในใจแม่ตลอด หวังว่าลูกคงจะคิดถึงแม่เหมือนกันนะจ๊ะ ลูกรัก” เส้นทางสู่บ้าน 2007   Create Date : 18 มกราคม 2550     24 comment Last Update : 18 มกราคม 2550 8:20:37 น.     Counter : 408 Pageviews.   Share Tweet