ไม่รู้เป็นอะไร เครื่องแบบวุฒิศักดิ์มันคงมีมนต์ขลังอะไรสักอย่าง 
อีก้อย สก๊อยแถวบ้านผม เดิมมันเป็นคนที่อัธยาศรัยดีมากๆ เวลาเจอคนแถวบ้านที่คุ้นๆหน้ากัน มันก็จะยิ้มทักทายตลอด
แน่นอนมันก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบ เป็นแบบนี้มา 4-5 ปีแล้ว  
ที่ผมเรียกเขาว่าอีก้อย นี่ไม่ได้ตั้งใจจะเรียกอีให้ดูหยาบนะครับ คือคนแถวบ้านผมเนี่ยจะติดเรียกน้องเขาว่าอี มาจากแม่เขาครับ 
แม่เขาชอบเรียกอีก้อยๆๆ ตะโกนบ่อยๆ ก็เรียกว่าคนแถวนั้นก็เอ็นดูอีก้อยครับ ผมก็เห็นเป็นน้องแถวบ้านคนนึง 

และวันนึงทุกอย่างได้เปลี่ยนไปอย่างมหันต์ อีก้อยไปสมัครเป็นพนักงานวุฒิศักดิ์ 
เมื่อเครื่องแบบศักดิ์สิทธิ์ในตำนานได้ห่อหุ้มร่างของเธอ อีก้อยก็ได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน 
จากที่เคยเดินแบบคนปกติ คราวนี้มันเดินเชิดเลย คลีนิคอยู่ในห้างท้องถิ่นในจังหวัดผม
ผมไปที่ห้างเดินสวนกับเธอ ตอน2ทุ่ม อีก้อยเลิกงานพอดี  ผมก็ยิ้มให้ตามปกติ 
แต่เฮ้ย มันทำเมินแบบมองผ่านไปเลย เชิดใส่ผม ไม่ยิ้มกลับ แน่นอนอีก้อยอยู่ในเครื่องแบบศักดิ์สิทธิ์ 
ตอนแรกผมก็ งง แต่ก็คิดว่ามันคงมองไม่เห็นเรา แต่ก็ยังสงสัยว่าเดินสวนกันขนาดนั้น จะไม่เห็นได้ไง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก มันไม่ใช่เมียที่เราต้องมาคอยเดาว่าตอนนี้...เป็นเชรี่ยอะไรอีกวะ  

แล้วกาลเวลาก็ทำหน้าที่ของมันไป ผ่านไป2-3สัปดาห์ผมเจออีก้อยแถวบ้านอีกครั้ง คราวนี้เธอใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น เป็นชุดปกติ
มันก็ทักผมก่อนเรียกพี่ปิ๊กๆๆ ผมก็หันไปยิ้ม ก็คุยทักทายตามปกติ  

หลังจากนั้นผมก็ไปเจอมันที่ห้างท้องถิ่นนั้นอีกรอบ ตอนเวลาเดิม เพราะผมมักไปกินข้าวตอนนั้น ก็เจออีก้อยเดินกับกลุ่มเพื่อนสาววุฒิศักดิ์ 
คราวนี้เดินกันเป็นกลุ่มเดินเรียงหน้ากระดานกัน 5 คน แมร่งยึดเอาทางเดินที่แคบอยู่แล้วไปเป็นของพวกมันคนเดียว 
แถมเดินไม่เดินเปล่า ทั้ง 5 คน ลากกระเป๋าเดินทางด้วย  (นึกภาพแอร์เดินเรียงหน้ากระดานในสนามบิน และลากกระเป๋า ทำหน้าเชิดๆสวยๆ แต่อีก้อยและเพื่อนร่วมงานหน้าเหมือนสก๊อย ไม่สวยแบบแอร์ของแอร์เอเชีย หรือนกแอร์นะ ) 
ผมก็ทักมัน อ้าวอีก้อยจะไปเที่ยวไหน ลากกระเป๋าไปด้วยเนี่ย  มันทำเป็นไม่รู้จักผม ผมก็ งงๆ เลยทีนี้ ว่าเอ๊ะมันเป็นไรของมันวะ 

ก็เลยมาคุยกับยายจ๋าแม่ของอีก้อย ว่ามันเป็นอะไร ปิ๊กทักมัน มันไม่ทัก แต่เวลาเจอในตลาดก็ทักกันปกติ
ยายจ๋าก็บอกว่า เดวนี้อีก้อยมันบ้า เอากระเป๋าเดินทางไปทุกวัน ลากกระเป๋าเปล่าๆไป  ผมหัวไวคิดเลย สงสัยเอาไปเป็นพร็อพ เดินลากกระเป๋าเชิดๆ 
และผมมาสังเกตดู พวกเธอกับเพื่อนใส่ผ้าพันคอด้วย ร้อนขนาดนี้...เดินในตลาดยังไม่ถอดผ้าพันคออีก 

และผมคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีประเด็นแน่นอน ก็เลยเก็บข้อมูลมาตลอด 
เวลาผมไปห้างที่ไหนจะสังเกตพนักงานวุฒิศักดิ์ทุกสาขาที่มีในที่ที่ผมไป และผมมักจะไปกินข้าวตอนที่คลินิคปิดพอดี เลยได้โอกาสเห็นพฤติกรรมของพวกหล่อน 

ผมสรุปเลยว่า พนักงานสาววุฒิศักดิ์ 80% ที่ผมเจอมา จะเดินกันแบบเชิดๆ คิดว่าตัวเองโดดเด่นมากในถนน ในซอยที่กำลังเดินอยู่
คนก็ชอบมองด้วย ยิ่งไปเพิ่มอีโก้ให้พวกเธออีก   เครื่องแบบชุดนี้มันต้องมีมนต์ขลังอะไรสักอย่างแน่ๆ  

เดิมทีผมคิดว่าสาวแว่นบิวตี้ฟูลนี่เชิดแล้วนะ เวลาเดินในตลาด กระโปรงก็ฟิตตูดแทบระเบิด  
แต่พอมาเจอพนักงานวุฒิศักดิ์ นี่กินกันไม่ลงจริงๆ 

เครื่องแบบพวกนี้ ผมว่าเจ้าของเขาแยบยลมากๆ เขาต้องครุ่นคิดอย่างแยบคาย กว่าจะออกแบบมาเป็นเครื่องแบบพวกนี้ได้
เครื่องแบบที่ส่งเสริมให้พนักงานภูมิใจในอาชีพตัวเอง ทั้งๆที่พนักงานขายแว่นบิวตี้ฟูล ก็ไม่ได้ดูเท่ไปกว่าแคชเชียร์ห้างเทสโก้เลย แต่เธอกลับภาคภูมิใจในการเป็นพนักงานขายแว่น ภูมิใจซะจนเชิด   ในขณะที่พนักงานวุฒิศักดิ์ ศักดิ์ศรีผมมองว่าก็ไม่ได้ต่างอะไรจากอาชีพลูกจ้างชั่วคราว หรือเสมียรโรงงานคนอื่นๆเลย แต่พวกเธอกลับมั่นใจสุดขีด จนคิดว่าตัวเองกำลังทำอาชีพแอร์โฮสเตสอยู่ เมื่อพวกเธออยู่ในยูนิฟอร์มศักดิ์สิทธิ์นี้

ปล.คนกรุงเทพอาจจะอ่านแล้ว งง ว่าอาชีพแอร์มันก็พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เจ๋งตรงไหน โก้ตรงไหน
แต่สังคมต่างจังหวัดเขาไม่ได้มองแบบนั้นครับ เขามองว่าอาชีพแอร์เนี่ยเหนือกว่าหมออีก
รุ่นน้องผมคนนึง มันเป็นหมอ ตอนนี้เรียนต่อเฉพาะทางอยู่ ได้แฟนเป็นแอร์ มีแต่คนบอกว่ามันโคตรโชคดีเลย ได้แอร์เป็นเมีย
ไม่มีใครบอกว่าแอร์โชคดีได้ผัวเป็นหมอสักคน

//pantip.com/topic/32048246

Create Date : 23 พฤษภาคม 2557
Last Update : 23 พฤษภาคม 2557 8:42:34 น.		1 comments
Counter : 4631 Pageviews.
Share Tweet