คุณเคยรู้สึกอย่างนี้บ้างมั้ย? ในเวลาที่เรายังมีใครสักคนเป็นคนที่รักเรา ...เมื่อเราได้เจอใครอีกคนที่ถึงจะไม่ได้รู้จักมักคุ้นอะไรมาก หากเพียงไม่นานจากนั้น กลับรู้สึกลึกซึ้ง นึกถึงเขาคนใหม่มากกว่าคนรักของเรา

ใช่หรือเปล่า ที่เขาเรียกความรู้สึกนี้ว่า "เจ้าชู้" ...หรือว่ามันก็แค่ความผูกพัน เพียงชั่วครั้งคราว ที่ยังไม่อาจจะซื้อซึ่งสิ่งที่เรียกว่า ความรักได้ (คุ้นๆ เหมือนไปลอกเพลงใครมาหรือเปล่า หุหุ)



"สะบายดี หลวงพะบาง" ...ตั้งคำถามได้น่าสนใจ ถึงเรื่องราวของความรักระหว่างหนุ่มสาว อันเกิดขึ้นมาจากเงื่อนไขของความใกล้ชิด แล้วกลายมาเป็นความผูกพัน ..ถึงกระนั้นก็ยังอาจไม่แน่ใจใน ความรู้สึกที่เราผูกพัน ว่ามันจะมีคุณค่าเท่ากับ รักแท้ ได้หรือไม่

ถ้ามาว่ากันตามเนื้อผ้าแล้ว พลอตหนังโรแมนติกของคนสองคนที่ถูกนำมาพบกันโดยหน้าที่ แล้วก็เกิดอารมณ์ปิ้งปั๊ง กระทั่งกระทำเกินหน้าที่ จะเป็นของตายชนิดหนึ่งที่เอามาใช้เล่าได้เรื่อยๆ กลับมาได้บ่อยๆ... แต่จะให้ไปรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ ก็คงไม่ใช่ เพราะโดยแนวทางของหนังแต่ละเรื่อง ก็มีที่ให้ไปได้แตกต่างอยู่เสมอ และด้วยความหลากหลายในวิธีการ มันก็เป็น เสน่ห์อย่างหนึ่งที่มีผลให้พลอตแบบนี้ ย่อมไม่ีมีวันจะตายหายสลายจาก ภาษาภาพยนตร์ โดยแท้

ซึ่งเสน่ห์ที่ สะบายดี หลวงพะบาง เรื่องนี้มี... ก็คือ การพาคนดูไปเที่ยวชิลๆ ชมวิวเพลินๆ ของประเทศหนึ่งมิตรชิดใกล้คนไทยเรา อย่าง 'ลาว'

แม้จะเคยมีหนังไทยอยู่มากมายหลายเรื่อง ที่พูดถึง เกี่ยวข้อง หรือพาดพิงไปยังเพื่อนบ้านของเราแห่งนี้ มาก่อน (อย่างล่าสุด ก็ "หมากเตะ" ..ที่มีปัญหาถึงขั้นต้องเปลี่ยนไปใช้ชื่อ อาวี แทน!!?) ...แต่ก็ไม่(น่าจะ)เคยมีหนังเรื่องไหน ที่จะหยิบเอามนต์เสน่ห์ความงามแห่งผืนดินริมน้ำโขง มาฉายบนจอเป็นเหมือนตัวละครอืกหนึ่งได้อย่างมีประสิทธิผล และ สะบายดี หลวงพะบาง ก็เป็นหนังเรื่องนั้น ที่สามารถทำให้บรรยากาศเรียบและง่าย กลายมาเป็นตัวตรึงใจ ผูกมัดคนดูให้ตกหลุมรัก อย่างถึงประสิทธิภาพ



"สอน" หนุ่มช่างกล้องหล่อเซอร์ ที่มีเชื้อสายลูกครึ่ง ออสเตรเลีย-ลาว ...ได้รับมอบหมายงานถ่ายภาพในต่างประเทศเป็นครั้งแรก และหวยก็ได้ลงกับประเทศที่เขาไม่เคยคิดว่าจะได้ไปในชีวิตนี้ อันคือ ประเทศที่เป็นบ้านเกิดของพ่อของเขา ..แต่ในเมื่อ สอน ไม่ได้มีความรู้อะไรเกี่ยวกับประเทศแห่งนี้มาบ้างเลย (ทั้งๆที่มีพ่อเป็นคนลาวแท้ๆด้วยนะนั่น) ทำให้เขาต้องว่าจ้างไกด์มาช่วยให้งานสะดวก ...แล้วก็ให้บังเอิญที่ไกด์คนที่ได้มา(แบบฟลุคๆอีกที) เป็นสาวสวยกิริยางามชื่อ "สอน" เหมือนกันอีก (แต่เธอก็ยังมีชื่อเล่นให้เรียก ไม่ต้องสับสนว่า "น้อย")

และแล้วด้วยความบังเอิญนำพา ทั้งพรหมลิขิตก็กำหนดเอาไว้ ..หนุ่มเจ้าชู้(ที่แปลว่า หล่อ ของคนลาว) และสาวเจ้าเสน่ห์ ก็บังเกิดความรักขึ้นมา ระหว่างปฏิบัติหน้าที่ ...เมื่อยิ่งได้รู้จัก คนทั้งสอง ก็ยิ่งตกหลุมรักกันเองมากขึ้น

แต่เรื่องราว ก็ได้เดินมาสู่จุดเปลี่ยน เมื่อเกิดความขัดแย้งในใจตัวเองของหนุ่มสอน ..ซึ่งความเป็นจริง เขาก็ยังมีแฟนสาวที่รักเขาอยู่อีกคน รอคอยเขากลับไปหาที่ กรุงเทพฯ

ในเมื่อหัวใจมันเป็นซะอย่างนี้ ..สุดท้ายแล้ว สอน จะเลือกสิ่งใด ระหว่าง ความรักฉาบฉวยกับคนที่เรียกว่า แฟน เต็มปาก หรือ ความรักอันลงตัวกับคนที่ไม่อาจแน่ ว่าเขาจะมีใจให้หรือไม่ ...ส่วนคำตอบคืออะไร ไม่ต้องถามใจใครให้ยุ่งยาก เพราะข้อเท็จจริงของหนังรัก มันมีคำตอบของมันเองอยู่แล้ว (เหมือนจะ SPOIL ..แต่ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง)



ในมุมที่เรียบและง่าย ตามแบบฉบับถิ่นลาว ...ภาพพจน์ของผู้คนที่เต็มไปด้วยความน่ารัก และใจอารีย์ เป็นสิ่งที่ตอกและย้ำ ให้เราๆที่เคยมองลาว เป็นเพียงบ้านพี่เมืองน้อง.. ได้เห็นซึ่งความทัดเทียมทางวัฒนธรรมที่ผสนผสานความคล้ายคลึงกับคนไทยตามชนบทได้อย่างใกล้เคียง เสมือนว่าเรากับเขามีศักดิ์เป็นเพื่อนกันมากกว่า ...ถึงแม้ภาษาพูดจะแตกต่าง กระทั่งการใช้คำฟังแล้วแปร่งๆชอบกล แต่ถ้ายึดเอาด้านความงดงามในตัวของมัน .."สะบายดี" ก็คือคำทักทายที่ฟังแล้วดูใกล้ชิดสนิทสนมทันที ถึงแม้จะไม่เคยรู้จักคนที่พูดมันมาก่อนเลยก็ตาม (หรือก็อาจจะงงๆ ที่เรายังไม่ทันได้ถาม สบายดีมั้ย? ด้วยซ้ำ)

ถ้าคำพูด สะบายดี มันดูน่ารักได้โดยไม่้ต้องสาธยายความหมายอะไรในตัวของมันเองแล้ว ...หนังเรื่อง สะบายดี หลวงพะบาง ก็ดูน่ารักได้เองเช่นกัน ถึงจะใช้เพียงแค่ ความเรียบและง่ายในการนำเสนอ ..แต่มันก็ยังมาพร้อมด้วยความจริงใจ ซึ่งภาพพจน์ที่ได้เห็น

ผู้กำกับ "ศักดิ์ชาย ดีนาน" (ไทย) และ "อนุสอน ศิริศักดา" (ลาว)...แพ๊คคู่กันมาทำหนังลูกครึ่งเรื่องนี้ ด้วยบรรยากาศสบายๆ ขององค์ประกอบทุกอย่างที่อยู่ในตัวหนัง ..ไม่ว่าจะงานกำกับที่ดำเนินไปโดยเรียบๆ เปรียบเป็นหนังสารคดีท่องเที่ยวสักเรื่อง ที่นำเอา ตัวละครหลักทั้ง 2 เดินทางไปร่วมกัน หากแต่ก็ไม่ได้เน้นย้ำในเรื่องรายละเอียดของสถานที่อะไรนัก เพราะโดยส่วนใหญ่ของเนื้อหนัง ก็คือ การค่อยๆปู ค่อยๆปล่อย ความรู้สึกของหนุ่มและสาว สอน ที่มีต่อกัน จาก 'ปากเซ' เป็นจุดเริ่มต้น จนไปสุดทางยัง 'หลวงพะบาง'

ถึงตัวของบทหนังอาจจะไม่ได้มีความหนักแน่นเสียมากมาย จนเต็มไปด้วยความน่าติดตามในรายละเอียด... แต่มุมของความงามทางวัฒนธรรมลาว ที่หนังใส่เข้าไปก็อยู่ในตัวเรื่องได้ลงตัว พอดีๆ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่หนังขับเน้นออกมาได้อย่างถึงจุดอิ่มเอม ทั้งสำหรับคนไทยที่ไม่มักคุ้น หรือกระทั่งคนลาวเองก็คงจะรู้สึกปลื้มใจไปกับมันเช่นกัน



ส่วนที่เป็นเรื่องโรแมนติก ใจความสำคัญของ สะบายดี หลวงพะบาง... ก็ถูกแสดงภาพออกมาได้ดูน่ารัก ไม่ต่างไปจากความงดงามของสังคมในหนัง ..ด้วยคาแรกเตอร์ที่ดูสบายๆ และผ่อนคลายของ "อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม" เขากลับสามารถฉายตัวตนอันมีเสน่ห์ได้โดดเด่นมากไปกว่า หนังอีกสองเรื่องที่เพิ่งเข้าโรงไม่นานอย่าง "Memory" และ "The Leap Years" เสียอีก ..ตัวละครที่สวมได้สมจริงของ อนันดา ในหนนี้ ทำให้เขามีทางเลือกของการเป็นพระเอกเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งสาย ก็คือ มาดของโรแมนติกฮีโร่ ที่ไม่ต้องใช้พลังการแสดงอะไรให้มากมาย (แต่ก็ต้องไม่ใช่บทที่มักง่าย...แบบจีบปุ๊บ รักปั้บอะไรเทือกนั้นละกัน)

ส่วนอีกหนึ่งคาแรกเตอร์สำคัญที่เป็นบทบาทการแสดงครั้งแรกของ(อดีต)มิสลาว "คำลี่ พิลาวง" ...เธอก็ทำหน้าที่ออกมาได้ดูดี อย่างเป็นธรรมชาติ ที่ยังขึ้นจอทั้งหน้าตา และกิริยาท่าทางอันอ่อนหวาน ตรงตามขนบสาวลาวพื้นบ้านแทบทุกกระเบียดนิ้ว ...เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้ สะบายดี หลวงพะบาง ดูเพลินจับจิตจับใจชายหนุ่มอย่างผม ไม่แพ้ักับตัวบ้านตัวเมืองของเขาเลย (แถมบวกอีก สองหนุ่ม หนึ่งสาว..ตัวน้อย ...ก็ชอบขโมยซีน เรียกรอยยิ้มใหญ่ๆ หัวเราะน้อยๆได้เก่งเหลือเกิน)

แต่ถึงแม้โดยภาพรวมของ สะบายดี หลวงพะบาง จะเป็นหนังไทย(+ลาว)อีกเรื่องที่พูดถึงเรื่องคุณภาพด้วยคำว่า "ดี" ได้อยู่ ...แต่ถ้ายึดเอาเรื่องของความประทับใจเป็นส่วนสำคัญ ก็ยังไม่ใช่หนังโรแมนติกที่เต็มไปด้วยความตราตรึงใจในทุกรายละเอียด ...ด้วยตัวเรื่องราวที่ไม่มีอะไรในกอไผ่มากไปกว่า ความพันผูกของสองตัวละครนำ และความสวยจับจิตของแดนลาว ..การถามหาเรื่องของความโดดเด่นเหนือขนบโรแมนติกบ้านๆ เลยเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะเจอ กระทั่งดูจนจบเรื่อง ...แม้เรื่องของความรู้สึกจะเป็นในทางที่ดี และชอบใจ แต่ถ้ายึดเอาความอิ่มเป็นเรื่องใหญ่ ก็ดูจะมีน้อยไป สำหรับจุดเล็กๆอันปลีกย่อยอีกมากมายที่หนังเลือกจะมองข้าม



"สะบายดี หลวงพะบาง" ...นี่คือหนังรักที่เหมาะสำหรับคู่เดท นี่คือหนังพาเที่ยวที่ชวนอยากตีตั๋วไปเฮีอนลาว และนี่ก็คือหนังดีๆ ที่ถึงต้องมองข้ามความไม่สมประกอบบางอย่าง ไปบ้าง แต่ก็ยังจะได้พบกับความรู้สึกดีๆ อีกห้วงหนึ่ง ที่มาอย่าง เรียบ และ ง่าย ไม่ยุ่งยากใจอะไรเลย

เกรด B+ ... {}

"สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนังได้ที่ //vreview.yarisme.com พร้อมลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท จำนวน 8 ใบ ทุกเดือน"

---

ดินแดนแห่งความรัก ...ใครที่ได้ดูตัวอย่างหนัง คงจะเกิดความอยากดูหนัง เพราะเพลงแสนเคยคุ้นนี้กันเป็นไม่น้อย ..แต่น่าเสียดายที่หนังจริงกลับไม่มีเพลงนี้ใส่เข้ามาด้วยเลย

ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ

Create Date : 16 มิถุนายน 2551
Last Update : 16 มิถุนายน 2551 11:09:57 น.		3 comments
Counter : 2196 Pageviews.
Share Tweet